INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30.01.2012 r. (data wpływu 06.02.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży składników majątku przedsiębiorstwa – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.02.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży składników majątku przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej: „Spółka”) prowadzi w Polsce działalność w zakresie dystrybucji towarów należących do tzw. małego AGD, RTV, a także wyrobów medycznych. Dystrybucją towarów AGD i RTV zajmuje się dział C (dalej: CL), natomiast dystryBcją wyrobów medycznych - dział H. W ramach grupy kapitałowej P podjęta została decyzja o światowym wydzieleniu produkcji i dystryBcji telewizorów w celu sprzedaży tej działalności innemu podmiotowi. W związku z tym w Polsce doszło do faktycznego wydzielenia z działu CL aktywności związanych z produkcją (usługi wsparcia produkcji świadczone na rzecz innego podmiotu grupy P zajmującego się produkcją telewizorów) i dystrybucją telewizorów (łącznie dalej zwany „B TV”). Wydzielenie to zostanie formalnie usankcjonowane uchwałą zarządu Spółki w sprawie wydzielenia B TV. Następnie B TV zostanie sprzedany odrębnej spółce (dalej zwanej: „Nabywcą”). B TV jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w ramach Spółki. Posiada własną strukturę organizacyjną, tj. szefa, osoby odpowiedzialne za sprawy finansowo-księgowe, sprzedaż, marketing, dostawy towarów (organizacja i planowanie dostaw), obsługę posprzedażową oraz sprawy administracyjno-biurowe. Ponadto, osiąga własne przychody z umów sprzedaży telewizorów zawartych z klientami oddzielnie od umów na sprzedaż pozostałego sprzętu RTV zawieranych przez Spółkę. B TV, poprzez przypisane do tej działalności tzw. miejsca powstawania kosztów oraz wyodrębnienie przychodów ze sprzedaży telewizorów, jest w stanie stworzyć własny rachunek zysków i strat oraz bilans. B TV w zakresie, w jakim nie posiada w strukturze organizacyjnej własnych specjalistów korzysta z „usług” świadczonych przez działy wspierające istniejące w Spółce, takie jak dział kadr (zasobów ludzkich), dział IT, prawny, podatkowy. Czynności wykonywane przez te działy na rzecz B TV są wyceniane, a ich cena obciąża Budżet B TV. Po sprzedaży B TV Nabywcy usługi w powyższym zakresie będą częściowo świadczone przez zewnętrznych dostawców (w tym firmy z grupy Nabywcy), a częściowo, np. w zakresie IT nadal przez Spółkę lub inne podmioty z grupy P na warunkach rynkowej odpłatności. B TV korzysta z pomieszczeń biurowych Spółki oraz ich wyposażenia, przy czym koszty Spółki ponoszone na najem tych pomieszczeń wraz z wyposażeniem oraz ich utrzymanie w części przypadającej na B TV obciążają jego Budżet. Po sprzedaży B TV opłaty związane z korzystaniem z pomieszczeń i wyposażenia będą fakturowane na Nabywcę. Sprzedaż B TV będzie obejmowała wyodrębnioną w powyższy sposób w ramach Spółki jednostkę, w skład której wejdą w szczególności zapasy towarów handlowych, umowy z klientami (nastąpi cesja tych umów na Nabywcę, który wejdzie w związku z tym w prawa i obowiązki wynikające z tych umów), umowy z niektórymi dostawcami usług, rezerwa na zaległe urlopy pracowników B TV, którzy będą przejęci przez Nabywcę na podstawie art. 23(1) Kodeksu pracy. Natomiast zobowiązania pieniężne i należności powstałe w związku z działaniem B TV ujęte w bilansie B TV i niezapłacone/nieotrzymane do dnia sprzedaży B TV pozostaną po stronie Spółki i nie będą objęte sprzedażą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydzielony w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego majątek w postaci B TV stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w konsekwencji czy sprzedaż B TV bez przenoszenia należności i zobowiązań pieniężnych ujętych w bilansie B TV na dzień sprzedaży stanowi zbycie, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, tzn. czy transakcja ta stanowi zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa...

Zdaniem Wnioskodawcy, B TV stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej zwaną: „ZCP”). Na taką kwalifikację B TV nie wpływa fakt, iż sprzedaż B TV nie będzie obejmowała zobowiązań pieniężnych i należności. Sprzedaż B TV nie będzie więc podlegała podatkowi VAT zgodnie z art. 6 ustawy o VAT.

Na gruncie ustawy o VAT ZCP występuje, jeżeli spełnione są następujące przesłanki:

1. Istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. Zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. Składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. Zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Ad. 1

W ramach Spółki istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych służących do prowadzenia działalności w zakresie dystrybucji telewizorów oraz wsparcia produkcji telewizorów (B TV). W skład tego zespołu wchodzą pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem w urządzenia biurowe i infrastrukturę informatyczną, zapasy towarów handlowych, know-how posiadany przez pracowników w zakresie sprzedaży telewizorów i kontaktów z klientami oraz wsparcia produkcji telewizorów, umowy handlowe, samochody używane na podstawie umów leasingu, umowy z poddostawcami telewizji internetowej oraz z innymi dostawcami usług. Ponadto, w ramach tego zespołu występują zobowiązania pieniężne, rezerwy (w tym na niewykorzystane urlopy pracownicze) i należności.

Ad. 2

B TV jest faktycznie wyodrębniony organizacyjnie, tj. posiada własną strukturę organizacyjną i własne kierownictwo. Na dzień sprzedaży będzie także podjęta uchwała zarządu Spółki w sprawie wyodrębnienia B TV. B TV jest także wyodrębniony finansowo. W ocenie Spółki kwestia wyodrębnienia finansowego oznacza, że poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza jednakże samodzielności finansowej jednostki od podmiotu, w ramach którego ta jednostka działa.

W opinii Spółki, wartym podkreślenia jest, że wyodrębnienie finansowe nie musi oznaczać pełnej samodzielności finansowej danego segmentu działalności - wystarczy aby alokacja rozliczeń/zdarzeń przypisywanych wyodrębnianemu segmentowi działalności dawała możliwość opracowania chociażby „roboczego” bilansu i rachunku zysków i strat odrębnego dla tego segmentu działalności

Ad. 3

B TV przeznaczony jest do prowadzenia działalności w zakresie dystrybucji telewizorów oraz wspierania, poprzez świadczenie usług, produkcji telewizorów prowadzonej przez odrębny podmiot prawny. A zatem zadania gospodarcze przypisane B TV są ściśle określone i odrębne od zadań wykonywanych przez inne działy istniejące w ramach Spółki.

Ad. 4

Zespół składników wchodzących w skład B TV mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo trudniące się dystrybucją telewizorów, z której to działalności osiągałoby przychody. W skład zespołu składników B TV, które będą objęte sprzedażą Nabywcy wejdą w szczególności w umowy na dostawę telewizorów zawarte z klientami, a także know how posiadany przez pracowników, którzy zostaną przejęci przez Nabywcę B TV. Dzięki tym aktywom B TV może prowadzić samodzielną działalność. Ponadto, B TV ma także zapewnione pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem, które obecnie zajmuje, a które Nabywca będzie wynajmował od Spółki, a także korzystanie z usług IT i innych usług pomocniczych do prowadzenia działalności gospodarczej. Należy podkreślić, że sprzedaż B TV do odrębnego podmiotu prawnego spowoduje, że Spółka całkowicie zaprzestanie działalności w zakresie dystrybucji telewizorów oraz świadczenia usług wsparcia ich produkcji przez inne podmioty. Spółka zaprzestanie zarówno sprzedaży jak i nabywania telewizorów od dostawców, gdyż w tym zakresie działalność wraz z B TV przejdzie na inny podmiot, tj. na Nabywcę

Brak przeniesienia zobowiązań pieniężnych w ramach ZCP

W opinii Spółki wyłączenie ze sprzedaży w ramach B TV zobowiązań pieniężnych oraz należności nie wyklucza uznania, iż przenoszony zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi ZCP. Definicja ZCP zawarta w art. 2 pkt 27e) ustawy o VAT stanowi, iż zespół składników majątkowych i niemajątkowych obejmuje zobowiązania, natomiast nie wskazuje, iż muszą to być zobowiązania pieniężne. W analizowanym przypadku B TV będzie obejmował zobowiązania niepieniężne wynikające z umów z klientami, które to umowy zostaną przeniesione na zasadzie cesji na Nabywcę B TV, a także zobowiązania niepieniężne wynikające z tych umów zawartych z dostawcami, które także będą przeniesione na nabywcę B TV w drodze cesji.

Dodatkowo, w ramach B TV będą przenoszone także rezerwy na zaległe urlopy pracowników, którzy zostaną przejęci przez Nabywcę B TV. Rezerwy te stanowią potencjalne zobowiązania pieniężne, które mogą się zmaterializować w przypadku rozwiązania umowy o pracę pomiędzy Nabywcą B TV a danym pracownikiem. Oznacza to, iż zespół składników materialnych i niematerialnych będący przedmiotem sprzedaży jako B TV będzie obejmował zobowiązania niepieniężne oraz rezerwę na potencjalne zobowiązania pieniężne wobec pracowników. W ocenie Spółki fakt ten w powiązaniu ze spełnieniem pozostałych przesłanek wynikających z art. 2 pkt 27e) ustawy o VAT pozwala na przyjęcie, iż transakcja sprzedaży B TV ma za przedmiot ZCP.

Zdaniem Spółki, definicja ZCP zawarta w art. 2 pkt 27 e) ustawy o VAT wskazuje, iż najistotniejsze dla uznania danych składników materialnych i niematerialnych za ZCP jest to, aby składniki materialne i niematerialne pozostawały ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Ponadto, składniki te muszą pozwalać na prowadzenie samodzielnej działalności. Do podobnych konkluzji prowadzi analiza orzeczeń ETS, z których wynika, iż wyłączona z opodatkowania VAT może być transakcja dotycząca części składników majątku podatnika, jeśli składniki te stanowią konglomerat aktywów, który jest zdolny do samodzielnego funkcjonowania jako przedsiębiorstwo, np. w wyroku wydanym w sprawie C-497/01 ETS stwierdził, że pojęcie „przekazanie (…) całości lub części aktywów należy interpretować w taki sposób, iż obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Tożsame stanowisko zajął ETS w sprawie o sygn. akt C-444/10, w której wskazał, iż stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy (obecnie art. 19 Dyrektywy VAT 2006/112/WE) wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Warunek ten będzie spełniony w przypadku B TV.

Uwzględniając powyższe argumenty, zdaniem Spółki sprzedaż B TV z wyłączeniem zobowiązań pieniężnych oraz należności nie podlega podatkowi VAT, gdyż stanowi wyłączoną spod opodatkowania VAT sprzedaż ZCP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Z opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyłączono czynności określone w art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zdefiniował „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa musi zatem charakteryzować niezależność finansowa i organizacyjna, a po wydzieleniu część przedsiębiorstwa musi stanowić niezależne przedsiębiorstwo.

Zgodnie z powyższym, muszą być spełnione łącznie trzy warunki, aby można było uznać, że mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, a mianowicie:

1. zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) musi być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie; o wyodrębnieniu finansowym może świadczyć nie tylko samodzielne sporządzanie bilansu przez oddział, ale każde wyodrębnienie, na podstawie którego możemy poznać sytuację finansową części przedsiębiorstwa, które będzie przedmiotem zbycia;
2. wyodrębnione składniki muszą być przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych;
3. po wyodrębnieniu część przedsiębiorstwa musi być niezależnym przedsiębiorstwem samodzielnie realizującym te zadania.
   
   

Powyższe oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników. Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem niezbędnym jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które to wydzielenie ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

O wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział, itp. Takie organizacyjne wydzielenie powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze. Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, gdy sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa pozwala na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a ściślej do realizowanych przez nią zadań gospodarczych. Nie należy jednak utożsamiać tego pojęcia z pełną samodzielnością finansową.

Wyodrębnienie funkcjonalne należy natomiast rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy o VAT organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Nie jest zatem wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest zatem dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze.

Kolejną cechą definiującą zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest zdolność do bycia niezależnym przedsiębiorstwem samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku VAT.

W analizowanej sprawie, Spółka prowadzi działalność w zakresie dystryBcji towarów należących do tzw. małego AGD, RTV, a także wyrobów medycznych. DystryBcją towarów AGD i RTV zajmuje się dział C (dalej: CL), natomiast dystrybucją wyrobów medycznych - dział BH. W ramach grupy kapitałowej P podjęta została decyzja o światowym wydzieleniu produkcji i dystrybucji telewizorów w celu sprzedaży tej działalności innemu podmiotowi. W związku z tym w Polsce doszło do faktycznego wydzielenia z działu CL aktywności związanych z produkcją (usługi wsparcia produkcji świadczone na rzecz innego podmiotu grupy P zajmującego się produkcją telewizorów) i dystrybucją telewizorów (łącznie dalej zwany „B TV”). Wydzielenie to zostanie formalnie usankcjonowane uchwałą zarządu Spółki w sprawie wydzielenia B TV. Następnie B TV zostanie sprzedany odrębnej spółce (dalej zwanej: „Nabywcą”). Zobowiązania pieniężne i należności powstałe w związku z działaniem B TV ujęte w bilansie B TV i niezapłacone/nieotrzymane do dnia sprzedaży B TV pozostaną po stronie Spółki i nie będą objęte sprzedażą.

Z wniosku Spółki nie wynika więc, aby opisany zespół składników majątkowych posiadał zdolność funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo. Pojęcie „zorganizowana część przedsiębiorstwa” nie może obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, lecz tylko tę część, która spełnia wszystkie kryteria wskazane w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. W świetle tego przepisu, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania – zawierający również zobowiązania. Wyłączenie należności i zobowiązań z masy majątkowej przedsiębiorstwa będącej przedmiotem sprzedaży, powoduje pozbawienie wydzielonego kompleksu majątkowego cechy zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zdaniem Organu, konsekwencją finansowego wyodrębnienia majątku mającego stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest konieczne przypisanie do tego majątku wszelkich należności i zobowiązań związanych ze składnikami tego majątku. Zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest zatem możliwe tylko w przypadku, gdy na nabywcę zostaną przeniesione wszystkie należności i zobowiązania wcześniej jej przypisane.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawodawca w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o VAT przedstawił definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w której za zorganizowaną część przedsiębiorstwa uznał organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przy czym nie wskazał konkretnych zobowiązań, które muszą znaleźć się w wyodrębnionej grupie składników przedsiębiorstwa. Zdaniem Organu powyższe świadczy o tym, iż ustawodawca utożsamia proces wyodrębnienia składników przedsiębiorstwa składających się na zorganizowaną część przedsiębiorstwa z wyodrębnieniem wszystkich zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa. Zatem będący przedmiotem zbycia zespół składników przedsiębiorstwa może zostać uznany za jego zorganizowaną część w myśl ww. definicji tylko w przypadku jeśli w jego skład wchodzą wszystkie zobowiązania związane z tą częścią przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym nieuprawnione jest stwierdzenie Spółki, że wyłączenie ze sprzedaży w ramach B TV zobowiązań pieniężnych oraz należności nie wyklucza uznania, iż przenoszony zespół składników stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Z opisu analizowanego zdarzenia przyszłego wynika, że analizowanym przypadku B TV będzie obejmował tylko zobowiązania niepieniężne wynikające z umów z klientami, które to umowy zostaną przeniesione na zasadzie cesji na Nabywcę B TV, a także zobowiązania niepieniężne wynikające z tych umów zawartych z dostawcami, które także będą przeniesione na nabywcę B TV w drodze cesji. Dodatkowo, w ramach B TV będą przenoszone także rezerwy na zaległe urlopy pracowników, którzy zostaną przejęci przez Nabywcę B TV. Rezerwy te stanowią potencjalne zobowiązania pieniężne, które mogą się zmaterializować w przypadku rozwiązania umowy o pracę pomiędzy Nabywcą B TV a danym pracownikiem. Kupujący natomiast nie przejmuje ani nie wstępuje w żadne zobowiązania pieniężne i należności sprzedającego.

W analizowanym przypadku nie dojdzie więc do pełnego wyodrębnienia niezbędnego majątku związanego z działalnością Wnioskodawcy wykonywaną w ramach B TV. O tym, czy doszło do wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa decyduje bowiem pełen zakres wydzielonego majątku, praw i zobowiązań, wyodrębnienie to musi dotyczyć zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako całości, a nie tylko niektórych jej składników, nawet o znacznej wartości.

Zakres sprzedawanej masy majątkowej (wyłączenie ze sprzedaży należności i zobowiązań pieniężnych) nie wskazuje zatem na pełne wyodrębnienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa i umożliwienie nabywcy podjęcia działalności gospodarczej tylko w oparciu o nabyte składniki. Zespół składników majątkowych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy pozbawiony ww. elementów powoduje, że wykonywana działalność w zakresie produkcji i dystrybucji telewizorów (B TV) nie spełnia definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Pomimo faktu, iż wydzielona część przedsiębiorstwa, w pewnych warunkach mogłaby prowadzić samodzielną działalność gospodarczą - nie sposób w świetle przepisu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT uznać tej części za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Należy wskazać, iż nabycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest nabyciem ogółu praw i obowiązków związanych z prowadzeniem tej części przedsiębiorstwa, czyli nabywający wstępuje w prawnie wyodrębniony majątek swego poprzednika.

Reasumując, w świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów, należy stwierdzić, iż składniki majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy będące przedmiotem sprzedaży, z wyłączeniem należności i zobowiązań pieniężnych, nie mieszczą się w pojęciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa zdefiniowanym w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zatem, w przedmiotowej sprawie przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie miał zastosowania. Sprzedaż wymienionych składników majątku przez Wnioskodawcę stanowić będzie odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych tj. według właściwych stawek dla dostawy poszczególnych składników majątkowych, wartości niematerialnych i prawnych.

Stanowisko Spółki należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.