Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-640/16-2/MZM
z 15 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 21 czerwca 2016 r. (data otrzymania 24 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży udziału w działce nabytego w spadku po matce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży udziału w działce nabytego w spadku po matce.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 23 maja 2013 r. – po śmierci matki – Wnioskodawczyni na podstawie aktu dziedziczenia została właścicielem m.in. ¼ działki. Odziedziczoną część działki Wnioskodawczyni sprzedała 9 lipca 2013 r., co zostało potwierdzone odpowiednim aktem notarialnym. W 2014 r. Wnioskodawczyni złożyła PIT-39 za rok 2013, w którym zadeklarowała wykorzystanie dochodu uzyskanego ze sprzedaży swojej części działki w całości na własne cele mieszkaniowe (przede wszystkim na remont mieszkania, w którym mieszkała) – stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 17 sierpnia 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała w darowiźnie od swojego małżonka mieszkanie, w którym jest cały czas zameldowana i w którym mieszka. Czynność ta również została potwierdzona aktem notarialnym. Na remont tego mieszkania Wnioskodawczyni przeznaczyła pieniądze uzyskane ze sprzedaży swojej części działki. W dniu 27 kwietnia 2016 r. Wnioskodawczyni złożyła dokumenty (kopie faktur) celem rozliczenia wydatków mieszkaniowych w ramach rozliczenia PIT-39.

Jednakże 28 kwietnia 2016 r. pracownik urzędu skarbowego poinformował Wnioskodawczynię, że nie wszystkie poniesione przeze nią wydatki zostały uwzględnione. W dniu 28 kwietnia 2016 r. Wnioskodawczyni złożyła korektę PIT-39.

Z kolei 10 maja 2016 r. pracownik urzędu skarbowego ponownie zadzwonił do Wnioskodawczyni z informacją, że nie może uznać jej wydatków poniesionych przed przeniesieniem własności mieszkania na Wnioskodawczynię czyli wydatków poniesionych przez nią do 17 sierpnia 2016 r. (winno być: 17 sierpnia 2015 r.) Wnioskodawczyni wskazała, że kierowała się informacją zamieszczoną na oficjalnej stronie Ministerstwa Finansów, że wydatki te zostaną uwzględnione pod warunkiem, że Wnioskodawczyni stanie się właścicielem mieszkania w dwuletnim okresie przeznaczonym na wydatkowanie pieniędzy ze sprzedanej, odziedziczonej części działki.

W dniu 11 maja 2016 r. Wnioskodawczyni uzyskała informację telefoniczną, że wszystkie wydatki – łącznie z poniesionymi przed datą uzyskania aktu własności mieszkania – powinny być uwzględnione.

Na poparcie własnego stanowiska Wnioskodawczyni przywołała interpretację indywidualną Znak: IBPB-2-2/4511-119/16/MZM zawierającą identyczne stanowisko jak to, które wcześniej uzyskała na podstawie informacji telefonicznej. W dniu 16 maja 2016 r. Wnioskodawczyni złożyła pismo do Naczelnika Urzędu Skarbowego dotyczące uzyskanego stanowiska oraz dołączyła kopię indywidualnej interpretacji podatkowej Znak: IBPB-2-2/4511-119/16/MZM. Wnioskodawczyni poprosiła o uwzględnienie wydatków poniesionych przez nią na własne cele mieszkaniowe przed dniem przeniesienia na nią własności mieszkania. W dniu 1 czerwca 2016 r. Wnioskodawczyni zapłaciła podatek wraz z odsetkami – w wysokości podanej jej 28 kwietnia 2016 r. przez pracownika urzędu skarbowego po przeprowadzonej przez niego korekcie wydatków remontowych Wnioskodawczyni, również wydatków poczynionych przed 17 sierpnia 2015 r. czyli przed dniem uzyskania prawa własności do remontowanego mieszkania. Do dnia złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawczyni nie otrzymała żadnej odpowiedzi na piśmie ani nikt z pracowników urzędu skarbowego nie kontaktował się z nią w niniejszej sprawie.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni postąpiła prawidłowo wliczając wszystkie wydatki poniesione przez nią na remont, również te, których dokonała przed datą przeniesienia na nią własności remontowanego mieszkania, czyli przed 17 sierpnia 2015 r. w dwuletnim okresie przeznaczonym w ustawie na wydatkowanie pieniędzy ze sprzedaży odziedziczonej części działki na własne cele mieszkaniowe?

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowo postąpiła wliczając wszystkie wydatki poniesione przez nią na remont, również te, których dokonała przed datą przeniesienia na nią własności remontowanego mieszkania, czyli przed 17 sierpnia 2015 r. w dwuletnim okresie przeznaczonym w ustawie na wydatkowanie pieniędzy ze sprzedaży odziedziczonej części działki na własne cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.) – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku czy też akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy. W omawianej sprawie nabycie przez Wnioskodawczynię spadku nastąpiło zatem w dniu śmierci matki.

Z opisu wniosku wynika, że Wnioskodawczyni 23 maja 2013 r. – po śmierci matki – na podstawie aktu dziedziczenia nabyła udział ¼ w działce, którego sprzedaż nastąpiła 9 lipca 2013 r.

Oznacza to, że przychód uzyskany w 2013 r. ze sprzedaży udziału w działce podlega opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Ponadto – zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zatem stosownie do przywołanych przepisów stwierdzić należy, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) jest wartość jaka została wyrażona w cenie zawartej w umowie sprzedaży (o ile odpowiada wartości rynkowej) pomniejszona o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 (tj. koszty odpłatnego zbycia). Przychód ten może zostać pomniejszony o koszty ustalone zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy (tj. koszty uzyskania przychodu), a różnica stanowić będzie dochód.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1b ww. ustawy).

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Zatem w odniesieniu do sprzedaży udziału w działce nabytego w 2013 r. w spadku istnieje możliwość przeznaczenia środków z tej sprzedaży na własne cele mieszkaniowe, aby skorzystać ze zwolnienia. Wysokość dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik powinien wykazać w zeznaniu PIT-39, składanym w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości (udziału w nieruchomości).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, że – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P – przychód ze sprzedaży.

W sytuacji gdy przychód ze sprzedaży zostanie w całości przeznaczony na własne cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

-położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Zgodnie z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w ramach realizacji własnych celów mieszkaniowych przeznaczyła środki uzyskane ze sprzedaży udziału w działce nabytego w 2013 r. w spadku na remont lokalu mieszkalnego, który otrzymała w 2015 r. w darowiźnie od małżonka.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość czy poniesione przez nią w dwuletnim okresie określonym w ustawie na wydatkowanie środków wydatki na remont, również te, które dokonała przed 17 sierpnia 2015 r. a więc w momencie, gdy nie była jeszcze właścicielem lokalu mieszkalnego, mogą zostać uznane za wydatkowane na własne cele mieszkaniowe.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest fakt wydatkowania począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wymieniony w art. 21 ust. 25 ww. ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując przedmiotowe zwolnienie w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży. Celem tym może być – zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ww. ustawy – budowa, rozbudowa, nadbudowa, przebudowa lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

Ustawodawca regulując omawiane zwolnienie nie ograniczył wprawdzie wydatkowania środków z tytułu zbycia nieruchomości lub praw tylko do jednego z wymienionych w art. 21 ust. 25 ww. ustawy celów, jednakże – przy spełnieniu pozostałych przesłanek – wydatkowanie przychodu musi być ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Przy zwolnieniu uwzględnić można tylko takie wydatki, które poniesione zostaną na „własne cele mieszkaniowe”. Przy czym „własne cele mieszkaniowe” należy rozumieć jednoznacznie zgodnie z wykładnią literalną. Realizacja własnych celów mieszkaniowych winna polegać na tym, że w przypadku remontu własnego lokalu mieszkalnego, ze środków ze sprzedaży innej nieruchomości (udziału w nieruchomości) podatnik faktycznie winien w remontowanym lokalu takie cele realizować.

Jednak zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy uzależnione jest nie tylko od samego faktu wydatkowania w ustawowym terminie środków ze sprzedaży, ale także – o czym nie można zapomnieć – od wydatkowania ich wyłącznie na ściśle określony przez ustawodawcę cel, czyli m.in. na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

Przy czym zgodnie z cytowanym wcześniej art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przez własny lokal, o którym mowa w ww. przepisie rozumie się lokal stanowiący własność lub współwłasność podatnika. To oznacza, że w momencie wydatkowania środków ze sprzedaży, względnie w okresie jaki został przewidziany przez ustawodawcę na wydatkowanie środków ze sprzedaży, musi być spełniony warunek określony tym przepisem, czyli lokal mieszkalny musi stanowić własność lub współwłasność podatnika (a więc podatnikowi musi przysługiwać tytuł własności/współwłasności do lokalu). Oznacza to, że nawet jeżeli w chwili ponoszenia wydatków na cele wskazane w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy podatnik nie dysponuje tytułem własności/współwłasności, to najpóźniej tytuł taki podatnik powinien uzyskać ostatniego dnia okresu o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kiedy może wydatkować środki na realizację własnych celów mieszkaniowych.

Zatem wydatki na remont lokalu mieszkalnego mogą zostać uznane za poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy poniesione zostały w okresie od dnia sprzedaży nieruchomości (udziału w działce) a najpóźniej ostatniego dnia okresu dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie i w okresie tym podatnik stanie się właścicielem lub współwłaścicielem nieruchomości.

W związku z tym, że Wnioskodawczyni sprzedała udział w działce 9 lipca 2013 r. a 17 sierpnia 2015 r. w drodze darowizny stała się właścicielem lokalu mieszkalnego, na remont którego poniosła wydatki, również te, których dokonała przed datą przeniesienia na nią własności tego lokalu czyli przed 17 sierpnia 2015 r., to takie wydatkowanie środków pieniężnych na remont w ww. okresie tego lokalu może zostać uznane za wydatkowanie w rozumieniu art. 21 ust. 25 ww. ustawy, ponieważ przed upływem 2 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, Wnioskodawczyni nabyła także własność ww. lokalu (tj. 17 sierpnia 2015 r.).

W przypadku Wnioskodawczyni termin na wydatkowanie środków ze sprzedaży 9 lipca 2013 r. udziału w działce upłynął z dniem 31 grudnia 2015 r. Oznacza to, że skoro do tego czasu Wnioskodawczyni nabyła (17 sierpnia 2015 r.) od swojego małżonka lokal mieszkalny, to zwolnienie jej przysługuje.

Tym samym rację ma Wnioskodawczyni twierdząc, że prawidłowo wliczyła wszystkie wydatki poniesione przez nią na remont, również te, których dokonała przed datą przeniesienia na nią własności remontowanego lokalu, czyli przed 17 sierpnia 2015 r.

Wyjaśnić należy, że okoliczność nabycia przez Wnioskodawczynię 17 sierpnia 2015 r. lokalu mieszkalnego, przed upływem dwuletniego terminu skutkuje uznaniem, że wydatkowanie na własne cele mieszkaniowe nastąpiło zgodnie z ustawą, a zatem zwolnienie w związku z wydatkowanymi środkami poniesionymi na cel, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 przywołanej ustawy, w oparciu o art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ww. ustawy Wnioskodawczyni przysługuje.

Podsumowując należy stwierdzić, że przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży 9 lipca 2013 r. udziału w działce podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż ta nastąpiła przed upływem 5 lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie. Jednakże w odniesieniu do poniesionych po sprzedaży udziału w działce wydatków zarówno przed jak i po 17 sierpnia 2015 r. w terminie nieprzekraczającym 31 grudnia 2015 r. na cele mieszkaniowe przysługuje Wnioskodawczyni prawo do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ww. ustawy. Możliwość skorzystania z ww. zwolnienia wynika z faktu, że moment nabycia lokalu mieszkalnego od małżonka nastąpił przed upływem dwóch lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie udziału w działce nabytego w spadku a Wnioskodawczyni mając czas na wydatkowanie środków pochodzących ze sprzedaży ww. udziału w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie czyli do 31 grudnia 2015 r. poniosła w ustawowym terminie wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za prawidłowe.

Końcowo wyjaśnić należy, że niniejsza interpretacja – zgodnie z treścią zapytania – dotyczy jedynie kwestii dopuszczalności uznania za wydatki na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni wydatków poniesionych na remont lokalu a w szczególności wydatków poniesionych przed przeniesieniem na Wnioskodawczynię prawa własności omawianego lokalu. Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga natomiast czy każdy z poniesionych wydatków – z uwagi na jego charakter – kwalifikuje się do uznania go za wydatek na własne cele mieszkaniowe, gdyż kwestia ta nie była przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Białej.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.