Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4515-168/16-1/MCZ
z 17 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 19 maja 2016 r. (data wpływu do Organu – 25 maja 2016 r.), uzupełnionym 26 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2016 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 14 lipca 2016 r. znak: IBPB-2-1/4515-168/16/MCZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 26 lipca 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Matka Wnioskodawczyni zmarła 17 lipca 2002 r. Poświadczenie dziedziczenia zostało dokonane przed notariuszem 25 lutego 2014 r. Wnioskodawczyni i jej brat, na podstawie dziedziczenia ustawowego, nabyli spadek po swojej zmarłej matce – każde z nich po ½ części.

W dniu 25 marca 1961 r. spadkodawczyni nabyła w drodze darowizny nieruchomość położoną w P. Nieruchomość ta na mocy uchwały Prezydium Powiatowej Rady Narodowej z 4 grudnia 1973 r. została przejęta na rzecz Skarbu Państwa. Z akt księgi wieczystej tej nieruchomości wynika, że w następstwie wniosku złożonego 26 lipca 1974 r. od nieruchomości odłączono do innej księgi wieczystej działki o łącznej pow. 0,7887 ha.

Z informacji posiadanych przez Wnioskodawczynię oraz jej brata wynika, że decyzja określająca wysokość odszkodowania za wywłaszczenie nigdy nie została wydana. Pragnąc ustalić stan prawny odziedziczonej nieruchomości, Wnioskodawczyni zwróciła się do Prezydenta Miasta z prośbą o informację; czy organ wskazany w uchwale Prezydium Powiatowej Rady Narodowej z 4 grudnia 1973 r. wykonał ciążący na nim obowiązek wykonania wskazanej uchwały i wypłaty odszkodowania.

Pismem z dnia 22 grudnia 2014 r., Dyrektor Zarządu Geodezji i Katastru Miejskiego, poinformował Wnioskodawczynię, jako pełnomocnika wnioskodawców, że nie odnaleziono żadnych dokumentów, potwierdzających wypłatę odszkodowania za przedmiotową nieruchomość.

Wnioskodawczyni i jej brat, jako spadkobiercy matki wszczęli procedurę zmierzającą do wydania decyzji ustalającej odszkodowanie za przejęcie na rzecz Skarbu Państwa wskazanej wyżej nieruchomości dopiero po dokonaniu aktu poświadczenia dziedziczenia, tj. po dniu 25 lutego 2014 r. Spadkodawczyni sama także nie występowała z wnioskiem o wydanie decyzji, ustalającej odszkodowanie za wskazaną powyżej nieruchomość.

Wniosek o wydanie decyzji w przedmiocie ustalenia wartości odszkodowania za przejętą na rzecz Skarbu Państwa nieruchomość położoną w P. stanowiącą działki o łącznej pow.7887 m2, uwidocznione w księdze wieczystej został złożony 8 stycznia 2015 r., tj. po dacie poświadczenia dziedziczenia.

Dnia 29 lutego 2016 r. Dyrektor Zarządu Geodezji i Katastru Miejskiego w P. działając z upoważnienia Prezydenta Miasta jako prezydenta miasta na prawach powiatu, wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej, wydał na podstawie art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego, art. 4 pkt 9b1, art. 128 ust.1, art. 129 ust. 5 pkt 3, art. 130, art. l32 i ust. 2 i 5, art. 134 ust. 1 oraz art. 233 ustawy o gospodarce nieruchomościami decyzję ustalającą na rzecz Wnioskodawczyni oraz jej brata odszkodowanie za nieruchomość położoną w P. o łącznej pow. 7887m2, przejętą z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa. Decyzja stała się ostateczna 18 marca 2016 r.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wartość otrzymanego odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość powinna zostać opodatkowana podatkiem od spadków i darowizn?

Wnioskodawczyni uważa, że nie powinna zostać opodatkowana podatkiem od spadków i darowizn, ponieważ postępowanie o wypłatę odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość zostało wszczęte po dacie dokonania poświadczenia dziedziczenia, a co za tym idzie wypłacone odszkodowanie nie wchodzi w skład masy spadkowej.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część stanowiska Wnioskodawcy, która objęta jest zakresem niniejszej interpretacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawczyni zajęta na gruncie podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wniosek podlega rozstrzygnięciu przez Dyrektora Izby Skarbowej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Ponieważ w analizowanej sprawie nabycie spadku po matce Wnioskodawczyni nastąpiło w dacie jej śmierci (17 lipca 2002 r.), to do sprawy mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązujące przed 01 stycznia 2007 r.

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 01 stycznia 2007 r. podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. spadku.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Wobec tego nabycie spadku ma miejsce z chwilą śmierci spadkodawcy. Zgodnie bowiem z treścią art. 1015 § 1 i § 2 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku.

Z treści wniosku wynika, że to Wnioskodawczyni (a nie jej spadkodawczyni) zasądzone zostało odszkodowanie w związku z przejęciem majątku przez Skarb Państwa na mocy uchwały Prezydium Powiatowej Rady Narodowej z 4 grudnia 1973 r. Z akt księgi wieczystej tej nieruchomości wynika, że w następstwie wniosku złożonego 26 lipca 1974 r. od nieruchomości odłączono do innej księgi wieczystej działki o łącznej pow. 0,7887 ha. Pismem z dnia 22 grudnia 2014 r., Dyrektor Zarządu Geodezji i Katastru Miejskiego, poinformował Wnioskodawczynię, że nie odnaleziono żadnych dokumentów, potwierdzających wypłatę odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość. W dniu 8 stycznia 2015 r. złożony został wniosek o ustalenie wartości odszkodowania za przejętą na rzecz Skarbu Państwa nieruchomość położoną w P. stanowiącą działki o łącznej pow.7887 m2, uwidocznione w księdze wieczystej. Dnia 29 lutego 2016 r. Dyrektor Zarządu Geodezji i Katastru Miejskiego działając z upoważnienia Prezydenta Miasta jako prezydenta miasta na prawach powiatu, wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej, wydał na podstawie art. 104 Kodeksu postepowania administracyjnego, art. 4 pkt 9b1, art. 128 ust.1, art. 129 ust. 5 pkt 3, art. 130, art. l32 i ust. 2 i 5, art. 134 ust. 1 oraz art. 233 ustawy o gospodarce nieruchomościami decyzję ustalającą na rzecz Wnioskodawczyni oraz jej brata odszkodowanie za ww. nieruchomość. Decyzja stała się ostateczna 18 marca 2016 r.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przyznane na podstawie decyzji administracyjnej i otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie nie zostało nabyte w drodze spadku, ponieważ w tej dacie odszkodowanie to nie istniało. Tym samym wypłacone odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zatem Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zgłoszenia wartości otrzymanego odszkodowania i nie podlega ono obowiązkowi podatkowemu w podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie podatku od spadków i darowizn należało uznać za prawidłowe, aczkolwiek nie z powodu wszczęcia procedury uzyskania odszkodowania i jego wypłaty po dacie dokonania poświadczenia dziedziczenia ale dlatego, że w dacie nabycia spadku po matce Wnioskodawczyni (17 lipca 2002 r.) odszkodowanie to nie istniało.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawczynię. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.