Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-376/16-1/MN
z 13 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2016 r. (data wpływu 14 czerwca 2016 r.) uzupełnionym pismem z 11 sierpnia 2016 r. (data wpływu 11 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy aport opisanego majątku w postaci zakładu produkcyjno-transportowego wraz z zobowiązaniami w opisanym stanie faktycznym, stanowi zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy i w konsekwencji jest wyłączony z zakresu przedmiotowego podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy aport opisanego majątku w postaci zakładu produkcyjno-transportowego wraz z zobowiązaniami w opisanym stanie faktycznym, stanowi zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy i w konsekwencji jest wyłączony z zakresu przedmiotowego podatku od towarów i usług. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 sierpnia 2016 r. (data wpływu 11 sierpnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 27 lipca 2016 r. znak: IBPP3/4512-376/16/MN.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 11 sierpnia 2016 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą na zasadzie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zamierza zmienić formę prowadzonej działalności poprzez przeniesienie a w tym samym zakresiewa do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Obecnie w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży elementów betonowych w szerokim asortymencie – jest to podstawowa działalność gospodarcza. W toku działalności rozwijano bazę transportową w celu pierwotnie transportu produktów własnych, obecnie także w celu świadczenia usług transportowych na podstawie posiadanej licencji. Obecnie zakres licencji uzyskanej przez podatnika dotyczy pozwolenia na przewóz na potrzeby własne, oraz świadczenie usług transportowych na rzecz podmiotów trzecich. Zakład produkcyjny oraz transportowy położony jest w miejscowości S. i składa się zarówno ze składników materialnych jak i niematerialnych, a także zobowiązań.

Na składniki bilansowe i pozabilansowe przedsiębiorstwa składają się:

• nazwa „xxx” wraz z zastrzeżonym znakiem słowno-graficznym,,
• prawo własności gruntów (objęte wspólnością majątkową małżeńską),
• budynki, i budowle w tym hale produkcyjne zarówno związane z gruntem jak i stanowiące odrębnym przedmiot własności od gruntu (przynależności),
• urządzenia techniczne i maszyny w tym środki produkcji,
• środki transportu,
• pozostałe środki trwałe, w tym niskocenne w postaci telefonów, komputerów, drukarek itp.,
• zapasy materiałów,
• zapasy półproduktów,
• zapasy wyrobów gotowych,
• zobowiązania związane z prowadzoną działalnością,
• wierzytelności związane z prowadzoną działalnością.
  
  

Osoba fizyczna zamierza wnieść aportem przedsiębiorstwo wraz z zobowiązaniami (w tym sensie, że zobowiązanym do zapłaty zobowiązań będzie spółka z o.o. nabywająca przedsiębiorstwo), w tym nazwę oraz prawa do znaku słowno-graficznego „xxx”. W zakresie nieruchomości, które są ujęte w Ewidencji Środków Trwałych, a które stanowią współwłasność małżonków w ramach wspólności ustawowej – ich wniesienie będzie polegało na objęciu udziałów zarówno przez przedsiębiorcę jak i jego małżonka.

Przed dokonaniem aportu (na około miesiąc) przedsiębiorca – w ramach umowy sprzedaży sprzeda na rzecz nowej Spółki (do której zostanie wniesiony aport) niektóre (nie wszystkie) środki transportu w celu uzyskania przez Spółkę koncesji na wykonywanie transportu drogowego, co ma zapobiec unieruchomieniu działalności transportowej po dokonaniu aportu ze względu na oczekiwanie na pozyskanie koncesji. Przedsiębiorca planuje także przeniesienie na Spółkę (do której wniesiony zostanie aport) na podstawie umowy sprzedaży określoną ilość towarów gotowych (stanów magazynowych), zwłaszcza towarów o dłuższym terminie obrotu. Przeniesienie części środków transportu i towarów, nie zmieni struktury majątkowej na dzień aportu, bowiem przedsiębiorca nadal będzie dysponował (będzie to część aportu) środkami transportowymi, jak i towarami które zostaną wyprodukowane przed dokonaniem aportu, a nie zostaną zbyte na podstawie odrębnej umowy.

Składniki majątku mające być przedmiotem aportu stanowią przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, bowiem na określony dzień zostaną wniesione wszystkie składniki obecnie funkcjonującego zakładu produkcyjnego oraz transportowego, w tym wszystkie składniki wykorzystywane na bieżąco do prowadzenia działalności gospodarczej, a niezwłocznie po otrzymaniu aportu spółka z o.o. będzie kontynuowała prowadzenie działalności gospodarczej (będzie prowadzić produkcję i sprzedaż produktów) w tym samym zakresie w którym robi to obecnie osoba fizyczna, będzie także dokonywała transportu własnych towarów środkami transportowymi jak i będzie świadczyć usługi transportowe na dotychczasowych zasadach (po spełnieniu warunków prawem przewidzianych). W szczególności przedmiot aportu zostanie określony w akcie notarialnym zmiany umowy spółki i podwyższenia kapitału zakładowego jako wniesienie aportem przedsiębiorstwa, a nie innych (odrębnych) składników majątkowych.

Do dnia aportu działalność osoby fizycznej będzie prowadzona w tym samym zakresie co obecnie. Zbycie niektórych środków transportu (nie wszystkich) ma na celu umożliwienie uzyskania przez spółkę licencji na transport towarów i umożliwienie po otrzymaniu aportu kontynuowanie działalność transportowej (wobec okoliczności, że licencja na świadczenie usług transportowych pojazdami wniesionymi aportem nie przejdzie na spółkę automatycznie, a oczekiwanie na uzyskanie przez spółkę takiej licencji mogłoby wstrzymać na określony czas możliwość transportu towarów własnym transportem). Analogicznie sprzedaż części magazynów (wnioskodawca dużą część produkcji wykonuje na magazyn, a nie pod konkretne zamówienia) ma na celu umożliwienie spółce start w przetargach i zaistnienie na rynku jeszcze przed przejęciem całości majątku przedsiębiorstwa. Zbycie wymienionych składników nie wpłynie na funkcjonujące przedsiębiorstwo osoby fizycznej, które nadal będzie prowadziło produkcję oraz sprzedaż wyrobów oraz będzie świadczyło usługi transportowe aż do dnia aportu. Podkreślić należy, że wnioskodawca cały czas dokonuje sprzedaży własnych produktów oraz dokonuje wymiany środków transportu dostosowując ich ilość do aktualnych potrzeb.

Spółka na bazie nabytego majątku przedsiębiorstwa będzie kontynuowała działalność gospodarczą w tym samym zakresie, w którym obecnie prowadzi ją osoba fizyczna polegającą na produkcji oraz świadczeniu usług transportowych.

Po przekazaniu aportem majątku przedsiębiorstwa osoba fizyczna zaprzestanie wykonywania czynności opodatkowanych i złoży wniosek o wykreślenie z CEDG.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy aport opisanego majątku w postaci zakładu produkcyjno-transportowego wraz z zobowiązaniami w opisanym stanie faktycznym, stanowi zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 VATU i w konsekwencji jest wyłączony z zakresu przedmiotowego podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zbycie składników majątkowych aportem, opisanych powyżej tworzących funkcjonujące przedsiębiorstwo produkcyjne stanowi zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu powołanych przepisów i jako takie podlega wyłączeniu od podatku od towarów i usług.

Przepisy prawa podatkowego definiujące przedsiębiorstwo wprost odwołują się da definicji zawartej w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej Kc). Definicja przedsiębiorstwa została zawarta w art. 55¹ Kc w następujący sposób:

Art. 55¹. [Przedsiębiorstwo]

Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Jak wynika z definicji legalnej pojęcia „przedsiębiorstwo” użyte ono zostało w znaczeniu przedmiotowym, wyrażającym się w istnieniu takiej masy majątkowej, która jest powiązana funkcjonalnie w ten sposób, że jej posiadanie pozwala na prowadzenie prawem dozwolonej działalności gospodarczej. Elementem konstytuującym przedsiębiorstwo jest określony stopień zorganizowania masy majątkowej, a to zorganizowanie musi osiągnąć taki etap, aby można było prowadzić działalność gospodarczą.

O tym jakie składniki majątkowe tworzą przedsiębiorstwo, z punktu minimalnego wymogu ich istnienia, decydują względy funkcjonalne i celowościowe, wynikające z części wstępnej art. 55¹ Kc. Przepis ten stanowi o zorganizowaniu składników materialnych i niematerialnych, co należy odnieść do ich wspólnej funkcji, która ma zostać podporządkowana określonemu celowi. Zorganizowanie musi być związane z celem posiadania składników majątkowych, a wiec to zorganizowanie musi być tego typu, że posiadanie składników majątkowych pozwala na prowadzenie działalności gospodarczej. Ustawodawca nie określa na jakim szczeblu oraz w jakim zakresie musi istnieć zorganizowanie majątku, jednakże wynika ono z celu przedsiębiorstwa – co pozwala na ustalenie, że zorganizowanie musi być tego typu, że posiadanie przedsiębiorstwa pozwala na prowadzenie określonej działalności gospodarczej czy to produkcyjnej czy to usługowej bądź innej. Stopień zorganizowania oraz rodzaj składników majątkowych składających się na przedsiębiorstwo zależy wyłączenie od rodzaju prowadzenia działalności gospodarczej. Przepisy prawa nie wskazują w jaki sposób ma nastąpić zorganizowanie, ale odnoszą się do faktu jego istnienia przez pryzmat funkcji jaką pełnią składniki majątkowe.

Jak wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego, to nie stosunki kapitałowo – własnościowe stanowią o istnieniu przedsiębiorstwa (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 października 2003 r. sygn. akt V CK 411/2002), lecz wyodrębniony zespół składników majątkowych posiadanie którego pozwala na prowadzenie działalności gospodarczej.

Konkludując, przedsiębiorstwo jako zespół składników majątkowych oderwanych od jego podmiotu należy rozumieć jako przeznaczony do realizacji zadań gospodarczych (aspekt funkcjonalny), musi być z natury rzeczy w określony sposób zorganizowany jako całość (aspekt organizacyjny). Służy temu taki dobór składników przedsiębiorstwa, ażeby mogło ono za ich pomocą realizować zadania gospodarcze. W dalszej części przepisu wymienione są przykładowe składniki przedsiębiorstwa, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę słowo „w szczególności”. Wyliczenie tych składników ma charakter przykładowy. Oznacza to, że przedsiębiorstwem będzie taki zespół składników majątkowych który nie posiada wszystkich elementów wymienionych w wyliczeniu (będzie posiadał więcej elementów), czy też niektóre elementy zostaną wyłączone, jeśli nie pozbawi to masy majątkowej cech przedsiębiorstwa, a w szczególności jego zorganizowania. O tym, jakie konkretne składniki przedsiębiorstwa stanowią zorganizowaną część jego mienia, decydują względy funkcjonalne i celowościowe, a nie wyliczenie składników w powołanym przepisie.

Zgodnie z art. 55² Kc czynności prawna (aport) mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w jego skład, chyba że z treści czynności prawnej wynika inaczej albo z przepisów szczególnych. Oznacza to, że dla przeniesienia przedsiębiorstwa nie jest wymagane wyliczenie czy przeniesienie wszystkich składników majątkowych będących w posiadaniu zbywającego, ale takiej ich części, która spełnia definicję przedsiębiorstwa.

Na powyższe trafnie wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 marca 2013 r. sygn. akt II FSK 1896/11 „1. Dopuszczalne jest wyłączenie z transakcji zbycia przedsiębiorstwa pewnych elementów, także wymienionych expressis verbis w art. 55¹ k.c, a mimo to czynność prawna może być uznana za mającą za przedmiot przedsiębiorstwo. Zakres wyłączeń poszczególnych składników nie może jednakże być na tyle szeroki, aby przekreślił istotę przedsiębiorstwa. 2. Nie można przyjąć jako zasady, że wyłączenie pewnych elementów majątku z czynności prawnej zbycia przedsiębiorstwa oznacza, że czynność taka nie może być uznana za mającą za przedmiot przedsiębiorstwo. 3. W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie muszą wchodzić wszelkie zobowiązania przedsiębiorstwa. Z definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika jedynie, że zespół składników materialnych i niematerialnych musi być na tyle zorganizowany i kompletny, aby mógł funkcjonować jako samodzielne przedsiębiorstwo, prowadzące określony rodzaj działalności gospodarczej. Z tych względów nie ma podstaw do uznania, że co do zasady utraci on tę samodzielność poprzez wyłączenie ze składników majątkowych niektórych zobowiązań.”.

Mając na uwadze powyższe, w stanie faktycznym sprawy w którym przedmiotem aportu ma być przedsiębiorstwo produkcyjne – wcześniejsza sprzedaż części środków transportu i części stanów magazynowych (co jest normalnym przedmiotem działalności gospodarczej i będzie realizowane do dnia aportu), nie powoduje, że nie będziemy mieli do czynienia z czynnością prawną zbycia przedsiębiorstwa, skoro Spółka nabywająca składniki majątkowe w tym nazwę, klientelę, pracowników nadal prowadzić będzie działalność gospodarczą produkcyjną w tym samym zakresie co przedsiębiorca. Przeniesienie aportem składników opisanych we wstępie będzie stanowić zbycie przedsiębiorstwa, a w konsekwencji czynność taka będzie podlegała wyłączeniu od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121).

Stosownie do ww. artykułu Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Wobec powyższego, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

W wyroku z 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) TSUE stwierdził, że „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że przedmiotem aportu będzie całe przedsiębiorstwo (Wnioskodawca wskazuje to wprost w opisie sprawy podając jednocześnie, że Spółka niezwłocznie po otrzymaniu aportu będzie kontynuowała prowadzenie działalności gospodarczej). Zatem czynność ta – zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT. Dostawa przedsiębiorstwa spełniającego wymogi określone w art. 55¹ Kodeksu cywilnego wyłączona jest spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, nie podlega więc opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy przekazywane w ramach tej czynności składniki majątkowe wypełniają definicję przedsiębiorstwa. Podkreślić jednocześnie należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.