2016.09.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-424/16-2/AZ
z 29 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z wniosku z 29 czerwca 2016 r. (data wpływu 5 lipca 2016 r.) uzupełnionym pismem z 12 września 2016 r. (data wpływu 13 września 2016 r.) oraz pismem z 27 września 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania działalności muzeum w całości za działalność gospodarczą oraz braku obowiązku określenia kwot podatku naliczonego z zastosowaniem proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania działalności muzeum w całości za działalność gospodarczą oraz braku obowiązku określenia kwot podatku naliczonego z zastosowaniem proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy. Wniosek został uzupełniony pismem z 12 września 2016 r. (data wpływu 13 września 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 2 września 2016 r. znak: IBPP3/4512-424/16/AZ oraz pismem z 27 września 2016 r.

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z dnia 12 września 2016 r. przedstawiono następujący stan faktyczny:

Muzeum Okręgowe jest samorządową instytucją kultury, wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Organizatora –Województwo pod nr z dn. 30 czerwca 1999 r. oraz do Państwowego Rejestru Muzeów prowadzonego przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego pod nr z dn. 18 maja 1998 r. i jest uprawnione do używania w nazwie określenia „Muzeum rejestrowane”. Muzeum jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Działa w szczególności na podstawie: ustawy z dn. 21 listopada 1996 r. o muzeach (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 987 z późn. zm.)

ustawy z dn. 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej
(t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 406 z późn.zm.)
Statutu Muzeum Okręgowego (Załącznik do uchwały nr Sejmiku Województwa z dn. 28 października 2013 r.).

Muzeum Okręgowe posiada następujące oddziały:

Muzeum Etnograficzne wraz z Izbą Pamięci im. J. P. w G.
Muzeum Historii Miasta.

Zakresem działania Muzeum jest ochrona dziedzictwa kulturowego zgromadzonego w Muzeum, dbałość o zachowanie substancji zabytkowej obiektów wchodzących w skład Muzeum, a także upowszechnianie wiedzy o dokonaniach narodowych w dziedzinie archeologii, historii, sztuki i etnografii. Zgodnie z par. 6 ust. 1 statutu działania Muzeum są realizowane poprzez:

gromadzenie zbiorów i materiałów dokumentacyjnych z zakresu działalności statutowej;
inwentaryzowanie, katalogowanie, naukowe opracowywanie zgromadzonych zbiorów i materiałów dokumentacyjnych;
zabezpieczanie i konserwację zbiorów oraz, w miarę możliwości, zabezpieczanie zabytków archeologicznych nieruchomych oraz innych nieruchomych obiektów kultury materialnej i przyrody:
przechowywanie zgromadzonych zbiorów w warunkach zapewniających im właściwy stan zachowania i bezpieczeństwo, oraz magazynowanie ich w sposób umożliwiający dostępność dla celów naukowych;
organizowanie i prowadzenie badań naukowych, w tym ekspedycji archeologicznych;
organizowanie wystaw stałych i czasowych;
prowadzenie działalności edukacyjnej i upowszechniającej kulturę, m.in. przez organizowanie koncertów, szkoleń, sesji i spotkań;
wdrażanie nowoczesnych technik cyfrowych do celów dokumentacyjnych, wystawowych i edukacyjnych;
udostępnianie zbiorów do celów edukacyjnych i naukowych;
opracowywanie i publikowanie katalogów, przewodników wystaw oraz publikacji popularnonaukowych i naukowych z zakresu działalności Muzeum;
użyczanie zbiorów i przyjmowanie w depozyt zabytków i dzieł sztuki;
udzielanie informacji, porad i pomocy w zakresie objętym działalnością muzeum

Duża część działalności skierowana jest na przechowywanie, konserwowanie, inwentaryzowanie, opracowywanie naukowe muzealiów, które następnie wykorzystywane są w działalności związanej z upowszechnianiem i udostępnianiem zbiorów. Działalność ta, co do zasady jest działalnością odpłatną.

Podstawowym źródłem finansowania działalności Muzeum są dotacje przekazywane przez Organizatora; w tym podmiotowa oraz celowe na realizacje wskazanych działań i programów, dotacje celowe z budżetu państwa, środki finansowe otrzymywane z innych źródeł w postaci dotacji (dofinansowania) na realizację określonych działań zgodnie ze statutem.

Dodatkowo Muzeum posiada środki własne z prowadzonej działalności statutowej tj. w postaci przychodów ze sprzedaży biletów wstępu (w tym m.in. bilety normalne, ulgowe, na wystawy czasowe, na lekcje warsztatowe, itp), oprowadzanie po ekspozycjach muzealnych, udostępnianie muzealiów do reprodukcji fotograficznej, filmowej, udzielania licencji na wykorzystywanie wizerunku zbiorów w publikacjach innych podmiotów. Dodatkowo, muzeum prowadzi działalność gospodarczą (bez ograniczenia działalności statutowej) w następującym zakresie: usługi konserwacji oraz prowadzenie badań i nadzorów archeologicznych, przygotowywanie działań edukacyjnych i imprez kulturalnych na zlecenie innych podmiotów (świadczenia realizowane incydentalnie, z których przychody w całości są przeznaczane na działalność statutową muzeum), wynajmuje i dzierżawi majątek, sprzedaje wydawnictwa własne i pamiątki, świadczy usługi reklamowe i inne drobne usługi.

Oprócz działań odpłatnych wymienionych powyżej, w ramach swojej działalności statutowej muzeum organizuje różne formy oferty kulturalnej z nieodpłatnym wstępem takie jak: imprezy plenerowe (pikniki muzealne), spotkania autorskie promujące wydawnictwa, spotkania z ciekawymi ludźmi, konferencje naukowe, itp. Również w przypadku dofinansowania działań statutowych przez podmioty zewnętrzne (np. MKiDN), wstęp na wystawy czasowe, udział w zajęciach edukacyjnych i podobnych imprezach kulturalnych jest nieodpłatny. Również nieodpłatny wstęp na ekspozycje muzealne mają zwiedzający podczas europejskiej akcji Nocy Muzeów, Europejskich Dni Dziedzictwa, Dnia Wolnej Sztuki i in.

Ustawa o muzeach wprowadza przepis, na mocy, którego w jeden dzień tygodnia, wstęp na wystawy stałe jest nieodpłatny (art. 10 ust. 2 ustawy). Jednocześnie, art. 10 ust. 3 ustawy, daje dyrektorowi ustawowe prawo do zwolnienia z opłat za wstęp. Z tego przepisu korzysta dyrektor wprowadzając nieodpłatny wstęp do muzeum podczas dni promujących zasoby dziedzictwa kulturowego – np. Nocy Muzeów, Europejskich Dni Dziedzictwa, innych, podczas których realizowane są działania kulturalne i edukacyjne związane z działalnością muzeum. Zwiedzający muzeum otrzymuje wówczas bilet bezpłatny, wykorzystywany w celu prowadzenia ewidencji osób zwiedzających muzeum.

Wysokość opłat za wstęp do muzeum oraz do jego oddziałów wraz z określeniem dnia, podczas którego można nieodpłatnie zwiedzać wystawy stałe jest podana do publicznej wiadomości (informacja jest umieszczona w budynku głównym muzeum (i jego oddziałach) oraz na stronach internetowych muzeum www.).

Wszystkie działania (zarówno odpłatne, jak i nieodpłatne) mają za zadanie promowanie zasobów dziedzictwa kulturowego posiadanych przez Muzeum, upowszechnianie wiedzy o kulturze i tradycji regionu, edukację kulturalną i historyczną. Działania powyższe mają pośrednio wpływ na wzrost przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez muzeum, a więc sprzedaży wydawnictw i pamiątek, usług reklamowych świadczonych przez muzeum, jak również przyszłych wpływów z biletów wstępu do muzeum, a także na zajęcia warsztatowe i lekcje muzealne będące w ofercie muzeum.

Do prowadzonej w ten sposób działalności muzeum nabywa towary i usługi, które służą zarówno wprost zdefiniowanej działalności gospodarczej (zarobkowej), jak również do innych działań statutowych, mających charakter nieodpłatny. Przy czym należy dodać, że w przypadku organizacji działań, które z założenia będą miały charakter nieodpłatny (np. Noc Muzeów, Europejskie Dni Dziedzictwa, itp.) muzeum nie odlicza naliczonego podatku VAT od zakupu towarów i usług bezpośrednio wykorzystywanych z organizacją imprezy kulturalnej.

W uzupełnieniu do wniosku wyjaśniono, że muzeum realizuje działania statutowe, dla których zostało powołane. Celem podejmowanych przez muzeum działań nieodpłatnych jest promowanie zasobów dziedzictwa kulturowego znajdujących się w posiadaniu muzeum, jak również upowszechnianie wiedzy o kulturze i tradycji regionu, edukacja kulturalna i historyczna. Do zadań muzeum należy, zatem wspieranie rozwoju kapitału społecznego, utrzymanie i wzrost społecznej świadomości dotyczącej kultury, historii i środowiska regionu. Jednocześnie przyjęta forma promocji oferty muzealnej – przez realizację wskazanych działań – zachęcać ma do większej aktywności i uczestnictwa w kulturze, a tym samym skorzystania w przyszłości z odpłatnej oferty (edukacyjnej, kulturalnej) przygotowanej przez muzeum.

Nieodpłatne działania podejmowane przez muzeum są zgodne z celami określonymi statutem i ustawą o muzeach. Muzea, jako instytucje kultury działają w oparciu o ustawę z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach oraz na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej z dnia 25 października 1991 r. Zgodnie z ustawą o muzeach (art. 1) muzeum jest jednostką organizacyjną me nastawioną na osiąganie zysku, której celem jest gromadzenie i trwała ochrona dóbr naturalnego i kulturalnego dziedzictwa ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym. Informowanie o wartościach i treściach gromadzonych zbiorów, upowszechnianie podstawowych wartości historii, nauki i kultury polskiej oraz światowej, kształtowanie wrażliwości poznawczej i estetycznej oraz umożliwianie korzystania ze zgromadzonych zbiorów.

Zgodnie z zapisami statutu muzeum realizuje swoje działania (upowszechniania wiedzy o dokonaniach narodowych w dziedzinie archeologii, historii, sztuki i etnografii) m.in. przez:

organizowanie wystaw stałych i czasowych,
prowadzenie działalności edukacyjnej i upowszechniającej kulturę, m.in. przez organizowanie koncertów, szkoleń, sesji i spotkań,
udostępnianie zbiorów dla celów edukacyjnych i naukowych.

Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy o muzeach wstęp do muzeów jest odpłatny, chyba że właściwy podmiot, o którym mowa w art. 5 ust.1 ustawy o muzeach (Muzea mogą być tworzone przez ministrów i kierowników urzędów centralnych, jednostki samorządu terytorialnego, osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej) postanowi o nieodpłatnym wstępie do muzeum. W przypadku Muzeum Okręgowego – Organizator Muzeum – Województwo nie postanowiło o nieodpłatnym wstępie do muzeum, w związku z powyższym należy przyjąć, że działalność statutowa muzeum jest działalnością odpłatną.

Wysokość opłat pobieranych za wstęp do muzeum, wraz z oddziałami znajdującymi się w strukturze jednostki, podana jest do publicznej wiadomości przez zamieszczenie informacji bezpośrednio w budynku siedziby głównej muzeum oraz bezpośrednio w jego oddziałach, jak również na stronie internetowej muzeum oraz stronie podmiotowej BIP. Zakres nieodpłatnych działań podejmowanych przez muzeum reguluje zapis art. 10 ust. 2 ustawy o muzeach, na podstawie, którego muzeum zobowiązane jest udostępniać wystawy stałe nieodpłatnie w jednym wyznaczonym dniu tygodnia. W związku z powyższym, dyrektor muzeum stosując się do zapisów ustawy, wyznacza jeden dzień w tygodniu, w którym wystawy stałe (zarówno w budynku głównym muzeum, jak i w jego oddziałach) są udostępniane nieodpłatnie. Również informacja o nieodpłatnym udostępnianiu wystaw stałych jest podana w sposób zwyczajowy do wiadomości.

Jednocześnie zgodnie art. 10 ust. 3 ustawy o muzeach dyrektor może zwolnić z opłat za wstęp. Mając na uwadze regulację zawartą ww. artykule zwolnienie z opłat za wstęp dotyczy w szczególności wydarzeń kulturalnych o ponadregionalnym i ogólnokrajowym znaczeniu, których zadaniem jest promowanie zasobów posiadanych przez muzeum, upowszechnianie wiedzy o kulturze i tradycji regionu, edukacja kulturalna i historyczna Do wydarzeń tych zaliczyć należy w szczególności Europejskie Dni Dziedzictwa, Europejską Noc Muzeów czy wstęp na inne imprezy kulturalne, na które muzeum uzyskało dofinansowanie ze źródeł zewnętrznych.

W odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób działania podejmowane na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy o muzeach przyczynią się do poszerzenie grona widzów, którzy ostatecznie skorzystają z odpłatnych usług proponowanych przez Muzeum, Wnioskodawca wyjaśnił, że nieodpłatny wstęp do muzeum podczas Nocy Muzeów, Europejskich Dni Dziedzictwa itp. – zwolnienie ma na celu popularyzowanie działalności muzeum i ma zachęcić do większej aktywności w poznawaniu dóbr kultury – prezentacja zbiorów podczas ww. imprez kulturalnych ma za zadanie zaciekawić, zainteresować potencjalnych odbiorców, którzy wrócą do muzeum po dodatkowe informacje na temat zbiorów. Działania te mają na celu również popularyzację uczestnictwa w kulturze, jako atrakcyjnego sposobu spędzania wolnego czasu, oraz systematycznego zwiększenia grona odbiorców przez budowanie wizerunku muzeum, które nie tylko realizuje funkcję kolekcjonerską, ale jest przede wszystkim otwarte dla szerokiej publiczności. Nie bez znaczenia pozostaje możliwość wykorzystania sieci relacji społecznych dla promowania oferty muzeum jako atrakcyjnej, drogą przekazywania informacji z „ust do ust”. Tym samym zwiedzający muzeum podczas np. Nocy Muzeów, Europejskich Dni Dziedzictwa, itp. zachęcą innych do korzystania z odpłatnej oferty przygotowanej i zindywidualizowanej dla potrzeb konkretnych grup odbiorców (młodzież szkolna, studenci, zorganizowane grupy itp.). Podczas ww. imprez kulturalnych muzeum oferuje zwiedzającym możliwość zakupu wydawnictw własnych oraz pamiątek muzealnych Działania te mają charakter odpłatny, a odwiedzający muzeum chętnie korzystają z przedstawionej oferty handlowej.

W odpowiedzi na pytanie dotyczące przedstawienia – odrębnie dla każdej oferty kulturalnej z nieodpłatnym wstępem takich jak: imprezy plenerowe (pikniki muzealne), spotkania autorskie promujące wydawnictwa, spotkania z ciekawymi ludźmi, konferencje naukowe – sposobu w jaki przyczynią się do zwiększenia obrotów z działalności opodatkowanej muzeum, oraz w jaki sposób przyczynią się do poszerzenia grona osób, którzy ostatecznie skorzystają z odpłatnych usług proponowanych przez muzeum, Wnioskodawca wskazał;

Celem muzeów jest gromadzenie dóbr kultury w warunkach zapewniających im szeroko rozumiane bezpieczeństwo, katalogowanie i opracowywanie naukowe zbiorów oraz zarządzanie dziedzictwem kulturowym na zasadzie powiernictwa, dla dobra społeczeństwa i jego rozwoju. Pojęcie zarządzania zbiorami obejmuje ich konserwację oraz udostępnianie dla celów naukowych, oświatowych i wydawniczych przez m.in.

imprezy plenerowe (pikniki muzealne) – zwyczajowo działania odbywają się na dziedzińcu muzeum, na który wstęp jest nieodpłatny (ale wstęp na wystawy jest odpłatny). Działalnie ma na celu w sposób przystępny i ciekawy, nierzadko przez zabawę dzieci z rodzicami, różne ciekawostki, zaprezentowanie i jednocześnie zareklamowanie przygotowanej oferty edukacyjnej potencjalnemu klientowi, którym są zarówno dzieci, jak i rodzice, nauczyciele, którzy wrócą do muzeum już z grupą zorganizowaną na zajęcia odpłatne.
spotkania autorskie promujące wydawnictwa – jednym z zadań statutowych muzeum jest opracowywanie i publikowanie katalogów, przewodników wystaw oraz publikacji popularnonaukowych i naukowych z zakresu działalności muzeum. Muzeum posiada w swojej ofercie handlowej wydawnictwa własne, których autorami są m.in. obecni i byli pracownicy muzeum. Jednym z planowanych przychodów muzeum są przychody ze sprzedaży wydawnictw. Działalność wydawnicza muzeum jest działalnością niedochodową. Organizacja spotkań autorskich promujących wydawnictwa ma na celu przedstawienie potencjalnemu klientowi oferty (wydawnictwa), a co się z tym wiąże jej sprzedaż. Podczas spotkań autorskich zawsze są sprzedawane wydawnictwa oraz pamiątki muzealne.
spotkania z ciekawymi ludźmi – również ma za zadanie promowanie zbiorów oraz sprzedaż wydawnictw i pamiątek oferowanych przez muzeum. Działalnie ma na celu w sposób przystępny i ciekawy, zaprezentowanie i jednocześnie promocję przygotowanej oferty edukacyjnej potencjalnemu klientowi, którym są zarówno dzieci, jak i rodzice, nauczyciele, którzy wrócą do muzeum już z grupą zorganizowaną na zajęcia odpłatne.
konferencje naukowe – promowanie zbiorów oraz sprzedaż wydawnictw i pamiątek oferowanych przez muzeum. Muzeum aktywnie uczestniczy w pracach naukowo-badawczych realizowanych wspólnie z środowiskiem akademickim. Jednym z głównych celów muzeum jest katalogowanie i opracowywanie naukowe zbiorów. Zbiory te stanowią znaczący materiał wykorzystywany dla celów naukowych tak muzeum jak i innych jednostek działających na rzecz nauki. Podczas organizowanych przez muzeum konferencji przy współpracy innych podmiotów, prezentowane są m.in. wyniki prowadzonych przez muzeum badań, które zostaną wykorzystane w opracowaniach w postaci wydawnictw pokonferencyjnych znajdujących się w ofercie handlowej muzeum.

W odpowiedzi na pytanie dotyczące wskazania przesłanek, które powodują, że wystawy czasowe, udział w zajęciach edukacyjnych i podobnych imprezach kulturalnych (działania statutowe dofinansowane przez podmioty zewnętrzne np. MKiDN, na które wstęp jest nieodpłatny) wpływają na zwiększenie zainteresowania ofertą odpłatną muzeum, Wnioskodawca wyjaśnił;

wstęp nieodpłatny na wystawy czasowe (dofinansowane przez podmioty zewnętrzne np. MKiDN) - wstęp nieodpłatny jest oferowany w okresie realizacji projektu. Ma za zadanie popularyzować zasoby dziedzictwa kulturowego posiadane przez muzeum w sposób przystępny i ciekawy, zaprezentować ofertę wystawienniczą potencjalnemu klientowi, którym są zarówno dzieci, jak i rodzice, nauczyciele, którzy w przyszłości wrócą do muzeum już z grupą zorganizowaną w celu zwiedzenia kolejnych wystaw czasowych, które muzeum przygotuje.
nieodpłatny udział w zajęciach edukacyjnych (dofinansowane przez podmioty zewnętrzne np. MKiDN) – dzięki czasowej ofercie niepłatnej (w okresie realizacji projektu) muzeum ma możliwość dotrzeć do większej grupy odbiorców – przedszkoli i szkół z terenów bardziej odległych, które z uwagi na brak doświadczeń we współpracy edukacyjno-kulturalnej pomiędzy placówkami nie są zainteresowane ofertą muzeum. Przez nieodpłatne zaprezentowanie im swojej oferty edukacyjnej, a tym samym potencjału edukacyjnego oferowanego przez edukatorów muzealnych, muzeum w przyszłości jest traktowane jako solidny, sprawdzony partner w edukacji kulturalnej, z którego odpłatnej oferty edukacyjnej warto skorzystać.
imprezy kulturalne (dofinansowane przez podmioty zewnętrzne np, MKiDN) – podobnie jak w przypadku działań edukacyjnych oraz wystaw czasowych dzięki czasowej ofercie niepłatnej (w okresie realizacji projektu) muzeum ma możliwość dotrzeć do większej grupy odbiorców, którzy zwykle nie są zainteresowane ofertą muzeum. Przez nieodpłatne zaprezentowanie im swojej oferty kulturalnej, muzeum w przyszłości jest traktowane jako solidny, sprawdzony partner, który w sposób ciekawy, interesujący potrafi zaprezentować posiadane dziedzictwo kulturowe, z którego odpłatnej oferty warto skorzystać.

Nieodpłatne działania są realizowane w celu zwiększenia obrotów z działalności gospodarczej muzeum, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dn. 11 marca 2004 r. Muzeum nie realizuje żadnych działań nieodpłatnych w celach innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Muzeum nie nabywa towarów i usług, które służą do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z zapisami statutu, muzeum może prowadzić, jako dodatkową, działalność gospodarczą według zasad określonych w obowiązujących przepisach, o ile działalność ta nie powoduje ograniczenia działalności statutowej muzeum. Działalność ta jest prowadzona w zakresie; usług promocyjno-reklamowych, oprowadzania po mieście oraz opracowywania szlaków turystycznych i tras wycieczkowych, usług grafiki komputerowej, usług konserwatorskich, usług archeologicznych. Przychody uzyskiwane z działalności gospodarczej są wykorzystywane na realizację zadań statutowych.

W świetle przedstawionych wyjaśnień muzeum dokonuje nabycia towarów i usług, które są wykorzystywane jedynie do działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. działalności statutowej, jak również działalności gospodarczej w rozumieniu zapisów statutu.

W piśmie z 12 września 2016 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że nieodpłatny wstęp do muzeum podczas Dnia Wolnej Sztuki jest w muzeum podejmowany na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy o muzeach. Zwolnienie z opłat wstępu do muzeum podczas Dnia Wolnej Sztuki ma na celu, podobnie jak Noc Muzeów, Europejskie Dni Dziedzictwa itp. popularyzowanie działalności muzeum i ma zachęcić do większej aktywności w poznawaniu dóbr kultury – prezentacja zbiorów podczas Dnia Wolnej Sztuki, jak i innych imprez kulturalnych o podobnym charakterze ma za zadanie zaciekawić, zainteresować potencjalnych odbiorów, którzy wrócą do muzeum po dodatkowe informacje nt. zbiorów.

Działania te mają na celu również popularyzację uczestnictwa w kulturze, jako atrakcyjnego sposobu spędzania wolnego czasu, oraz systematycznego zwiększenia grona odbiorców poprzez budowanie wizerunku muzeum, które nie tylko realizuje funkcję kolekcjonerską, ale jest przede wszystkim otwarte dla szerokiej publiczności. Nie bez znaczenia pozostaje możliwość wykorzystania sieci relacji społecznych dla promowania oferty muzeum jako atrakcyjnej, drogą przekazywania informacji z „ust do ust”. Tym samym zwiedzający muzeum podczas Dnia Wolnej Sztuki, Nocy Muzeów, Europejskich Dni Dziedzictwa, itp. zachęcą innych do korzystania z odpłatnej oferty przygotowanej i zindywidualizowanej dla potrzeb konkretnych grup odbiorców (młodzież szkolna, studenci, zorganizowane grupy itp.). Podczas ww. imprez kulturalnych Muzeum oferuje zwiedzającym możliwość zakupu wydawnictw własnych oraz pamiątek muzealnych. Działania te mają charakter odpłatny, a odwiedzający muzeum chętnie korzystają z przedstawionej oferty handlowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle opisanego powyżej stanu faktycznego, całość prowadzonej przez muzeum działalności należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (art. 15 ust. 2 i 3 ustawy), a tym samym muzeum nie jest zobowiązane do stosowania tzw. „prewspółczynnika” zgodnie z art. 86 ust. 2a i ust. 2b ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do obliczania podatku naliczonego z zastosowaniem sposobu określania proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i ust. 2b ustawy o podatku od towarów i usług.

Podatnikiem podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podatników pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT, opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również „nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika”. W świetle ww. przepisu prawnego nieodpłatne świadczenie, w zakresie wstępu do muzeum wpisuje się w cel prowadzonej działalności gospodarczej muzeum.

Działalność wykonywana przez muzeum jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Dotyczy to zarówno działalności podstawowej, określonej w przepisach ustawy o muzeach, jak również dodatkowej działalności gospodarczej w rozumieniu innych przepisów, która służy finansowaniu działalności statutowej muzeum. Zgodnie z przywołaną ustawą wstęp do muzeum jest odpłatny – tak stanowi art. 10 ust. 1 ustawy. Jednocześnie, w art. 10 ust. 2 i 3 ustawy wskazano, że w jednym dniu tygodnia wstęp do muzeum (na wystawy stałe) jest nieodpłatny. Do obowiązku dyrektora muzeum należy ustalenie tego dnia (na zasadzie dobrowolności) i podanie go do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty. Dodatkowo, dyrektor z mocy ustawy otrzymał również uprawnienia do zwolnienia z opłat za wstęp do muzeum. Tym samym należy przyjąć, że działania nieodpłatne w postaci wstępu do muzeum (a w konsekwencji udział w konkretnych przedsięwzięciach kulturalnych realizowanych przez muzeum) wpisują się w działalność gospodarczą prowadzoną przez muzeum w zakresie określonym ustawą o muzeach. Działania te mają na celu promowanie zasobów dziedzictwa kulturowego będącego w posiadaniu muzeum poprzez udostępnianie zbiorów dla celów edukacyjnych i naukowych, upowszechnianie wiedzy o kulturze i tradycji regionu (m.in. przez organizacja wystaw stałych i czasowych, organizację koncertów, szkoleń, spotkań, opracowywanie i publikowania katalogów, przewodników, publikacji popularnonaukowych i naukowych z zakresu działalności muzeum, i in. Wpływa to na zwiększenie zainteresowania zasobami muzeum, a więc wpływa pośrednio na przychody muzeum w postaci wpływów z biletów wstępu do muzeum (w pozostałych dniach otwarcia muzeum) oraz na działania edukacyjne prowadzone przez muzeum odpłatnie, przychody z usług reklamowych. Prezentacja (promocja wydawnictw), spotkania z autorami, konferencje, pikniki muzealne, itp. mają również pośrednio przełożenie na przychody ze sprzedaży wydawnictw własnych oraz pamiątek promujących muzeum.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016, poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawową cechą podatku od wartości dodanej. Zapewnia ono, bowiem neutralność tego podatku dla podatników podatku od towarów i usług, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Ma ono zapewniać, że podatek płacony przez podatnika od towarów i usług przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego kosztu (obciążenia finansowego). Stąd też możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest jego fundamentalnym i podstawowym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług, jako podatku od wartości dodanej (por. A. Bartosiewicz, Komentarz do art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, LEX wersja elektroniczna, stan prawny 1.01.2015). Zasada neutralności ma zapewnić podatnikowi prawo do zniesienia ciężaru podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług. Zasada te nie może jednak być wykorzystywana, jako argument na rzecz pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony w zakresie większym niż ten, w którym towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W takim przypadku odliczenie nie wiązałoby się z zapewnieniem neutralności opodatkowania, lecz stanowiłoby formę subwencjonowania działalności danego podmiotu, wykraczającą poza mechanizm opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Regulacje zawarte w art. 86 ust. 2c–2h precyzują kwestie związane ze „sposobem określania proporcji”.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć, zatem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Przepis ten wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5), w sytuacji, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia czy działalność lub transakcje stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT (np. otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności „trudnych” itp.). „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT.

Natomiast przez wykorzystanie towarów i usług do celów innych niż działalność gospodarcza rozumie się wykorzystanie tych towarów i usług w sferze działalności danego podmiotu niebędącej działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatna działalność statutowa).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do ust. 2 tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Przez pojęcie producenta w takim razie będziemy rozumieli podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. Podobnie usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku od towarów i usług, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2 ustawy, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl natomiast art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Za odpłatne świadczenie usług – na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy – uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W przypadku wykonywania przez instytucję kultury prowadzącą działalność gospodarczą również czynności nieodpłatnych punktem wyjścia powinna być ocena czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia (decyduje o tym specyfika działalności danej instytucji kultury), że czynności nieodpłatne stanowią odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności danej instytucji kultury, wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego, jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej, podatnik będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy, przy czym może skorzystać z metody zaproponowanej dla samorządowej instytucji kultury w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193).

Ocena w konkretnym przypadku, czy dane nieodpłatne przedsięwzięcia realizowane przez instytucję kultury będą skutkować (wykluczać) stosowanie przez nią zasad określonych w art. 86 ust. 2a-2h ustawy wymaga każdorazowo zbadania okoliczności faktycznych występujących w indywidulanej sprawie pod kątem spełnienia przesłanek omówionych wyżej. W przypadku instytucji kultury, która podejmuje nieodpłatne przedsięwzięcia w celach promocyjnych i marketingowych, a ich efektem ma być poszerzenie grona widzów, którzy skorzystają ostatecznie z odpłatnej usługi świadczonej przez daną instytucję kultury mogłoby spełniać przesłanki do uznania ich za związane z działalnością gospodarczą, jednakże ocena każdego przypadku wymaga analizy w oparciu o przesłanki obiektywne występujące w konkretnej sprawie.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 987, z późn. zm.), muzeum jest jednostką organizacyjną nienastawioną na osiąganie zysku, której celem jest gromadzenie i trwała ochrona dóbr naturalnego i kulturalnego dziedzictwa ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, informowanie o wartościach i treściach gromadzonych zbiorów, upowszechnianie podstawowych wartości historii, nauki i kultury polskiej oraz światowej, kształtowanie wrażliwości poznawczej i estetycznej oraz umożliwianie korzystania ze zgromadzonych zbiorów.

Stosownie do art. 2 cyt. ustawy o muzeach realizuje cele określone w art. 1, w szczególności przez:

gromadzenie zabytków w statutowo określonym zakresie;
katalogowanie i naukowe opracowywanie zgromadzonych zbiorów;
przechowywanie gromadzonych zabytków, w warunkach zapewniających im właściwy stan zachowania i bezpieczeństwo, oraz magazynowanie ich w sposób dostępny do celów naukowych;
zabezpieczanie i konserwację zbiorów oraz, w miarę możliwości, zabezpieczanie zabytków archeologicznych nieruchomych oraz innych nieruchomych obiektów kultury materialnej i przyrody;
urządzanie wystaw stałych i czasowych;
organizowanie badań i ekspedycji naukowych, w tym archeologicznych;
prowadzenie działalności edukacyjnej;
7a) popieranie i prowadzenie działalności artystycznej i upowszechniającej kulturę;
udostępnianie zbiorów do celów edukacyjnych i naukowych;
zapewnianie właściwych warunków zwiedzania oraz korzystania ze zbiorów i zgromadzonych informacji;
prowadzenie działalności wydawniczej.

W myśl art. 9 ustawy o muzeach, muzeum może prowadzić, jako dodatkową, działalność gospodarczą w celu finansowania działalności określonej w art. 2.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o muzeach, wstęp do muzeów jest odpłatny, chyba że właściwy podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 1, postanowi o nieodpłatnym wstępie do muzeum.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 ww. ustawy, w jednym dniu tygodnia wstęp na wystawy stałe muzeów jest nieodpłatny.

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy o muzeach, dyrektor muzeum ustala i podaje do publicznej wiadomości, w sposób zwyczajowo przyjęty, wysokość opłat za wstęp do muzeum oraz dzień, o którym mowa w ust. 2. Dyrektor muzeum może zwolnić z opłat za wstęp.

W okolicznościach niniejszej sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania działalności muzeum w całości za działalność gospodarczą, a tym samym braku obowiązku stosowania tzw. „prewspółczynnika” zgodnie z art. 86 ust. 2a i ust.2b ustawy o VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że zakresem działania muzeum jest ochrona dziedzictwa kulturowego zgromadzonego w muzeum i realizuje ono zadania określone w wyżej cytowanej ustawie o muzeach. Podstawowym źródłem finansowania muzeum są dotacje. Dodatkowo muzeum posiada środki własne z prowadzonej działalności statutowej w postaci przychodów ze sprzedaży biletów wstępu, oprowadzanie po ekspozycjach muzealnych, udostępnianie muzealiów do reprodukcji fotograficznej, filmowej, udzielania licencji na wykorzystywanie wizerunku zbiorów w publikacjach innych podmiotów. Muzeum prowadzi działalność gospodarczą w zakresie: usług konserwacji oraz prowadzenia badań i nadzorów archeologicznych, przygotowywania działań edukacyjnych i imprez kulturalnych na zlecenie innych podmiotów (świadczenia realizowane incydentalnie, z których przychody w całości są przeznaczane na działalność statutową muzeum), wynajmuje i dzierżawi majątek, sprzedaje wydawnictwa własne i pamiątki, świadczy usługi reklamowe i inne drobne usługi.

Oprócz działań odpłatnych wymienionych powyżej, w ramach swojej działalności statutowej muzeum organizuje różne formy oferty kulturalnej z nieodpłatnym wstępem.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, że nieodpłatne usługi wstępu do muzeum świadczone na podstawie przepisów prawa, tj. nieodpłatne wstępy w jednym dniu tygodnia na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy o muzeach, są wykonywane w ramach działalności gospodarczej. W ocenie Organu, nieodpłatne wstępy – mające charakter obligatoryjny – podyktowane uregulowaniami ustawy o muzeach, wpisują się w ogólną działalność gospodarczą prowadzoną przez muzeum. Ponieważ, taki obowiązek na muzeum został nałożony ustawą w art. 10 ust. 2 o muzeach, w żadnym razie nie można uznać, że takie nieodpłatne wstępy odbywają się poza prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast pozostałe nieodpłatne formy oferty kulturalnej, których celem jest – jak wskazał Wnioskodawca – promowanie zasobów dziedzictwa kulturowego posiadanych przez muzeum, upowszechnianie wiedzy o kulturze i tradycji regionu, edukację kulturalną i historyczną, i które to działania mają pośrednio wpływ na wzrost przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez muzeum, a więc sprzedaży wydawnictw i pamiątek, usług reklamowych świadczonych przez muzeum, jak również przyszłych wpływów z biletów wstępu do muzeum, a także na zajęcia warsztatowe i lekcje muzealne będące w ofercie muzeum – związane są z prowadzeniem przedsiębiorstwa, o ile są wykonywane w celach promocyjnych i marketingowych.

W opisie sprawy wskazano, że realizowany na podstawie przepisu art. 10 ust. 3 ustawy, bezpłatny wstęp do muzeum podczas Nocy Muzeów, Europejskich Dni Dziedzictwa, Dnia Wolnej Sztuki ma na celu popularyzowanie działalności muzeum, a prezentacja zbiorów podczas ww. imprez kulturalnych ma za zadanie zaciekawić, zainteresować potencjalnych odbiorców, którzy wrócą do muzeum po dodatkowe informacje na temat zbiorów. Działania te mają na celu również systematyczne zwiększenie grona odbiorców przez budowanie wizerunku muzeum. Zwiedzający muzeum podczas Nocy Muzeów, Europejskich Dni Dziedzictwa, zachęcą innych do korzystania z odpłatnej oferty przygotowanej i zindywidualizowanej dla potrzeb konkretnych grup odbiorców (młodzież szkolna, studenci, zorganizowane grupy). Podczas ww. imprez kulturalnych muzeum oferuje zwiedzającym możliwość zakupu wydawnictw własnych oraz pamiątek muzealnych. Działania te mają charakter odpłatny, a odwiedzający muzeum chętnie korzystają z przedstawionej oferty handlowej.

Organizowane przez muzeum:

imprezy plenerowe (pikniki muzealne), mają na celu zaprezentowanie i jednocześnie zareklamowanie przygotowanej oferty edukacyjnej potencjalnym klientom, którzy wrócą do muzeum już z grupą zorganizowaną na zajęcia odpłatne,
spotkania autorskie promują wydawnictwa, mają na celu przedstawienie potencjalnemu klientowi oferty (wydawnictwa), a co się z tym wiąże jej sprzedaż. Podczas spotkań autorskich zawsze są sprzedawane wydawnictwa oraz pamiątki muzealne,
spotkania z ciekawymi ludźmi – również mają za zadanie promowanie zbiorów oraz sprzedaż wydawnictw i pamiątek oferowanych przez muzeum.

Wstęp nieodpłatny na wystawy czasowe ma za zadanie zaprezentować ofertę wystawienniczą potencjalnemu klientowi, którym są zarówno dzieci, jak i rodzice, nauczyciele, którzy w przyszłości wrócą do muzeum już z grupą zorganizowaną w celu zwiedzenia kolejnych wystaw czasowych, które muzeum przygotuje.

Nieodpłatny udział w zajęciach edukacyjnych oraz w imprezach kulturalnych (dofinansowanych przez podmioty zewnętrzne np, MKiDN) umożliwia dotrzeć do większej grupy odbiorców. Przez nieodpłatne zaprezentowanie im swojej oferty edukacyjnej, a tym samym potencjału edukacyjnego oferowanego przez edukatorów muzealnych, muzeum w przyszłości jest traktowane jako solidny, sprawdzony partner w edukacji kulturalnej, z którego odpłatnej oferty edukacyjnej warto skorzystać.

Mając na uwadze przedstawioną powyżej argumentację Wnioskodawcy, należy uznać, że ww. nieodpłatne działania wpisują się w prowadzoną przez muzeum działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z odmienną sytuacją mamy do czynienia w odniesieniu do konferencji naukowych. Jak wynika z opisu sprawy muzeum aktywnie uczestniczy w pracach naukowo-badawczych realizowanych wspólnie z środowiskiem akademickim. Jednym z głównych celów muzeum jest katalogowanie i opracowywanie naukowe zbiorów. Zbiory te stanowią znaczący materiał wykorzystywany dla celów naukowych tak muzeum jak i innych jednostek działających na rzecz nauki. Podczas organizowanych przez muzeum konferencji przy współpracy innych podmiotów, prezentowane są m.in. wyniki prowadzonych przez muzeum badań, które zostaną wykorzystane w opracowaniach w postaci wydawnictw pokonferencyjnych znajdujących się w ofercie handlowej muzeum. A zatem należy stwierdzić, że podstawowym celem ww. działań Wnioskodawcy jest realizacja celów statutowych muzeum, jakimi jest katalogowanie i opracowywanie zbiorów, dla celów naukowych. Należy w tym miejscu zauważyć, że wobec wskazania Wnioskodawcy, że podczas organizowanych konferencji są „prezentowane m.in. wyniki badań”, oznacza, że są wykonywane również inne czynności, a nie tylko opisana przez Wnioskodawcę prezentacja wyników badań w ofercie handlowej muzeum. Wnioskodawca nie wskazał okoliczności potwierdzających, że wszystkie działania podejmowane w ramach konferencji odbywają się wyłącznie w ramach działalności promocyjnej i marketingowej celem poszerzenia grona osób/podmiotów, którzy ostatecznie skorzystają z odpłatnych usług muzeum. Organ może zgodzić się z Wnioskodawcą, że konferencje w związku ze sprzedażą wydawnictw będą związane z działalnością gospodarczą, jednak, nie sposób uznać, że przyczyniają się one wyłącznie do generowania przez muzeum obrotów. Wobec powyższego należy stwierdzić, że organizacja konferencji, w świetle okoliczności sprawy, oprócz związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ma także związek z nieodpłatnymi czynnościami muzeum stanowiącymi realizację celów statutowych.

Zatem uzasadnione jest stwierdzenie, że Muzeum nie wykonuje wymienionych nieodpłatnych świadczeń (działań) wyłącznie w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, ale wykonuje te czynności w ramach działalności gospodarczej, jak i działalności innej niż działalność gospodarcza.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w przypadku zakupów, które Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować wyłącznie do działalności gospodarczej, nie jest zobowiązany do obliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy. Okoliczności sprawy wskazują jednak, że niektóre zakupy towarów i usług mogą mieć związek zarówno z działalnością gospodarczą, jak i z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności innej niż gospodarcza. Do tego typu zakupów znajdą zastosowanie przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy. W konsekwencji kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, należy obliczać zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin