Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/4512-1-21/16-2/EB
z 8 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2016 r. (data wpływu 15 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku przy sprzedaży nieruchomości w trybie egzekucji sądowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku przy sprzedaży nieruchomości w trybie egzekucji sądowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Komornik Sądowy (zwany dalej: Wnioskodawcą, Komornikiem) pismem z dnia 26 czerwca 2015 r. na wniosek wierzyciela „A” S.A. dokonał wszczęcia egzekucji z nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. W związku z wnioskiem wierzyciela, Komornik w dniu 17 grudnia 2015 r. dokonał czynności opisu i oszacowania ww. nieruchomości. Wartość rynkowa nieruchomości określona została przez biegłego. W dalszym toku postępowania mimo wielokrotnych prób, Komornikowi nie udało się doręczyć korespondencji dłużniczce „B” Sp. z o.o. Komornik po uprawomocnieniu się czynności opisu i oszacowania w rozmowie telefonicznej z Prezesem Zarządu Spółki z o.o. „B”, zobowiązał Prezesa do wskazania czy sprzedaż ww. nieruchomości, jest objęta podatkiem VAT. W odpowiedzi na powyższe, Prezes w licznych rozmowach telefonicznych oświadczał, że nie posiada wiedzy na ten temat. Komornik w dniu 25 lutego 2016 r. wystąpił do dłużniczki z pismem, aby ta złożyła oświadczenie czy sprzedaż niniejszej nieruchomości jest objęta podatkiem VAT, stosownie do treści art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz 1064, ze zm.) dalej u.p.t.u. Pismo niniejsze pozostało bez odpowiedzi. Dłużna spółka w toku całego postępowania była bierna, a jedyną formą kontaktu z Prezesem Zarządu Spółki była korespondencja mailowa lub rozmowy telefoniczne. W następstwie kolejnych pytań Komornika w sprawie dokumentów, na podstawie których mógłby on powziąć informacje, co do obowiązku zapłaty podatku od dostawy nieruchomości będącej własnością dłużniczki, Wnioskodawca otrzymał w formie elektronicznej następujące dokumenty:

• umowę dzierżawy z dnia 2 stycznia 2013 r., zawartą pomiędzy „T” Sp. z o.o., (działającą obecnie pod firmą „B” Sp. z o.o.), a „C” Sp. z o.o.,
• aneks do ww. umowy dzierżawy zawarty w dniu 2 kwietnia 2013 r.,
• umowę z dnia 2 stycznia 2013 r. w sprawie realizacji inwestycji i poniesienia nakładów zawartą pomiędzy stronami umowy dzierżawy zawartej w dniu 2 stycznia 2013 r.
  
  

W celu dochowania należytej staranności Wnioskodawca pismem z dnia 3 marca 2016 r. uzupełnionym pismami z dnia 4 i 9 oraz 11 marca 2016 r., zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego, z wnioskiem o udostępnienie informacji, czy posiada On informacje pozwalające ustalić, czy sprzedaż nieruchomości dłużniczki rodziła będzie obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Pismem z dnia 7 marca 2016 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego poinformował Wnioskodawcę, że „B” Sp. z o.o., jest od dnia 31 grudnia 2003 r. czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z kolei w pismach z dnia 15 marca 2016 r. oraz 21 marca 2016 r. organ ten poinformował Wnioskodawcę m.in. że:

• na podstawie deklaracji CIT-8 złożonej przez dłużniczkę za rok 2013 odnotowano przychód w wysokości 138.886,21 zł, zaś na podstawie złożonych przez Spółkę w roku 2013 deklaracji VAT-7 nie sposób jest ustalić czy uzyskiwane przez nią obroty dotyczyły czynszu dzierżawnego związanego z wynajmem nieruchomości, do której prowadzona jest egzekucja,
• nie jest on uprawniony do odpowiedzi na pytanie czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości jest objęta podatkiem VAT, ponieważ pytanie to powinno być zadane we wniosku o interpretację indywidualną.
  
  

Na podstawie analizy ww. odpowiedzi udzielonych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w powiązaniu z pozyskanymi w toku egzekucji dokumentami oraz oświadczeniem prezesa zarządu „B” Sp. z o.o. ustalono następujący stan sprawy:

Właścicielem nieruchomości stanowiącej grunt nierolny zabudowany (działki w ewidencji gruntów o numerach 6/20 oraz 955/2) położonej w T. jest „B” Sp. z o.o.

1. Nabycie ww. nieruchomości przez „B” Sp. z o.o. nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
2. Na podstawie umowy dzierżawy z dnia 2 stycznia 2013 r. oraz aneksu do tej umowy z dnia 2 kwietnia 2013 r. (zwanej dalej: umową dzierżawy) „B” Sp z o.o. (zwana dalej: Wydzierżawiającym, Właścicielem nieruchomości) wydzierżawiła ww. nieruchomość „C” Sp. z o.o. (zwanej dalej: Dzierżawcą).
3. Umowa została zawarta na czas określony 30 lat z przeznaczeniem na realizację przez Dzierżawcę inwestycji mającej na celu przebudowę i rozbudowę zakładu produkcyjnego służącego do przetwórstwa rolnego oraz uruchomienia przez Dzierżawcę produkcji polegającej na oczyszczaniu oraz przechowywaniu siemienia lnianego. Od dnia podpisania umowy, tj. od 2 stycznia 2013 r. Wydzierżawiającemu należny jest czynsz dzierżawny, płatny na podstawie wystawionych przez Wydzierżawiającego faktur VAT.
4. Na podstawie umowy w sprawie realizacji inwestycji, zawartej w dniu podpisania umowy dzierżawy z dnia 2 stycznie 2013 r. ustalono, że inwestycja na nieruchomości zostanie przeprowadzona we własnym zakresie przez Dzierżawcę i na jego własny koszt. Jednocześnie Dzierżawca zrzekł się wszelkich roszczeń z tytułu nakładów poniesionych na realizację przeprowadzonej inwestycji.
5. „B” Sp. z o.o., jako Wydzierżawiający wystawiła w styczniu 2013 r. pierwszą fakturę, z tytułu czynszu dzierżawnego należnego na podstawie umowy dzierżawy z dnia 2 stycznia 2013 r.
6. „B” Sp. z o.o., nie ponosiła nakładów inwestycyjnych na ulepszenie nieruchomości położonej w T. Na podstawie umowy w sprawie realizacji inwestycji i poniesienia nakładów z dnia 2 stycznia 2013 r. wszystkie nakłady inwestycyjne zostały poniesione przez „C” Sp. z o.o. (Dzierżawcę).
7. „C” Sp. z o.o. do chwili obecnej nie zbyła na rzecz „B” Sp. z o.o. prawa majątkowego w postaci nakładów inwestycyjnych poczynionych przez nią na dzierżawionej nieruchomości.
8. „B” Sp. z o.o. w ogóle nie ponosiła wydatków na ulepszenie dzierżawionej nieruchomości, w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących przepisów przy sprzedaży nieruchomości w trybie egzekucji sądowej znajduje zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja sprzedaży nieruchomości podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług, gdyż w zaistniałym stanie sprawy nie zachodzą przesłanki wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: u.p.t.u), wyłączające ze zwolnienia od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 18 u.p.t.u., organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego – z wyjątkiem czynności zastrzeżonych dla sądów. Dotyczy to zarówno rzeczy ruchomych, jak i nieruchomości.

W pierwszej kolejności należy więc rozpoznać, czy w przedstawionym stanie sprawy dojdzie do podlegającej opodatkowaniu VAT dostawy towarów.

Skutki podatkowe czynności wykonywane przez podatników podatku od towarów i usług ocenia się na chwilę powstania obowiązku podatkowego. Dotyczy to również sytuacji, gdy sprzedaż dokonywana jest w imieniu podatników przez komorników. Jedną z czynności podlegających opodatkowaniu VAT jest odpłatna dostawa na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.). Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 u.p.t.u.). Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, że wydane przez sąd postanowienia o przybiciu własności nieruchomości – a w przypadku wypełnienia warunków nim określonych – przysądzeniu własności nieruchomości nie spowoduje jeszcze nabycia przez nabywcę prawa własności. Nastąpi to dopiero z chwilą uprawomocnienia się tego ostatniego postanowienia (art. 999 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego). Dopiero też od tego momentu nabywcy należne będą pożytki z nieruchomości (art. 999 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego) i na ten moment należy rozpoznać, czy w przedstawionym stanie sprawy dojdzie do powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14 u.p.t.u., rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do wydania budynku (budowli) lub jego części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie ma więc miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (lub jego część) zostanie sprzedany lub np oddany w najem lub wydzierżawiony, bowiem zarówno sprzedaż, jak i najem oraz dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Stosownie do art. 43 ust. 10 u.p.t.u., podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni,
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Ust. 11 powyższego artykułu stanowi, że oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

• imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy,
• planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części,
• adres budynku, budowli lub ich części.
  
  

Z kolei na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u., zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Zgodnie z ust. 7a analizowanego artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt l0a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Natomiast art. 29 ust. 5 ustawy stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Do pierwszego zasiedlenia dochodzi m.in. przy pierwszej, podlegającej opodatkowaniu sprzedaży budynku. Skoro, jak przedstawiono na wstępie, budynek został zakupiony przez dłużnika („B” Sp. z o.o.) w wyniku czynności niepodlegającej opodatkowaniu, oznacza to, że do pierwszego zasiedlenia nie doszło przy jego nabyciu przez „B” Sp. z o.o.

Obecny właściciel nieruchomości nie ponosił wydatków na jej ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Nie doszło też do pierwszego zasiedlenia w wyniku oddania do użytkowania budynków, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu po ich ulepszeniu przez poniesienie wydatków stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej obiektu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, że dzierżawca („C” Sp. z o. o.) dzierżawiący przedmiotową nieruchomość na podstawie umowy dzierżawy poczynił znaczne nakłady (w nieustalonej wysokości) na dzierżawionej nieruchomości.

Z definicji pierwszego zasiedlenia zawartej w art. 2 pkt 14 u.p.t.u. wynika, że przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Przy określaniu pierwszego zasiedlenia w cytowanym przepisie posłużono się techniką odesłania, co oznacza, że dla określenia pojęcia „ulepszenia” istotne znaczenie będzie miało rozumienie tego pojęcia wynikające z ustawy o podatku dochodowym. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość początkową środków trwałych w razie odpłatnego nabycia określa cena ich nabycia, w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia, a w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkowa w dniu nabycia. Tak określoną wartość początkową środków trwałych powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie (przebudowę, rozbudowę rekonstrukcję, adaptację lub modernizację) w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł (art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Wartość początkowa ulega zwiększeniu o poniesione nakłady na ulepszenie środków trwałych jedynie w sytuacji, gdy są one poniesione bezpośrednio przez podatnika, a nie przez podmiot korzystający z tych nieruchomości na podstawie określonego tytułu prawnego, np. umowy najmu lub dzierżawy.

W myśl art. 676 K.c., jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego. Dlatego też nakłady poniesione przez dzierżawcę nieruchomości nie wpływają w omawianym przypadku na warunki zastosowania zwolnienia z opodatkowania VAT transakcji jej zbycia przez wydzierżawiającego.

Z przedstawionego stanu sprawy wynika, że w styczniu 2013 r. właściciel nieruchomości wydał nieruchomość zabudowaną do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (dzierżawa). W tej dacie doszło więc do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 u.p.t.u. Sprzedaż budynku, budowli lub ich części może korzystać ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, a w przypadku gdy dostawa ta nie podlega zwolnieniu, o którym mowa w pkt 10, to zastosowanie znajduje zwolnienie od podatku na podstawie pkt l0a przywołanej wyżej normy prawnej przy jednoczesnym spełnieniu warunków zakreślonych tym drugim przepisem (art. 43 ust. 1 pkt l0a). Pierwszy z powołanych przepisów ma zastosowanie do sprzedaży budynków, budowli lub ich części po 2 latach od pierwszego zasiedlenia.

Ponieważ okres dwóch lat od ostatniego pierwszego zasiedlenia upłynął z dniem 2 stycznia 2015 r., to planowana przez komornika sprzedaż tej nieruchomości może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. Przy czym wybór tego zwolnienia będzie miał charakter obligatoryjny, w przypadku, gdy nie zostaną spełnione warunki wskazane w art. 43 ust. 10 u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2015, poz. 1619, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli po stronie dłużnika spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stwierdzić jednak należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Komornik na wniosek wierzyciela dokonał wszczęcia egzekucji z nieruchomości. W związku z wnioskiem wierzyciela, Komornik w dniu 17 grudnia 2015r. dokonał czynności opisu i oszacowania ww. nieruchomości. Wartość rynkowa nieruchomości, określona została przez biegłego. W dalszym toku postępowania mimo wielokrotnych prób, Komornikowi nie udało się doręczyć korespondencji dłużniczce. Komornik po uprawomocnieniu się czynności opisu i oszacowania w rozmowie telefonicznej z Prezesem Zarządu Spółki, zobowiązał Prezesa do wskazania czy sprzedaż ww. nieruchomości, jest objęta podatkiem VAT. W odpowiedzi na powyższe, Prezes w licznych rozmowach telefonicznych oświadczał, że nie posiada wiedzy na ten temat. Komornik w dniu 25 lutego 2016 r wystąpił do dłużniczki z pismem, aby ta złożyła oświadczenie czy sprzedaż niniejszej nieruchomości jest objęta podatkiem VAT, stosownie do treści art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług. Pismo niniejsze pozostało bez odpowiedzi. Dłużna spółka w toku całego postępowania była bierna, a jedyną formą kontaktu z Prezesem Zarządu Spółki była korespondencja mailowa lub rozmowy telefoniczne. W następstwie kolejnych pytań Komornika w sprawie dokumentów na podstawie, których mógłby on powziąć informacje, co do obowiązku zapłaty podatku od dostawy nieruchomości będącej własnością dłużniczki, Wnioskodawca otrzymał w formie elektronicznej następujące dokumenty:

• umowę dzierżawy z dnia 2 stycznia 2013 r., zawartą pomiędzy „T” Sp z o.o.,
• aneks do ww. umowy dzierżawy zawarty w dniu 2 kwietnia 2013 r.,
• umowę z dnia 2 stycznia 2013 r. w sprawie realizacji inwestycji i poniesienia nakładów zawartą pomiędzy stronami umowy dzierżawy zawartej w dniu 2 stycznia 2013 r.
  
  

W celu dochowania należytej staranności Wnioskodawca, zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego, z wnioskiem o udostępnienie informacji czy posiada On informacje pozwalające ustalić czy sprzedaż nieruchomości dłużniczki rodziła będzie obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Pismem z dnia 7 marca 2016 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego poinformował Wnioskodawcę, że „B” Sp. z o.o., jest od dnia 31 grudnia 2003 r. czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z kolei w pismach z dnia 15 marca 2016 r. oraz 21 marca 2016 r. organ ten poinformował Wnioskodawcę m.in., że:

• na podstawie deklaracji CIT-8 złożonej przez dłużniczkę za rok 2013 odnotowano przychód w wysokości 138 886,21 zł zaś na podstawie złożonych przez Spółkę w roku 2013 deklaracji VAT-7 nie sposób jest ustalić czy uzyskiwane przez nią obroty dotyczyły czynszu dzierżawnego związanego z wynajmem nieruchomości do której prowadzona jest egzekucja,
• nie jest on uprawniony do odpowiedzi na pytanie czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości jest objęta podatkiem VAT, ponieważ pytanie to powinno być zadane we wniosku o interpretację indywidualną.
  
  

Na podstawie analizy ww. odpowiedzi udzielonych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w powiązaniu z pozyskanymi w toku egzekucji dokumentami oraz oświadczeniem prezesa zarządu „B”, Sp. z o.o. ustalono następujący stan faktyczny:

1. stanowi grunt nierolny zabudowany,
2. nabycie ww. nieruchomości przez „B” Sp. z o.o. nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
3. na podstawie umowy dzierżawy z dnia 2 stycznia 2013 r. oraz aneksu do tej umowy z dnia 2 kwietnia 2013 r. (zwane dalej umową dzierżawy) „B” Sp z o.o. (zwana dalej: Wydzierżawiającym, Właścicielem nieruchomości) wydzierżawiła ww. nieruchomość „C” Sp z o.o. (zwanej dalej Dzierżawcą),
4. umowa została zawarta na czas określony 30 lat z przeznaczeniem na realizację przez Dzierżawcę inwestycji mającej na celu przebudowę i rozbudowę zakładu produkcyjnego służącego do przetwórstwa rolnego oraz uruchomienia przez Dzierżawcę produkcji polegającej na oczyszczaniu oraz przechowywaniu siemienia lnianego. Od dnia podpisania umowy tj od dnia 2 stycznia 2013 r. Wydzierżawiającemu należny jest czynsz dzierżawny, płatny na podstawie wystawionych przez Wydzierżawiającego faktur VAT,
5. na podstawie umowy w sprawie realizacji inwestycji, zawartej w dniu podpisania umowy dzierżawy z dnia 2 stycznie 2013 r. ustalono, że inwestycja na nieruchomości zostanie przeprowadzona we własnym zakresie przez Dzierżawcę i na jego własny koszt, jednocześnie Dzierżawca zrzekł się wszelkich roszczeń z tytułu nakładów poniesionych na realizację przeprowadzonej inwestycji,
6. „B” Sp. z o. o., jako wydzierżawiający wystawiła w styczniu 2013 r. pierwszą fakturę, z tytułu czynszu dzierżawnego należnego na podstawie umowy dzierżawy z dnia 2 stycznia 2013 r.,
7. „B” Sp. z o.o., nie ponosiła nakładów inwestycyjnych na ulepszenie nieruchomości położone w T. na podstawie umowy w sprawie realizacji inwestycji i poniesienia nakładów z dnia 2 stycznia 2013 r. wszystkie nakłady inwestycyjne zostały poniesione przez „C” Sp z o.o. (Dzierżawcę),
8. „C” Sp. z o.o. do chwili obecnej nie zbyła na rzecz „B” Sp. z o.o. prawa majątkowego w postaci nakładów inwestycyjnych poczynionych przez nią na dzierżawionej nieruchomości,
9. „B” Sp. z o.o. w ogóle nie ponosiła wydatków na ulepszenie dzierżawionej nieruchomości, w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Przy tak przedstawionym opisie wątpliwości Zainteresowanego dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości w trybie egzekucji sądowej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub,
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1 z późn. zm.) posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że:„(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku.

Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako (pierwsze zajęcie budynku, używanie). Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku (w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu) .Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy

budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystania ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, w świetle art. 43 ust. 7a, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Ponadto, w przypadku towarów (do których zaliczają się również nieruchomości) może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, o ile zostaną spełnione warunki wskazane w tym przepisie.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna.

W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem zakładu produkcyjnego służącego do przetwórstwa rolnego nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa nieruchomość stanowiąca grunt nierolny zabudowany była przedmiotem dzierżawy od dnia 2 stycznia 2013 r. Umowa dzierżawy została zawarta na czas określony 30 lat z przeznaczeniem na realizację przez Dzierżawcę inwestycji mającej na celu przebudowę i rozbudowę zakładu produkcyjnego służącego do przetwórstwa rolnego oraz uruchomienia przez Dzierżawcę produkcji polegającej na oczyszczaniu oraz przechowywaniu siemienia lnianego. Dłużniczka nie ponosiła w ogóle wydatków na ulepszenie dzierżawionej nieruchomości, w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto we wniosku wskazano, że nabycie ww. nieruchomości przez Spółkę nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z kolei, z przywołanych przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części, co do zasady, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ pierwsze zasiedlenie już miało miejsce i od tego czasu upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto w stosunku do przedmiotowego zakładu produkcyjnego (nieruchomości) Dłużniczka nie dokonała ulepszeń stanowiących co najmniej 30% jego wartości początkowej, od których przysługiwało jej prawo do odliczenia. Zatem w przedmiotowej sprawie nie zachodzą wyłączenia ze zwolnienia od podatku – zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy, należy stwierdzić, że sprzedaż opisanej we wniosku nieruchomości w trybie egzekucji sądowej będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ponadto, Tut. Organ pragnie zauważyć, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. Organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu sprawy, tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zauważa się również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.