Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-342/16/MD
z 18 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2016 r. (data wpływu 28 czerwca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 9 sierpnia 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania darowizny nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 9 sierpnia 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania darowizny nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z wpisem w księdze wieczystej nr … prowadzonej przez Sąd Rejonowy w …, Gmina Miasta … (dalej jako „Gmina”) jest właścicielką nieruchomości położonej w … przy ul. …, oznaczonej jako działka gruntu nr 1263 i 1340/321 (aktualnie nr 1261). W ewidencji gruntów i budynków oznaczone są symbolem „Bi”.

Przedmiotowe działki zabudowane są w znacznej części fragmentem budynku szpitala, który znajduje się w przeważającej części na działce nr 1260, stanowiącej własność spółki pod firmą … (dalej jako „Spółka”). Województwo … (dalej jako „Województwo”) to podmiot, którego udział w Spółce wynosi 100%.

Zarząd Województwa zwrócił się o uruchomienie procedury mającej na celu przekazanie przez Gminę na rzecz Województwa w drodze umowy darowizny prawa własności przedmiotowych nieruchomości celem wyposażenia w prawo własności ww. nieruchomości podmiotu leczniczego – Spółki, we władaniu których się znajdują.

Na przedmiotowym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przedmiotowe działki oraz nieruchomość Spółki położone są w strefie planistycznej oznaczonej symbolem 29 UZ – usługi zdrowia – szpital.

Obie działki zostały nabyte z mocy prawa. Działka nr:

• 1263 stała się własnością Gminy na podstawie wniosku z dnia … 1991 r. oraz decyzji z dnia …1991 r.;
• 1261 (archiwalny nr 1340/321), zgodnie z wpisem w księdze wieczystej, stała się własnością Gminy na podstawie decyzji z dnia … 2009 r., stwierdzającej o przeniesieniu z mocy prawa własności z dniem … 1999 r.

Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia przedmiotowych działek.

Gmina nie ponosiła nakładów na wybudowanie budynku szpitala, jak i na jego remonty, ulepszenie. Budynek został przyjęty do eksploatacji protokołem z 1975 r., użytkowany na potrzeby szpitala.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przedmiotową darowiznę należy traktować jako wyłączoną spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, a więc czynność ta nie będzie podlegała opodatkowania VAT?

Zdaniem Gminy, przeniesienie własności przedmiotowej nieruchomości nie stanowi przedmiotu opodatkowania w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, zatem czynność ta pozostaje poza zakresem tej ustawy.

Gmina nie ponosiła nakładów w postaci remontów, czy ulepszeń na przedmiotową nieruchomość. Sam budynek pozostaje i pozostawał we władaniu właścicieli nieruchomości przyległej, na której znajduje się znaczna część budynku szpitala. Gmina nabyła działkę nr 1263 w 1991 r., zaś działkę nr 1261 na podstawie decyzji z 2009 r. z dniem 1 stycznia 1999 r. Skoro zatem nieruchomość ta ma zostać przekazana w drodze darowizny, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r, poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) – dalej jako „K.c.” – rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Według art. 46 § 1 K.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Według art. 2 pkt 14a ustawy, przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Aby zatem doszło do opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• dokonującym nieodpłatnego przekazania powinien być podatnik podatku od towarów i usług;
• przekazane przez podatnika towary powinny należeć do jego przedsiębiorstwa;
• przedmiotem nieodpłatnego przekazania powinien być towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu, imporcie lub wytworzeniu.

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

W swoim orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako „TSUE”) wyjaśnił cel wprowadzenia tej regulacji. Przykładowo w wyroku w sprawie C-20/91 Pieter de Jong TSUE zaznaczył, że „celem art. 5(6) Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE) jest zapewnienie równego traktowania zarówno podatnika stosującego do użytku prywatnego towary stanowiące część składową majątku przedsiębiorstwa, jak i zwykłego konsumenta kupującego towary tego samego rodzaju. Mając na względzie powyższy cel, przepis ten zapobiega sytuacji unikania przez podatnika, który odliczył VAT od zakupu towarów wykorzystywanych do swego przedsiębiorstwa, zapłaty VAT w momencie przenoszenia tych towarów z przedsiębiorstwa do użytku prywatnego oraz odnoszenia przez niego korzyści, do których nie jest uprawniony w porównaniu ze zwykłym konsumentem, który nabywa towary i uiszcza od nich VAT” (pkt 15 wyroku).

Ponadto w wyroku w sprawie C-48/97 Kuwait Petroleum TSUE wskazał, że „celem art. 5(6) Szóstej Dyrektywy jest zapewnienie równego traktowania podatnika, który wykorzystuje aktywa przedsiębiorstwa do celów prywatnych i zwykłego konsumenta, który nabywa towary tego samego rodzaju” (pkt 21 wyroku).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Gmina jest właścicielem nieruchomości, na którą składają się działki gruntu nr 1263 i 1261. Obie działki zostały nabyte z mocy prawa, co zostało potwierdzone stosownymi decyzjami. Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich nabycia. Przedmiotowe działki zabudowane są w znacznej części fragmentem budynku szpitala, który znajduje się w przeważającej części na działce nr 1260, stanowiącej własność Spółki. Województwo to podmiot, którego udział w Spółce wynosi 100%. Gmina nie ponosiła nakładów na wybudowanie budynku szpitala, jak i na jego remonty, ulepszenie.

Zarząd Województwa zwrócił się o uruchomienie procedury mającej na celu przekazanie przez Gminę na rzecz Województwa w drodze umowy darowizny prawa własności przedmiotowych nieruchomości celem wyposażenia Spółki w prawo własności ww. nieruchomości.

Na tym tle Gmina powzięła wątpliwość dotyczącą obowiązku opodatkowania darowizny ww. nieruchomości.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów potwierdzić należy pogląd Gminy, że przeniesienie przez nią w drodze darowizny własności działek ewidencyjnych opisanych we wniosku (tj. działek nr 1263 i 1261) nie będzie stanowiło – w świetle z art. 7 ust. 2 ustawy – przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zatem czynność ta pozostanie poza zakresem tej ustawy. Zarówno bowiem od nabycia ww. działek, jak i od wytworzenia budynku na nich posadowionego Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym nie jest spełniony konstytutywny warunek opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.