Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-531/16/PSZ
z 26 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2016 r. (data wpływu 21 czerwca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2016 r. (data wpływu 8 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środków trwałych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 sierpnia 2016 r. (data wpływu 8 sierpnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o majątek znajdujący się w ustawowym małżeńskim ustroju majątkowym. Z uwagi na swój wiek planuje dokonanie restrukturyzacji prowadzonej działalności gospodarczej celem utworzenia struktury, która zapewni bezpieczeństwo majątku prywatnego, jak również zapewni płynność sukcesji i umożliwi zapewnienie następstwa cywilnoprawnego, przy jednoczesnym stopniowym wprowadzaniu swoich zstępnych do prowadzonego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca wraz z małżonką rozważają dokonanie przeniesienia nieruchomości zabudowanej budynkami, znajdującej się w majątku małżeńskim, a należącej do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, w formie umowy darowizny na rzecz spółki jawnej w której są wspólnikami. Budynki będą stanowiły nabytą w drodze darowizny własność spółki jawnej, zdatną to użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane będą przez spółkę jawną na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.

Nieruchomości były wprowadzone do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Do kosztów uzyskania przychodów w ww. działalności gospodarczej zaliczane były odpisy amortyzacyjne. Nieruchomości nie zostały w pełni zamortyzowane - nadal trwa amortyzacja.

Wnioskodawca wraz z małżonką aktualnie są na etapie planowania szczegółów działania restrukturyzacyjnego, które ostatecznie zostaną ustalone m.in. po otrzymaniu interpretacji indywidualnych prawa podatkowego. Wnioskodawca wskazuje, że pytanie o zdarzenie przyszłe zawarte w niniejszej sprawie dotyczy wariantu, gdy przedmiotem darowizny nie będzie ani przedsiębiorstwo (w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego), ani jego zorganizowana część, lecz nieruchomości zabudowane.

Przez pojęcie „nieruchomości” (jak wskazano we wniosku - zabudowanych), Wnioskodawca rozumie na potrzeby niniejszego pisma również części składowe gruntów - budynki i budowle, które mogą być kosztotwórczym przedmiotem amortyzacji, nie zaś wyłącznie grunty. Odpisy amortyzacyjne byłby dokonywane wyłącznie od budynków i budowli.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy po przekazaniu przedmiotowej nieruchomości w opisany sposób na rzecz spółki jawnej, Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od położonych na niej budynków i budowli oraz zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do udziału w spółce jawnej?

W przypadku udzielenia twierdzącej odpowiedzi na pierwsze pytanie, w jaki sposób należy ustalić wartość początkową przedmiotowych obiektów na potrzeby dokonywania odpisów amortyzacyjnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, po przekazaniu przedmiotowej nieruchomości w drodze darowizny na rzecz spółki jawnej będzie możliwe dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od położonych na niej budynków i budowli oraz zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do udziału posiadanego w spółce, a wartością początkową na potrzeby dokonywania odpisów będzie ich wartość rynkowa na dzień zawarcia umowy darowizny (o ile w samej umowie nie zostanie ona określona inaczej).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt l, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z przepisami kodeksu spółek handlowych, spółka jawna (jako spółka osobowa) jest podmiotem odrębnym od jej wspólników; jest ona posiadaczem osobowości prawnej, samodzielnym podmiotem praw i obowiązków, w tym także może być właścicielem nieruchomości; przepisy prawa cywilnego nie stoją również na przeszkodzie przekazywaniu praw własności nieruchomości (również w drodze umowy darowizny) spółce osobowej przez jej wspólników - są to bowiem podmioty od siebie odrębne. W opisanym zdarzeniu przyszłym, własność nieruchomości przeniesiona zostanie przez jej współwłaścicieli na spółkę jawną w formie nieodpłatnej – na podstawie umowy darowizny. Przedmiotem darowizny będzie cała nieruchomość. Zgodnie z przepisami prawa cywilnego, budynki i budowle położone na nieruchomości (trwale związane z gruntem, jak w przedmiotowej sprawie) stanowią części składowe nieruchomości i co do zasady nie mogą być samodzielnym przedmiotem obrotu (sprzedaży, darowizny itp.).

Art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje budowle i budynki jako możliwy przedmiot amortyzacji; w świetle przepisów ustawy prawo budowlane nie ulega wątpliwości, iż opisane obiekty są budynkami lub budowlami. Warunek ten zostaje więc spełniony.

Kolejnym warunkiem jest, by przedmiot amortyzacji został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie, a także by był kompletny i zdatny do użytku. Określenie „nabyty” nie determinuje formy uzyskania prawa własności; może być ona dowolna, w tym również nieodpłatna (co pośrednio potwierdzają dalsze przepisy cytowanej ustawy, w szczególności art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedmiotowym przypadku także pozostałe z wymienionych na początku niniejszego akapitu przesłanek zostaną spełnione.

Przewidywany okres używania opisanych obiektów wynosi więcej niż rok. Mają one służyć, w założeniu długoterminowej, działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę jawną i być w związku z nią wykorzystywane.

Wszystkie z przewidzianych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przesłanek zostaną więc spełnione. W związku z tym, w obliczu braku dalszych przepisów wyłączających możliwość dokonywania amortyzacji w opisanym zdarzeniu przyszłym (w szczególności brak jest przesłanek negatywnych na gruncie art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz brakiem przepisów uniemożliwiających zaliczenia tak dokonanych odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, stwierdzić należy, iż w przypadku zajścia opisanego zdarzenia przyszłego, opisane składniki majątku będą mogły podlegać amortyzacji, a odpisy amortyzacyjne będą mogły zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do jego udziału w spółce jawnej.

W odniesieniu do drugiego z pytań, należy wskazać, na art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z nim, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Z jego brzmienia wynika wprost, iż nabycie może zostać również dokonane pod tytułem darmym. Taki sposób przeniesienia własności nie stoi więc na przeszkodzie możliwości dokonywania przy tego typu nabyciu odpisów amortyzacyjnych (a także zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów - proporcjonalnie do posiadanego udziału w spółce), pomimo braku faktycznego poniesienia kosztów - ustawa, jak wyraźnie wynika z brzmienia przytoczonego przepisu, taką możliwość przewiduje.

Przytoczony powyżej art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost opisuje sytuację przewidzianą w opisie zdarzenia przyszłego. Wykładnia prowadzi tutaj do jednoznacznego rezultatu, stanowiącego, iż o ile w umowie darowizny wartość darowizny nie zostanie określona w sposób niższy od wartości rynkowej, wartością początkową będzie tutaj wartość rynkowa środków trwałych z dnia nabycia. Na poparcie powyższego stanowiska przywołać można interpretacje indywidualne:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPB1/415-86/13-5/MAP z 15 maja 2013 r.,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPBI/1/415-486/ 14/SK z dnia 11 lipca 2014 r.
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/415-1262/14-2/AP.

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ugruntowanym stanowiskiem organów podatkowych (wyrażonym w szeregu interpretacji indywidualnych - część z nich przywołana we wniosku), w przypadku dokonania darowizny, fakt zaliczenia środków do składników trwałych majątku darczyńcy oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych nie ma znaczenia – w przypadku bowiem takiej umowy pod tytułem darmym za wartość początkową na potrzeby amortyzacji przyjmuje się wartość rynkową przedmiotu darowizny, o ile ta nie została określona jako niższa w umowie. Żaden z przepisów ustawy nie przewiduje w przypadku darowizny zasady kontynuacji amortyzacji - ta jest dokonywana „od nowa”, na podstawie aktualnej wartości rynkowej. Poza wymienionymi we wniosku interpretacjami Wnioskodawca powołuje się – potwierdzając prawidłowość swojego stanowiska – również na interpretację indywidualną ˗ Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, nr ITPB1/415-530/11/HD, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB1/4511-236/16-3/MT oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPB-1-1/4511-212/15/ZK.

Nieruchomości – mogące być przedmiotem amortyzacji – aktualnie, do tej pory, również nie zostały w całości zamortyzowane, a podstawowym celem darowizny pozostaje restrukturyzacja prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej, tak by zapewnić płynność sukcesji przedsiębiorstwa i docelowo umożliwić zstępnym przystąpienie do niego (co w aktualnej formie prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, to jest jednoosobowej działalności, jest niemożliwe).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 8 § 2 i art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm.) spółka jawna jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Spółka jawna może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Z kolei, art. 28 Kodeksu spółek handlowych precyzuje, że majątek spółki jawnej stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia. W świetle powyższych regulacji majątek spółki jawnej jest prawnie wydzielony. Tym samym należy zaznaczyć, że wszelkie przesunięcia majątkowe pomiędzy spółką jawną a jej wspólnikami dotyczące rzeczy lub praw są odpowiednio zbyciem i nabyciem dla spółki i jej wspólników.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż majątku spółki osobowej – mimo że nie posiada ona osobowości prawnej – nie można utożsamiać z prywatnymi majątkami poszczególnych wspólników. Majątek spółki osobowej oraz majątki prywatne jej wspólników należy bowiem uznać za dwa odrębne byty prawne.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przy czym, w myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie natomiast z art. 22b ust. 1 powoływanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.[188]),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalania wartości początkowej, który jest zróżnicowany m. in. z uwagi na sposób nabycia, reguluje art. 22g ww. ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że aby określony składnik majątku mógł być uznany za środek trwały musi łącznie spełniać następujące warunki:

• musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,
• musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, sprawny technicznie i zalegalizowany prawnie w formie ewentualnie wymaganych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,
• musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub oddany do używania innym podmiotom, na podstawie umów wymienionych w cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy, tj. na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Przy czym, zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W sytuacji, gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we współwłasności tego składnika majątku. W myśl bowiem art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o majątek znajdujący się w ustawowym małżeńskim ustroju majątkowym. Z uwagi na swój wiek Wnioskodawca planuje dokonanie restrukturyzacji prowadzonej działalności gospodarczej celem utworzenia struktury, która zapewni bezpieczeństwo majątku prywatnego, jak również zapewni płynność sukcesji i umożliwi zapewnienie następstwa cywilnoprawnego, przy jednoczesnym stopniowym wprowadzaniu swoich zstępnych do prowadzonego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca wraz z żoną rozważają dokonanie przeniesienia nieruchomości zabudowanej budynkami, znajdującej się w majątku małżeńskim, a należącej do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, w formie umowy darowizny na rzecz spółki jawnej w której są wspólnikami. Budynki będą stanowiły nabytą w drodze darowizny własność spółki jawnej, zdatną to użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane będą przez spółkę jawną na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.

Nieruchomości były wprowadzone do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Do kosztów uzyskania przychodów w ww. działalności gospodarczej zaliczane były odpisy amortyzacyjne. Nieruchomości nie zostały w pełni zamortyzowane - nadal trwa amortyzacja.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że jeżeli przedmiotowe budynki i budowle w dniu wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych będą spełniały wszystkie warunki, o których mowa w art. 22a ust. 1 ww. ustawy, a przede wszystkim będą kompletne i zdatne do użytku na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, to będą stanowiły środki trwałe. Ich wartość początkową należy ustalić na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy, tj. wg wartości rynkowej na dzień zawarcia umowy darowizny (o ile w samej umowie nie zostanie ona określona inaczej). Od tak ustalonej wartości początkowej spółka jawna będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych, stanowiących koszty uzyskania przychodów prowadzonej.

Zatem odpisy amortyzacyjne dokonywane w spółce jawnej od nieruchomości otrzymanych przez tę spółkę na podstawie umowy darowizny i wycenionych według wartości rynkowej z dnia nabycia, wskazanej w umowie darowizny, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej w formie spółki jawnej.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie i nie mają zastosowania w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie i nie mają zastosowania w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz. 846), przepis art. 14na ustawy zmienianej w art. 1 ma zastosowanie do interpretacji indywidualnych wydanych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.