Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-621/16-5/KS
z 22 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. 2015, poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2016 r. (data wpływu 16 czerwca 2016 r.) uzupełnionego pismem z dnia 10 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 4 sierpnia 2016 r. nr IPPB1/4511-621/16-2/KS o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, wydatków na nabycie produktów rolnych poniesionych przez podatnika prowadzącego księgi rachunkowe udokumentowanych dowodami wewnętrznymi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, wydatków na nabycie produktów rolnych poniesionych przez podatnika prowadzącego księgi rachunkowe udokumentowanych dowodami wewnętrznymi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na skupie i sprzedaży hurtowej owoców: jabłek, truskawek, wiśni, śliwek, aronii o symbolach PKWiU 01.24. Produkty nabywa jedynie od producentów krajowych. Sposób zakupów dokonywany jest w dwojaki sposób: w miejscu prowadzenia działalności lub w miejscu zamieszkania dostawcy poprzez przyjazd i odbiór płodów rolnych. Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe tj. pełną księgowość. Jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Sprzedaż prowadzona jest wyłącznie na rzecz krajowych podmiotów gospodarczych na podstawie wystawianych faktur sprzedaży VAT, na podstawie których księgowane są przychody ze sprzedaży.

Zakupu towarów handlowych (owoców ) Wnioskodawca dokonuje:

1. od przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą na podstawie wystawionych przez nich faktur VAT (ok. 17% transakcji), które stanowią koszt uzyskania przychodu w wartości netto,
   
2. od rolników ryczałtowych zwolnionych z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT na podstawie faktur VAT RR wystawionych przeze mnie,płatnych przelewem na konto rolnika, któremu wypłaca należność wraz z kwotą zryczałtowanego zwrotu podatku (ok. 75% transakcji), które zalicza do kosztów uzyskania przychodów w wartości netto,
   
3. od rolników ryczałtowych zwolnionych z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT na podstawie zastępczych "dowodów wewnętrznych" sporządzanych stosownie do treści z art. 20 ust. 4 ustawy o rachunkowości przez osobę wskazaną, dowód nie obejmuje podatku VAT jest wystawiany w cenie netto, ponieważ rolnik zrzeka się zwrotu VAT-u w zamian za zapłatę za dostarczony towar gotówką (ok. 5% transakcji), które zalicza do kosztów uzyskania przychodów w wartości dowodu wewnętrznego,
   
4. od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, nie będących rolnikami podatku ryczałtowego, a mających produkty z przydomowych ogródków na podstawie zastępczych "dowodów wewnętrznych" sporządzanych stosownie do treści art. 20 ust. 4 ustawy o rachunkowości przez osobę wskazaną (ok. 3% transakcji), które są kosztem uzyskania przychodu z dowodu wewnętrznego.
   
   

Zastępczy "dowód wewnętrzny" wystawiany jest na podstawie art. 20 ust. 4 - ustawy o rachunkowości przez osobę dokonującą transakcji. Stosownie do treści art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, dowód taki zawiera: określenie dowodu, datę , numer kolejny, określenie stron dokonujących operacji gospodarczej, asortyment zakupionego produktu rolnego, ilość, cenę jednostkową i wartość. W przypadku, gdy osobą sprzedającą jest rolnik ryczałtowy - podane są jego dane wraz z adresem, natomiast jeżeli sprzedającym jest osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej i nie chce podać swoich danych, podmiot zezwala na udokumentowanie wydatku za pomocą zastępczego "dowodu wewnętrznego", co jest zapisane w opracowanej dla jednostki "polityce - zasadach rachunkowości". Stronami w takim "dowodzie wewnętrznym" są: podmiot kupujący - osoba sporządzająca ten dowód a zarazem dokonująca operacji tj. dokonująca zakupu produktu oraz osoba sprzedająca zwana jako "klient detaliczny". Zakupy na podstawie "dowodów wewnętrznych" są wydatkami, których poniesienie przekłada się w sposób bezpośredni na uzyskanie konkretnych przychodów.

Pismem z dnia 10 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 4 sierpnia 2016 r. nr IPPB1/4511-621/16-2/KS Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku. W uzupełnieniu poinformował, że zakupu towarów handlowych (owoców) dokonuje między innymi od rolników ryczałtowych, którzy rezygnują ze zwrotu VAT-u w zamian za otrzymanie gotówki w dniu dostarczenia towaru.

Zakup produktu udokumentowany jest/będzie „dowodem wewnętrznym” wystawionym na podstawie art. 20 ust. 4 ustawy o rachunkowości. Stosownie do treści art. 21 ust 1 ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (Dz.U. z 2016 poz. 1047 ) dowód taki zawiera/zawierać będzie:

• nazwę dowodu i jego numer identyfikacyjny,
• określenie stron dokonujących operacji (nazwy, adresy),
• opis operacji oraz jej wartość (tj. asortyment zakupionego produktu rolnego, ilość w kg, cenę jednostkową oraz wartość),
• datę dokonania operacji, a także datę sporządzenia „dowodu wewnętrznego",
• podpis wystawcy dowodu oraz osoby od której zakupiony jest produkt,
• stwierdzenie sprawdzenia, zakwalifikowania i sposobu ujęcia w księgach rachunkowych (dekretacja) ze wskazaniem miesiąca, w którym został/zostanie ujęty "dowód wewnętrzny" podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatek udokumentowany sporządzonym przez osobę dokonującą zakupu zastępczym dowodem wewnętrznym o nazwie „Dowód wewnętrzny” produktów rolnych od rolnika ryczałtowego, który rezygnuje ze zwrotu VAT-u w zamian za otrzymanie gotówki w dniu dostarczenia towaru oraz podaje niezbędne dane - konieczne do sporządzenia dowodu księgowego, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości można uznać za prawidłowo udokumentowany w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ;zaliczony do kosztów uzyskania przychodu?
2. Czy w sytuacjach, kiedy jednostka nie może pozyskać danych kontrahenta (osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej) w związku z czym w "Dowodzie wewnętrznym" stroną kupującą jest jednostka, a sprzedająca strona będzie nazwana jako "klient detaliczny" ale bez danych, to czy taki "Dowód wewnętrzny" może być uznany za prawidłowo udokumentowany i zaliczony do kosztów uzyskania przychodu w świetle obowiązującej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego. Natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zakup produktu rolnego od rolnika ryczałtowego, który zrzeka się VAT-u w zamian za zapłatę gotówką przy dostawie, można udokumentować zastępczymi dowodami o nazwie "Dowód wewnętrzny" wystawionych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

Przepisy art. 20 i art. 21 ustawy o rachunkowości ustalają zasady dokumentowania operacji gospodarczych, a w szczególności warunki, jakim powinny odpowiadać dowody księgowe stanowiące podstawę zapisów w księgach rachunkowych. W świetle tych przepisów, "dowody wewnętrzne" wystawiane przez jednostkę/zawierające elementy niezbędne do ich wystawienia, są rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują.

Faktura VAT RR byłaby wyłudzeniem VAT-u i wystawiona niezgodnie z przebiegiem operacji, czyli byłaby dowodem nierzetelnym. Na podstawie ustawy o rachunkowości jednostka opracowała "zasady-politykę rachunkowości", w której zezwala się na takie udokumentowanie zakupu.

Zgodnie z art. 22 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów tub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Natomiast wg art. 22 ust. 5 cyt. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku). Właśnie tym "innym" dowodem jest "dowód wewnętrzny". W omawianym przypadku zastosowanie wspomnianego dowodu zastępczego jest niezbędne w celu udokumentowania przez przedsiębiorcę kosztów poniesionych w celu uzyskania konkretnego przychodu.

Według mnie dowód taki jest właściwym dokumentem księgowym do wprowadzenia kosztu do ksiąg rachunkowych, a zarazem stosownym dokumentem do celów podatkowych.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, kiedy osoba fizyczna nie chce ujawnić swoich danych, można sporządzić zastępczy "dowód wewnętrzny", na podstawie którego wydatek w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie stanowi koszt uzyskania przychodu. Zgodnie bowiem z art. 87 par. 2 ustawy "Ordynacja podatkowa" osoba sprzedająca produkty pochodzące z własnej uprawy lub hodowli, nie jest zobowiązana do wystawiania rachunku potwierdzającego dokonanie sprzedaży. Osoby te, dokonując sprzedaży produktów rolnych, nie są zobowiązane do wystawiania rachunków, nawet w przypadku, gdy zwróci się o to nabywca. Takie "dowody wewnętrzne" zawierają dane takie jak: pieczęć firmowa odbiorcy (kupującego), miejscowość, data, nr kolejny dowodu, liczba porządkowa, rodzaj produktu, jednostka miary, cena jednostkowa, wartość oraz podpis osoby wystawiającej (zatwierdzającej).

Zdaniem Wnioskodawcy dokument taki jest dowodem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości i stanowi dowód księgowy będący podstawą ujęcia wydatku w księgach rachunkowych, a sposób udokumentowania faktu poniesienia wydatku jest również wystarczający dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych i można zaliczyć go do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy pdof.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo - skutkowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  
  

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki te muszą być zatem związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tej działalności; nie mogą być równocześnie wymienione w katalogu wydatków nie uznawanych za taki koszt. Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia określonego wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Wydatki związane z zakupem płodów rolnych, stanowiących towary handlowe w prowadzonej działalności gospodarczej, są bezsprzecznie związane z uzyskiwaniem przychodów z działalności gospodarczej i jednocześnie nie znajdują się w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów podatkowych. O ile zatem ich zakup jest prawidłowo udokumentowany, stosownie do rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych, stanowią (co do zasady) koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy czym brak stosownych dokumentów uniemożliwia zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, bowiem powołany wyżej przepis art. 22 ust. 1 ww. ustawy nie określa zasad dokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczania wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Tymi odrębnymi przepisami, o których mowa w powołanym przepisie są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U z 2013 r., poz. 330 z późn. zm.).

Art. 20 ust. 2 tej ustawy stanowi, że podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej „dowodami źródłowymi”:

1. zewnętrzne obce – otrzymane od kontrahentów,
2. zewnętrzne własne – przekazywane w oryginale kontrahentom,
3. wewnętrzne – dotyczące operacji wewnątrz jednostki.
   
   

Zgodnie z art. 20 ust. 3 ww. ustawy o rachunkowości, podstawą zapisów mogą być również sporządzone przez jednostkę dowody księgowe:

1. zbiorcze - służące do dokonania łącznych zapisów zbioru dowodów źródłowych, które muszą być w dowodzie zbiorczym pojedynczo wymienione,
2. korygujące poprzednie zapisy,
3. zastępcze - wystawione do czasu otrzymania zewnętrznego obcego dowodu źródłowego,
4. rozliczeniowe - ujmujące już dokonane zapisy według nowych kryteriów klasyfikacyjnych.
   
   

W przypadku uzasadnionego braku możliwości uzyskania zewnętrznych obcych dowodów źródłowych, kierownik jednostki może zezwolić na udokumentowanie operacji gospodarczej za pomocą księgowych dowodów zastępczych, sporządzonych przez osoby dokonujące tych operacji. Nie może to jednak dotyczyć operacji gospodarczych, których przedmiotem są zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz skup metali nieżelaznych od ludności (art. 20 ust. 4 ustawy o rachunkowości).

Przepis ten ma zastosowanie w sytuacji, gdy dowód obcy dokumentujący określoną operację nie może być otrzymany na czas. Kierownik jednostki może wówczas wyrazić zgodę na wystawienie dokumentu zastępczego dla odzwierciedlenia tej operacji. W momencie otrzymania dowodu obcego należy porównać go z treścią dowodu zastępczego, aby sprawdzić, czy nie występują rozbieżności. W przypadku stwierdzenia niezgodności należy dokonać zapisów korygujących, doprowadzających do poziomu zgodnego ze stanem wynikającym z dowodu obcego. Brak możliwości otrzymania zewnętrznego obcego dowodu źródłowego może dotyczyć również sytuacji, gdy podatnik dokonuje zakupu towaru od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Osoba taka nie ma bowiem możliwości wystawienia faktury. Za pomocą dowodów zastępczych nie można jednak dokumentować operacji zawiązanych z zakupami opodatkowanymi podatkiem VAT oraz skupu metali nieżelaznych od ludności.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1. określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,
2. określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,
3. opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określaną także w jednostkach naturalnych,
4. datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą – także datę sporządzenia dowodu,
5. podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,
6. stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacji), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.
   
   

W myśl art. 21 ust. 1a ustawy o rachunkowości, można zaniechać zamieszczania na dowodzie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3 i 5, jeżeli wynika to z odrębnych przepisów.

Podkreślić należy, że zakup od rolników ryczałtowych produktów rolnych winien być ewidencjonowany fakturą VAT-RR, którą wystawia nabywca produktów, przekazujący zbywcy oryginał tejże faktury.

Zgodnie bowiem z art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), podatnik zarejestrowany, jako podatnik VAT czynny nabywający produkty rolne od rolnika ryczałtowego wystawia w dwóch egzemplarzach fakturę dokumentującą nabycie tych produktów. Oryginał faktury jest przekazywany dostawcy. Faktura powyższa, jest zatem w świetle cyt. powyżej przepisów zewnętrznym dowodem własnym.

Jeżeli zatem zakupy produktów rolnych dokonywane będą od rolników ryczałtowych wówczas Wnioskodawca nabywając te produkty zobowiązany będzie do wystawienia faktury VAT-RR i przekazania zbywcy oryginału tejże faktury. W rezultacie, w przypadku nieujawnienia przez zbywcę produktów rolnych danych niezbędnych do wystawienia faktury VAT-RR, zakup tychże produktów nie może zostać udokumentowany przez ich nabywcę dowodem zastępczym. Zauważyć bowiem należy, że możliwość wystawienia dowodów zastępczych może wyłącznie dotyczyć zewnętrznych obcych dowodów źródłowych, niedokumentujących operacji gospodarczych, których przedmiotem są zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W przypadku natomiast, gdy podatnik nabywa produkty rolne od osób niebędących rolnikami ryczałtowanymi (ludności), które nie udostępniają danych osobowych, dowody wewnętrzne dokumentujące takie zakupy, nie będą również stanowiły dowodów księgowych dokumentujących poniesienie wydatków. Ww. dowody wewnętrzne nie spełniają bowiem wszelkich niezbędnych wymagań określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, gdyż nie zawierają takich danych jak – określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej, pozwalających zaliczyć dany dokument do dowodów księgowych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że zakup produktów rolnych od rolników ryczałtowych, którzy zrezygnowali ze zwrotu podatku VAT, może zostać ujęty w księgach rachunkowych jedynie na podstawie faktury VAT RR. Wynika to z tego, że możliwość wystawienia dowodów zastępczych dotyczy wyłącznie zewnętrznych obcych dowodów źródłowych, niedokumentujących operacji gospodarczych, których przedmiotem są zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Natomiast dowody wewnętrzne dokumentujące zakupy od osób niebędących rolnikami ryczałtowymi, którzy nie udostępniają danych osobowych, również nie będą stanowiły dowodów księgowych prawidłowo dokumentujących poniesienie wydatku, bowiem nie spełniają wszelkich niezbędnych wymagań określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości.

W związku z powyższym, wydatki dokonywane przez Wnioskodawcę, potwierdzone dowodami wewnętrznymi, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 10 maja 2016 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ,ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.