Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.756.2016.1.BF
z 28 września 2016 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 4 sierpnia 2016 r. (data otrzymania 8 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 8 sierpnia 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
W 2007 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem, dokonali zakupu w ramach kredytu hipotecznego udzielonego we franku szwajcarskim CHF nieruchomości (domu). W dniu 26 kwietnia 2012 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł. W wyniku aktu poświadczenia dziedziczenia dokonanego przed notariuszem 5 czerwca 2012 r. spadek po zmarłym mężu z dobrodziejstwem inwentarza nabyła Wnioskodawczyni i jej małoletni syn (po ½ części). Masa spadkowa obejmowała między innymi powyższą nieruchomość, na którą udzielony został kredyt hipoteczny. Z powodu trudnej sytuacji finansowej i znaczącego wzrostu wartości kredytu spowodowanego wzrostem kursu CHF Wnioskodawczyni zmuszona jest dokonać sprzedaży nieruchomości. W dniu 15 lipca 2016 r. Wnioskodawczyni podpisała przedwstępny notarialny akt sprzedaży, który pod określonymi warunkami z niego wynikającymi będzie stanowił podstawę podpisania końcowego aktu notarialnego przenoszącego własność nieruchomości na kupujących. Sprzedaż nieruchomości zostanie wprawdzie dokonana przed upływem 5 lat od momentu dziedziczenia, jednak określona aktem notarialnym kwota wynikająca ze sprzedaży nieruchomości będzie przez Wnioskodawczynię w całości (100% kwoty) przeznaczona na spłatę zobowiązania wynikającego z udzielonego kredytu na zakup tej nieruchomości. W związku ze sprzedażą nieruchomości Wnioskodawczyni zobowiązana będzie do końca kwietnia 2017 r. złożyć PIT-39.
W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie:
Czy w związku z opisaną sytuacją występuje obowiązek podatkowy wynikający z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Zdaniem Wnioskodawczyni, nie występuje żaden obowiązek podatkowy, gdyż:
- nie uzyskuje żadnego dochodu wynikającego ze sprzedaży,
- całość kwoty ze sprzedaży nieruchomości przeznaczona będzie na spłatę kredytu hipotecznego,
- nie występują żadne koszty uzyskania przychodu.
W dniu 4 sierpnia 2016 r. Wnioskodawczyni uzyskała informację, że w opisywanej przez nią sprawie nie występuje obowiązek podatkowy – podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawczyni nadmienia, że sprzedając nieruchomość przed upływem 5 lat nie uzyskuje żadnego dochodu, gdyż ze względu na wzrost wartości kredytu 100% kwoty wynikającej ze sprzedaży zostanie przeznaczona na spłatę zobowiązania wobec kredytującego banku.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:
- nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
- spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
- prawa wieczystego użytkowania gruntów.
-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu. W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, dla określenia jego skutków podatkowych, istotne jest zatem ustalenie daty nabycia nieruchomości.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem nabyli w 2007 r. nieruchomość (dom). W dniu 26 czerwca 2012 r. zmarł małżonek Wnioskodawczyni, a spadek po nim na mocy ustawy nabyła Wnioskodawczyni oraz małoletni syn – każdy po udziale ½.
Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2082 ze zm.). I tak zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).
Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).
Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego z małżonków. Natomiast w myśl art. 501 Kodeksu – w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ustrój wspólności majątkowej będący współwłasnością łączną trwa zatem tak długo, jak długo trwa małżeństwo. Z chwilą ustania wspólności np. w wyniku śmierci jednego z małżonków dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej na współwłasność w częściach ułamkowych a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym, według domniemania, jest równy udziałowi drugiego małżonka. Innymi słowy, w chwili śmierci jednego z małżonków wspólność łączna ustaje a małżonek pozostający przy życiu co do zasady staje się właścicielem określonego ułamkiem udziału ½ w majątku małżonków. Pozostały udział w majątku małżonków wchodzi w skład masy spadkowej po zmarłym małżonku i podlega dziedziczeniu.
Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.) – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.
W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego – jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.
Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oraz Kodeksu cywilnego należy stwierdzić, że w dacie śmierci męża, Wnioskodawczyni nabyła udział ½ w masie spadkowej, w skład której wchodził m.in. udział ½ w nieruchomości.
Tym samym Wnioskodawczyni, w opisanej przez siebie sytuacji, powinna rozpoznać następujące daty nabycia udziałów w nieruchomości:
- w 2007 r. – Wnioskodawczyni nabyła udział ½ w nieruchomości w trakcie trwania związku małżeńskiego,
- w 2012 r. – Wnioskodawczyni nabyła udział ¼ w nieruchomości (½ x ½ = ¼) w drodze spadku.
Oznacza to, że przychód z planowanej w 2016 r. sprzedaży nieruchomości, odpowiadający udziałowi ½ jaki Wnioskodawczyni nabyła w 2007 r. w trakcie trwania małżeństwa w ogóle nie będzie podlegał opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału przez Wnioskodawczynię upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym sprzedaż tego udziału nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast pozostały przychód jaki Wnioskodawczyni uzyska z planowanej sprzedaży nieruchomości, tj. przychód przypadający na udział, który nabyła w spadku po zmarłym w 2012 r. mężu będzie stanowił źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ze względu na fakt dokonania sprzedaży przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miejsce miało nabycie tego udziału.
W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.
Przy czym jeżeli Wnioskodawczyni poniesie takie koszty, to odliczyć będzie mogła jedynie taką ich część, która odpowiada udziałowi w nieruchomości nabytemu w 2012 r. w spadku po mężu, bo tylko przychód ze sprzedaży tego udziału w nieruchomości stanowi dla Wnioskodawczyni źródło przychodu. Pozostała część kosztów przypada na udział ½ nabyty w 2007 r., którego zbycie nie stanowi w ogóle źródła przychodu a skoro tak, to nie generuje także kosztów.
Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.
W rozpatrywanym przypadku – odnośnie do udziału nabytego w 2012 r. – zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6d, gdyż ten udział w nieruchomości został nabyty przez Wnioskodawczynię nieodpłatnie w drodze spadku. Zgodnie z ww. przepisem – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Nakłady, podobnie jak koszty odpłatnego zbycia, Wnioskodawczyni winna ustalić proporcjonalnie do udziału, jaki nabyła w 2012 r. w spadku po zmarłym mężu.
Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.
Jak wynika z powyższych przepisów – podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziału nabytego w spadku po małżonku w 2012 r. określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:
- dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
- dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.
Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:
dochód zwolniony = D x W/P
gdzie:
D – dochód ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w drodze spadku,
W – wydatki na cele mieszkaniowe,
P – przychód ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w drodze spadku.
W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia (sprzedaży) zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.
Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:
- wydatki poniesione na:
- nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
- nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
- nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
- budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
- rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
- wydatki poniesione na:
- spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
- spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
- spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
Zgodnie z art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).
Należy również wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ustawy). Innymi słowy przepis ten zapobiega sytuacji, kiedy podatnik dwukrotnie odliczałby ten sam wydatek – raz jako poniesiony np. na zakup nieruchomości, za drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansowałby ten właśnie zakup. W przepisie tym ustanowiono zatem zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.
Wnioskodawczyni zamierza środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości – w celu skorzystania ze zwolnienia – przeznaczyć na spłatę zadłużenia z tytułu kredytu zaciągniętego wspólnie ze zmarłym małżonkiem na sfinansowanie zakupu ww. nieruchomości.
Odnosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy w kontekście pytania ujętego we wniosku stwierdzić należy, że ustawodawca wyraźnie sprecyzował warunki, od spełnienia których uzależnione jest prawo podatnika do skorzystania z ulgi podatkowej na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W omawianej sprawie warunki te zostały spełnione. Bez wątpienia kredyt zaciągnięty przez Wnioskodawczynię i jej zmarłego małżonka w czasie trwania wspólności majątkowej był kredytem zaciągniętym przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia na nabycie nieruchomości (domu). Uznać zatem należy, że spłata kredytu środkami ze sprzedaży, stanowiącymi źródło przychodów będzie dla Wnioskodawczyni wydatkiem na własny cel mieszkaniowy. W omawianej sprawie nie znajdzie zastosowania zastrzeżenie zawarte w przywołanym wyżej art. 21 ust. 30 ww. ustawy. Wnioskodawczyni rozliczając transakcję sprzedaży nieruchomości nie uwzględni bowiem wydatków na jej nabycie w postaci kosztów uzyskania przychodu, gdyż sprzedaż udziału ½ w nieruchomości nabytego w 2007 r. nie stanowi w ogóle źródła przychodu, a zatem nie podlega w ogóle rozliczeniu. Ponadto w przypadku sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w 2012 r. w spadku – zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy – za koszty uzyskania przychodu uważa się wyłącznie udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Nie ma więc żadnych przeszkód aby uznać, że wydatkiem Wnioskodawczyni na własne cele mieszkaniowe będzie cała kwota kredytu spłaconego w terminie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środkami ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w drodze spadku po mężu. W stosunku do środków ze sprzedaży udziału ½ w nieruchomości nabytego przez Wnioskodawczynię w 2007 r. – nie ma znaczenia na jaki cel środki te zostaną wydatkowane, bowiem sprzedaż ww. udziału w ogóle nie będzie stanowić źródła przychodów podlegającego opodatkowaniu.
Reasumując, z tytułu sprzedaży nieruchomości w stosunku do udziału, który Wnioskodawczyni nabyła w 2007 r. nie powstanie po stronie Wnioskodawczyni obowiązek podatkowy, ponieważ z uwagi na upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy nie powstanie źródło przychodu. Natomiast w stosunku do pozostałego udziału, tj. udziału, który Wnioskodawczyni nabyła w 2012 r. powstanie po stronie Wnioskodawczyni obowiązek podatkowy, ponieważ zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy sprzedaż tego udziału będzie stanowić źródło przychodu. Jednakże fakt, że powstanie obowiązek podatkowy, nie oznacza, że Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Jeżeli bowiem Wnioskodawczyni środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości przypadające na udział, który nabyła w 2012 r. przeznaczy na spłatę kredytu, uzyskany z tego tytułu dochód będzie korzystał ze zwolnienia.
Stanowisko Wnioskodawczyni sprowadzające się do twierdzenia, że nie będzie ona zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości należy uznać zatem za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Ponadto informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.