Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4515-180/16-1/MCZ
z 31 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku, który wpłynął do Biura 16 czerwca 2016 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty przez współkredytobiorców kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na zakup nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty przez współkredytobiorców kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na zakup nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W roku 2012 Wnioskodawczyni wraz ze swoimi rodzicami w celu sfinansowania zakupu mieszkania zawarła z bankiem umowę kredytu hipotecznego. Zakupiony ze środków pochodzących z kredytu lokal mieszkalny stanowi wyłączną własność Wnioskodawczyni.

Zgodnie z zawartą umową dłużnikami solidarnymi z tytułu zaciągniętego kredytu są solidarnie Wnioskodawczyni oraz jej rodzice.

Wnioskodawczyni jest obecnie osobą studiującą, niepracującą, pozostającą na utrzymaniu rodziców. Do czasu podjęcia przez nią pracy zarobkowej spłat kredytu będą dokonywali jej rodzice, regulując tym samym swoje zobowiązania.

Spłaty rat kredytu zgodnie z zawarta umową kredytu dokonywane są z rachunku bankowego Wnioskodawczyni, którym de facto zarządza ojciec Wnioskodawczyni, będąc osobą upoważnioną do tegoż rachunku. Konto Wnioskodawczyni zasilane jest środkami pieniężnymi pochodzącymi z konta rodziców, które następnie przekazywane są z rachunku Wnioskodawczyni na rachunek banku.

Pomiędzy Wnioskodawczynią a jej rodzicami nie doszło do zawarcia umowy darowizny, przekazywane na rachunek bankowy pieniądze nie mogą być swobodnie wykorzystane przez Wnioskodawczynię i są przeznaczone wyłącznie na spłatę poszczególnych rat kredytu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spłata rat kredytu przez rodziców Wnioskodawczyni, w sytuacji w której zobowiązanie kredytowe ma charakter solidarny rodzi po stronie Wnioskodawczyni powstanie obowiązku podatkowego od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawczyni, dokonywane w opisanym stanie faktycznym spłaty rat kredytu nie rodzą obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

Rodzice Wnioskodawczyni dokonując spłaty rat kredytu regulują również swoje zobowiązanie solidarne, wynikające z zawartej przez nich łącznie z Wnioskodawczynią umowy kredytu.

Na potwierdzenie swego stanowiska Wnioskodawczyni powołała interpretację indywidualną dotyczącą poruszonego we wniosku zagadnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przedmiotem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn jest nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem wymienionym w art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2015 r., poz. 86, ze zm.), w tym tytułem darowizny. Katalog tytułów opodatkowania wymieniony w powyższym przepisie ma charakter zamknięty, co oznacza, że nabycie jedynie w drodze tych czynności prawnych może podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego w tym zakresie należy stosować prawną definicję tego pojęcia unormowaną w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Treść tego świadczenia określa umowa darowizny. W związku z tym, że darowizna ma charakter umowny, istotnym jej elementem jest także przyjęcie darowizny przez obdarowaną osobę.

Darowizna jest świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmym i dobrowolnym, przy czym nie wynika ani z żadnego stosunku zobowiązaniowego, ani też z ustawy. Ponadto, nie stanowią darowizny bezpłatne przysporzenia, m.in. w przypadku, gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu.

Jeżeli świadczenie dokonane jest na podstawie innego tytułu niż umowa darowizny – nie podlega podatkowi od spadków i darowizn.

Decydujące znaczenie dla dokonania tej oceny prawnopodatkowej ma zatem treść umowy wiążącej strony.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni zawarła wspólnie ze swoimi rodzicami umowę kredytu hipotecznego. Wnioskodawczyni i jej rodzice w umowie kredytowej są ujęci jako kredytobiorcy i zgodnie z umową odpowiadają solidarnie za zadłużenie wynikające z umowy. Kwota zaciągniętego kredytu została przeznaczona na nabycie lokalu mieszkalnego na wyłączną własność Wnioskodawczyni. Do czasu podjęcia przez Wnioskodawczynię pracy zarobkowej spłat rat kredytu będą dokonywali jej rodzice. Spłaty rat kredytu zgodnie z zawarta umową kredytu dokonywane są z rachunku bankowego Wnioskodawczyni, które zasilane jest środkami pieniężnymi pochodzącymi z konta jej rodziców. Pomiędzy Wnioskodawczynią a jej rodzicami nie doszło do zawarcia umowy darowizny.

Jak z powyższego wynika w przedstawionym stanie faktycznym wystąpiły następujące czynności:

1. zawarcie z bankiem umowy kredytu przez Wnioskodawczynię wspólnie z jej rodzicami i spłata rat kredytu przez pozostałych współkredytobiorców zobowiązanych solidarnie do spłaty kredytu ( rodziców Wnioskodawczyni);
2. zawarcie umowy sprzedaży – nabycie własności lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawczynię.
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, dokonywanie spłaty rat kredytu przez jej rodziców – współkredytobiorców po stronie Wnioskodawczyni nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Wnioskodawczyni uważa, że jej rodzice dokonując spłaty rat kredytu regulują również swoje zobowiązanie solidarne, wynikające z zawartej przez nich łącznie z Wnioskodawczynią umowy kredytu.

Dokonując oceny skutków prawnopodatkowych w podatku od spadków i darowizn należy mieć na względzie przedmiot opodatkowania tym podatkiem, którym jest nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych m.in. tytułem darowizny, w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego.

W opisanym stanie faktycznym, źródłem spłaty rat kredytu przez rodziców Wnioskodawczyni jest umowa kredytu hipotecznego. Taka natomiast umowa stanowi odrębny od umowy darowizny stosunek zobowiązaniowy. Zatem spłata kredytu przez pozostałych współkredytobiorców (rodziców Wnioskodawczyni), tj. dłużników solidarnych z umowy kredytu, nie można zakwalifikować jako darowizny. Oznacza to, że powyższe nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego określonego w ustawie o podatku od spadków i darowizn u kredytobiorcy, który nie dokonuje spłaty rat kredytu (Wnioskodawczyni).

Jak wskazano powyżej przedmiotem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn jest nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem wymienionym w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Katalog tytułów nabycia wymieniony w tym przepisie ma charakter zamknięty, co oznacza, że nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych wyłącznie w drodze tych czynności prawnych może podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Mając powyższe na względzie oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni. Spłata przez jej rodziców (dłużników solidarnych) rat kredytu, choć przeznaczonego na nabycie lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawczynię, nie przesądza o darowiźnie oraz powstaniu obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn dla Wnioskodawczyni.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawczynię. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie– w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.