Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-668/16-1/MS
z 12 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 lipca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 14 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy SPV na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych w postaci hal – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy SPV na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych w postaci hal.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawcą jest Spółka jawna (dalej: „Spółka Osobowa” lub „Wnioskodawca”). Wnioskodawca składa niniejszy wniosek na podstawie art. 14n § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej jako podmiot planujący założenie spółki. Otóż Wnioskodawca planuje utworzyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Polsce (dalej: „SPV”), w której Wnioskodawca będzie udziałowcem. Wnioskodawca planuje, że siedzibą SPV (tj. spółki, której mają dotyczyć skutki podatkowe zdarzenia przyszłego określonego w niniejszym wniosku) będzie X. Planowane jest także, że SPV działać będzie pod firmą Y Sp. z o.o.

Spółka Osobowa należy do Grupy D, której podstawowym przedmiotem działalności jest produkcja i dystrybucja drabin. W związku z dynamicznym rozwojem prowadzonej działalności gospodarczej, planowana jest reorganizacja struktury kapitałowej Grupy D - tak, aby dopasować ją do nowych okoliczności i globalnych aspiracji.

Spółka Osobowa posiada w swoim majątku m.in. rozbudowywane nieruchomości - w tym halę produkcyjną, halę magazynu wyrobów gotowych oraz halę magazynu surowca. Na nieruchomościach tych ustanowiona jest obecnie hipoteka, stanowiąca zabezpieczenie finansowania zewnętrznego. Po zakończeniu powyższej inwestycji, w odniesieniu do każdej z hal utworzona zostanie odrębna księga wieczysta - natomiast hipoteka będzie obciążała halę produkcyjną.

Spółka Osobowa zamierza dokonać aportu dwóch hal, tj. hali magazynu wyrobów gotowych oraz hali magazynu surowca (dalej: „Hale”) do SPV. Ze względu na dynamiczny rozwój Grupy D, konieczny jest zdywersyfikowany dostęp do źródeł finansowania (w tym finansowania zewnętrznego). Poprzez zaś przeniesienie nieobciążonych hipoteką Hal do SPV, z perspektywy Grupy D poprawiona zostanie zdolność kredytowa, gdyż możliwe będzie ustanawianie dodatkowych zabezpieczeń na udziałach SPV (natomiast ustanowienie zastawu na ogóle praw i obowiązków wspólnika w spółce osobowej jest zarówno w teorii jak i praktyce problematyczne).

Należy podkreślić, że trzecia z hal pozostanie w Spółce Osobowej z uwagi na wskazane wyżej ograniczenia w jej zbywalności, związane z ustanowioną hipoteką. W zamian za wniesiony wkład SPV wyda Spółce Osobowej udziały w podwyższonym kapitale zakładowym SPV. W chwili aportu Spółka Osobowa i SPV będą zarejestrowane jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług. Udziałowcem SPV będzie na dzień wniesienia aportu Spółka Osobowa. Wnioskodawca nie wyklucza, że wartość aportu (tj. wartość tynkowa Hal) będzie wyższa niż wartość nominalna otrzymanych w zamian udziałów SPV. Nadwyżka wartości wkładu ponad wartość nominalną obejmowanych udziałów przekazana zostanie w całości na kapitał zapasowy SPV (jako agio).

SPV, po otrzymaniu przedmiotowego aportu, odpłatnie przekaże Hale - na podstawie zawartych umów najmu (bądź umów o podobnym charakterze) - innym podmiotom (podmiotowi) z Grupy D.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, SPV, na podstawie art. 16a ust. 1 Ustawy CIT, będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych w postaci Hal?

Zdaniem Wnioskodawcy, SPV będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych w postaci Hal na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m Ustawy CIT.

Wnioskodawca wskazuje, że pojęcie środków trwałych zostało określone w art. 16a i 16c Ustawy CIT. Zgodnie z art. 16a ust. 1 Ustawy CIT, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-zwane środkami trwałymi.

Ustawodawca w art. 16a ust. 2 Ustawy CIT wskazuje, że amortyzacji podlegają również m.in. inwestycje w obcych środkach trwałych czy też budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie.

W ocenie Wnioskodawcy, na podstawie art. 16a Ustawy CIT można wyróżnić następujące przesłanki do uznania danego aktywa za środek trwały podlegający amortyzacji. Dane aktywo musi:

1. stanowić własność lub współwłasność podatnika;
2. być nabyte lub wytworzone przez podatnika we własnym zakresie;
3. być kompletne;
4. być zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania;
5. charakteryzować się przewidywanym okresem użytkowania dłuższym niż rok;
6. być wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.
   
   

Pierwszym warunkiem zaliczenia danego składnika majątkowego do środków trwałych jest to, by składnik ten stanowił własność lub współwłasność podatnika. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 25 listopada 2008 r. (sygn. II FSK 1222/07) orzekł, że art. 16a ust. 1 PDOPrU stanowi wyraźnie, że jedną z podstawowych przesłanek zaliczenia składnika majątku do środków trwałych podatnika jest legitymowanie się prawem własności. Zasada opisana w przywołanym artykule wyraźnie odwołuje się do uregulowań prawa cywilnego. Przy czym dla możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych konieczne jest odpowiednie udokumentowanie prawa własności. W przypadku współwłasności podatnik dysponuje prawem do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w takiej części, w jakiej jest współwłaścicielem środka trwałego.

Środki trwałe mogą zostać nabyte w drodze kupna, otrzymania aportu, darowizny, połączenia bądź podziału spółki lub zostać wytworzone przez podatnika.

Amortyzacji podlegają wyłącznie składniki majątkowe, których przewidywany czas użytkowania przekracza okres jednego roku. Należy podkreślić, że przesłanka „przewidywanego okresu używania dłuższego niż rok” jest ze swej natury subiektywna - to od podatnika zależy czy przyjmie, że dane aktywo będzie używane dłużej niż rok czy też nie. Stanowisko to potwierdza chociażby interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 czerwca 2016 r. (sygn. ILPB1/4511-1-246/16-4/PP), w której organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: z przepisów ustawy PIT nie wynika, jakie kryteria podatnik powinien brać pod uwagę, przewidując długość okresu użytkowania. Ocena ta może opierać się na subiektywnych przewidywaniach. W sytuacji, gdy Wnioskodawca zakłada, że składnik majątku (o ile jest on kompletny i zdatny do użytku z punktu widzenia działalności podatnika) będzie użytkowany w działalności gospodarczej spółki dłużej niż rok, ten składnik majątku należy uznać za środek trwały.

Składniki majątkowe powinny spełniać cechę kompletności i zdatności do używania na dzień przyjęcia składników majątkowych do użytkowania. Przez kompletność należy rozumieć, że dany składnik majątkowy jest funkcjonalną całością, która nie wymaga dodawania dalszych elementów. Ostatnim warunkiem uznania składnika majątku jako środka trwałego jest jego wykorzystywanie na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Chodzi tutaj o osiąganie przez podatnika przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, do której wykorzystuje posiadany środek trwały, albo uzyskiwanie przychodów z tytułu najmu, dzierżawy bądź leasingu takiego środka trwałego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wnoszone aportem Hale spełniać będą wszystkie powyższe cechy, co będzie uprawniało SPV do wprowadzenia Hal do ewidencji środków trwałych i rozpoczęcia ich amortyzacji. Wnioskodawca wskazuje również na art. 16c Ustawy CIT, który zdaniem Wnioskodawcy, poszerza określony w powyższy sposób katalog środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych na gruncie Ustawy CIT.

Zgodnie z przepisem wyżej wymienionego artykułu, amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2. budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe,
3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16b Ustawy CIT, 
5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane.
   
   

Należy podkreślić, że ustawodawca bezpośrednio wskazał w art. 16c in fine Ustawy CIT, że powyższe wyliczenie obejmuje środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne. Budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością zostały zatem wprost zakwalifikowane przez ustawodawcę na gruncie Ustawy CIT jako środek trwały i tak też powinien Wnioskodawca kwalifikować Hale.

Stosownie do art. 16f Ustawy CIT, podatnicy (co do zasady) dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - przy czym wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych należy określić na podstawie art. 16g Ustawy CIT. Na marginesie, Wnioskodawca pragnie wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) Ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w formie wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej. W myśl powyższego przepisu, w sytuacji gdy spółka traktowana na gruncie Ustawy CIT jako podatnik, otrzyma wkład niepieniężny - przy czym część wartości wkładu alokowana zostanie na kapitał zapasowy jako tzw. agio - nie jest ona uprawniona do uwzględniania w kosztach podatkowych odpisów amortyzacyjnych od tej części aportu, która nie została przekazana na kapitał zakładowy (co będzie miało zastosowanie w odniesieniu do SPV).

Konkludując, stanowisko Wnioskodawcy, że SPV będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych w postaci Hal, należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.