Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-691/16-1/JKT
z 9 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 12 lipca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia działalności w specjalnej strefie ekonomicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia działalności w specjalnej strefie ekonomicznej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) to firma zajmującą się produkcją profili aluminiowych, ich anodowaniem, lakierowaniem i prefabrykowaniem. Spółka uzyskała 14 października 1998 r. zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej odpowiednio: „Zezwolenie” i „SSE”), gdzie obecnie mieści się jej zakład produkcyjny. Zgodnie z treścią Zezwolenia, Spółka była zobowiązana zatrudnić 181 osób w terminie do 1 stycznia 2002 r. oraz ponieść wydatki inwestycyjne w kwocie 38.700.000 zł w terminie do 1 grudnia 2001 r. - warunki te zostały przez Spółkę spełnione. Zezwolenie zostało udzielone Spółce do 8 sierpnia 2016 r. Na dzień 1 maja 2004 r. Spółka nie kwalifikowała się do kategorii małego lub średniego przedsiębiorcy w rozumieniu odpowiednich przepisów (Spółka była dużym inwestorem czyli, przedsiębiorcą innym niż mały lub średni). W dniu 4 maja 2005 r. Spółka złożyła wniosek o zmianę Zezwolenia. W treści wniosku Spółka powołała się na art. 6 ust. 1 ustawy z 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. 2003 Nr 188, poz. 1840 ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca”) i wnosiła o zastosowanie do niej przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 ustawy zmieniającej w miejsce przepisów art. 12 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. 2015 poz. 282, dalej: „ustawa SSE”) w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r. oraz o zmianę treści Zezwolenia w zakresie wskazanym we wniosku. Decyzją z 11 maja 2005 r. Zezwolenie zostało zmienione zgodnie z żądaniem Spółki.

W okresie od uzyskania Zezwolenia do chwili obecnej Spółka korzystała ze zwolnienia z podatku dochodowego przewidzianego przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej: „ustawa CIT”), jednakże Wnioskodawca nie wykorzystał pełnej puli przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego (pomocy publicznej). Zeznanie o wysokości dochodu osiągniętego w 2015 r. Wnioskodawca złożył, terminowo w marcu 2016 r. Zeznanie o wysokości dochodu który będzie osiągnięty przez Spółkę za rok 2016 Spółka zamierza złożyć zgodnie z brzmieniem przepisów ustawy CIT w pierwszym kwartale 2017 r. Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób podlegają opodatkowaniu podatkiem CIT dochody osiągane przez Spółkę w 2016 r. z aktywności biznesowej prowadzonej na terenie SSE w ramach posiadanego Zezwolenia, za jaki okres Wnioskodawca może stosować zwolnienie z opodatkowania, a w jakim okresie powinien stosować opodatkowanie na zasadach ogólnych?

Spółka stoi na stanowisku, że dochody osiągane przez Spółkę z aktywności biznesowej prowadzonej na terenie SSE w ramach posiadanego Zezwolenia w okresie od 1 stycznia 2016 r. do 8 sierpnia 2016 r. podlegają pod zwolnienie z podatku CIT w ramach przysługującego Spółce limitu zwolnienia podatkowego (dopuszczalnej pomocy publicznej), natomiast dochody osiągane od 9 sierpnia 2016 r. do 31 grudnia 2016 r. podlegać będą pod opodatkowanie na zasadach ogólnych jako dochody, które zostały osiągnięte po wygaśnięciu Zezwolenia.

Zgodnie z art. 7 ustawy CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest, co do zasady, dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. W świetle przepisów ustawy CIT, dochód zasadniczo stanowi nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Ponadto, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są wolne od tego podatku.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT, wolne od podatku są dochody, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Stosownie do art. 17 ust. 4 ustawy CIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 ustawy CIT, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE. Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 ustawy SSE, podstawą do korzystania z ustawowej pomocy publicznej, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej SSE uprawniające do korzystania z pomocy publicznej. Stosownie więc do wskazanych przepisów, zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT, ma charakter uprawnienia limitowanego, zależnego od spełnienia określonych warunków. W przypadku Spółki wszelkie warunki dotyczące zastosowania zwolnienia podatkowego zostały spełnione, co oznacza że w okresie obowiązywania zwolnienia, czyli do 8 sierpnia 2016 r. Wnioskodawca może korzystać z przysługującej preferencji podatkowej w ramach limitów dopuszczalnej pomocy publicznej.

Powyższych wniosków zdaniem Spółki nie zmienia fakt, że zgodnie z przepisami ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz.U. 2004 Nr 123 poz. 1291 ze zm.), przez dzień udzielenia pomocy publicznej należy rozumieć - w przypadku gdy udzielenie pomocy w formie ulgi podatkowej następuje na podstawie aktu normatywnego, bez wymogu wydania decyzji:

• dzień, w którym zgodnie z odrębnymi przepisami upływa termin złożenia deklaracji albo innego dokumentu określającego wartość pomocy, z zastrzeżeniem lit. b,
• dzień, w którym zgodnie z odrębnymi przepisami upływa termin złożenia zeznania rocznego - w przypadku udzielenia pomocy w formie ulgi w podatku dochodowym,
• dzień faktycznego przysporzenia korzyści finansowych - w przypadku braku obowiązku złożenia deklaracji albo innego dokumentu określającego wartość pomocy

-chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.

W świetle powyższego złożenie zeznanie CIT-8 o wysokości dochodu za rok 2016, które powinno nastąpić zgodnie z art. 27 ustawy CIT do końca pierwszego kwartału 2017 r. będzie sformalizowaniem sytuacji jaka miała miejsce w roku 2016, w rozbiciu na okres kiedy Spółka miała jeszcze ważne Zezwolenie i mogła korzystać ze zwolnienia podatkowego oraz na pozostały okres kiedy podlegała w pełnym zakresie pod opodatkowanie na zasadach ogólnych. Innymi słowy Spółka w 2016 r. powinna prowadzić zapisy księgowe w taki sposób aby odpowiednio przypisać przychody i koszty z działalności w ramach Zezwolenia do okresu 1 stycznia 2016 r. - 8 sierpnia 2016 r. kiedy Spółce przysługiwało jeszcze zwolnienie podatkowe oraz odpowiednio 9 sierpnia 2016 r. - 31 grudnia 2016 r. kiedy Zwolnienie już wygasło i osiągane dochody podlegają pod opodatkowanie. Odzwierciedleniem prowadzonych zapisów będzie odpowiednie zaraportowanie dochodów zwolnionych i opodatkowanych w zeznaniu CIT-8 za rok 2016, które zostanie złożone już w roku 2017 r.

Podejście zaprezentowane powyżej potwierdzają wydawane indywidualne interpretacje podatkowe. Przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 maja 2016 r., sygn. IBPB-1-3/4510-192/16/AW w podobnym stanie faktycznym do tego jaki występuje w Spółce stwierdzono, że: Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Spółce przysługuje prawo do zwolnienia do momentu wyczerpania puli pomocy publicznej, jednak nie dłużej niż do ostatniego dnia obowiązywania zezwolenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282 ze zm., dalej: „ustawa o SSE”). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o SSE).

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o SSE, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r., dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogły być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa. Przepis ten zawierał delegację ustawową, którą kwestie udzielania zwolnień podatkowych i ich szczegółową treść przekazano do uregulowania Radzie Ministrów w drodze rozporządzenia.

Z kolei, art. 16 ust. 1 ustawy o SSE stanowił, że prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2, wymaga zezwolenia, stanowiącego podstawę do korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnień od podatku lub preferencji podatkowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 12 ust. 5 (art. 16 ust. 10 ustawy o SSE).

Przepisy powyższe zostały następnie zmienione ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 117, poz. 1228, ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca z 2000 r.”), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. Ustawa ta wprowadziła nowe zasady korzystania ze zwolnienia z podatku dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej w SSE. Przepisy regulujące te zwolnienia zostały przeniesione z rozporządzeń do aktu rangi ustawowej. W art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (obecnie t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), wprowadzono zwolnienie przedmiotowe z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 -6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ww. ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Normy przejściowe przyjęte w związku z wprowadzeniem nowych zasad korzystania ze zwolnienia od podatku dochodów uzyskiwanych z działalności na terenie SSE zachowały tzw. stary reżim prawny dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r. Stosownie bowiem do art. 5 ustawy zmieniającej z 2000 r., przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 (tj. ustawy o SSE), w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. W zakresie zwolnień i preferencji podatkowych przysługujących przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 12-14 i 19 ustawy o SSE w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

W ten sposób ustawodawca przesądził, że do tzw. „starych przedsiębiorców” zastosowanie mają przepisy obowiązujące do 31 grudnia 2000 r. W konsekwencji, wprowadzony po tym terminie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma zastosowania do tych podmiotów.

Ustawodawca dostosowując obowiązujące w Polsce uregulowania do wymogów unijnych, dokonał kolejnej zmiany, w wyniku której uległy skróceniu okresy, w których „starzy przedsiębiorcy” mogli korzystać ze zwolnienia określonego w przepisach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2000 r. W sposób szczególny potraktowani zostali inwestorzy, którzy w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej posiadali status średniego bądź małego przedsiębiorcy, w rozumieniu rozporządzeń unijnych.

Rozstrzygając kwestię ustalenia maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych oraz ustalenia, za jaki okres poniesione koszty inwestycyjne są brane pod uwagę przy obliczaniu wartości wydatków kwalifikowanych należy odnieść się do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. Nr 188, poz. 1840 ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca z 2003 r.”), mocą którego, przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o SSE, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.:

1. w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy małym przedsiębiorcą,
2. w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy średnim przedsiębiorcą (…).
   
   

Powyższy przepis konsekwentnie podzielił przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie strefy, na 3 grupy: przedsiębiorcy mali i średni [w rozumieniu załącznika nr 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.Urz. WE L 10 z 13.01.2001 r.)] w dalszym ciągu mają prawo do 100% zwolnienia, ale prawo to jest ograniczone czasowo – odpowiednio do 31 grudnia 2011 r. i 31 grudnia 2010 r.

Natomiast, dochody uzyskane przez przedsiębiorcę innego niż mały albo średni, są zwolnione od podatku dochodowego na zasadach pomocy publicznej, przy czym maksymalna dopuszczalna wielkość tej pomocy wynosi:

1. 30% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. – dla przedsiębiorców prowadzących działalność w sektorze motoryzacyjnym,
2. 75% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a) na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2000 r.,
3. 50% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a) na podstawie zezwolenia wydanego po dniu 31 grudnia 1999 r.

(art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy zmieniającej z 2003 r.).

Jednocześnie, w związku z art. 5 ustawy zmieniającej z 2003 r., w art. 3 tej ustawy uchylono art. 5 ustawy zmieniającej z 2000 r., który przewidywał zachowanie, przez okres ważności zezwolenia, prawa do zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 12 ustawy o SSE w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. przez tych podatników, którzy posiadają zezwolenia wydane przed 1 stycznia 2001 r.

Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r., przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., może wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o jego zmianę polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 w miejsce przepisów art. 12 ustawy o SSE, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.

Analiza regulacji prawnych odnoszących się do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, w tym prześledzenie procesu zmian stanu prawnego, prowadzi do wniosku, że Spółka, jako duży inwestor, może korzystać ze zwolnienia do ostatniego dnia obowiązywania zezwolenia, a w przypadku wcześniejszego wykorzystania limitu do dnia jego wyczerpania.

Warto bowiem zauważyć, że ustawą zmieniającą z 2000 r. nadano nowe brzmienie art. 12 ustawy o SSE i wskazano w nim, że dochody z działalności na terenie SSE są zwolnione od podatku dochodowego na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wielkość zwolnień podatkowych określają przepisy rozporządzenia ustanawiające specjalne strefy ekonomiczne z zachowaniem zasad określonych w ustawie o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców. Po raz pierwszy w przepisach regulujących działalność w specjalnych strefach ekonomicznych odwołano się więc do przepisów podatkowych i przepisów o pomocy publicznej.

Jednocześnie, należy wyjaśnić, że fakt zmiany zezwolenia na podstawie art. 6 ww. ustawy zmieniającej, nie ma żadnego wpływu na ustalenie regulacji prawnych dotyczących zwolnienia podatkowego przysługującego przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia udzielonego przed dniem 1 stycznia 2001 r. Ustalenia poczynione w wyniku negocjacji z Unią Europejską zawarte zostały w Traktacie o przystąpieniu Polski do Unii, a następnie implementowane do ww. ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o SSE. Nowe zasady udzielania zwolnień podatkowych określone zostały w art. 5 tej ustawy i jest to jedyny przepis ustawowy określający zakres zwolnień podatkowych dla tej grupy przedsiębiorców. Nie ma żadnych innych przepisów, które pozwalałyby „starym przedsiębiorcom” korzystać ze zwolnienia podatkowego po wykorzystaniu pomocy wynikającej z art. 5 ustawy o zmianie ustawy o SSE, w tym także dużym przedsiębiorcom – po osiągnięciu pomocy publicznej w określonej przepisami prawa kwocie. Nowe zasady korzystania z pomocy publicznej wynikają bowiem z „nowego” brzmienia art. 12 ustawy o SSE, który nie miał i nie ma zastosowania do dużych „starych” przedsiębiorców.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że dochody osiągane przez Spółkę w ramach posiadanego Zezwolenia do dnia 8 sierpnia 2016 r. podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, w ramach przysługującego Spółce limitu zwolnienia podatkowego (dopuszczalnej pomocy publicznej). Natomiast, po dniu zakończenia obowiązywania zezwolenia tj. po 8 sierpnia 2016 r., a w przypadku wcześniejszego wykorzystania limitu po dniu jego wyczerpania, całość dochodów osiąganych z działalności gospodarczej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych tzn. nie będzie objęta zwolnieniem podatkowym z tytułu prowadzonej działalności na terenie SSE.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.