Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4515-152/16-1/MCZ
z 12 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 maja 2016 r. (data wpływu do Biura – 23 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wycofania znaku towarowego z majątku spółki komandytowej i przekazania udziałów w nim do prywatnego majątku Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wycofania znaku towarowego z majątku spółki komandytowej i przekazania udziałów w nim do prywatnego majątku Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą a podstawie wpisu do CEiDG pod firmą „X”, której działalność koncentruje się głównie na handlu – prowadzona jest sieć supermarketów w lokalach handlowo-usługowych stanowiących część przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca planuje wdrożenie kompleksowego rozwiązania, mającego na celu uregulowanie kwestii sukcesji oraz reorganizację i restrukturyzację swojej działalności.

W pierwszym etapie restrukturyzacji, Wnioskodawca planuje utworzenie spółki komandytowej (dalej: „Spółka”), której będzie wspólnikiem w celu objęcia zakresem jej działania działalności wykonywanej dotychczas w ramach firmy „X”.

W związku z powyższym, Wnioskodawca ma zamiar wnieść do spółki komandytowej wkład niepieniężny w postaci prowadzonego dotychczas przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 5a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 551 Kodeksu cywilnego. Pozostałymi wspólnikami Spółki będą osoby fizyczne oraz osoby prawne, a działalność samej Spółki będzie miała charakter firmy rodzinnej.

Do majątku Spółki należeć będzie znak towarowy. Znak ten będzie objęty prawami ochronnymi, w rozumieniu ustawy Prawo własności przemysłowej. Znak ten nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz nie będzie amortyzowany.

Drugi etap restrukturyzacji obejmie wycofanie znaku towarowego z majątku wspólników, proporcjonalnie do udziału, każdego z nich w zyskach i stratach Spółki.

Podstawą przeniesienia znaku towarowego z majątku Spółki do majątków wspólników będzie uchwała wspólników Spółki (w formie aktu notarialnego) wyrażająca zgodę wspólników na przekazanie składnika majątku Spółki objętego współwłasnością łączną) do ich majątków osobistych.

Wykonanie uchwały nastąpi przez zawarcie umowy/ów (w formie aktu notarialnego) nieodpłatnego przekazania, w wyniku której/ych nastąpi przekształcenie współwłasności łącznej wspólników Spółki we współwłasność ułamkową.

Umowa ta sporządzona zostanie w celu wykonania postanowień zawartych w uchwale i nie będzie stanowiła umowy darowizny w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny, będzie natomiast umową nienazwaną, zawierającą oświadczenia Spółki o przeniesieniu nieodpłatnie na wspólników prawa własności znaku towarowego w części proporcjonalnej do udziału każdego wspólnika w zyskach Spółki oraz wspólników o jego przyjęciu.

W wyniku przekazania znaku towarowego na potrzeby własne nastąpi przekształcenie dotychczasowej współwłasności łącznej znaku, wynikającej z uczestnictwa w Spółce na współwłasność ułamkową w częściach proporcjonalnych do udziału, każdego ze wspólników w zyskach/stratach Spółki.

Przeniesienie na wspólników prawa własności znaku towarowego nastąpi na potrzeby własne (osobiste) wspólników, Spółka nie uzyska żadnych korzyści majątkowych z tytułu dokonania czynności przeniesienia znaku towarowego.

Przekazanie znaku towarowego nie będzie stanowiło wycofania wkładu w rozumieniu ustawy Kodeks spółek handlowych.

Wspólnicy nie przewidują likwidacji Spółki – będzie ona nadal prowadziła swoją działalność w oparciu o pozostały majątek.

Wnioskodawca nie planuje wykorzystywać znaku w celach zarobkowych, nie ujawni go również w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz nie będzie dokonywał od tego znaku towarowego odpisów amortyzacyjnych.

Wnioskodawca może ponosić jedynie koszty związane z rejestracją znaku i doradztwa w tym zakresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przeniesienie udziału w znaku towarowym ze Spółki do majątku prywatnego Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne wycofanie z majątku Spółki komandytowej znaku towarowego i przekazanie udziałów w nim do prywatnego majątku Wnioskodawcy, w części odpowiadającej jego udziałowi w zysku Spółki, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca powołał art. 1 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn i na ich podstawie stwierdził, że ustawa ta ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Powyższy katalog czynności ujęty w art. 1 ustawy ma charakter zamknięty. Zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko takie nabycie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny.

Z przepisu art. 1 ust. 1 tej ustawy wynika, że podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych m.in. tytułem darowizny lub nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Następnie Wnioskodawca przytoczył treść art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny i stwierdził, że darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Wnioskodawca zostanie wspólnikiem spółki komandytowej, któremu przysługiwać będzie udział w zyskach i stratach Spółki. Wspólnicy Spółki planują wycofanie znaku towarowego z majątku Spółki do majątków wspólników.

Przeniesienie znaku towarowego do majątku wspólników nastąpi na podstawie uchwały wspólników (w formie aktu notarialnego).

Wykonanie uchwały nastąpi przez zawarcie umowy (w formie aktu notarialnego) o nieodpłatne przekazanie wspólnikom udziałów w znaku towarowym, proporcjonalnie do udziału każdego ze wspólników w zysku Spółki.

Powyższa umowa nie będzie stanowiła umowy darowizny w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, będzie natomiast umową nienazwaną, zawierającą oświadczenia Spółki o przeniesieniu nieodpłatnie na wspólników prawa własności znaku towarowego w części proporcjonalnej do udziału każdego wspólnika w zyskach Spółki oraz wspólników o jego przyjęciu.

Przeniesienie na wspólników prawa własności znaku towarowego nastąpi na potrzeby własne wspólników, Spółka nie uzyska żadnych korzyści majątkowych z tytułu dokonania czynności przeniesienia znaku towarowego.

W przedmiotowej sprawie nie będzie miało miejsca zawarcie umowy darowizny. Wnioskodawca wskazał bowiem, że podstawą przeniesienia własności składnika majątku będzie uchwała wspólników spółki komandytowej o wycofaniu znaku towarowego na potrzeby własne Wnioskodawcy i pozostałych wspólników spółki, a w celu jej wykonania zostanie zawarta – w formie aktu notarialnego – umowa nienazwana nieodpłatnego przeniesienia składnika majątku Spółki. Z treści tej umowy będzie wynikało wprost, że wolą jej stron nie jest zawarcie umowy darowizny w rozumieniu Kodeksu cywilnego.

Skoro czynność nieodpłatnego przeniesienia przez Spółkę składnika majątku na rzecz wspólników (na ich cele osobiste) nie będzie umową darowizny, to nabycie, które będzie miało miejsce w wyniku tej umowy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie składnika majątku z majątku Spółki i nieodpłatne przekazanie go do majątku Wnioskodawcy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, zatem nie spowoduje dla Wnioskodawcy powstania obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

W myśl ust. 2 tegoż przepisu podatkowi od spadków i darowizn podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Powyższy katalog czynności ujęty w art. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty. Zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko takie nabycie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny.

Z powołanego powyżej przepisu art. 1 ust. 1 ww. ustawy wynika, że podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych, m.in. tytułem darowizny lub nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzący indywidualną działalność gospodarczą planuje utworzenie spółki komandytowej, której będzie wspólnikiem i któremu przysługiwać będzie udział w zyskach i stratach Spółki. Wnioskodawca ma zamiar wnieść do Spółki wkład niepieniężny w postaci prowadzonego przedsiębiorstwa. Do majątku Spółki należeć będzie znak towarowy. Następnie wspólnicy Spółki planują wycofanie znaku towarowego z majątku Spółki do majątków wspólników. Przeniesienie znaku towarowego do majątku wspólników nastąpi na podstawie uchwały wspólników (w formie aktu notarialnego). Wykonanie uchwały nastąpi przez zawarcie umowy (w formie aktu notarialnego) o nieodpłatne przekazanie wspólnikom udziałów w znaku towarowym, proporcjonalnie do udziału każdego ze wspólników w zysku Spółki. Powyższa umowa nie będzie stanowiła umowy darowizny w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, będzie natomiast umową nienazwaną, zawierającą oświadczenia Spółki o przeniesieniu nieodpłatnie na wspólników prawa własności znaku towarowego w części proporcjonalnej do udziału każdego wspólnika w zyskach i stratach Spółki oraz wspólników o jego przyjęciu. Przeniesienie na wspólników prawa własności znaku towarowego nastąpi na potrzeby własne wspólników, Spółka nie uzyska żadnych korzyści majątkowych z tytułu dokonania czynności przeniesienia znaku towarowego. Przekazanie znaku towarowego nie będzie stanowiło wycofania wkładu w rozumieniu ustawy Kodeks spółek handlowych. Wspólnicy nie przewidują likwidacji Spółki. Wnioskodawca nie planuje wykorzystywać znaku w celach zarobkowych, nie ujawni go również w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz nie będzie dokonywał od tego znaku towarowego odpisów amortyzacyjnych.

Z treści wniosku wynika jednoznacznie, że w analizowanym przypadku nie będzie miało miejsca zawarcie umowy darowizny. Wnioskodawca wskazał bowiem, że podstawą przeniesienia własności składnika majątku będzie uchwała wspólników spółki komandytowej o wycofaniu znaku towarowego z majątku Spółki i przekazanie go na potrzeby własne Wnioskodawcy i pozostałych wspólników spółki, a w celu jej wykonania zostanie zawarta – w formie aktu notarialnego – umowa nienazwana nieodpłatnego przekazania wspólnikom udziałów w znaku towarowym. Z treści tej umowy będzie wynikało wprost, że wolą jej stron nie jest zawarcie umowy darowizny w rozumieniu Kodeksu cywilnego.

Skoro więc istotnie – jak wskazał Wnioskodawca – czynność nieodpłatnego przeniesienia przez spółkę osobową (komandytową) składnika majątku na rzecz wspólników (do ich majątku prywatnego) nie będzie umową darowizny, to nabycie, które będzie miało miejsce w wyniku tej umowy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika także, iżby przedmiotowa czynność przyjęła którykolwiek tytuł z wymienionych w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Nie jest to bowiem – jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego – ani umowa darowizny ani też nie jest to nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Jak wskazano powyżej, podatkowi od spadków i darowizn podlegają jedynie czynności enumeratywnie wymienione w art. 1 ww. ustawy; wśród nich ustawodawca nie wymienił czynności opisanej we wniosku.

Tym samym wycofanie znaku towarowego z majątku spółki i nieodpłatne przekazanie go do majątku Wnioskodawcy (proporcjonalnie do udziału) nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadku i darowizn, zatem nie spowoduje dla Wnioskodawcy powstania obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.