Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-439/16/AJ
z 30 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2016 r. (data wpływu 21 czerwca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 12 lipca 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach niezawierających NIP dokumentujących wpłaty na poczet zakupu lokalu mieszkalnego przeznaczonego na cele działalności gospodarczej i cele mieszkaniowe – jest prawidłowe,
• terminu dokonania tego odliczenia – jest nieprawidłowe,
• braku obowiązku skorygowania faktur niezawierających NIP nabywcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dni 12 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach niezawierających NIP dokumentujących wpłaty na poczet zakupu lokalu mieszkalnego przeznaczonego na cele działalności gospodarczej i cele mieszkaniowe, terminu dokonania tego odliczenia oraz braku obowiązku skorygowania faktur niezawierających NIP nabywcy.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Jako osoba prowadząca działalność gospodarczą podpisała Pani w dniu 30 kwietnia 2013 r. umowę deweloperską w formie aktu notarialnego dotyczącego zakupu lokalu mieszkaniowego. Na podstawie umowy wpłacała Pani raty za mieszkanie, które zostały udokumentowane fakturami zaliczkowymi zawierającymi dane nabywcy (podatnika), czyli imię, nazwisko oraz adres zamieszkania. Faktury zostały wystawione na lokal mieszkalny. Daty poszczególnych faktur to 13 maja 2013 r. na kwotę zadatku, 29 i 31 maja 2013 r. na I ratę, 13 i 14 czerwca 2013 r. na II ratę, 26 i 27 czerwca 2013 r. na III ratę oraz 14 października 2013 r. została zapłacona ostatnia rata. Wszystkie faktury zostały wystawione ze stawką 8%. Odbiór mieszkania miał nastąpić pod koniec 2013 r., ale ze względu na opóźnienie dewelopera, odbiór opóźnił się ponad 3 lata. Prawo do własności lokalu zostało przekazane 24 marca 2016 r. na podstawie aktu notarialnego. Nie otrzymała Pani faktury końcowej, ponieważ cała wartość mieszkania została zapłacona deweloperowi w 2013 r.

Mieszkanie kupiła Pani z myślą o założeniu własnej działalności gospodarczej – biura rachunkowego. Jako, że okres oddania mieszkania się opóźniał działalność rozpoczęła Pani przed odbiorem mieszkania. W dniu 1 maja 2015 r. rozpoczęła Pani działalność gospodarczą i wykonuje działalność podlegającą podatkowi od towarów i usług. Działalność polega na świadczeniu osobiście usług rachunkowych, jest wykonywana w miejscu prowadzenia działalności oraz u klientów. Wykonuje Pani wyłącznie czynności opodatkowane podstawową stawką podatku od towarów i usług na rzecz podatników VAT na terenie kraju. Nie wykonuje żadnych czynności zwolnionych z podatku. Rozlicza się Pani z podatku od towarów i usług na podstawie deklaracji kwartalnych.

Mieszkanie składa się z przedpokoju, pokoju dziennego z aneksem kuchennym, dwóch pokoi i łazienki. Lokal jest wykorzystywany do działalności gospodarczej i na Pani potrzeby bytowe. Jeden pokój został wydzielony do prowadzonej działalności, w mieszkaniu występują również części wspólne, które są wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz potrzeby bytowe, takie jak przedpokój, łazienka, aneks kuchenny oraz salon, który służy przyjmowania klientów jako wizytówka biura. Mieszkanie jest wykorzystywane w 50% pod wykonywaną działalność.

Po przekazaniu lokalu do użytkowania siedziba prowadzenia działalności i miejsce wykonywania działalności zostało przeniesione do zakupionego mieszkania. Poprzednio działalność była wykonywana w mieszkaniu Pani rodziców. Do dnia złożenia wniosku o interpretację nie dokonywała Pani odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia mieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy jako czynny podatnik VAT jest Pani uprawniona do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie mieszkania w części, w jakiej mieszkanie jest przeznaczone do działalności gospodarczej?
2. Czy, aby skorzystać z odliczenia podatku od towarów i usług, konieczne jest korygowanie faktur tak aby zawierały numer NIP podatnika oraz nazwę firmy?
3. Czy możliwość odliczenia podatku naliczonego powstaje w momencie rozpoczęcia wykorzystywania lokalu do celów działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad.1

Takie uprawnienie przysługuje podatnikowi zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług. Mieszkanie zostało zakupione w części w celu prowadzenia działalności (mimo, że w momencie zakupu działalność gospodarcza nie była prowadzona).

Ad. 2

Nie ma obowiązku, gdyż dane z faktury identyfikują w sposób jednoznaczny.

Ad. 3

Prawo do obniżenia podatku naliczonego powstaje w momencie rozpoczęcia wykorzystywania lokalu mieszkaniowego na cele prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ od tego okresu mieszkanie jest wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Oznacza to, że faktury zaliczkowe powinny zostać wykazane w deklaracji VAT-7K za I kwartał 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest:

• prawidłowe – w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach niezawierających NIP dokumentujących wpłaty na poczet zakupu lokalu mieszkalnego przeznaczonego na cele działalności gospodarczej i cele mieszkaniowe,
• nieprawidłowe – w zakresie terminu dokonania tego odliczenia,
• prawidłowe – w zakresie braku obowiązku skorygowania faktur niezawierających numeru NIP nabywcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., poz. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Przepis ten w 2013 r. stanowił, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

• z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Według art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi , z zastrzeżeniem ust. 5, 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl ust. 8 przywołanego artykułu, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonania usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę , zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkaniowego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. kwestie momentu powstania obowiązku podatkowego regulował art. 19 ustawy.

Zgodnie z ust. 1 tego artykułu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale, budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11 (art. 19 ust. 10 ustawy).

W myśl art. 19 ust. 15 ustawy, w przypadkach określonych w ust. 10, 13 pkt 2-5 i 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego, mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Jak stanowi art. 86 ust. 7b ustawy, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Do dnia 31 grudnia 2015 r. przepis ten stanowił „W przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.”

Powyższy przepis nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest/będzie wykorzystywana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

Należy podkreślić, iż prawo podatnika do odliczenia podatku zapłaconego w cenie nabycia towarów i usług związanych z działalnością gospodarczą jest jedną z fundamentalnych zasad konstrukcji podatku od towarów i usług. Podstawowa zasada wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada neutralności podatku, jest rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wpływają na neutralność tego podatku i mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostanie odsprzedany lub efektywnie wykorzystany na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ww. ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym jest zatem, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynikało, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do obowiązującego w 2013 r. art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

W myśl ust. 10c przywołanego artykułu, przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczonej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.

Według art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. przepis ten brzmiał w następujący sposób: „Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.”

W przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a lub lit. c, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi (obowiązujący do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 86 ust. 12 ustawy).

Stosownie do treści obowiązującego w 2013 r. art. 86 ust. 12a ustawy, przepisu ust. 12 nie stosuje się do przypadków, gdy:

1. faktura dokumentująca czynności, od których obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1, 2, 4, 7, 9-11;
2. nabycie prawa do dysponowania towarem jak właściciel lub wykonanie usługi nastąpiło przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej, w której podatnik dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy).

Do dnia 31 grudnia 2013 r. przepis ten stanowił „Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.”

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96 , z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7

Do dnia 31 grudnia 2013 r. przepis ten miał brzmienie „Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.”

Z powołanych regulacji wynika, że z prawa do odliczenia podatku naliczonego skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powstaje u podatnika, o ile wykaże, że zakupy są/będą związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny wyłącznie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego. Trzeba rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Realizacja prawa do odliczenia następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia. Aby skutecznie zrealizować powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć - najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa - wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako podatnika VAT czynny.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Ze względu na zdarzające się w praktyce pomyłki przy dokumentowaniu przez podatników obrotu gospodarczego, ustawodawca przewidział dwie procedury korygowania błędów w fakturach VAT, tj. poprzez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej, w przypadku błędnie określonych w pierwotnej fakturze danych mogących mieć wpływ na nabyte prawa i rozliczenia np. ustalenie kwoty podatku należnego, stawki podatku. Drugi ze sposobów usuwania błędów zawartych w fakturach został określony w art. 106k ust. 1 ustawy, zgodnie z którym nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury (art. 106k ust. 2 ustawy).

Z ww. unormowań wynika, że noty korygujące wystawia odbiorca faktury, przy czym powinny one być zaakceptowane przez wystawcę faktury. Ten rodzaj dokumentu koryguje błędy, które nie mają żadnego wpływu na jakąkolwiek kwotę wykazaną w fakturze. Dotyczy to przypadków, kiedy stwierdzone w fakturach pomyłki nie skutkują brakiem możliwości odliczenia podatku naliczonego w nich wykazanego nawet wtedy, gdy nabywca nie poprawi takiego błędu stosując notę korygującą.

Jednocześnie należy podkreślić, że informacje podawane na fakturach powinny mieć taką formę, by nie budziły zastrzeżeń co do danych w nich zawartych, umożliwiających identyfikację sprzedawcy i nabywcy, a także nabywane towaru czy usługi. Poprzez wystawienie noty korygującej można korygować wyłącznie błędy formalne, pomyłki, które nie mają istotnego znaczenia dla nabytych wcześniej praw czy rozliczeń.

Należy podkreślić, że brak NIP, przy jednoczesnym wskazaniu prawidłowego podmiotu będącego nabywcą, jest wadą techniczną, niewyłączającą możliwości zweryfikowania dokonania zdarzenia gospodarczego i określenia rzeczywistego nabywcy towaru/usługi, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego. Tym samym faktura niezawierająca NIP podatnika (nabywcy) nie pozbawia go prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Analiza przedstawionych stanów faktycznych oraz treści przywołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że o ile rzeczywiście – jak wskazano we wniosku – w 2013 r., tj. w momencie wnoszenia wpłat (zadatku i rat) na poczet nabycia przedmiotowego lokalu mieszkalnego miała Pani zamiar przeznaczyć część tego lokalu na cele działalności gospodarczej, w ramach której wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane (usługi rachunkowe), to była uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w otrzymanych fakturach dokumentujących dokonanie tych wpłat, w zakresie, w jaki lokal ten miał być wykorzystywany na potrzeby tej działalności, na zasadach określonych w art. 86 ust. 7b ustawy o podatku od towarów i usług.

Co do terminu, w którym mogła Pani skorzystać z przysługującego prawa do odliczenia, należy stwierdzić, że z prawa tego mogła Pani skorzystać po dokonaniu rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług (1 maja 2015 r.) w deklaracji składanej po dokonaniu tej rejestracji, a nie – jak wskazała Pani w swoim stanowisku – w deklaracji podatkowej składanej za I kwartał 2016 r., tj. z chwilą nabycia prawa do rozporządzania ww. lokalem jak właściciel (odbiór lokalu od dewelopera). Jednocześnie należy dodać, że skoro do chwili złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie odliczyła Pani podatku naliczonego związanego z nabyciem przedmiotowego lokalu, to może dokonać korekty na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy.

Należy przy tym zaznaczyć, że w tej konkretnej sytuacji brak NIP na fakturze nie uniemożliwia odliczenia podatku.

Należy zaznaczyć, że w niniejsza interpretacja nie ocenia prawidłowości dokonanego przez Panią wyliczenia udziału, w jakim przedmiotowy lokal miał być/jest wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności, bowiem może być on przedmiotem oceny jedynie w trakcie postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku stanów faktycznych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostały (zostaną) określone odmienne stany faktyczne, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.