Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-578/16-1/AP
z 29 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2016 r., (data wpływu 22 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży działki niezabudowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży działki niezabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: ,,Gmina”, ,,Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: ,,VAT”).

Gmina jest właścicielem nieruchomości położonych na jej terenie (zarówno nieruchomości gruntowych jak i lokali/budynków). Gmina dokonuje/będzie dokonywała sprzedaży przedmiotowych nieruchomości.

Wnioskodawca jest właścicielem m.in. działki niezabudowanej nr 20/2 (obręb nr 5 miasta K.) powstałej w wyniku podziału działki nr 20. Dla działki nr 20 została wydana decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (dalej: ,,Decyzja”).

Wydanie Decyzji nastąpiło przed dokonaniem podziału działki nr 20. Załącznik graficzny do Decyzji wyznacza linie rozgraniczające teren inwestycji celu publicznego. Według załącznika graficznego do Decyzji teren działki nr 20/2 nie został objęty inwestycją celu publicznego.

Teren działki 20/2 nie został objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i dla przedmiotowej nieruchomości nie została wydana inna, osobna decyzja o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki nr 20/2 będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działki nr 20/2 będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz części, a także wszelkie postacie energii. Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Natomiast zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 9, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Natomiast stosownie do treści art. 2 pkt 33, przez pojęcie tereny budowlane rozumiemy grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Art. 4 ust. 1 i ust.2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016 r., poz. 778) stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestanego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizacje inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem, zdaniem Gminy, na gruncie ustawy o VAT decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego należy traktować na równi z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

W zdarzeniu przyszłym Gmina wskazała, iż dla działki nr 20 została wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, niemniej jednak, działka nr 20 została podzielona i zgodnie z załącznikiem graficznym do Decyzji, inwestycja będąca przedmiotem Decyzji nie obejmuje działki powstałej w ramach podziału, tj. działki nr 20/2. Nadto działka 20/2 nie została objęta miejscowym planem zagospodarowania, ani nie została dla niej wydana żadna inna decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Mając na uwadze powyższe, Gmina stoi na stanowisku, iż na gruncie ustawy o VAT, działka nr 20/2 stanowi nieruchomość niezabudowaną niebędącą terenem budowlanym, a zatem korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko Gminy zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 11 grudnia 2014 sygn. ITPP2/443-1252/14/AP: ,,Analiza przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że planowana dostawa nieruchomości gruntowej niezabudowanej o nr 68/1, nieobjętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w części, której nie dotyczy decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego (według opisu podanego we wniosku część ta stanowi ok. 95% powierzchni działki), będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Natomiast w części, która objęta została decyzją o lokalizacji inwestycji celu publicznego (ok. 5% powierzchni), będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%, gdyż ta część gruntu nie spełnia warunków do uznania za teren inny niż teren budowlany w świetle definicji określonej w art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego stanowi bowiem jedną z decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie okoliczności przedstawionych we wniosku i traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.