Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-461/16-2/BJ
z 20 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. 2015, poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 7 lipca 2016 r. (data wpływu 15 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 22 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do zmniejszenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony zawarty w fakturach zakupu dotyczących realizacji projektu pn. „..” po centralizacji rozliczeń podatku VAT od 1 stycznia 2017 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do zmniejszenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony zawarty w fakturach zakupu dotyczących realizacji projektu pn. „…” po centralizacji rozliczeń podatku VAT od 1 stycznia 2017 r.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 13 września 2016 r. znak: IBPP3/4512-461/16-1/BJ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 22 września 2016 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Miasto – Urząd Miasta przygotowuje się do realizacji projektu pn. „..” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014–2020 dla Działania 2.1. Wsparcie rozwoju cyfrowych usług publicznych.

Całkowita wartość projektu to kwota 28.346.296,00 zł. Wartość dofinansowania wynosi 21.270.636,80 zł, co stanowi 85% kosztów kwalifikowanych. Środki Wnioskodawcy wynoszą 7.075.659,20 zł. Planowany okres realizacji projektu to 1 lipca 2015 r. – 31 grudnia 2019 r.

Przedmiotem projektu jest budowa nowej infrastruktury teleinformatycznej Portalu Miejskiego, służącej do korzystania z elektronicznych usług administracji publicznej na obszarze miasta. Celem ogólnym jest zwiększanie dostępu i wykorzystania e-usług publicznych.

Na rozwiązanie składa się:

1. Strefa Mieszkańca – jedno centrum kontaktu dla obywatela – nieograniczony czasowo i terytorialnie dostęp do e-usług publicznych dla mieszkańców i przedsiębiorców UMK i jednostek organizacyjnych;
2. Strefa Urzędnika – sprawne zarządzanie Miastem, jedno centrum informacji i wymiany informacji pomiędzy UMK a 199 jednostkami organizacyjnymi.
   
   

Zadania do zrealizowania w projekcie to:

• budowa informatyczna portalu miejskiego,
• utworzenie nowych aplikacji użytkowych do obsługi portalu,
• przejęcie danych z istniejących systemów oraz zapewnienie współpracy z innymi systemami/rejestrami,
• rozbudowa infrastruktury teleinformatycznej, w tym zakup sprzętu i oprogramowania do obsługi MCUW w K.
  
  

Zapis punktu A. 1.3 wniosku o dofinansowanie stanowi: „Miasto K., które jest Beneficjentem w projekcie, wykonuje czynności niepodlegające opodatkowaniu, nie ma możliwości odzyskania podatku VAT. Świadczenie usług za pomocą Miejskiego Centrum Usług wspólnych w K. odbywać się będzie nieodpłatnie, w związku z czym nie ma podstawy do naliczania podatku VAT”.

Wnioskodawca informuje, że obecnie rozlicza podatek VAT na dotychczasowych zasadach tzn. nie rozlicza podatku VAT wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi. Centralizacja w zakresie rozliczania podatku VAT nastąpi od 1 stycznia 2017 r. W związku z tym mając na uwadze centralizację rozliczeń podatku VAT oraz biorąc pod uwagę, że zakup oprogramowania w ramach projektu będzie służył usługom publicznym, w tym również dotyczącym opłaty za wieczyste użytkowanie, zaistnieć może sytuacja, w której Beneficjent będzie mógł odzyskać podatek VAT.

W związku z realizacją projektu Wnioskodawca dokonuje nabycia towarów i usług udokumentowanych fakturami, w których figuruje jako nabywca. Powstała infrastruktura teleinformatyczna Portalu Miejskiego będzie wykorzystywana między innymi do czynności opodatkowanych podatkiem VAT np. do czynności najmu, dzierżawy, reklamy, użytkowania wieczystego. Infrastruktura teleinformatyczna Portalu Miejskiego powstała w wyniku realizacji projektu będzie wykorzystywana między innymi do odsługiwania czynności o charakterze cywilnoprawnym – moduły m.in. – Infrastruktura i Zasoby, Finanse i Księgowość. Powstały system będzie wykorzystywany do różnych kategorii czynności np. opodatkowanych i zwolnionych, opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, zwolnionych od podatku i niepodlegających opodatkowaniu. Jeżeli mienie powstałe w wyniku realizacji projektu będzie wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu oraz czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych) to Wnioskodawca nie jest w stanie w ramach czynności podlegających opodatkowaniu wyodrębnić kwoty podatku naliczonego związanego wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Jeżeli wystąpią czynności opodatkowane podatkiem VAT to:

• do obsługi czynności opodatkowanych nie będą przeznaczone określone aplikacje (moduły)
• Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić zakupów związanych wyłącznie z aplikacjami wykorzystywanymi do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz zakupów związanych z aplikacjami, które nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT
• Wnioskodawca nie może wyodrębnić zakupów związanych z poszczególnymi kategoriami działalności wykonywanymi za pomocą tej aplikacji jeżeli określona aplikacja będzie służyła różnym kategoriom czynności.
  
  

Obecnie Wnioskodawca celem ustalenie kwoty podatku naliczonego do odliczenia nie stosuje proporcji z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, jednak z dniem 1 stycznia 2017 r. objęty będzie centralnym rozliczeniem VAT wraz z pozostałymi jednostkami Miasta K. i w związku z tym będą stosowane proporcje wynikające z art. 90 ust. 3 oraz art. 86 ust. 2a – 2h ustawy. Proporcja określona art. 90 ust. 2–8 ustawy o VAT na dzień dzisiejszy nie została jeszcze określona.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało:

• po centralizacji w zakresie rozliczeń podatku VAT od 1 stycznia 2017 r. zmniejszenie podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony zawarty w fakturach zakupu dotyczących realizacji przedmiotowego projektu?
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku że nie będzie mu przysługiwało:

• po centralizacji w zakresie podatku VAT od 1 stycznia 2017 r. zmniejszenie podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony zawarty w fakturach zakupu dotyczących przedmiotowego projektu.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Rozpatrując kwestie poruszone we wniosku w pierwszej kolejności należy wskazać, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawie C-276/14 Gmina przeciwko Ministrowi Finansów, zgodnie z którym „artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie”. Zdaniem TSUE, jednostki te nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z działalnością gospodarczą powierzoną im w imieniu i na rachunek gminy oraz nie odpowiadają za szkody spowodowane tą działalnością (odpowiedzialność tę ponosi wyłącznie gmina), ponieważ nie dysponują własnym majątkiem, nie osiągają własnych dochodów i nie ponoszą kosztów dotyczących takiej działalności. Uzyskane dochody są bowiem wpłacane do budżetu Gminy, a wydatki są pokrywane bezpośrednio z tego budżetu.

W konsekwencji tego wyroku należy uznać, że jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, a więc wszelkie czynności przez nie dokonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach jednostki samorządu terytorialnego (pomiędzy jej jednostkami budżetowymi) mają charakter wewnętrzny.

W dniu 26 października 2015 r. zapadła uchwała NSA, sygn. akt I FPS 4/15, w której NSA wskazał, że pomimo większego niż jednostki budżetowe stopnia samodzielności zakładu budżetowego, nie może on być uznany za odrębnego od Gminy podatnika VAT, nie spełnia bowiem ww. warunków – nie jest wystarczająco samodzielny. NSA wskazał również, że dotychczasowe orzecznictwo NSA w tej materii, akceptujące odrębność tych podmiotów, należy uznać za nieaktualne. Podatnikiem i stroną w kontaktach na zewnątrz jest wyłącznie Gmina.

Jednak, aby zapewnić samorządom czas na przygotowanie się do nowego modelu rozliczeń, w dniu 29 września 2015 r. Ministerstwo Finansów wydało komunikat w sprawie objętej wyrokiem TSUE, w którym wskazano, że stosowany model rozliczeń może być kontynuowany do połowy 2016 r. W dniu 16 grudnia 2015 r. Ministerstwo Finansów wprowadziło zmianę do komunikatu polegającą na przedłużeniu terminu ostatecznej centralizacji na dzień 1 stycznia 2017 r.

Organ podkreśla, że centralizacja rozliczeń dotyczy wszystkich jednostek organizacyjnych Gminy oraz wszystkich transakcji dokonywanych przez Gminę i jej jednostki organizacyjne. Wskazać należy, że przedmiotową interpretację indywidualną wydano na podstawie zdarzenia przyszłego, z którego wynika, że Gmina dokona centralizacji rozliczeń wraz ze swoimi jednostkami organizacyjnymi od dnia 1 stycznia 2017 r.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454), jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przywołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług. Prawo to przysługuje podatnikowi podatku od towarów i usług prowadzącemu działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy. Zapewnia ono neutralność tego podatku dla podatników, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ma zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT w cenie nabywanych towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego obciążenia finansowego.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej do czynności opodatkowanych.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy również wskazać, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2016 r., w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, Sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 90 ust. 4 ustawy proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalona proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38–41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
   
   

Przy czym w myśl art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji, zgodnie z ust. 2–6, do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2–8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

W świetle obowiązujących od 1 stycznia 2016 r. przepisów rozliczenie podatku naliczonego w przypadku wykorzystywania nabywanych towarów i usług zarówno do celów działalności gospodarczej, jak również do celów innych niż działalność gospodarcza, gdy nie jest możliwe przyporządkowanie towarów i usług w całości do działalności gospodarczej odbywać się będzie z uwzględnieniem zasad wskazanych w art. 86 ust. 2a ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego (art. 86 ust. 22 ustawy).

W związku z powyższym z dniem 1 stycznia 2016 r. weszło w życie rozporządzenia Ministra finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. poz. 2193).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zatem, Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Należy wskazać, że w świetle art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 446), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina posiada osobowość prawną.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 15 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ma zamiar realizować projekt pn. „…”. Przedmiotem projektu jest budowa nowej infrastruktury teleinformatycznej Portalu Miejskiego, służącej do korzystania z elektronicznych usług administracji publicznej na obszarze miasta. Celem ogólnym jest zwiększanie dostępu i wykorzystania e-usług publicznych. Na rozwiązanie składa się:

1. Strefa Mieszkańca – jedno centrum kontaktu dla obywatela – nieograniczony czasowo i terytorialnie dostęp do e-usług publicznych dla mieszkańców i przedsiębiorców UMK i jednostek organizacyjnych;
2. Strefa Urzędnika – sprawne zarządzanie Miastem, jedno centrum informacji i wymiany informacji pomiędzy UMK a 199 jednostkami organizacyjnymi.
   
   

Zadania do zrealizowania w projekcie to:

• budowa informatyczna portalu miejskiego,
• utworzenie nowych aplikacji użytkowych do obsługi portalu,
• przejęcie danych z istniejących systemów oraz zapewnienie współpracy z innymi systemami/rejestrami,
• rozbudowa infrastruktury teleinformatycznej, w tym zakup sprzętu i oprogramowania do obsługi MCUW w K.
  
  

Powstała infrastruktura teleinformatyczna Portalu Miejskiego będzie wykorzystywana między innymi do czynności opodatkowanych podatkiem VAT np. do czynności najmu, dzierżawy, reklamy, użytkowania wieczystego. Infrastruktura teleinformatyczna Portalu Miejskiego powstała w wyniku realizacji projektu będzie wykorzystywana między innymi do odsługiwania czynności o charakterze cywilnoprawnym – moduły m.in. – Infrastruktura i Zasoby, Finanse i Księgowość. Powstały system będzie wykorzystywany do różnych kategorii czynności np. opodatkowanych i zwolnionych, opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, zwolnionych od podatku i niepodlegających opodatkowaniu. Jeżeli mienie powstałe w wyniku realizacji projektu będzie wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu oraz czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych) to Wnioskodawca nie jest w stanie w ramach czynności podlegających opodatkowaniu wyodrębnić kwoty podatku naliczonego związanego wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości, czy od wydatków związanych z realizacją projektu będzie miał możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązujących przepisów (86 ust. 2a ustawy), w przypadku, gdy nabyte towary usługi są wykorzystywane do celów działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza i nie jest możliwe przypisanie nabytych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”.

Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Wobec powyższego, w stosunku do wydatków ponoszonych w związku z budową nowej infrastruktury teleinformatycznej, Wnioskodawca winien w pierwszej kolejności dokonać wyliczenia kwoty podatku naliczonego przypisanego do działalności gospodarczej zgodnie z art. 86 ust. 2a i następne ustawy oraz z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r., w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. poz. 2193).

Przy czym należy podkreślić, że okoliczności niniejszej sprawy wskazują, iż w ramach działalności gospodarczej powstały system będzie wykorzystywany do różnych kategorii czynności tj. opodatkowanych i zwolnionych, przy czym Wnioskodawca nie ma możliwości przyporządkowania zakupów do czynności opodatkowanych. Dlatego też, w celu wyliczenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu podatnik winien zastosować uregulowania wynikające z art. 90 ustawy.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i działalność publicznoprawną pozostającą poza zakresem działalności, a w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje infrastrukturę teleinformatyczną do czynności opodatkowanych jak również czynności zwolnionych od podatku i nie ma możliwości przyporządkowania całości lub części kwot podatku do czynności opodatkowanych podatkiem, podatnik jest obowiązany, do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego przyporządkowanego do działalności gospodarczej na zasadach art. 86 ust. 2a ustawy.

Podsumowując, w związku z realizacją projektu pn. „…”, Wnioskodawcy po centralizacji będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT zgodnie z art. 86 ust. 2a oraz art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należy uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14 na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.