Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-681/16-2/JK2
z 12 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 643, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2016 r. ( data wpływu 10 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej obowiązku płatnika w związku z poborem zaliczek od wypłat za najem i dzierżawę stron internetowych poniesionych na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie obowiązku płatnika w związku z poborem zaliczek od wypłat za najem i dzierżawę stron internetowych poniesionych na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zarejestrowała jednoosobową działalność gospodarczą, w której zamierza prowadzić działalność w zakresie sprzedaży internetowej reklam. Wnioskodawczyni będzie nabywała prawo do sprzedaży reklam od kontrahentów zagranicznych (np. ze Stanów Zjednoczonych), a następnie poprzez własną stronę internetową będzie zajmowała się dystrybucją tych usług.

Usługa świadczona przez Wnioskodawczynię będzie polegała na tym, że uruchomi Ona serwis internetowy na stronie www., poprzez który klienci będą mogli pobrać skrypt do umieszczenia na swojej stronie internetowej, który umożliwia wyświetlanie na tej stronie reklam kontrahenta zagranicznego. Skrypt zostanie udostępniony klientom - Użytkownikom - po wcześniejszym zarejestrowaniu się w serwisie www prowadzonym przez Wnioskodawczynię.

Skrypt po zainstalowaniu na stronie (stronach) Użytkownika będzie powodował:

1. wyświetlanie się reklamy w określonym miejscu na danej stronie internetowej należącej do Użytkownika zaraz po wejściu na tę stronę lub/i
2. wyświetlanie się reklam w chwili kliknięcia przez zainteresowanego na stronie Użytkownika na link umożliwiający dostęp do konkretnych treści lub pobranie konkretnego pliku.
   
   

Rejestrując się w serwisie Użytkownik obowiązany jest podać m.in.:

1. swoje prawdziwe dane osobowe i teleadresowe
2. adres zamieszkania lub siedziby do celów podatkowych
3. wskazanie miejsca rezydencji podatkowej.
   
   

Wnioskodawczyni nie będzie zawierać z Użytkownikami odrębnych umów w formie pisemnej. Do zawarcia umowy będzie dochodzić przez Internet, poprzez zarejestrowanie się, podanie niezbędnych danych osobowych i adresowych oraz potwierdzenie zapoznania się z Regulaminem serwisu i jego akceptacji. Ewentualna korespondencja z Użytkownikami także będzie się odbywać przy wykorzystaniu Internetu.

Zatem serwis, który planuje uruchomić Wnioskodawczyni będzie realizował swoją działalność marketingową oraz reklamową poprzez wynajmowanie powierzchni na wirtualnych stronach Internetowych Użytkowników będących ich własnością lub posiadających do nich prawo na podstawie innego tytułu prawnego.

Użytkownik strony internetowej nie będzie miał żadnego wpływu na zarządzanie tą częścią udostępnionej Wnioskodawczyni strony internetowej. Pełną kontrolę nad ilością, rodzajem i częstotliwością wyświetlania reklam i informacji w udostępnionym miejscu będzie miała zawsze na zasadzie wyłączności Wnioskodawczyni. Użytkownicy nie będą świadczyć na rzecz Wnioskodawczyni żadnych dodatkowych usług ponad wynajem miejsca na stronie lub dostępu do plików, w tym usług o charakterze świadczeń osobistych.

Wnioskodawczyni będzie wypłacała Użytkownikowi świadczenie pieniężne (wynagrodzenie) za wynajem powierzchni wirtualnych, a wysokość tego wynagrodzenia będzie uzależniona od efektywności działalności reklamowej i marketingowej prowadzonej przez Serwis w obszarach wirtualnych wynajętych przez Użytkownika. Wszystkie wypłaty będą następowały bezgotówkowo, z konta Wnioskodawczyni na konto wskazane przez Użytkownika.

Zasady funkcjonowania serwisu będą szczegółowo opisane w Regulaminie funkcjonowania tego serwisu. Między innymi znajdzie się tam zapis, że Użytkownik obowiązany jest rozliczyć się z osiągniętego dochodu z właściwym organem podatkowym we własnym zakresie w kraju rezydencji podatkowej. Użytkownik zostanie poinformowany, że ponosi z tego tytułu wyłączną odpowiedzialność.

Wnioskodawczyni będzie prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Należy podkreślić, że Użytkowników serwisu, który zamierza uruchomić Wnioskodawczyni, można podzielić na cztery grupy:

1. osoby fizyczne, posiadający rezydencję podatkową w Polsce, nieprowadzące działalności gospodarczej,
2. osoby fizyczne lub prawne posiadający rezydencję podatkową w Polsce i uzyskujące dochody z najmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w Polsce,
3. osoby fizyczne, posiadający rezydencję podatkową w innym kraju niż Polska, nieprowadzące działalności gospodarczej,
4. osoby fizyczne lub prawne posiadający rezydencję podatkową w innym kraju niż Polska, prowadzące działalność gospodarczą w tym kraju lub w Polsce,
   
   

W związku z powyższym Wnioskodawczyni ma wątpliwości, co do zakresu swoich obowiązków jako podmiotu wypłacającego czynsz najmu za udostępnienie stron internetowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku wypłaty wynagrodzenia na rzecz osób fizycznych posiadających rezydencję podatkową w Polsce i nieprowadzących działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek jako płatnik pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych ?
2. Czy w przypadku wypłaty wynagrodzenia na rzecz osób fizycznych lub prawnych posiadających rezydencję podatkową w Polsce i prowadzących działalność gospodarczą, Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek jako płatnik pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych ?
3. Czy w przypadku wypłaty wynagrodzenia na rzecz osób fizycznych posiadających rezydencję podatkową w innym kraju niż Polska i nieprowadzących działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek jako płatnik pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych ?
4. Czy w przypadku wypłaty wynagrodzenia na rzecz osób fizycznych lub prawnych posiadających rezydencję podatkową w innym kraju niż Polska i prowadzących działalność gospodarczą w tym kraju lub w Polsce, Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek jako płatnik pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych ?
5. Czy od osób fizycznych lub prawnych wskazujących przy rejestracji adres zamieszkania lub siedzibę w innym kraju niż Polska Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do uzyskania od takich Użytkowników certyfikatu rezydencji, jako dokumentu umożliwiającego odstąpienie od poboru zaliczki na podatek ?
6. Czy wystarczającym dowodem księgowym, uprawniającym Wnioskodawczynię do wpisania do podatkowej księgi przychodów i rozchodów wypłat dla Użytkowników jako kosztów uzyskania przychodu będzie wydruk przelewu bankowego lub porównywalny dokument zawierający dane stron transakcji, jej datę i kwotę ?
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego w zakresie obowiązku płatnika w związku z poborem zaliczek od wypłat czynszu za najem i dzierżawę stron internetowych poniesionych na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej (pyt. Nr 1, 3 i 5). Natomiast w pozostałym zakresie zostaną wydane odebrane rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawczyni w przypadku dokonywania przez nią wypłat za najem i dzierżawę stron internetowych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej nie ma ona obowiązku pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Problematyka zaliczania przychodów z udostępniania stron internetowych do określonego źródła według przepisów ustawy PIT została rozstrzygnięta przez Ministra Finansów w Interpretacji ogólnej z dnia 5 września 2014 r., sygn. DD2/033/55/KBF/14/RD-75000.

„Uwzględniając orzecznictwo sądów administracyjnych, stwierdzam, że osoba fizyczna udostępniająca na stronie internetowej miejsce w celu zamieszczenia treści o charakterze m.in. reklamowym za wynagrodzeniem uzyskuje przychód z tytułu umowy o podobnym charakterze do umowy najmu lub dzierżawy. Przychody z tego tytułu należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT, pod warunkiem, że nie są uzyskiwane w ramach działalności gospodarczej”.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem oraz mając na uwadze treść art. 44 ust. 1 pkt 1) i 2) ustawy PIT należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku potrącania zaliczek na podatek dochodowy. Przepis ten stwierdza bowiem, że podatnicy osiągające dochody:

1. z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ustawy
2. z najmu lub dzierżawy
   

- są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3.

Oznacza to, że obowiązek podatkowy w obydwu przypadkach ciąży na podatnikach uzyskujących przychody z tych dwóch źródeł, tj. najmu i działalności gospodarczej. Brak jest zatem podstaw prawnych by Wnioskodawczyni potrącała zaliczki od wypłacanych Użytkownikom w przyszłości kwot dochodów z tytułu uczestnictwa w serwisie.

Ad. 3)

Zdaniem Wnioskodawczyni w przypadku dokonywania przez nią wypłat za najem i dzierżawę stron internetowych na rzecz osób fizycznych, nierezydentów, nieprowadzących działalności gospodarczej, nie ma ona obowiązku - pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W tym przypadku należy odnieść się do umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z danym krajem, którego rezydencję posiada beneficjent wypłaty. Analizując treść umów o unikaniu podwójnego opodatkowania brak jest w nich uregulowań odnoszących się do dochodów z najmu lub dzierżawy wartości niematerialnych i prawnych. W związku z tym dochody takie są uregulowane umowach jako Inne dochody i jeżeli dany rodzaj dochodów nie został odrębnie uregulowany, to pozostałe dochody są zaliczane do kategorii inne dochody i bez względu na miejsce ich osiągania są opodatkowane w miejscu zamieszkania lub siedziby podatnika. Tego typu uregulowania zostały zawarte m.in. w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę z Czechami (art. 20 umowy), Niemcami (art. 22) czy ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki (art. 21).

Ad. 5)

W ocenie Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do żądania certyfikatu rezydencji od Użytkownika w celu dokonania rozliczenia. Z tego typu dochodów podatnicy muszą rozliczyć się sami w państwie zamieszkania. W tym przypadku, z uwagi na rodzaj dochodów (najem i dzierżawa) nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce, zgodnie z treścią typowych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym, zgodnie z art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska (art. 4a ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Do tego źródła przychodów zaliczane są zatem przychody uzyskiwane poza działalnością gospodarczą przez osoby fizyczne na podstawie umów nazwanych: najmu oraz dzierżawy, ale również umów nienazwanych, które mają podobny charakter do najmu lub dzierżawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 4 cyt. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a,13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Jednocześnie art. 41 ust. 9 ustawy stanowi, że w przypadku, o którym mowa w ust. 4, płatnik pobiera zryczałtowany podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 29 bez względu na to, czy podatnik ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a, jeżeli uzyska od tego podatnika certyfikat rezydencji.

Problematyka, na gruncie przepisów wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedniego kwalifikowania przychodów z tytułu udostępniania za wynagrodzeniem powierzchni na stronie internetowej, zarządzanej przez osobę fizyczną, m. in. w celach reklamowych do właściwego źródła, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych.

Orzecznictwo sądów administracyjnych ukształtowało jednolitą linię rozstrzygnięć w tym zakresie (wyrok NSA z dnia 9 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 1548/10, utrzymujący w mocy wyrok WSA w Krakowie z dnia 5 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 60/10; wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2485/10, utrzymujący w mocy wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 lipca 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 25/10; wyrok NSA z dnia 27 lutego 2013 r. sygn. akt II FSK 1305/11, utrzymujący w mocy wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 stycznia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1448/10).

Sądy administracyjne we wskazanych wyrokach uznały, że wynagrodzenie otrzymywane przez osobę fizyczną zarządzającą stroną internetową należy zakwalifikować do źródła przychodów – najem, dzierżawa lub inne umowy o podobnym charakterze (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Sądy wskazały, że umowa, na podstawie której jeden podmiot udostępnia innemu podmiotowi możliwość wyświetlania na stronie internetowej określonych treści (najczęściej reklamowych), jest umową nienazwaną o charakterze podobnym do najmu lub dzierżawy. Wprawdzie przedmiotem takiej umowy nie jest ani najem rzeczy, ani dzierżawa rzeczy lub prawa, jednakże następuje oddanie do używania bytu wirtualnego, jakim jest część powierzchni strony internetowej.

Uwzględniając powyższe, przychody osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej osiągane z tytułu udostępniania za wynagrodzeniem na stronie internetowej miejsca w celu zamieszczania treści o charakterze reklamowanym należy kwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy (umowa o podobnym charakterze do najmu lub dzierżawy).

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdza się, że wynagrodzenie z tytułu udostępniania przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (polskich rezydentów) miejsca na reklamy na własnych stronach internetowych, należy kwalifikować do źródła przychodów najem, dzierżawa lub inne umowy o podobnym charakterze (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy). Oznacza to, że na Wnioskodawczyni, wypłacającej z tego tytułu wynagrodzenie, nie ciążą obowiązki płatnika określone w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni powzięła także wątpliwość co do zakresu obowiązku płatnika z tytułu wypłaty czynszu na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej posiadającej rezydencję podatkową w kraju innym niż Polska.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:

1. z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
2. z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
5. z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.
   
   

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że przychody osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej osiągane z tytułu udostępniania za wynagrodzeniem stron internetowych (najem) nie mieszczą się w katalogu zawartym w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co skutkuje brakiem konieczności pobrania przez Wnioskodawczynię jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanych wypłat.

Przechodząc na grunt postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania należy wskazać, że umowy, Konwencje nie przewidują przepisów szczególnych dotyczących zasad opodatkowania przychodów z najmu stron internetowych, zatem dochód ten powinien być kwalifikowany do kategorii „inne dochody”.

Na gruncie postanowień umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzoną w Warszawie dnia 13 września 2011 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 991) zastosowanie znajdzie art. 20 ust. 1 ww. umowy.

Zgodnie z tym przepisem, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a nie objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Umowy podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (w przedmiotowej sprawie tylko w Czechach).

Natomiast jak wynika z treści art. 22 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), dochody osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (w przedmiotowej sprawie tylko w Niemczech).

Odnosząc się natomiast do umowy zawartej między między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w dniu 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178), należy wskazać, że wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawczynię z tytułu udostępniania stron internetowych osobom fizycznym mającym miejsce zamieszkania w USA i nieprowadzącym działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 5 umowy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł z tego drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Powyższe oznacza, że dochód osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania w USA osiągany z Polski z tytułu udostępniania stron internetowych będzie podlegał opodatkowaniu zarówno w USA jak i w Polsce, na zasadach określonych w krajowych przepisach podatkowych tych państw.

We własnym stanowisku Wnioskodawczyni powołała się na art. 21 Konwencji polsko-amerykańskiej.

W dniu 13 lutego 2013 r. została podpisana Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2013 r., poz. 995), która w swej treści zawiera art. 21.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. Konwencji, części dochodu otrzymane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które zostały uzyskane przez rzeczywistego beneficjenta mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie, bez względu na to gdzie są osiągane, nieobjęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Jednakże należy wyjaśnić, że dotychczas powyższa Konwencja nie weszła w życie, zatem art. 21 ust. 1, na który powołuje się Wnioskodawczyni nie obowiązuje, zatem nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie. Zatem należy stosować cytowany wcześniej art. 5 umowy z 1976 r., zgodnie z którym dochody z udostępniania stron internetowych podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w USA.

Powyższe nie ma znaczenia w przedmiotowej sprawie, gdyż jak wcześniej wyjaśniono, na Wnioskodawczyni z tytułu wypłaconych wynagrodzeń za najem i dzierżawę stron internetowych osobom fizycznym nieprowadzących działalności gospodarczej (rezydentom i nierezydentom) nie ciążą obowiązki płatnika.

Tut. organ odniósł się jedynie do stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie obowiązków płatnika, tj. poboru zaliczek na podatek dochodowy od dokonanych wypłat za najem i dzierżawę stron internetowych poniesionych na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej. Przedmiotem interpretacji nie były obowiązki ciążące na osobach nieprowadzących działalności gospodarczej. Zatem błędne powołanie przez Wnioskodawczynię art. 21 Konwencji polsko- amerykańskiej nie wypłynęło na rozstrzygnięcie.

Reasumując, wynagrodzenie z tytułu udostępniania stron internetowych przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, należy kwalifikować do źródła przychodów najem, dzierżawa lub inne umowy o podobnym charakterze (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy). Oznacza to, że na Wnioskodawczyni jako wypłacającej z tego tytułu wynagrodzenie, nie ciążą obowiązki płatnika określone w art. 29 ust. 1 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem skoro Wnioskodawczyni nie występuje w roli płatnika, na podstawie ww. przepisów, to nie będzie zobowiązana do uzyskania certyfikatów rezydencji od wskazanych wyżej osób.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. Ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.