Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4513-257/16-1//EK
z 11 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 7 lipca 2016 r. (data wpływu 11 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie całkowitego skażania alkoholu etylowego uprawniającego do zastosowania zwolnienia z akcyzy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie całkowitego skażania alkoholu etylowego uprawniającego do zastosowania zwolnienia z akcyzy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działania firmy „X” Sp. z o.o. będzie produkcja nowej generacji biokomponentów w postaci biowęglowodorów ciekłych, kod CN: 2710 12 41 - Benzyna silnikowa, pozostałe z zawartością ołowiu nie przekraczającą 0,0139//, o liczbie oktanowej (RON) mniejszej niż 95. przeznaczonych do komponowania paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych. Realizacja tego przedsięwzięcia będzie miała miejsce w innowacyjnym Zakładzie do produkcji biowęglowodorów ciekłych. Produkt w postaci biowęglowodorów ciekłych otrzymywany będzie w procesie konwersji katalitycznej z alkoholu etylowego, a badania nad jego właściwościami oraz zastosowaniem spółka prowadziła przez kilka lat w oparciu o Instalację pilotażową w Laboratorium Badawczym

Surowiec do procesu produkcji w Instalacji ETG wytworzony będzie w całości z biomasy i stanowić go będzie alkohol etylowy, kod CN: 2207. Wyrób ten dostarczany będzie do składu podatkowego firmy w procedurze zawieszenia poboru akcyzy i zużywany będzie do produkcji innych wyrobów akcyzowych tj. do wytwarzania biowęglowodorów ciekłych, kod CN: 2710 12 41. Cały przebieg procesów technologicznych odbywać się będzie w obiegu zamkniętym. System produkcji będzie monitorowany i sterowany automatycznie. Odbiorcą produktu będzie przemysł petrochemiczny, a wyprodukowane biowęglowodory ciekłe będą przemieszczane do odbiorców także w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.

Zakład do produkcji biowęglowodorów ciekłych dysponuje bazą magazynową między innymi w postaci 3 zbiorników magazynowych o pojemności 998 m3 każdy, przeznaczonych do przechowywania surowca w postaci alkoholu etylowego. Wnioskodawca planuje całkowicie skażać przyjmowany do składu podatkowego alkohol etylowy euroskażalnikiem w postaci benzyny, którą stanowić będzie wytworzony w procesie produkt o kodzie CN: 2710 12 41. Skażenie alkoholu etylowego przeprowadzane będzie zgodnie z wytycznymi Ustawy z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych, która określa m.in. zasady i warunki podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wyrobu alkoholowego i jego skażania.

Podstawowym aktem prawnym regulującym zagadnienia dotyczące skażania alkoholu etylowego w Polsce, tak jak i w innych państwach członkowskich UE jest Dyrektywa Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych. Wykaz środków skażających zgłoszonych przez poszczególne państwa członkowskie ujęty został w Rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 3199/93 w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, którego załącznik został zmieniony Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 162/2013 z dnia 21 lutego 2013 r. Na mocy powyższego na terytorium Polski dla całkowitego skażania alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego mogą być wykorzystywane jedynie metody skażania zgłoszone przez Polskę lub euroskażalnik. Na liście dopuszczonych produktów w celu całkowitego skażania alkoholu jako jeden z euroskażalników została wymieniona Benzyna (w tym bezołowiowa) CAS: 86290-81-5.

Postanowienie powyższych przepisów dyrektywy implementowane zostało do krajowego porządku prawnego w postaci artykułu 30 ust. 9 pkt 1 Ustawy o podatku akcyzowym. Wykaz środków skażających alkohol etylowy wykorzystywany do produkcji nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, służący do stosowania zwolnień od akcyzy przedstawiony został w Załączniku nr 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2015 r. w sprawie dokumentu dostawy, warunków i sposobu zwrotu wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie oraz środków skażających alkohol etylowy. Ponadto wykaz środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego wraz z minimalną ilością ich zastosowania został zawarty w Załączniku do Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 października 2015 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego. W obu wykazach środków skażających alkohol etylowy na poziomie przepisów krajowych umieszczono benzynę, której minimalną zawartość w 100 l alkoholu etylowego określono na poziomie 3 l.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy skażenie alkoholu etylowego za pomocą euroskażalnika w postaci benzyny CAS:86290-81-5 i kodzie CN:2710 12 41 w ilości 3 litry na 1 hl alkoholu etylowego jest skażeniem całkowitym uprawniającym do zwolnienia z podatku akcyzowego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Art. 30 ust. 9 pkt 1 stanowi, że zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy całkowicie skażony, produkowany w kraju, wskazanymi przez dowolne państwo członkowskie Unii Europejskiej, środkami dopuszczonymi do skażenia alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, w tym zawartych w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

Przytoczyć należy także zapis art. 27 ust. 1 pkt b oraz ust. 2 pkt d Dyrektywy Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych.

Zdaniem Spółki, przywołując niniejsze regulacje, alkohol etylowy całkowicie skażony euroskażalnikiem w postaci benzyny i w sposób zaprezentowany przez Spółkę, zwolniony jest z podatku akcyzowego.

Rozporządzenie Wykonawcze Komisji (UE) Nr 162/2013 z dnia 21 lutego 2013 r. zmieniające załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego w załączniku wprowadzonym art. 1, przewiduje benzynę jako dopuszczony produkt w celu całkowitego skażenia alkoholu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 752 ze zm.) wyroby akcyzowe oznaczają - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy całkowicie skażony, importowany, nabywany wewnątrzwspólnotowo albo produkowany na terytorium kraju, wskazanymi przez dowolne państwo członkowskie Unii Europejskiej, środkami dopuszczonymi do skażania alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, w tym zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

Powyższe zwolnienie jest implementacją przepisu art. 27 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych (Dz. Urz. UE L nr 316, str. 21, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają produkty objęte niniejszą dyrektywą z ujednoliconego podatku akcyzowego na warunkach, które zostaną przez nie określone w celu zagwarantowania prawidłowego i uczciwego stosowania takich zwolnień oraz zapobiegania wszelkim ewentualnym wypadkom uchylania się, omijania lub naruszania tych przepisów:

1. gdy produkty te są rozprowadzane w postaci alkoholu całkowicie denaturowanego zgodnie z wymogami każdego Państwa członkowskiego, przy czym wymogi takie muszą być należycie podane do wiadomości i zaakceptowane zgodnie z ust. 3 i 4 niniejszego artykułu. Zwolnienie to uzależnione jest od stosowania przepisów dyrektywy 92/12/EWG, dotyczących handlowych przemieszczania się alkoholu całkowicie denaturowanego;
2. gdy są one denaturowane zgodnie z wymogami każdego Państwa Członkowskiego i używane do wytwarzania jakiegokolwiek produktu nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi
   
   

Dnia 1 lipca 2013 r. zaczęło obowiązywać rozporządzenie wykonawcze Komisji nr 162/2013 zmieniające załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego (Dz. U. UE L Nr 288, str. 12, z późn. zm.).

Rozporządzenie wykonawcze Komisji nr 162/2013 wprowadziło procedurę skażania stosowaną we wszystkich państwach członkowskich (euroskażalnik) oraz dodatkowe procedury skażania stosowane w niektórych państwach członkowskich.

Stosownie do powyższego w Polsce, tak jak w innych państwach członkowskich UE w przypadku całkowitego skażania alkoholu etylowego obowiązuje procedura skażania stosowana we wszystkich państwach członkowskich (określona w pkt I załącznika do rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93). Równocześnie na terytorium kraju za całkowicie skażony alkohol uważa się alkohol etylowy skażony zgodnie z procedurą wskazaną przez Polskę określoną w pkt II załącznika do ww. rozporządzenia nr 3199 /93.

W świetle art. 288 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej rozporządzenie unijne wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich co oznacza, że staje się ono automatycznie częścią krajowego porządku prawnego, bez konieczności podejmowania dodatkowych działań legislacyjnych, mających na celu transpozycję przepisów rozporządzenia. Tym samym do celów zwolnienia z podatku akcyzowego całkowicie skażonego alkoholu etylowego należy stosować przepisy art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym w związku z rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 3199/93 w brzmieniu nadanym rozporządzeniem wykonawczym Komisji nr 162/2013.

Budowa załącznika do ww. rozporządzenia jednoznacznie wskazuje na dwie procedury.

Jak wcześniej wskazano jedna z procedur skażania do stosowana we wszystkich państwach członkowskich Unii określona została w pkt I załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 3199/93 w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2013 r.

W procedurze tej należy stosować na hektolitr etanolu absolutnego:

• 3 litry alkoholu izopropylowego (IPA),
• 3 litry ketonu metylowo-etylowego (MEK),
• gram benzoesanu denatonium.
  
  

Państwom członkowskim zezwala się, w zakresie rynku wewnętrznego, na dodawanie barwnika w celu nadania produktowi charakterystycznej barwy, która sprawia, że jest on natychmiast rozpoznawalny.

Z kolei druga z procedur skażania, określona została w pkt II ww. załącznika. Dla „Polski” przewidziano, że należy stosować na hektolitr etanolu absolutnego, którąkolwiek z następujących substancji:

1. 0,75 litra mieszaniny ketonów, składającej się z:
   • 95–96 % masowych ketonu metylowo-etylowego (MEK),
   • 2,5–3 % masowych ketonu metylowo-izopropylowego,
   • 1,5–2 % masowych ketonu etylowo-sec-amylowego,
     wraz z 0,25 litra zasad pirydynowych;
2. 1 litr mieszaniny ketonów, składającej się z:
   • 95–96 % masowych ketonu metylowo-etylowego (MEK),
   • 2,5–3 % masowych ketonu metylowo-izopropylowego,
   • 5–2 % masowych ketonu etylowo-sec-amylowego,
   
   wraz z 1 gramem benzoesanu denatonium.
   
   
   

Analiza wskazanych wyżej przepisów prawa prowadzi do wniosku, że państwo członkowskie obowiązane jest na swoim terytorium dla celów całkowitego skażenia alkoholu etylowego stosować wyłącznie procedurę w oparciu o wspólną procedurę stosowaną we wszystkich państwach członkowskich (tzw. euroskażalnik) lub stosować sposób skażenia zgłoszony przez to państwo Komisji i zaakceptowany zgodnie z procedurą określoną w art. 27 dyrektywy nr 92/83.

Stosownie do powyższych przepisów ze zwolnienia od akcyzy korzystał będzie alkohol etylowy całkowicie skażony na terytorium kraju przy zastosowaniu wyłącznie procedury skażania stosowanej we wszystkich państwach członkowskich lub dodatkowej procedury skażania określonej dla Polski.

Oznacza to, że skażenie alkoholu etylowego na pomocą benzyny CAS -86290-81-5 i kodzie CN 2710 12 41 w ilości 3 litrów na 1 hl alkoholu etylowego nie jest skażeniem całkowitym uprawniającym do zastosowania zwolnienia z akcyzy, gdyż ani procedura stosowana we wszystkich państwach członkowskich ani procedura skażania określona dla Polski nie uznaje za całkowicie skażony alkohol, który został skażony jedynie benzyną.

W tym miejscu wskazać należy, że ujęcie w załączniku do rozporządzenia nr 3199/93 benzyny (w tym benzyny bezołowiowej) CAS -86290-81-5 jako produktu dopuszczonego do całkowitego skazania nie oznacza automatycznie, że skażenie alkoholu etylowego tym produktem stanowi całkowite skażenie, gdyż dla uznania, że alkohol etylowy został poddany całkowitemu skażeniu skażenie to winno zostać dokonane wg wyraźnie przewidzianej procedury skażania. Tym samym, jak już wskazano wyżej, aby uznać, że na terytorium kraju nastąpiło całkowite skażenie alkoholu etylowego alkohol ten winien zostać skażony wg jednej z ww. procedur tj. albo wg procedury skażania alkoholu stosowanej we wszystkich państwach członkowskich albo wg procedury skazania określonej dla Polski. Skażanie alkoholu za pomocą benzyny w ilości 3 litrów na hl alkoholu etylowego oznacza, że skażenia nie dokonano z zastosowaniem przewidzianej procedury skażania uprawniającym do zastosowania zwolnienia.

Mając powyższe na uwadze nie można podzielić stanowiska Wnioskodawcy, w myśl którego skażenie alkoholu etylowego za pomocą benzyny w ilości 3 litrów na 1 hl alkoholu etylowego stanowi całkowite skażenie, o którym mowa w art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy uprawniające do zastosowania zwolnienia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy zaprezentowane we wniosku uznające, ze skażenie alkoholu benzyną w ilości 3 litrów na 1 hl alkoholu etylowego jest skażeniem całkowitym uprawniającym do zastosowania zwolnienia, w oparciu o przepis art. 30 ust. 3 pkt 1 ustawy, jest nieprawidłowe.

Należy jednak wskazać, że zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie również alkohol etylowy skażony środkami skażającymi, określonymi przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych spośród środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego na podstawie przepisów wydanych na podstawie ustawy z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz.U. z 2015 r. poz. 103), i wykorzystywany do produkcji produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi - wyłącznie w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1 lub 8, jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w ust. 5-13; w przypadku podmiotu zużywającego zwolnienie od akcyzy dotyczy ilości nieprzekraczających dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 1 pkt 2 lit. b oraz ust. 2 pkt 3.

Zgodnie z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2015 r. w sprawie dokumentu dostawy, warunków i sposobu zwrotu wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz.U. z 2015 r. poz. 2285) w brzmieniu obowiązującym do 29 lipca 2016 r. środki skażające określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia w lp. 1-15 mogą być stosowane jako środki skażające alkohol etylowy wykorzystywany do produkcji dowolnych produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

W poz. 4 ww. załącznika stanowiącego wykaz środków skażających alkohol etylowy wykorzystywany do produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, służący do stosowania zwolnień z akcyzy wskazano benzynę, której minimalny dodatek na 1 hl alkoholu 100% obj. winien wynosić 3000 ml.

W tym miejscu zauważyć jednak należy, że dnia 30 lipca 2016 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 lipca 2016 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dokumentu dostawy, warunków i sposobu zwrotu wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie oraz środków skażających alkohol etylowy. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1028)

Rozporządzenie to zmienia zasady skażania alkoholu etylowego wykorzystywanego do produkcji produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. Zmiana polega na przyporządkowaniu do poszczególnych branż konkretnych środków skażających, którymi skażany będzie alkohol etylowy.

Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 7 lipca 2016 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie dokumentu dostawy, warunków i sposobu zwrotu wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie oraz środków skażających alkohol etylowy, paragraf § 4 i § 5 otrzymują brzmienie:

„ § 4. Środkiem skażającym, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy, służącym do stosowania zwolnień od akcyzy, jest:

1. mieszanina alkoholu izopropylowego 2000 ml i benzoesanu denatonium 1 g lub alkoholu tert-butylowego 78 g i benzoesanu denatonium 1 g lub ftalan dietylu 1000 ml, lub alkohol benzylowy 3000 ml, lub nipagina (aseptina) 3000 g, w ilości minimalnej na 1 hl alkoholu 100% vol, w przypadku produkcji wyrobów kosmetycznych i toaletowych klasyfikowanej do podklasy PKD 20.42.Z Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2007), zwanej dalej „PKD”, która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. poz. 1885 oraz z 2009 r. poz. 489);
   
2. mieszanina alkoholu izopropylowego 2000 ml i benzoesanu denatonium 1 g lub alkoholu tert-butylowego 78 g i benzoesanu denatonium 1 g, w ilości minimalnej na 1 hl alkoholu 100%, w przypadku produkcji:
   1. mydła i detergentów, środków myjących i czyszczących klasyfikowanej do podklasy PKD 20.41.Z,
   2. olejków eterycznych klasyfikowanych do podklasy PKD 20.53.Z;
3. mieszanina alkoholu izopropylowego 2000 ml i benzoesanu denatonium 1 g lub alkoholu tert-butylowego 78 g i benzoesanu denatonium 1 g lub alkohol izopropylowy 10 000 ml, w ilości minimalnej na 1 hl alkoholu 100% vol, w przypadku produkcji produktów biobójczych, które zostały wpisane do Wykazu Produktów Biobójczych, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o produktach biobójczych (Dz.U. poz. 1926);
   
4. alkohol izopropylowy 10 000 ml, w ilości minimalnej na 1 hl alkoholu 100% vol, w przypadku produkcji wyrobów medycznych, które zostały zgłoszone do Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych zgodnie z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 876 i 1918 oraz z 2016 r. poz. 542);
   
5. eter dietylowy 3000 ml, w ilości minimalnej na 1 hl alkoholu 100% vol, w przypadku produkcji
   
6. mieszanina alkoholu izopropylowego 3000 ml i octanu etylu 5000 ml, w ilości minimalnej na 1 hl alkoholu 100% vol, w przypadku:
   1. produkcji farb i lakierów klasyfikowanej do podklasy PKD 20.30.Z,
   2. produkcji papieru i tektury klasyfikowanej do podklasy PKD 17.12.Z,
   3. produkcji papieru falistego i tektury falistej oraz opakowań z papieru i tektury klasyfikowanej do podklasy PKD 17.21.Z,
   4. produkcji opakowań z tworzyw sztucznych klasyfikowanej do podklasy PKD 22.22.Z,
   5. drukowania klasyfikowanego do podklasy PKD 18.12.Z;
7. mieszanina benzyny silnikowej 3000 ml, eteru etylo-tert-butylowego (ETBE) 2000 ml i alkoholu izopropylowego 1000 ml, w ilości minimalnej na 1 hl alkoholu 100% vol, w przypadku produkcji biopaliw klasyfikowanej do podklasy PKD 20.14.Z lub PKD 20.59.Z, w zależności od składu procentowego wyrobów;
   
8. mieszanina alkoholu izopropylowego 3000 ml, ketonu etylowo-metylowego 1000 ml i benzoesanu denatonium 1 g, w ilości minimalnej na 1 hl alkoholu 100% vol, w przypadku produkcji:
   1. rozcieńczalników i rozpuszczalników klasyfikowanej do podklasy PKD 20.14.Z lub PKD 20.30.Z,
   2. płynów do szyb i przeciwoblodzeniowych klasyfikowanej do podklasy PKD 20.14.Z lub PKD 20.59.Z,
   3. rozpałki do grilla klasyfikowanej do podklasy PKD 20.14. Z lub PKD 20.59.Z
   
   –w zależności od składu procentowego wyrobów;
   
9. mieszanina alkoholu izopropylowego 3000 ml, ketonu etylowo-metylowego 1000 ml i benzoesanu denatonium 1 g, w ilości minimalnej na 1 hl alkoholu 100% vol, w przypadku produkcji pozostałych wyrobów innych niż alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu 80% obj. lub większej i alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy.
   
   

Stosownie do § 5 ww. rozporządzenia, skażanie alkoholu etylowego środkami skażającymi określonymi w § 4 odbywa się w obecności funkcjonariusza celnego.

Nowe rozporządzenie uchyla załącznik nr 3 do rozporządzenia (§ 1 pkt 2 ww. rozporządzenia).

Środki skażające, określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia zmienianego w § 1, w brzmieniu dotychczasowym, mogą być stosowane na dotychczasowych zasadach przez:

1. podmiot zużywający – nie dłużej niż przez okres 6 miesięcy,
2. podmiot dokonujący skażania alkoholu etylowego – nie dłużej niż przez okres 3 miesięcy

–od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia (§ 2 rozporządzenia zmieniającego).

Zgodnie z opisem przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca zamierza dokonywać skażenia alkoholu etylowego za pomocą euroskażalnika w postaci benzyny CAS:86290-81-5 i kodzie CN:2710 12 41 w ilości 3 litry na 1 hl alkoholu etylowego.

Stosownie do powyższych przepisów rozporządzenie zmieniające przyporządkowuje do poszczególnych branż konkretne środki skażające, którymi skażany będzie alkohol etylowy zużywany przy produkcji produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, z zastosowaniem zasad PKD. Zwolnieniu od akcyzy podlegać będzie alkohol etylowy skażony środkami skażającymi, określonymi w ww. rozporządzeniu.

Tym samym w myśl obowiązującego od 30 lipca 2016 r. brzmienia § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2015 r. w sprawie dokumentu dostawy, warunków i sposobu zwrotu wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz.U. z 2015 r. poz. 2285) w zw. z § 2 pkt 2 rozporządzenia zmieniającego z 7 lipca 2016 r. środki skażające, określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia zmienianego w § 1, w brzmieniu dotychczasowym, mogą być stosowane na dotychczasowych zasadach przez podmiot dokonujący skażania alkoholu etylowego – nie dłużej niż przez okres 3 miesięcy.

Po tym okresie, w myśl brzmienia przepisu § 4 skażenie alkoholu etylowego benzyną w ilości 3 litrów na 1 hl. alkoholu etylowego nie jest skażeniem uprawniającym do zwolnienia z podatku akcyzowego.

W tym miejscu Organ zauważa, że zgodnie z § 4 pkt 7 znowelizowane rozporządzenia w przypadku produkcji biopaliw klasyfikowanej do podklasy PKD 20.14.Z lub PKD 20.59.Z środkiem skażającym, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy, służącym do stosowania zwolnień od akcyzy, jest mieszanina benzyny silnikowej 3000 ml, eteru etylo-tert-butylowego (ETBE) 2000 ml i alkoholu izopropylowego 1000 ml, w ilości minimalnej na 1 hl alkoholu 100% vol, w zależności od składu procentowego wyrobów.

Reasumując Wnioskodawca przy zachowaniu pozostałych warunków zwolnienia, określonych w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy, może jedynie do 30 października 2016 r. stosować dla celów skażania alkoholu etylowego uprawniającego do zastosowania zwolnienia benzynę w ilości 3 litrów na 1 hl alkoholu100% obj. Skażenie to nie jest jednak skażeniem całkowitym, o którym mowa w art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy, jak przedstawił to Wnioskodawca we własnym stanowisku.

Po tym okresie skażenie alkoholu etylowego benzyną w ilości 3 litrów na 1 hl alkoholu etylowego nie jest już skażeniem uprawniającym do zastosowania zwolnienia z akcyzy, w oparciu o przepis art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy.

Tym samym oceniając całościowo przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko (odnoszące się do mającego wystąpić zdarzenia przyszłego) w zakresie całkowitego skażania alkoholu etylowego uprawniającego do zastosowania zwolnienia z akcyzy należało uznać je za nieprawidłowe.

Tym samym Organ nie może uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.