Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.576.2016.1.AC
z 26 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 lipca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.) oraz pismem z dnia 20 września 2016 r. (data wpływu 21 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 lipca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.), w którym wskazano pełny adres siedziby Wnioskodawcy oraz pismem z dnia 20 września 2016 r. (data wpływu 21 września 2016 r.), w którym sprostowano adres elektroniczny pełnomocnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

…. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą …. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Udziałowcami Spółki są dwie osoby fizyczne.

W przeszłości jeden ze wspólników (dalej: „Wspólnik”) udzielił Spółce kilku pożyczek. Wspólnik, o którym mowa, jest rezydentem podatkowym Rosji. Wspólnik nie prowadzi na terenie Polski działalności gospodarczej, która spowodowałaby powstanie w Polsce zakładu. W szczególności, Wspólnik nie prowadzi działalności gospodarczej, której przedmiotem jest udzielanie pożyczek.

Pożyczki zostały udzielone w walucie Euro oraz w Rublach rosyjskich. Na dzień składania wniosku, zobowiązania Spółki wobec Wspólnika z tytułu pożyczek nie zostały jeszcze uregulowane. Spółka jest lub w przyszłości będzie zobowiązana do zwrotu Wspólnikowi nominalnych kwot poszczególnych pożyczek (kwot głównych) oraz do zapłaty należnych Wspólnikowi odsetek (zgodnie z umowami poszczególnych pożyczek). W dalszej części wniosku łączna kwota przysługująca Wspólnikowi od Spółki w związku z udzielonymi Spółce pożyczkami obejmująca kwoty główne oraz odsetki będzie również określana mianem „Wierzytelności”.

Spółka zamierza uregulować swoje zobowiązanie wobec Wspólnika z tytułu pożyczek. Strony są zainteresowane uregulowaniem tego zobowiązania w inny sposób, aniżeli poprzez zapłatę pieniędzy przez Spółkę na rzecz Wspólnika. Rozważane jest uregulowanie zobowiązania Spółki wobec Wspólnika poprzez konwersję Wierzytelności na kapitał. Podjęta zostanie uchwała o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki. Nowe udziały w Spółce będą objęte przez Wspólnika w zamian za wkład niepieniężny, którego przedmiotem będzie Wierzytelność.

W wyniku wniesienia Wierzytelności jako aportu do Spółki, Spółka stanie się w odniesieniu do tej Wierzytelności jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem. Dojdzie zatem do wygaśnięcia zobowiązania (konfuzji).

Jeśli – w związku z planowaną konwersją Wierzytelności na kapitał Spółki – Spółka będzie zobowiązana do pobrania – jako płatnik – podatku u źródła od odsetek (zagadnienie to stanowi przedmiot pytania nr wniosku). Spółka chciałaby ustalić w jaki sposób powinna wypełnić ciążący na Niej obowiązek. Wątpliwości Spółki związane są z brakiem faktycznego transferu środków pieniężnych na rzecz Wspólnika. Z uwagi na brak przekazywania środków pieniężnych tytułem odsetek Spółka nie będzie mogła dokonać „potrącenia” podatku u źródła.

Spółka chciałaby w związku z powyższym potwierdzić, że prawidłowym będzie pobranie podatku u źródła (jeśli obowiązek pobrania podatku powstanie) przy zastosowaniu poniżej opisanego mechanizmu:

Przykład:

Zakładając, że kwota Wierzytelności = 1 100 zł, w tym 1 000 zł to kwota główna pożyczki, a 100 zł to kwota odsetek, to:

• kapitał zakładowy Spółki zostałby w takiej sytuacji podwyższony o kwotę 1 090 zł,
  

• Spółka odprowadziłaby podatek u źródła w wysokości 10 zł, gdyż pobrałaby 10% podatek u źródła od kwoty odsetek (100 zł),
  

• w związku z wniesieniem aportu Spółka uznałaby, że kwota Wierzytelności (w wysokości 1 100 zł) została przez nią uregulowana.
  
  

W opinii Spółki, taki mechanizm rozliczenia konwersji Wierzytelności na kapitał zakładowy Spółki odpowiadałby de facto sytuacji, w której najpierw Spółka spłaciłaby Wierzytelność na rzecz Wspólnika (potrącając podatek u źródła od odsetek), czyli zapłaciłaby Wspólnikowi 1 090 zł, a następnie Wspólnik wniósłby otrzymaną od Spółki kwotę do Spółki tytułem objęcia udziałów (1 090 zł). Spółka odprowadziłaby – jako płatnik – 10 zł jako podatek u źródła.

Wierzytelność na dzień wniesienia jej jako aportu nie ulegnie przedawnieniu.

Spółka będzie posiadać certyfikat rezydencji podatkowej Wspólnika potwierdzający, że jest on rezydentem podatkowym w Rosji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w wyniku wniesienia Wierzytelności jako aportu do Spółki dojdzie do powstania u Wspólnika przychodu z tytułu odsetek od pożyczki i w konsekwencji Spółka będzie zobowiązana – jako płatnik – do pobrania podatku u źródła od odsetek, a jeśli tak to przy zastosowaniu jakiej stawki podatku u źródła?
2. Czy prawidłowe będzie obliczenie i pobranie podatku u źródła od odsetek przez Spółkę – jako płatnika – przy zastosowaniu mechanizmu opisanego w Przykładzie podanym w części G wniosku ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyniku wniesienia Wierzytelności jako aportu do Spółki dojdzie do powstania po stronie Wspólnika przychodu z tytułu odsetek i w konsekwencji Spółka będzie zobowiązana do pobrania – jako płatnik – tzw. podatku u źródła od odsetek. Jeśli Spółka będzie posiadać certyfikat rezydencji Wspólnika zastosuje 10% stawkę podatku u źródła.

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpi On prawidłowo pobierając – jako płatnik – należny podatek u źródła od odsetek przy zastosowaniu mechanizmu opisanego jako Przykład w części G wniosku.

Na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa PIT”), co do zasady, otrzymanie odsetek powoduje powstanie przychodu po stronie pożyczkodawcy otrzymującego odsetki. Zgodnie bowiem z art. 30a ust. 1 pkt 1 Ustawy PIT, od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Stosownie do treści art. 30a ust. 2 Ustawy PIT, przepisy ust. 1 pkt 1-5 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie natomiast z art. 8 Ordynacji podatkowej (dalej: „O.p.”) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W świetle art. 41 ust. 4 Ustawy PIT, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 1 Ustawy PIT, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Z powyższych regulacji wynika, że co do zasady w przypadku osiągnięcia przychodu z odsetek od pożyczki pobiera się w Polsce tzw. zryczałtowany 19% podatek od odsetek. Do obliczenia i pobrania podatku od odsetek – jako płatnik – zobowiązany jest podmiot dokonujący wypłaty odsetek.

Zdaniem Spółki, jest Ona płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu Ustawy PIT. Należy zatem ustalić, czy w związku z planowaną konwersją Wierzytelności na udziały Spółka dokona „wypłaty” odsetek na rzecz Wspólnika (lub też odsetki zostaną „postawione do dyspozycji” Wspólnika).

Należy mieć na uwadze, że Wspólnik jest rosyjskim rezydentem podatkowym. Zasady opodatkowania odsetek wypłacanych przez rezydenta polskiego na rzecz rezydenta Rosji reguluje art. 8 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku dnia 22 maja 1992 r. (dalej: „Umowa z Rosją”). Zgodnie z art. 8 ust. 3 Umowy z Rosją, użyte w tym artykule określenie „odsetki” oznacza „dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi skryptami dłużnymi, obligacjami lub pożyczkami, jak również innego rodzaju dochody, które według ustawodawstwa podatkowego Państwa, w którym powstają, zrównane są z dochodami z pożyczek”.

Mając na uwadze definicję odsetek zawartą w Umowie z Rosją, zdaniem Spółki objęcie udziałów Spółki w zamian za aport Wierzytelności spowoduje powstanie po stronie Wspólnika przychodu z tytułu odsetek. Innymi słowy, dokonanie konwersji Wierzytelności (w części obejmującej odsetki) na udziały należy traktować analogicznie jak rzeczywistą zapłatę odsetek. Ponadto, zdaniem Spółki, pojęcie „wypłaty” odsetek użyte w art. 8 ust. 1 Umowy z Rosją należy interpretować szeroko i obejmuje ono nie tylko przekazanie kwoty odsetek w formie pieniężnej, ale również inne formy uregulowania zobowiązania.

W celu poparcia swojego stanowiska Spółka pragnie odwołać się do treści Komentarza do Modelu Konwencji OECD (dalej: „MK OECD”). Komentarz nie stanowi wprawdzie źródła prawa, dostarcza jednak wielu cennych wskazówek interpretacyjnych w procesie dokonywania wykładni konkretnych postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z Komentarzem do art. 11 MK OECD (regulującego generalne zasady opodatkowania odsetek) „pojęcie wypłaty może być rozumiane szeroko, ponieważ koncepcja wypłaty oznacza spełnienie zobowiązania do postawienia do dyspozycji wierzyciela funduszy w sposób przewidziany w umowie lub zgodnie ze stosowanym zwyczajem”.

Ponadto, w literaturze przedmiotu wskazuje się, że na równi z zapłatą należy traktować jego surogaty, czyli wszystkie prawnie dopuszczalne nieefektywne formy zaspokojenia roszczeń wierzyciela w stosunku do dłużnika, które skutkują wygaśnięciem zobowiązania do zapłaty odsetek (Z. Kukulski, W. Nykiel w: Model Konwencji OECD. Komentarz pod red. B. Brzezińskiego, Oficyna Prawa Polskiego 2010 r., s. 784).

Zdaniem Wnioskodawcy, pogląd Spółki znajduje swoje potwierdzenie również w orzecznictwie sądów administracyjnych. Z najnowszych wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego wynika bowiem jednoznacznie, że objęcie udziałów utworzonych w wyniku podwyższenia kapitału zakładowego (w zamian za aport w postaci wierzytelności z tytułu odsetek) należy traktować na równi z wypłatą odsetek. Przykładowo, w Wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 marca 2016r., sygn. akt II FSK 3928/13 stwierdzono: „Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego powstanie konfuzji na skutek aportu wierzytelności własnej wspólnika polskiej spółki kapitałowej, będącego spółką zagraniczną – nierezydentem, nie oznacza, że w stosunku prawnym między tymi podmiotami nie doszło do powstania jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego. Podkreślenia bowiem wymaga, że w ten sposób dochodzi do zmniejszenia stanu zobowiązań Spółki. W przypadku konfuzji, skarżąca Spółka nabyła własny dług, płacąc za niego udziałami objętymi przez spółkę zagraniczną. Tym samym zaspokojone zostało roszczenie spółki zagranicznej, będącej wierzycielem skarżącej Spółki z tytułu umowy pożyczki. Spółka krajowa wykonała w ten sposób ciążące na niej zobowiązanie. Wobec powyższego zatem, wniesienie przez nierezydenta do polskiej spółki kapitałowej aportu w postaci wierzytelności własnej podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem u źródła. Objęcie przez wspólnika Spółki jej udziałów utworzonych w wyniku podwyższenia kapitału zakładowego w zamian za wierzytelność z tytułu odsetek od udzielonej tej Spółce pożyczki, w drodze konwersji długu na kapitał zakładowy, należy bowiem traktować na równi z wypłatą odsetek w rozumieniu art. 26 ust. 7 u p.d.o.p.”.

Analogiczny pogląd, zdaniem Wnioskodawcy, wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 476/13 stwierdzając, że spójność wykładni wymaga jednakowego potraktowania sytuacji, w której podatnik za wypłaconą faktycznie kwotę odsetek (po pobraniu przez płatnika podatku) zakupił udziały oraz sytuacji, w której podatnik korzystając z uproszczonego sposobu rozliczenia wzajemnych wierzytelności (co zapewnia instytucja konwersji długu na kapitał zakładowy) osiąga ten sam efekt ekonomiczny.

Zdaniem Spółki, stanowisko takie znajduje swoje odzwierciedlenie również w wydawanych przez organy podatkowe licznych interpretacjach indywidualnych, przykładowo:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z dnia 3 listopada 2014 r., nr IPPB5/423-726/14-4/IŚ, w której stwierdzono, że „w celu właściwego stosowania określenia „wypłacane”, w punkcie 5 Komentarza do art. 11 ust. 1 Modelowej Konwencji (wersja z 2005 r.), odnoszącego się do opodatkowania odsetek, zdefiniowano określenie „wyplata” podając, że zdarzenie obejmujące wypłatę odsetek może być rozumiane szeroko. Koncepcja wypłaty oznacza bowiem spełnienie zobowiązania do postawienia do dyspozycji wierzyciela funduszy w sposób przewidziany w umowie lub zgodnie ze stosowanym zwyczajem. Odnosząc przytoczoną definicję do „konwersyjnej” spłaty odsetek od udzielonej przez podmiot zagraniczny pożyczki, bezsprzecznie dzień konwersji odsetek należy potraktować na równi z ich wypłatą, zgodnie z szerokim rozumieniem pojęcia wypłaty przedstawionym w Komentarzu;
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z dnia 14 sierpnia 2012 r., nr IPPB5/423-507/12-2/PS: „Zdaniem tut. Organu podatkowego nabycie tytułem wkładu przez spółkę wierzytelności, skutkujące zobowiązaniem spółki do wydania za wkład udziałów, implikuje „wykonanie zobowiązania” przez spółkę z tytułu uzyskanych należności odsetkowych. Stąd też uznać należy, iż zarówno na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jak i UPO dojdzie do „zapłaty” (wypłaty) na rzecz wierzyciela należności odsetkowej.”
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z dnia 2 lipca 2012 r., nr IBPBI/2/423-323/12/SD: „Odnosząc przytoczoną definicję do „konwersyjnej” spłaty odsetek od udzielonej przez podmiot zagraniczny pożyczki, bezsprzecznie dzień konwersji odsetek należy potraktować na równi z ich wypłatą, zgodnie z szerokim rozumieniem pojęcia wypłaty przedstawionym w Komentarzu. Jeśli bowiem w wyniku dokonanej konwersji udziałowiec uzyskuje udziały w podwyższonym kapitale zakładowym w zamian za wkład niepieniężny w postaci wierzytelności, zaś zobowiązanie Spółki wobec wierzyciela wygasa, to uznać należy, iż na dzień konwersji odsetki od tegoż zobowiązania zostały faktycznie wypłacone. Istotne bowiem jest, że pomimo, iż w dniu konwersji odsetki nie wpływają fizycznie na rachunek pożyczkodawcy są one jednak stawiane do jego dyspozycji. Dzień konwersji będzie więc punktem odniesienia dla ustalenia daty osiągnięcia przychodu przez pożyczkodawcę oraz powstania po stronie Spółki obowiązku pobrania podatku płaconego u źródła.”
  
  

Należy zatem stwierdzić, że w związku z dokonaniem konwersji Wierzytelności na kapitał Wspólnik osiągnie przychód z tytułu odsetek. Innymi słowy, konwersja części „odsetkowej” Wierzytelności na udziały w Spółce spowoduje z perspektywy podatku dochodowego od osób fizycznych taki sam skutek, jak faktyczna zapłata odsetek z tytułu pożyczki na rzecz Wspólnika przez Spółkę. W konsekwencji, Spółka – jako podmiot dokonujący „wypłaty” odsetek na rzecz Wspólnika – będzie zobowiązana do poboru i obliczenia podatku u źródła od odsetek, w myśl art. 41 ust. 4 Ustawy PIT.

Spółka, stosując postanowienia Umowy z Rosją, pobrać powinna 10% podatek u źródła. Art. 8 ust. 1 Umowy z Rosją stanowi bowiem: Odsetki które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże odsetki takie mogą być również opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek.

Jak już była o tym mowa, zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 1 Ustawy PIT, od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a. Należy mieć jednak na uwadze, że zgodnie z art. 30a ust. 2 Ustawy PIT, przepis art. 30a ust. 1 Ustawy PIT stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Jak była o tym mowa, zgodnie z art. 8 ust. 1 Umowy z Rosją, odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże odsetki takie mogą być również opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych odsetek.

Zdaniem Spółki oznacza to, że co do zasady otrzymane w związku z konwersją Wierzytelności na udziały odsetki powinny być opodatkowane w Rosji. Polska jednak ma prawo pobrać tzw. podatek u źródła, jednakże pobrany w ten sposób podatek nie może przekroczyć 10% kwoty odsetek brutto. Stawka podatku wynikająca z Umowy z Rosją będzie mogła znaleźć zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy Wspólnik przedstawi Spółce stosowny certyfikat rezydencji.

Spółka uważa, że prawidłowe będzie pobranie podatku u źródła w sposób opisany jako Przykład w części G wniosku. Gdyby istotnie Wierzytelność obejmowała 1 000 zł (kwota główna) oraz 100 zł (odsetki), to w przypadku spłaty Wierzytelności w formie pieniężnej Spółka byłaby zobligowana jako płatnik do pobrania 10 zł podatku u źródła od odsetek. Wspólnik otrzymałby zatem 90 zł (a nie 100 zł) tytułem odsetek oraz 1 000 zł tytułem kwoty głównej pożyczki. Kwotę 10 zł Spółka przekazałaby właściwemu organowi podatkowemu, działając w charakterze płatnika.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w przypadku pobrania podatku u źródła w opisany we wniosku sposób, Wspólnik „otrzyma” ekonomicznie tyle samo, co w sytuacji, w której Spółka dokonałaby zapłaty na jego rzecz odsetek w formie pieniężnej. Taka sama kwota podatku zostanie również odprowadzona do właściwego Urzędu Skarbowego, na rachunek którego Spółka przekaże należną kwotę podatku u źródła od odsetek. Zdaniem Spółki powyższe przesądza o prawidłowości rozważanego przez Spółkę sposobu pobrania podatku u źródła od odsetek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Wskazać również należy, że niniejsza interpretacja została oparta na przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) oraz umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Moskwie, dnia 22 maja 1992 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 125, poz. 569).

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Odnosząc się natomiast do przedstawionych kwot podanych we wniosku, Organ informuje, że ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji tutejszego Organu, prawidłowość takiego rozliczenia podlega, bowiem weryfikacji przez inny organ podatkowy – naczelnika właściwego urzędu skarbowego. Zgodnie, bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. W związku z powyższym tutejszy Organ nie może odnieść się do wyliczeń wskazanych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.