2016.08.31 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4513-62/16-2/SM
z 31 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2016 r. (data wpływu 9 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wymogów dotyczących wyposażenia składu podatkowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wymogów dotyczących wyposażenia składu podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” albo „Wnioskodawca”) prowadzi działalność m.in. w zakresie sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw oraz sprzedaży hurtowej paliw i produktów ropopochodnych.

Spółka zamierza otworzyć skład podatkowy w którym będzie prowadzić działalność gospodarczą w zakresie obrotu wyrobami akcyzowymi, w szczególności olejami smarowymi. W tym celu Spółka będzie w posiadaniu wyodrębnionego miejsca przeznaczonego do odbierania i przechowywania wyrobów akcyzowych, wyposażonego w infrastrukturę techniczną niezbędną do prowadzenia działalności określonej w zezwoleniu oraz do określenia ilości wyrobów znajdujących się w składzie. Skład podatkowy będzie odpowiednio wydzielony w sposób trwały i oznaczony przy pomocy tablicy wskazującej na skład podatkowy oraz nazwę Spółki.

Spółka w ramach prowadzonego składu podatkowego będzie miała możliwość korzystania z wagi. Waga ta nie będzie się jednak znajdować fizycznie na wyodrębnionym terenie składu podatkowego, lecz na terenie należącym do innego podmiotu, który udostępni wagę na rzecz Spółki. Przedmiotowa waga będzie udostępniona na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej przez Spółkę z właścicielem wagi. Zgodnie z umową (włączoną formalnie do akt weryfikacyjnych Spółki jako składu podatkowego) Wnioskodawca będzie mógł swobodnie korzystać z udostępnionej wagi w każdej chwili, w razie zaistnienia takiej potrzeby w celu określenia ilości wyrobów, jakie mają być wprowadzane lub wyprowadzane ze składu podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wyżej opisane wyposażenie składu podatkowego w wagę spełnia wymagania określone w § 3 pkt 3 i 5 Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków dotyczących miejsca odbioru wyrobów akcyzowych oraz prowadzenia składu podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki w zakresie wyżej opisanego sposobu wyposażenia składu podatkowego w wagę, skład podatkowy spełnia wymogi określone § 3 pkt 3 i 5 nowego rozporządzenia.

Przed 1 stycznia 2016 roku warunki dotyczące składów podatkowych określone były w § 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie warunków prowadzenia składów podatkowych oraz ewidencji przez podmioty prowadzące składy podatkowe (Dz. U. z 2014 r., poz. 353; dalej jako: „stare rozporządzenie”). Zgodnie z tym przepisem miejsce magazynowania wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym powinno:

być właściwie dostosowane do bezpiecznego składowania tych wyrobów;
spełniać warunki gwarantujące w szczególności zapewnienie nienaruszalności i tożsamości znajdujących się w nim wyrobów akcyzowych oraz warunki techniczne zapewniające możliwość wykonywania kontroli wyrobów akcyzowych na podstawie odrębnych przepisów;
być odpowiednio oznaczone i oddzielone od pozostałej części terenu lub pomieszczenia, w szczególności za pomocą ogrodzenia lub innego trwałego oznaczenia.

Z dniem 1 stycznia 2016 zaczęło obowiązywać nowe rozporządzenie w którym warunki dotyczące składów podatkowych określono w § 3.

Zgodnie z § 3 nowego rozporządzenia miejsce prowadzenia składu podatkowego powinno:

być wydzielone od pozostałej części terenu lub pomieszczenia, w szczególności za pomocą ogrodzenia lub innego trwałego oznaczenia;
być oznaczone poprzez umieszczenie tablicy zawierającej wyrazy „Skład podatkowy” oraz imię i nazwisko lub nazwę podmiotu prowadzącego skład podatkowy;
posiadać infrastrukturę techniczną, sanitarną i komunikacyjną umożliwiającą wykonywanie kontroli nad wyrobami akcyzowymi w składzie podatkowym zgodnie z odrębnymi przepisami oraz prowadzenie w składzie podatkowym działalności określonej w zezwoleniu;
posiadać zabezpieczenia techniczne lub elektroniczne gwarantujące nienaruszalność i niezmienialność znajdujących się w składzie podatkowym wyrobów akcyzowych;
być wyposażone odpowiednio w urządzenia, maszyny, przyrządy, narzędzia, pojemniki lub naczynia umożliwiające:
1. prowadzenie w składzie podatkowym działalności określonej w zezwoleniu,
2. określenie ilości wyrobów znajdujących się w składzie podatkowym,
3. wykonywanie kontroli nad wyrobami akcyzowymi znajdującymi się w składzie podatkowym zgodnie z odrębnymi przepisami.

Odnośnie przedstawionych wyżej regulacji starego i nowego rozporządzenia należy stwierdzić, że przepisy nowego rozporządzenia, mimo że są bardziej rozbudowane, nie wprowadzają jednak żadnych nowych wymogów w zakresie składów podatkowych.

Należy bowiem zauważyć, że zmiany te mają charakter jedynie doprecyzowujący, rozwijający pewne pojęcia zawarte w starym rozporządzeniu w sprawie składów podatkowych, jednakże nie wprowadzają nowych warunków do prowadzenia składu podatkowego.

Przykładowo § 2 pkt 3 starego rozporządzenia w sprawie składów podatkowych został rozbity i doprecyzowany w nowym rozporządzeniu tworząc punkty 1 i 2. W przepisach tych uszczegółowiono, w jaki sposób przykładowo wydzielić takie miejsce (ogrodzenie lub trwałe oznaczenie) oraz w jaki sposób je oznaczyć (odpowiednia tablica).

Punkt drugi starego rozporządzenia został uszczegółowiony w puntach 4 i 5 nowego rozporządzenia. Ogólny przepis wskazujący, że skład podatkowy ma spełniać warunki gwarantujące zapewnienie nienaruszalności i tożsamości znajdujących się w nim wyrobów oraz warunki techniczne zapewniające możliwość wykonywania kontroli uszczegółowiono w ten sposób, że wskazano jakie urządzenia i inne elementy infrastruktury technicznej zapewniają możliwość kontroli oraz nienaruszalność i tożsamość wyrobów.

Co ważne, w żadnym miejscu przedmiotowych przepisów nie wskazano, że ma to być infrastruktura własna prowadzącego skład podatkowy i że ma się ona znajdować fizycznie w obrębie składu podatkowego. Skład podatkowy ma być w te urządzenia wyposażony, a więc prowadzący skład podatkowy ma mieć dostęp do urządzeń, maszyn, przyrządów, narzędzi, pojemników lub naczyń umożliwiających określenie ilości wyrobów znajdujących się w składzie. Dotyczy to m.in. wagi, która tak jak w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie musi znajdować się w obrębie składu podatkowego, ale prowadzący skład podatkowy musi mieć dostęp do takiej wagi w celu umożliwienia przeprowadzenia kontroli. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym poprzez zawarcie odpowiedniej umowy umożliwiającej stały dostęp do wagi, skład podatkowy Spółki będzie w taką wagę wyposażony.

Spółka pragnie odnieść się do treści uzasadnienia do nowego rozporządzenia. W rozporządzeniu tym stwierdzono bowiem, że w odniesieniu do miejsca odbioru wyrobów akcyzowych dokonano uszczegółowienia dotychczasowych przepisów i doprecyzowania warunków dotyczących miejsca odbioru. W odniesieniu do składów podatkowych brak jest takiej argumentacji. Ustawodawca wskazał jedynie, że w przypadku nowego rozporządzenia ograniczona została część przepisów dotyczących składów podatkowych, gdyż zostały one przeniesione do ustawy.

Z powyższego uzasadniania wynika jasno, że nie przewiduje ono żadnych nowych warunków dla składów podatkowych a jedynie stanowi implementację przepisów starego rozporządzenia z uwzględnieniem przeniesienia części przepisów do treści ustawy.

Jednocześnie zauważenia wymaga okoliczność, że w przypadku składów podatkowych, odmiennie niż przy miejscu odbioru wyrobów akcyzowych, brak jest jakiegokolwiek okresu przejściowego na dostosowanie się nowego rozporządzenia co oznacza, że nie wprowadziło ono żadnych zmian i nowych wymagań w odniesieniu do składów podatkowych.

Jak wynika z przepisów nowego rozporządzenia, skład podatkowy ma być „wyposażony” w urządzenia techniczne w tym m.in. w wagę i nie jest to rozwiązanie nowe, ale wymóg który istniał już na podstawie starego rozporządzenia. W dotychczasowej, jednolitej praktyce organów celnych dopuszczalne było użytkowanie wagi na podstawie umowy cywilnoprawnej od innego podmiotu, która znajdowała się w innym miejscu niż skład podatkowy. Skoro zatem przepisy nowego rozporządzenia nie wprowadzają nowych wymogów, to również na podstawie aktualnie obowiązujących przepisów dopuszczalne powinno być korzystanie z wagi na podstawie takiej umowy cywilnoprawnej z podmiotem ją posiadającym, która nie znajduje się w tym samym miejscu co skład podatkowy. Możliwość korzystania z wagi innego podmiotu potwierdza przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 kwietnia 2013 r. (znak: ITPP3/443-31/13/JK), w której spółka prowadząca skład podatkowy korzysta z wag należących do PKP, a więc wag które znajdowały się poza składem.

Samo stwierdzenie zawarte w nowym rozporządzeniu wskazujące, że skład podatkowy ma być wyposażony w urządzenia pomiarowe wskazuje, że nie muszą się one znajdować w tym miejscu, ale by prowadzący skład podatkowy miał do nich dostęp. Wyposażyć zgodnie ze słownikiem języka polskiego oznacza bowiem, „dać przedmioty potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś lub do wykonywania czegoś”. Wyposażenie zaś to „urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś”. Wyposażenie jest zatem przynależnością, a nie częścią składową. W odróżnieniu od części składowej przynależność nie jest nierozerwalnie powiązana z rzeczą główną (tutaj terenem na którym znajduje się skład podatkowy), ale jest z nią związane jedynie funkcjonalnie. Pozwala na korzystanie z rzeczy głównej. A zatem jeżeli prowadzący skład podatkowy ma podpisaną umowę z innym podmiotem posiadającym taką wagę, na korzystanie z niej, i waga ta umożliwia zgodnie z rozporządzeniem określenie ilości wyrobów znajdujących się w składzie oraz kontrolę nad wyrobami, to zdaniem Spółki wymóg określony w § 3 pkt 3 i 5 nowego rozporządzenia zostanie spełniony.

Zdaniem Wnioskodawcy praktyka dysponowania wagami przez prowadzących składy podatkowe na zasadzie wynajmu takiego urządzenia w innym miejscu, fizycznie poza składem podatkowym, w żaden sposób nie utrudnia sprawowania kontroli na składem podatkowym i jest całkowicie wystarczająca do prawidłowego określania ilości wyrobów znajdujących się w składzie podatkowym oraz przeprowadzania kontroli nad tymi wyrobami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 752, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, użyte w ustawie określenia oznaczają: skład podatkowy - miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu celnego.

W myśl art. 48 ust. 1 ustawy, zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego jest wydawane podmiotowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

prowadzi co najmniej jeden rodzaj działalności polegającej na produkcji, przeładowywaniu lub magazynowaniu wyrobów akcyzowych, w tym będących również własnością innych podmiotów;
jest podatnikiem podatku od towarów i usług;
jest podmiotem, którego działalnością kierują osoby nieskazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, przeciwko mieniu, przeciwko obrotowi gospodarczemu, przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi lub przestępstwo skarbowe;
nie posiada zaległości z tytułu cła i podatków stanowiących dochód budżetu państwa, składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz nie jest wobec niego prowadzone postępowanie egzekucyjne, likwidacyjne lub upadłościowe;
złoży zabezpieczenie akcyzowe, z zastrzeżeniem art. 64 ust. 1;
nie zostało cofnięte, ze względu na naruszenie przepisów prawa, żadne z udzielonych mu zezwoleń, o których mowa w art. 84 ust. 1, jak również koncesja lub zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej ani nie została wydana decyzja o zakazie wykonywania przez niego działalności regulowanej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późn. zm.), w zakresie wyrobów akcyzowych;
posiada tytuł prawny do korzystania z miejsca, w którym ma być prowadzony skład podatkowy.

Stosownie do art. 48a ust. 1 ustawy, miejsce magazynowania wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym powinno być dostosowane do bezpiecznego składowania tych wyrobów, a proponowana lokalizacja składu podatkowego, stan lub wielkość pomieszczeń, w których ma być prowadzony skład podatkowy, lub ich wyposażenie powinny umożliwiać sprawowanie kontroli.

Zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego może być udzielone po zatwierdzeniu akt weryfikacyjnych w wyniku urzędowego sprawdzenia, o którym mowa w art. 64 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2015 r. poz. 990, z późn. zm.) (art. 48a ust. 2).

W myśl art. 49 ust. 1-6 ustawy, zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego wydaje właściwy naczelnik urzędu celnego na pisemny wniosek podmiotu.

Zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego może być wydane na czas oznaczony, nie dłuższy niż 3 lata, albo na czas nieoznaczony.

Wniosek o wydanie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego powinien zawierać dane dotyczące podmiotu oraz prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w szczególności imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, adres jego siedziby lub zamieszkania, numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile podmiot taki numer posiada, numer identyfikacyjny REGON, numer identyfikacji podatkowej (NIP), adres poczty elektronicznej oraz określenie rodzaju i zakresu działalności, która będzie prowadzona w składzie podatkowym, jak również wskazanie planowanej lokalizacji składu podatkowego, proponowanego zabezpieczenia akcyzowego oraz liczby już prowadzonych przez podmiot składów podatkowych.

Przepis ust. 3 w zakresie numeru w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym nie ma zastosowania do rolników występujących z wnioskiem o wydanie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, w którym będą wykonywane, zgodnie z ustawą z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych, wyłącznie czynności polegające na wytwarzaniu na własny użytek estru lub czystego oleju roślinnego, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 lit. c tej ustawy.

Wniosek o zezwolenie na prowadzenie pierwszego składu podatkowego stanowi również wniosek o nadanie podmiotowi numeru akcyzowego podmiotu prowadzącego skład podatkowy.

Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, załącza się plan składu podatkowego, dokumenty potwierdzające spełnienie warunków określonych w art. 48 oraz dokumenty określone w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 64 ust. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, które są wymagane do przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia.

Na podstawie upoważnienia wynikającego z art. 59 ust. 7 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 21 grudnia 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków dotyczących miejsca odbioru wyrobów akcyzowych oraz prowadzenia składu podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 2234), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 3 tego rozporządzenia, miejsce prowadzenia składu podatkowego powinno:

być wydzielone od pozostałej części terenu lub pomieszczenia, w szczególności za pomocą ogrodzenia lub innego trwałego oznaczenia;
być oznaczone poprzez umieszczenie tablicy zawierającej wyrazy „Skład podatkowy” oraz imię i nazwisko lub nazwę podmiotu prowadzącego skład podatkowy;
posiadać infrastrukturę techniczną, sanitarną i komunikacyjną umożliwiającą wykonywanie kontroli nad wyrobami akcyzowymi w składzie podatkowym zgodnie z odrębnymi przepisami oraz prowadzenie w składzie podatkowym działalności określonej w zezwoleniu;
posiadać zabezpieczenia techniczne lub elektroniczne gwarantujące nienaruszalność i niezmienialność znajdujących się w składzie podatkowym wyrobów akcyzowych;
być wyposażone odpowiednio w urządzenia, maszyny, przyrządy, narzędzia, pojemniki lub naczynia umożliwiające:
1. prowadzenie w składzie podatkowym działalności określonej w zezwoleniu,
2. określenie ilości wyrobów znajdujących się w składzie podatkowym,
3. wykonywanie kontroli nad wyrobami akcyzowymi znajdującymi się w składzie podatkowym zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw oraz sprzedaży hurtowej paliw i produktów ropopochodnych.

Wątpliwości Spółki dotyczą prawidłowości ww. postępowania (sposobu korzystania z wagi).

W tym miejscu zauważyć należy, że zgodnie z ww. § 3 pkt 5 rozporządzenia, miejsce prowadzenia składu podatkowego powinno być wyposażone odpowiednio w urządzenia, maszyny, przyrządy, narzędzia, pojemniki lub naczynia umożliwiające:

prowadzenie w składzie podatkowym działalności określonej w zezwoleniu,
określenie ilości wyrobów znajdujących się w składzie podatkowym,
wykonywanie kontroli nad wyrobami akcyzowymi znajdującymi się w składzie podatkowym zgodnie z odrębnymi przepisami.

Analizy wymaga zatem treść wyrażenia „być wyposażone”, o którym mowa w powyższym przepisie.

Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) „wyposażyć” to [zaopatrzyć w przedmioty potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś lub do wykonywania czegoś]. Podobnie ze słownikiem języka polskiego (http://sjp.pl) „wyposażyć” to [dać lub zainstalować przedmioty potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś lub do wykonywania czegoś]; natomiast wielki słownik języka polskiego (http://wsjp.pl) definiuje wyrażenie „wyposażyć” (w sprzęt) to [dać lub zainstalować coś potrzebnego].

Natomiast „zainstalować” to wg słownika języka polskiego PWN [zamontować jakieś urządzenie lub wprowadzić oprogramowanie]; podobnie definiuje ww. wyrażenie wielki słownik języka polskiego, według którego „zainstalować” (urządzenie) to [zamontować gdzieś urządzenie techniczne].

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem tut. Organu, zapis w ww. przepisie § 3 pkt 5 rozporządzenia, że „miejsce prowadzenia składu podatkowego powinno być wyposażone” należy rozumieć w ten sposób, że urządzenia, maszyny, przyrządy, narzędzia, pojemniki lub naczynia muszą być zainstalowane, tzn. zamontowane. Zatem waga, o której mowa we wniosku, musi fizycznie znajdować się w danym miejscu, tj. miejscu prowadzenia składu podatkowego. Kwestia własności tej wagi jest natomiast drugorzędna.

Zatem opisane powyżej wyposażenie miejsca prowadzenia składu podatkowego w wagę, która znajduje się poza składem odbioru, nie spełnia wymagań określonych w § 3 pkt 3 i 5 Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków dotyczących miejsca odbioru wyrobów akcyzowych oraz prowadzenia składu podatkowego.

Podkreślić również należy, że ostateczna ocena należy w tym przypadku do naczelnika właściwego urzędu celnego, który biorąc pod uwagę całokształt sprawy wydaje zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego po zatwierdzeniu akt weryfikacyjnych w wyniku urzędowego sprawdzenia, o którym mowa w art. 64 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2015 r. poz. 990, z późn. zm.).

Ponadto należy zauważyć, że powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr ITPP3/443-31/13/JK z dnia 12 kwietnia 2013 r. niewątpliwie kształtuje sytuację prawną podatnika w jego indywidualnej sprawie, lecz dotyczy konkretnego stanu faktycznego i nie ma mocy prawa powszechnie obowiązującego. Powyższe oznacza, że interpretacje przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie.

Stosownie do treści art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Zauważyć również należy, że ww. interpretacja dotyczy innej sprawy, niż poruszonej w niniejszym wniosku, tj. kwestii saldowania zabezpieczenia generalnego, a nie warunków dotyczących miejsca prowadzenia składu podatkowego.

Tym samym stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin