Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-515/16-2/RSz
z 14 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 czerwca 2016 r. (data wpływu 5 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 9 września 2016 r. (data wpływu 13 września 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki VAT dla opisanej we wniosku usługi dzierżawy budynku mieszkalnego na cele mieszkaniowe – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki VAT dla opisanej we wniosku usługi dzierżawy budynku mieszkalnego na cele mieszkaniowe.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 9 września 2016 r. (data wpływu 13 września 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 1 września 2016 r. znak: IBPP2/4512-515/16-1/RSz, IBPB-1-1/4511-397/16-1/WRz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe (oznaczenie jak we wniosku):

1. Wnioskodawca (Podatnik) jest właścicielem nieruchomości położonej w K. przy ul. K. Przedmiotowa nieruchomość zabudowana jest budynkiem o powierzchni 860 m2 składającym się z 17 lokali mieszkalnych. Poza lokalami mieszkalnymi w budynku znajduje się piwnica gdzie usytuowane są pomieszczenia gospodarcze takie jak kotłownia, pralnia, itd. Z uwagi na wiek budynku w ostatnim okresie podatnik wyremontował całą kamienicę pod kątem świadczenia usług związanych z zakwaterowaniem. Początkowo podatnik zamierzał prowadzić przedmiotową działalność samodzielnie jednak z uwagi na brak dostatecznego rozeznania w branży zdecydował się wydzierżawić kamienicę. Dnia 07.09.2015 r. podatnik zawarł umowę dzierżawy całego budynku. Zgodnie z zawartą umową dzierżawca będzie wykorzystywał kamienicę do celów prowadzonej działalności polegającej na długoterminowym i krótkoterminowym zakwaterowaniu osób. Podatnik jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towaru i usług. W przypadku gdy przedmiotem dzierżawy będą odrębnie (nie cały budynek) poszczególne lokale:

Pomieszczenia gospodarcze mieszczące się w piwnicy nie stanowią pomieszczenia przynależnego do znajdujących się w budynku lokali mieszkalnych i nie służą wyłącznie zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych najemców.

Z umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a dzierżawcą wynika jednoznacznie, że dzierżawca będzie wynajmować lokale mieszkalne wraz z pomieszczeniami przynależnymi do tych lokali tj. piwnice, osobom trzecim wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Celem długoterminowego i krótkoterminowego zakwaterowania osób jest wyłącznie zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych.

Lokale mieszkalne, pomieszczenia gospodarcze znajdujące się w budynku kamienicy nie są przedmiotem odrębnej od budynku własności.

Nie jest i nie będzie możliwe wynajęcie osobno pomieszczenia gospodarczego (piwnicy) bez wynajmowania lokalu mieszkalnego.

Dzierżawca Wnioskodawcy będzie wydzierżawiał osobom trzecim poszczególne lokale.

Budynek będący przedmiotem dzierżawy winien zostać sklasyfikowany pod symbolem 1211.

Usługa dzierżawy sklasyfikowana jest pod kodem 68.20.Z, zaś usługi świadczone przez dzierżawcę 55.20.Z.

W piśmie z 9 września 2016 r. Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie z dnia 1 września 2016 r. wskazał:

I. w zakresie podatku od towarów i usług:

1. W pomieszczeniach gospodarczych mieszczących się w piwnicy jest pralnia, gdzie prana jest pościel i ręczniki będące na wyposażeniu apartamentów, suszarnia, kotłownia oraz magazyn. Nie jest i nie będzie prowadzona w nich żadna działalność usługowa odpłatna.
2. Pomieszczenia gospodarcze są przedmiotem dzierżawy łącznie z całym budynkiem. Nie są one i nie będą podnajmowane osobom trzecim.
3. Budynek będący przedmiotem dzierżawy ma symbol PKOB 1211.
4. Symbol PKWiU dla dzierżawy budynku przez Wnioskodawcę to 68.20, natomiast dla usług świadczonych przez dzierżawcę 55.20.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano, w zakresie podatku od towarów i usług, następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako nr 1):

Czy podatnik będzie mógł zastosować 8% stawkę VAT ?

Stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczenie jak we wniosku).

Ad. 1

W ocenie podatnika, do dzierżawy nieruchomości zastosowanie będzie miała stawka określona w załączniku nr 3 do ustawy. Zgodnie bowiem z poz. 163 załącznika stawką 8% objęte są usługi związane z zakwaterowaniem. Dodać w tym miejscu należy, iż stawka ta obejmie całą nieruchomość, w tym piwnice. Wynika to z faktu, że pomieszczenia te będą wykorzystywane przy usługach związanych z zakwaterowaniem jako pralnia czy miejsce składowania przedmiotów codziennego użytku. Nadto, w ocenie podatnika bez znaczenia pozostaje czy podatnik samodzielnie świadczy usługi związane z zakwaterowaniem czy też, jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie, za pośrednictwem wyspecjalizowanego podmiotu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, w zakresie podatku od towarów i usług, jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (…).

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
  
  

W załączniku Nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7% (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawka ta wynosi 8% – pod pozycją nr 163 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Jednocześnie z objaśnienia 1) do ww. załącznika Nr 3 do ustawy wynika, że wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i świadczenia usług zwolnionych od podatku VAT lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Powyższe oznacza, że jeżeli dany towar (lub usługa) wymieniony w załączniku Nr 3, na podstawie innych regulacji podlega opodatkowaniu niższą stawką podatku VAT lub zwolnieniu od podatku - zastosowanie ma ta niższa stawka podatku lub zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Z powyższych przepisów art. 41 ust. 13 i art. 146a pkt 1 ustawy wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od 1 stycznia 2011 r., jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W myśl art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (tj. usług związanych z zakwaterowaniem, PKWiU 55).

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380, ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc, dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

W świetle powyższych przepisów usługa wydzierżawiania nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej usługi. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa dzierżawy / najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona budynku mieszkalnego / lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez dzierżawcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów dzierżawy / najmu zawieranych pomiędzy wydzierżawiającym a dzierżawcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wydzierżawiający – dzierżawca - wynajmujący.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania 8% stawki podatku VAT dla usług związanych z dzierżawą budynku mieszkalnego (PKOB 1121) na cele mieszkaniowe świadczonych na rzecz dzierżawcy.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione wyżej opisane przesłanki, w związku z czym przedmiotowa dzierżawa budynku nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze wskazanej wyżej zasady wynika, że celem zachowania stawki istotna jest tożsamość usługi pomiędzy wydzierżawiającym a dzierżawcą i pomiędzy dzierżawcą a wynajmującym.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca podał, że zawarł umowę dzierżawy całego budynku. Z umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a dzierżawcą wynika, że dzierżawca będzie wykorzystywał kamienicę do celów prowadzonej działalności polegającej na długotrwałym i krótkotrwałym zakwaterowaniu osób. Celem długoterminowego i krótkoterminowego zakwaterowania osób jest wyłącznie zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych. Świadczona przez Wnioskodawcę usługa dzierżawy budynku jest objęta PKWiU 68.20. Natomiast, usługa świadczona przez dzierżawcę 55.20.

Należy zauważyć, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Wnioskodawca wydzierżawia cały budynek innemu podmiotowi (dzierżawcy), który będzie prowadzić w nim działalność w zakresie długoterminowego i krótkoterminowego zakwaterowania osób celem wyłącznie zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych.

Nie zachodzi więc w przedmiotowej sprawie tożsamość usług pomiędzy wydzierżawiającym a dzierżawcą i pomiędzy dzierżawcą a wynajmującym.

Tym samym Wnioskodawca nie może korzystać z preferencyjnej stawki VAT, gdyż ta zarezerwowana jest wyłącznie dla usług objętych PKWiU 55 (Usługi związane z zakwaterowaniem), tj. dla usług jakie świadczy dzierżawca. Zatem, w tej sytuacji zastosowanie znajdzie stawka podstawowa w wysokości 23%, jako że dla usług dzierżawy objętych symbolem PKWiU 68.20 ustawodawca nie przewidział obniżonej stawki podatku VAT, ani zwolnienia z podatku.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy, a w szczególności w oparciu o wskazaną przez Wnioskodawcę klasyfikację PKWiU. Tym samym niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności gdyby świadczone przez Wnioskodawcę usługi były objęte inną klasyfikacją PKWiU) lub zmiany stanu prawnego.

Należy nadmienić, że przedstawiony opis sprawy dotyczący prawidłowości opodatkowania usług świadczonych przez dzierżawcę nie jest przedmiotem oceny przez tut. organ, gdyż nie było to przedmiotem zapytania. Stwierdzenia w tym zakresie zawarte w opisie sprawy przyjęto jako element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego bez dokonywania oceny prawidłowości.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca jedynie dla Wnioskodawcy, a nie dla dzierżawcy świadczącego usługi długoterminowego i krótkotrwałego zakwaterowania osób.

Podkreślenia wymaga bowiem, że tut. organ nie jest uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania standardów klasyfikacyjnych. Tak więc, to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania sprzedawanego towaru.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie nr 2) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze m.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.