Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-656/16-1/JP
z 8 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 czerwca 2016 r. (data wpływu do tut. Biura – 12 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca ma obowiązek składania zeznania podatkowego CIT-8 ze względu na zastosowanie zwolnienia podatkowego,

• w części odnoszącej się do zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe,
• w części odnoszącej się do zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca ma obowiązek składania zeznania podatkowego CIT-8 ze względu na zastosowanie zwolnienia podatkowego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – jest kościelną osobą prawną powołaną Dekretem Biskupa w rozumieniu art. 4 ust. 3 Konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską i nie podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego jako podmiot kościelny. Jednostka działa na podstawie statutu, w myśl którego nie podlega przepisom ustawy o stowarzyszeniach.

Zasadniczym celem działania Wnioskodawcy jest prowadzenie i propagowanie form edukacji dzieci i młodzieży oraz osób dorosłych, które zmierzają do wszechstronnego rozwoju duchowego, intelektualnego oraz fizycznego, umożliwiając im zdobycie praktycznych umiejętności przydatnych w życiu zawodowym i rodzinnym.

Realizując swoje cele statutowe Centrum opiera się na społecznej pracy członków. Może jednak zatrudniać pracowników dla prowadzenia swych spraw.

Działalność Wnioskodawcy nie jest nakierunkowana na osiąganie zysków lecz celów określonych w statucie. Przychody Centrum w zdecydowanej większości pochodzą z subwencji i dotacji na realizację zadań publicznych, wpłat uczestników, darowizn i ofiarności publicznej.

Zgodnie ze statutem jednostka może prowadzić działalność gospodarczą, a dochody uzyskane z ww. działalności musi przeznaczać na działalność statutową. Do chwili obecnej nie podjęła żadnej działalności gospodarczej.

Dla celów sprawozdawczości i rozliczeń z otrzymanych dotacji na realizację zadań zleconych przez organizacje samorządu terytorialnego Centrum prowadzi uproszczoną księgowość, a także dokumentację kadrowo-płacową. Za pierwszy rok podatkowy Centrum złożyło zeznanie CIT-8 uwzględniając wpływy i wydatki za 2015 r. i 2014 r., gdyż zgodnie z art. 8 ust. 2a jednostka rozpoczęła działalność w drugiej połowie roku kalendarzowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Centrum jest zobowiązane do składania zeznania podatkowego CIT-8, a tym samym w świetle powyższego jest możliwość zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego przez jednostkę, w sytuacji gdy Centrum nie prowadzi działalności gospodarczej?

Zdaniem Centrum, jego dochody są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4, 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 25 ust. 3a ww. ustawy, a tym samym jest zwolnione z obowiązku składania zeznania rocznego CIT-8 na podstawie art. 27 ust. 1 ww. ustawy do momentu rozpoczęcia przez jednostkę działalności gospodarczej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851, ze zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj przychodów, z jakich ten dochód został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 updop).

Dochód – ustalony zgodnie z art. 7 albo 7a ust. 1, po odliczeniu (…) – stanowi podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22 i art. 24a (art. 18 ust. 1 updop).

W myśl art. 27 ust. 1 updop, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest kościelną osobą prawną powołaną Dekretem Biskupa w rozumieniu art. 4 ust. 3 Konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską i nie podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego jako podmiot kościelny. Jednostka działa na podstawie statutu, w myśl którego nie podlega przepisom ustawy o stowarzyszeniach. Zasadniczym celem działania Wnioskodawcy jest prowadzenie i propagowanie form edukacji dzieci i młodzieży oraz osób dorosłych, które zmierzają do wszechstronnego rozwoju duchowego, intelektualnego oraz fizycznego, umożliwiając im zdobycie praktycznych umiejętności przydatnych w życiu zawodowym i rodzinnym. Realizując swoje cele statutowe Centrum opiera się na społecznej pracy członków. Może jednak zatrudniać pracowników dla prowadzenia swych spraw. Działalność Wnioskodawcy nie jest nakierunkowana na osiąganie zysków lecz celów określonych w statucie. Przychody Centrum w zdecydowanej większości pochodzą z subwencji i dotacji na realizację zadań publicznych, wpłat uczestników, darowizn i ofiarności publicznej.

Zgodnie ze statutem jednostka może prowadzić działalność gospodarczą, a dochody uzyskane z ww. działalności musi przeznaczać na działalność statutową. Do chwili obecnej nie podjęła żadnej działalności gospodarczej. Dla celów sprawozdawczości i rozliczeń z otrzymanych dotacji na realizację zadań zleconych przez organizacje samorządu terytorialnego Centrum prowadzi uproszczoną księgowość, a także dokumentację kadrowo-płacową. Za pierwszy rok podatkowy Centrum złożyło zeznanie CIT-8 uwzględniając wpływy i wydatki za 2015 r. i 2014 r., gdyż zgodnie z art. 8 ust. 2a jednostka rozpoczęła działalność w drugiej połowie roku kalendarzowego.

Przenosząc okoliczności rozpatrywanej sprawy na grunt updop należy wskazać, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4) updop, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego – w części przeznaczonej na te cele.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4) updop, jest zwolnieniem o charakterze warunkowym, bowiem ustawodawca uzależnia możliwość jego zastosowania od przeznaczenia dochodów na ściśle określone cele statutowe podatników. Celem wprowadzenia omawianego przepisu jest propagowanie określonych rodzajów działalności, inicjatyw społecznie użytecznych w zakresach preferowanych przez państwo. Celem tym nie było natomiast wyróżnianie czy stawianie w uprzywilejowanej pozycji określonych podatników. W orzecznictwie utrwalony jest pogląd, którego zasadniczą myślą jest stwierdzenie, że cytowany przepis ma na celu premiowanie określonych działań, nie zaś konkretnych podatników. Oznacza to, że punkt ciężkości w rozpoznaniu możliwości zastosowania tego przepisu położony jest przede wszystkim na rodzaju prowadzonej statutowej działalności przez dany podmiot. To jest wyróżnik pozwalający dokonać oceny spełnienia przesłanek do skorzystania z tego zwolnienia, tj. przeznaczenia i wydatkowania dochodu na cele wymienione w tym przepisie

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) updop, wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej. Konstrukcja tego przepisu została oparta na dwóch przesłankach łącznych, które tworzą zwolnienie podatkowe o charakterze bezwarunkowym, tj.:

1. Wnioskodawca musi być kościelną osobą prawną oraz
2. musi osiągać dochody z niegospodarczej działalności statutowej.
   
   

W myśl art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej, przez „działalność gospodarczą” rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywana we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność – do przedsiębiorców. Pod pojęciem działalności statutowej należy rozumieć – zgodnie ze znaczeniem użytych w tym pojęciu słów – te rodzaje działalności, które zostały ujęte w statucie jednostki.

Zatem należy zauważyć, że w zwolnieniu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) updop, nie wyróżniono pozytywnie żadnego konkretnego rodzaju działalności, a wskazano jedynie jej ograniczenia w postaci zgodności tej działalności ze statutem oraz jej niegospodarczego charakteru. Ponadto, ustawodawca nie jest zainteresowany w tym przypadku celem, na jaki zostaną przeznaczone i wydatkowane środki z uzyskanego dochodu. Oznacza to, że kościelna osoba prawna może prowadzić odpowiednio dowolną działalność wynikającą ze statutu (w rzeczywistości odzwierciedlającą wymogi prawa wewnętrznego danego kościoła) i niebędącą działalnością gospodarczą.

Na tle powyższych rozważań należy stwierdzić, że wskazane różnice między przepisami określającymi zwolnienia podatkowe, decydują o zasadności zastosowania określonego przepisu do danego stanu faktycznego. Należy przy tym podkreślić, że w przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na względzie także art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy, co wynika z art. 217 Konstytucji. Tym samym, każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania (w tym także ulga podatkowa) nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.

Zatem, skoro nawet Wnioskodawca jest podatnikiem o określonych celach statutowych, które mogą mieścić się w zakresie art. 17 ust. 1 pkt 4 upodp, to jednak przedmiotowy przepis nie znajdzie w jego przypadku zastosowania. Z uwagi bowiem na posiadany przez Centrum status organizacyjny, tj. formę kościelnej osoby prawnej – dla oceny prawnej zdarzenia przedstawionego we wniosku właściwe będzie unormowanie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) updop, stanowiące przepis szczególny (lex specialis) w stosunku do art. 17 ust. 1 pkt 4) updop. Tym samym w omawianym przypadku znajdzie zastosowanie zasada lex specialis derogat legi generali, oznaczająca, że prawo o większym stopniu szczegółowości należy stosować przed prawem ogólniejszym.

Reasumując, uzyskane przez Wnioskodawcę dochody mogą być zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) updop, jeżeli nie prowadzi on żadnej działalności gospodarczej, a jedynie statutową działalność niegospodarczą ze względu na fakt, że jest kościelną osobą prawną. Tym samym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w związku z tym, iż korzysta ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) updop., nie jest on zobowiązany do składania zeznania rocznego CIT-8 do momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej.

Odnośnie zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 4 updop, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, ponieważ brak jest podstaw, by ten przepis Wnioskodawca mógł zastosować. Skoro przepis ten nie ma zastosowania, to tym bardziej nie mogą wystąpić jego skutki (np. złożenie lub niezłożenie CIT-8).

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku składania zeznania podatkowego CIT-8 ze względu na zwolnienie dochodu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) updop jest prawidłowe, natomiast w zakresie możliwości zwolnienia dochodu z art. 17 ust. 1 pkt 4 updop jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.