2016.10.17 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-469/16-2/BW
z 17 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 czerwca 2016r. (data wpływu 23 czerwca 2016r.), uzupełnionym pismem z 7 lipca 2016r. (data wpływu 12 lipca 2016r.), oraz pismem z 11 sierpnia 2016r. (data wpływu 17 sierpnia 2016r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ustalenia i stosowania wskaźnika proporcji VAT, zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy o VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2016r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ustalenia i stosowania wskaźnika proporcji VAT, zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy o VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony:

pismem z 7 lipca 2016r. (data wpływu 12 lipca 2016r.) oraz pismem 18 lipca 2016r. (data wpływu 20 lipca 2016r.), przesłanymi w związku z wezwaniem tut. organu z 1 lipca 2016r. znak: IBPP2/4512-469/167/BW oraz
pismem z 11 sierpnia 2016r.(data wpływu 17 sierpnia 2016 r.) przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 3 sierpnia 2016r. znak: IBPP2/4512-469/16-1/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Miejski Dom Kultury (Wnioskodawca) jest samorządową instytucją kultury, która działa na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (D.U. z 2012r., poz. 406, z późn. zm.).

Celem działalności jest zaspokajanie potrzeb kulturalnych mieszkańców oraz upowszechnianie i promocja kultury lokalnej w kraju i zagranicą. Zadania realizuje poprzez organizowanie: zespołowego uczestnictwa w kulturze, różnorodnych form edukacji kulturalnej i wychowania przez sztukę, imprez kulturalnych, różnorodnych form edukacji pozaszkolnej (sekcje, zespoły, koła zainteresowań). Ponadto prowadzi działalność radiową, kinową, organizuje spektakle, festiwale, koncerty, wystawy, konkursy, prowadzi działalność reklamową, handlową, wynajmuje pomieszczenia.

MDK jest czynnym podatnikiem VAT. Usługi świadczone przez MDK są opodatkowane podatkiem VAT. Wnioskodawca odlicza 100% podatku naliczonego od dokonanych zakupów. Obliczona proporcja sprzedaży opodatkowanej do zwolnionej, na podstawie art. 90 i art. 91 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, wyniosła w 2015 roku 99,94%.

Wnioskodawca świadczy również nieodpłatnie usługi statutowe: organizując imprezy plenerowe, pikniki, imprezy kulturalne związane np. z obchodami świąt narodowych, Dniem Dziecka. Działania te mają na celu popularyzację działań MDK, kształtowanie wzorów i nawyków aktywnego uczestnictwa w kulturze. Wnioskodawca może zakupy towarów i usług przypisać do czynności dających prawo do odliczenia podatku VAT. Przychody uzyskiwane przez MDK to:

przychody ze sprzedaży biletów wstępu, reklam radiowych, umów sponsorskim, wynajmu pomieszczeń, opłat za warsztaty filmowe, sprzedaż towarów (płyty CD, DVD, wydawnictwa, gadżety z logo radia),
dotacja podmiotowa od organizatora przeznaczona na działalność bieżącą (tj. wynagrodzenia pracowników, pochodne od wynagrodzeń, utrzymanie budynku, opłaty za energię, gaz, itp., część; ok 15% dotacji przeznaczona jest na organizację imprezy masowej pn. "Dni Miasta"), dotacja pokrywa ok. 52% kosztów działalności placówki,
dotacje celowe na realizację poszczególnych zadań, ustalonych w odrębnych umowach z organizatorem. Są to przede wszystkim imprezy kulturalne, na które wstęp jest bezpłatny,
odsetki od środków pieniężnych na rachunku bieżącym,
pozostałe przychody takie jak: darowizny, amortyzacja środków trwałych otrzymanych jako darowizna lub sfinansowanych dotacjami celowymi.

Wszelkie zadania realizowane przez MDK w ramach działalności statutowej mieszczą się w granicach wyznaczonych przepisami ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz statucie MDK. Nabywane towary i usługi są wykorzystywane do celów pozostających w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej oraz utrzymania budynku, remontów, opłat za media.

Natomiast w piśmie z 7 lipca 2016r., w odpowiedzi na pytanie:

1. Czy Miejski Dom Kultury (MDK) prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U z 2016r., poz. 710) oraz działalność inną niż gospodarcza (pozostającą poza zakresem VAT)?

Wnioskodawca wskazał:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

działalności radiowej - sprzedaż czasu antenowego reklamodawcom i sponsorom;
wynajmu pomieszczeń,
organizacji biletowanych imprez kulturalnych,
działalności handlowej polegającej na sprzedaży wydawnictw muzycznych, koncertów życzeń emitowanych w radiu oraz gadżetów reklamowych,
sprzedaży usług reklamowych i promocji firm podczas imprez kulturalnych.

Wnioskodawca prowadzi działalność statutową zgodnie z ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2012r., poz. 406 z późn. zm.) polegającą na organizacji różnych form oferty kulturalnej z nieodpłatnym wstępem takie jak: koła zainteresowań, sekcje kulturalne, plenerowe imprezy kulturalne, konkursy, festiwale, sympozja, spotkania autorskie, warsztaty filmowe.

Wszystkie przychody uzyskane w ramach swojej działalności MDK przeznacza na realizację celów statutowych.

Wymienione wyżej czynności wykonane w ramach odpłatnej działalności gospodarczej oraz nieodpłatnej statutowej mieszczą się w przedmiocie działalności MDK.

2. Czy MDK nabywa towary i usługi, które są przez niego wykorzystywane zarówno do celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, jeżeli tak, to czy jest możliwe przyporządkowanie wydatków do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej?

Wnioskodawca wskazał:

Nabywane towary i usługi są przez Wnioskodawcę wykorzystywane zarówno do celów prowadzenia działalności kulturalnej jak i statutowej.

Jest możliwe przyporządkowanie wydatków, które są bezpośrednio ponoszone w celu wykonywania działalności gospodarczej, są to np. koszt produkcji reklam, koszty opłat licencyjnych, wydatki na produkcję audycji radiowych, wynagrodzenia artystów, obsługi technicznej biletowanych imprez kulturalnych, druk materiałów reklamowych. Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować kosztów pośrednich takich jak: koszt utrzymania budynku, w szczególności koszty zużycia energii, gazu, wody, opłat za telefony, zakupu materiałów biurowych, środków czystości do poszczególnych rodzajów działalności-odpłatnej i nieodpłatnej.

3. Jakie są źródła finansowania wymienionych we wniosku nieodpłatnych form oferty kulturalne (imprezy plenerowe, pikniki, imprezy kulturalne związane z obchodami świąt narodowych, Dniem Dziecka)? Czy na ten cel MDK otrzymuje środki finansowe z budżetu gminy?

Wnioskodawca wskazał:

Wnioskodawca nie jest jednoznacznie wskazać z jakich środków organizowane są imprezy z nieodpłatnym wstępem. Koszty ich organizacji pokrywane są z dotacji podmiotowej przyznanej przez organizatora oraz z wpływów własnych uzyskanych w wyniku działalności odpłatnej. Otrzymane dotacje podmiotowe nie dają się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

4. Czy wskazane przez MDK w pkt 3 przychody (poz. 80 ORD-IN) - dotacje celowe na realizację poszczególnych zadań ustalone w odrębnych umowach z organizatorem - to jedno ze źródeł finansowania ww. form oferty kulturalnej z nieodpłatnym wstępem?

Wnioskodawca wskazał:

Art. 28 ust. l, pkt 3 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2012r., poz. 406, z późn. zm.) wskazuje, że jednostka kultury może otrzymywać m.in. dotację :

celową na realizację wskazanych zadań i programów.

Dotacja celowa jest przyznawana na zorganizowanie wskazanej w umowie imprezy kulturalnej, na którą wstęp jest bezpłatny. Koszty takiej imprezy są pokrywane z dotacji celowej oraz wpłat od sponsorów, sprzedaży usług reklamowych.

5. W związku ze wskazaniem w treści wniosku, że „nabywane towary i usługi są wykorzystywane do celów pozostających w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej (...), proszę wymienić przesłanki, które powodują, że wskazane we wniosku czynności polegające na organizacji ww. formy oferty kulturalnej z nieodpłatnym wstępem są realizowane dla celów działalności gospodarczej MDK (odrębnie dla każdej czynności - imprezy)?

Wnioskodawca wskazał:

Według Wnioskodawcy przesłanką aby uznać, że organizacja imprez z nieodpłatnym wstępem jest realizowana dla celów działalności gospodarczej jest:

dla imprez plenerowych, pikników, Dni Miasta: rozbudzenie potrzeb kulturalnych oraz aktywnego uczestnictwa w kulturze, utrwalenie pozytywnego wizerunku placówki, propagowanie jej działalności, co może w przyszłości skutkować zainteresowaniem pozostałymi Wnioskodawcy, biletowanymi imprezami. Ponadto każda taka działalność jest źródłem przychodu w postaci sprzedaży powierzchni reklamowych, opłat za stoiska handlowe.

Organizacja imprez nieodpłatnych dla dzieci (np. z okazji Dnia Dziecka) ma na celu kształtowanie nawyków aktywnego uczestnictwa w kulturze i mieć w przyszłości wpływ na zwiększenie liczby dzieci uczestniczących w odpłatnych formach działalności Wnioskodawcy.

organizacja obchodów świąt narodowych - jest zadaniem zleconym przez Gminę i nie generuje przychodów.

Pośrednio, każda z wymienionych form działalności wpływa na uzyskiwane przez jednostkę przychody z płatnych imprez, ze sprzedaży reklam, z opłat za wynajem.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej sygn. IBPP3/4512-205/16/SR z dnia 25 maja 2016 roku wskazał, że działania nieodpłatne jednostki kultury służą m.in. promocji i generowaniu zainteresowania szeroko rozumianymi zasobami .... a tym samym wpływają pośrednio na uzyskiwane przez jednostkę przychody z płatnych biletów wstępu,… wpływów z reklam, najmu - to czynności te mieszczą się w pojęciu „celów związanych z działalnością gospodarczą” w rozumieniu art. 86 ust. 2a ustawy…”.

6. W jaki sposób organizacja ww. form oferty kulturalnej wpływa na zwiększenie obrotów z działalności gospodarczej opodatkowanej MDK?

Wnioskodawca wskazał:

Organizując imprezy plenerowe, imprezy masowe, pikniki Wnioskodawca uzyskuje przychody ze sprzedaży usług reklamowych, z opłat za stoiska handlowe, sprzedaży w trakcie imprezy wydawnictw muzycznych i artykułów reklamowych.

7. Czy wymienione w treści wniosku przychody uzyskiwane przez MDK tj.

przychody ze sprzedaży biletów wstępu, reklam radiowych, umów sponsorskich, wynajmu pomieszczeń, opłat za warsztaty filmowe, sprzedaży towarów (płyt CD, DVD, wydawnictw, gadżetów z logo radia),
dotacja przedmiotowa od organizatora przeznaczona na działalność bieżącą,
dotacje celowe na realizacje poszczególnych zadań, ustalonych w odrębnych umowach z organizatorem,
odsetki od środków pieniężnych na rachunku bankowym,
pozostałe przychody takie jak: darowizny, amortyzacja środków trwałych otrzymanych jako darowizna lub sfinansowanych dotacjami celowymi,

stanowią przychody wykonane samorządowej instytucji kultury, o których mowa w § 2 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193)?

Wnioskodawca wskazał:

Przychody wskazane we wniosku uzyskiwane przez MDK stanowią przychody wykonane samorządowej instytucji kultury, o których mowa w § 2 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 roku (Dz.U. z 2015r. poz. 2193).

Jedynie według Wnioskodawcy pozostałe przychody operacyjne, które stanowią zapis równoległy do odpisu amortyzacyjnego i nie powodują fizycznego wpływu „pieniądza” nie stanowią przychodów wykonanych wg wymienionego rozporządzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy po dniu 1 stycznia 2016 roku MDK ma obowiązek ustalenia i stosowania wskaźnika proporcji VAT, zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy o VAT?
Jeżeli tak, to czy obliczając prewspółczynnik na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z 17 grudnia 2015r. (Dz. U., poz. 2193) w przychodach wykonanych należy uwzględnić dotację podmiotową otrzymywaną od organizatora w pełnej wysokości?

Stanowisko Wnioskodawcy (w zakresie pytania oznaczonego nr 2 ostatecznie sformułowane w piśmie z 7 lipca 2016r.):

Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku ustalenia i stosowania wskaźnika proporcji VAT, zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy o VAT, ponieważ nabywane przez niego towary i usługi są wykorzystywane do celów pozostających w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (dotyczy pytania oznaczonego nr 1).

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli byłby zobowiązany do ustalenia i stosowania prewspółczynnika, nie należy uwzględniać dotacji podmiotowej jako przychody wykonane. Należałoby ustalić odrębny sposób wyliczenia prewspółczynnika, który odzwierciedlałby charakter działalności jednostki. Wnioskodawca chce zastosować metodę kosztową gdzie:

D-koszty działalności odpłatnej

R-ogólna suma kosztów

W- prewspółczynnik

W= D/R xl00

tak obliczony prewspółczynnik stanowiłby procent podatku VAT, który byłby stosowany do obliczenia jaką kwotę podatku można odliczyć z zakupów dotyczących działalności (dotyczy pytania oznaczonego nr 2).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Od dnia 1 stycznia 2016 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 605), do ustawy o podatku od towarów i usług dodane zostały m.in. przepisy art. 86 ust. 2a-2h, natomiast na podstawie art. 1 pkt 9 dodane zostały przepisy art. 90c.

I tak, w świetle art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

I tak, w świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Natomiast, stosownie do art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących:

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Na podstawie art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku, gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, ze proporcja ta wynosi 100%,
nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Z kolei, w myśl art. 86 ust. 22 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Jednak i w takich przypadkach możliwe będzie stosowanie przez podatników innego sposobu określenia prewspółczynnika. Wynika to z art. 86 ust. 2h ustawy, który stanowi, że w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji, nazywany prewspółczynnikiem, wskazują przepisy wykonawcze, uzna, że wskazany zgodnie z tymi przepisami sposób określenia prewspółczynnika nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny, bardziej reprezentatywny sposób określenia prewspółczynnika.

Powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT (np. otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności „trudnych” itp.). „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT.

Natomiast przez wykorzystanie towarów i usług do celów innych niż działalność gospodarcza rozumie się wykorzystanie tych towarów i usług w sferze działalności danego podmiotu niebędącej działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatna działalność statutowa).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku wykonywania przez instytucję kultury prowadzącą działalność gospodarczą również czynności nieodpłatnych punktem wyjścia powinna być ocena czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia (decyduje o tym specyfika działalności danej instytucji kultury), że czynności nieodpłatne stanowią odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności danej instytucji kultury (np. samorządowa instytucja kultury wykonuje nieodpłatną działalność statutową w zakresie upowszechniania kultury, polegająca na organizacji nieodpłatnie imprez i wydarzeń kulturalnych, świadczeniu usług nieodpłatnej edukacji kulturalnej, oraz prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT polegającą na np. sprzedaży biletów wstępu do kina, na koncerty, spektakle, opłaty za zajęcia artystyczne, warsztaty, z najmu i dzierżawy składników majątku, sprzedaży wydawnictw, usług reklamy oraz innych drobnych usług) wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego, jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej, podatnik będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT.

Ocena w konkretnym przypadku czy dane nieodpłatne przedsięwzięcia realizowane przez instytucję kultury będą skutkować (wykluczać) stosowanie przez nią zasad określonych w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT wymaga każdorazowo zbadania okoliczności faktycznych występujących w indywidulanej sprawie pod kątem spełnienia przesłanek omówionych wyżej. W przypadku instytucji kultury, która podejmuje nieodpłatne przedsięwzięcia w celach promocyjnych i marketingowych, a ich efektem ma być poszerzenie grona widzów, którzy skorzystają ostatecznie z odpłatnej usługi świadczonej przez daną instytucję kultury mogłoby spełniać przesłanki do uznania ich za związane z działalnością gospodarczą, jednakże ocena każdego przypadku wymaga analizy w oparciu o przesłanki obiektywne występujące w konkretnej sprawie.

Należy bowiem podkreślić, że z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury, która działa na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej i jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Celem działalności Wnioskodawcy jest zaspokajanie potrzeb kulturalnych mieszkańców oraz upowszechnianie i promocja kultury lokalnej w kraju i zagranicą.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

działalności radiowej - sprzedaż czasu antenowego reklamodawcom i sponsorom;
wynajmu pomieszczeń
organizacji biletowanych imprez kulturalnych,
działalności handlowej polegającej na sprzedaży wydawnictw muzycznych, koncertów życzeń emitowanych w radiu oraz gadżetów reklamowych,
sprzedaży usług reklamowych i promocji firm podczas imprez kulturalnych.

Wnioskodawca prowadzi również działalność statutową, zgodnie z ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, polegającą na organizacji różnych form oferty kulturalnej z nieodpłatnym wstępem takie jak: koła zainteresowań, sekcje kulturalne, plenerowe imprezy kulturalne, konkursy, festiwale, sympozja, spotkania autorskie, warsztaty filmowe.

Nabywane towary i usługi są przez Wnioskodawcę wykorzystywane zarówno do celów prowadzenia działalności kulturalnej jak i statutowej.

Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować kosztów pośrednich takich jak: koszt utrzymania budynku, szczególności koszty zużycia energii, gazu, wody, opłat za telefony, zakupu materiałów biurowych, środków czystości do poszczególnych rodzajów działalności –odpłatne i nieodpłatnej.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania, czy po dniu 1 stycznia 2016 roku ma obowiązek ustalenia i stosowania wskaźnika proporcji VAT, zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy o VAT a jeżeli tak, to czy obliczając prewspółczynnik przychodach wykonanych należy uwzględnić dotację podmiotową otrzymywaną od organizatora w pełnej wysokości.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z samorządową instytucją kultury, zatem zasadnym jest odwołanie do przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406 ze zm.), określającej zasady tworzenia i działania instytucji kultury.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Instytucje kultury, dla których organizatorami są jednostki samorządu terytorialnego, mogą otrzymywać dotacje celowe na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego (art. 9 ust. 3 ww. ustawy).

Na mocy art. 12 cyt. ustawy, organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.

Instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów, o czym stanowi art. 28 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Natomiast przepisy art. 28 ust. 2 i 3 ww. ustawy stanowią, że przychodami instytucji kultury są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł. Organizator przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji:

podmiotowej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów;
celowej na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji;
celowej na realizacje wskazanych zadań i programów.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Okoliczności sprawy wskazują, że Wnioskodawca w ramach swojej działalności statutowej wykonuje czynności polegające na organizacji różnych form oferty kulturalnej z nieodpłatnym wstępem takie jak: koła zainteresowań, sekcje kulturalne, plenerowe imprezy kulturalne, konkursy, festiwale, sympozja, spotkania autorskie, warsztaty filmowe.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa nie pozwala uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nabywane przez niego towary i usługi są wykorzystywane do celów pozostających w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Argumentacja Wnioskodawcy, że organizacja imprez z nieopłatnym wstępem ma na celu:.

rozbudzenie potrzeb kulturalnych oraz aktywnego uczestnictwa w kulturze, utrwalenie pozytywnego wizerunku placówki, propagowanie jej działalności, co może w przyszłości skutkować zainteresowaniem pozostałymi Wnioskodawcy, biletowanymi imprezami oraz
kształtowanie nawyków aktywnego uczestnictwa w kulturze co może mieć w przyszłości wpływ na zwiększenie liczby dzieci uczestniczących w odpłatnych formach działalności Wnioskodawcy,

nie stanowi obiektywnego argumentu przemawiającego za uznaniem, że ww. nieodpłatna oferta kulturalna będzie sprzyjać osiągnięciu przychodu z działalności gospodarczej.

Celem Wnioskodawcy jako instytucji kultury jest bowiem przede wszystkim tworzenie, upowszechnienie i ochrona kultury, a więc realizowanie zadań nałożonych ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, które w pewien sposób mogą przełożyć się na wzrost ilości osób korzystających z usług domu kultury odpłatnie. Jak wskazał Wnioskodawca, podstawowym celem jego działania jest zaspokajanie potrzeb kulturalnych mieszkańców oraz upowszechnianie i promocja kultury lokalnej w kraju i zagranicą. Zatem działania Wnioskodawcy odnoszą się do szerokiego kręgu odbiorców, a nie tylko do potencjalnych klientów Wnioskodawcy. W konsekwencji nie można uznać, że wszystkie działania Wnioskodawcy – bez względu na odpłatny bądź nieodpłatny charakter – stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał, że jest w stanie dokonać przypisania zakupów towarów i usług, które są ponoszone w celu wykorzystywania do działalności gospodarczej, są to np. koszt produkcji reklam, koszty opłat licencyjnych, wydatki na produkcję audycji radiowych, wynagrodzenia artystów, obsługi technicznej biletowanych imprez kulturalnych, druk materiałów reklamowych. Natomiast nie jest możliwe takie przypisanie w stosunku do zakupów związanych z kosztami pośrednimi takimi jak: koszt utrzymania budynku, w szczególności koszty zużycia energii elektrycznej, gazu wody, opłat za telefony, materiały biurowe, środki czystości.

Jak wskazano wcześniej, przepisy art. 86 ust. 2a znajdują zastosowanie wyłącznie w przypadku zakupów towarów i usług mających związek zarówno z działalnością gospodarczą, jak i z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności innej niż gospodarcza, których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zatem w przypadku zakupów, w stosunku do których Wnioskodawca jest w stanie dokonać przypisania ich do wykonywania czynności dotyczących wyłącznie działalności innej niż działalność gospodarcza, z tytułu której nie przysługuje mu prawo do odliczania podatku naliczonego, to nie ma obowiązku stosowania do tej części zakupów unormowań zawartych w treści przepisu art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Okoliczności sprawy wskazują jednak, że niektóre zakupy towarów i usług mają związek zarówno z działalnością gospodarczą, jak i z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności innej niż gospodarcza tj. zakupy związane z kosztami pośrednimi takimi jak: koszt utrzymania budynku, w szczególności koszty zużycia energii elektrycznej, gazu wody, opłat za telefony, materiały biurowe, środki czystości – w stosunku do których – jak wskazał Wnioskodawca – nie jest w stanie dokonać przypisania zakupów towarów i usług, które są związane wyłącznie z działalnością inną niż działalność gospodarcza. Zatem do tego typu zakupów znajdą zastosowanie przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy i w konsekwencji Wnioskodawca będzie zobowiązany do stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie zobowiązany po 1 stycznia 2016r. do wyliczenia kwoty podatku naliczonego zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że nie ma obowiązku ustalania i stosowania wskaźnika proporcji, ponieważ nabywane przez niego towary i usługi są wykorzystywane do celów pozostających w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, jest nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że w art. 86 ust. 2b ustawy o VAT precyzuje, kiedy sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Zgodnie bowiem z ww. przepisem ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę na rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz.U. z 2015 r. poz. 2193) wydanego na podstawie art. 86 ust. 22 ustawy o podatku od towarów i usług.

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

Rozporządzenie wprowadza wzory, według których będą wyznaczane sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć. Zaproponowane metody mają charakter „obrotowy”, polegający na ustaleniu udziału „obrotów” z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym „obrocie” z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą VAT.

Należy zauważyć, że wśród wymienionych w ww. rozporządzeniu podmiotów Minister Finansów wskazał również samorządowe instytucje kultury.

I tak, stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia w przypadku samorządowej instytucji kultury, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

X = A x 100/P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez samorządową instytucję kultury,

P – przychody wykonane samorządowej instytucji kultury.

Natomiast przez przychody wykonane samorządowej instytucji kultury rozumie się – w myśl § 2 pkt 12 rozporządzenia – przychody samorządowej instytucji kultury w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, w tym dotacje przekazane tej instytucji z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty zwróconych dotacji, o odsetki od środków na rachunkach bankowych zaliczonych do przychodów z mienia tej instytucji oraz o odszkodowania należne tej instytucji inne niż odszkodowania stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy – wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania planu finansowego, z których instytucja ta pokrywała koszty swojej działalności wykonując przypisane jej zadania jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z § 4 ust. 2 rozporządzenia przychody wykonane samorządowej instytucji kultury nie obejmują przychodów uzyskanych z tytułu:

dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez samorządową instytucję kultury do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych samorządowej instytucji kultury – używanych na potrzeby prowadzonej przez tę instytucję działalności;
transakcji dotyczących:
1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38–41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Wyłączenie ww. transakcji z przychodów wykonanych samorządowej instytucji kultury (mianownik proporcji) zapewnia spójność (symetrię) z wyłączeniem tych transakcji z obrotu z działalności gospodarczej (licznik proporcji), i ma na celu „oczyszczenie” kwoty przychodów przyjmowanej do wyliczenia proporcji z danych, które zniekształcałyby tę proporcję.

Stosownie do § 8 rozporządzenia w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w § 3–7, mogą być przyjęte dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy.

W przypadku samorządowych instytucji kultury, których działanie ma w przeważającej części charakter statutowy i oparte jest w większej części na dotacjach niezwiązanych bezpośrednio z ceną, pominięcie tych dotacji w ustaleniu proporcji mogłoby doprowadzić do uzyskania nieadekwatnego odliczenia podatku naliczonego – niezgodnego z rzeczywistością.

Wnioskodawca wskazał, że w sytuacji gdy byłby zobowiązany do ustalenia i stosowania prewspółczynnika to powinien zastosować metodę kosztową. Proponowana przez Wnioskodawcę metoda kosztowa w ocenie Organu nie może być stosowana przez Wnioskodawcę, gdyż nie można jej uznać za najbardziej odpowiadającą specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych nabyć.

Zgodnie z przywołanymi wyżej przepisami ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej samorządowa instytucja kultury, finansowana lub dofinansowana jest przez organizatora (jednostkę samorządu terytorialnego) przez m. in. dotacje, w zakresie tworzenia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym jest ona prowadzona. Przyjęta przez Wnioskodawcę metoda kosztowa nie uwzględnia tych elementów prowadzonej działalności kulturalnej, które mają wpływ na jej prowadzenie i funkcjonowanie. Metoda kosztowa oddaje jedynie wielkość kosztów ponoszonych przez Wnioskodawcę, a nie specyfikę prowadzonej działalności o której mowa w art. 86 ust. 2b ustawy oraz nie zapewnia obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane.

Należy podkreślić, że w przypadku samorządowych instytucji kultury, działalność ma w przeważającej części charakter statutowy i oparta jest w większej części na dotacjach niezwiązanych bezpośrednio z ceną. Zauważa się, że w przypadku przyjęcia przez Wnioskodawcę metody kosztowej, dotacje, które stanowią znaczną część przychodów instytucji kultury w ogóle nie zostałyby uwzględnione w obliczaniu proporcji.

Należy wskazać, że przy pomocy sposobu wyliczania proporcji, zaproponowanego przez ustawodawcę, Wnioskodawca jako samorządowa jednostka kultury, świadcząca czynności zarówno w ramach działalności gospodarczej, jak i poza taką działalnością, wyliczy matematycznie wysokość proporcji, przy zastosowaniu której będzie dokonywać rozdziału podatku naliczonego od wydatków tylko przez nią faktycznie ponoszonych, jednak wyłącznie takich, które są związane z czynnościami mieszczącymi się w pojęciu działalności gospodarczej, a których to przypisanie wyłącznie do tych czynności nie jest możliwe.

Zatem ww. metoda obliczania proporcji dla instytucji kultury (określona w ww. § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników), jest dokładniejsza niż proponowana przez Wnioskodawcę, bo jest to metoda obrotowa, która pozwoli na ustalenie obrotu, a tym samym pozwoli na właściwe ulokowanie podatku naliczonego do właściwej części działalności Wnioskodawcy w szczególności na działalność gospodarczą oraz na inne cele niż działalność gospodarcza.

Mając na uwadze powyższe ustalenia oraz przywołane wyżej regulacje prawne, Organ stwierdza, że w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do działalności gospodarczej (opodatkowanej i zwolnionej od VAT), jak również do celów innych niż działalność gospodarcza, w przypadku kiedy Wnioskodawca nie ma możliwości przypisania tych towarów i usług do działalności gospodarczej – prawidłowym będzie obniżenie podatku należnego o podatek naliczony według współczynnika proporcji obliczonego według § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników. Tym samym sposób ustalenia przez Wnioskodawcę wartości tzw. „pre-współczynnika” przedstawiony we wniosku jest nieprawidłowy.

Wobec powyższego Wnioskodawca, obliczając proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy i opierając się na rozwiązaniu wskazanym w cyt. § 4 ust. 1 rozporządzenia, winien w liczniku wykazać roczną sumę czynności stanowiących działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług (sprzedaż opodatkowana oraz zwolniona), w mianowniku natomiast powinien uwzględnić przychody wykonane samorządowej instytucji kultury, w których mieszczą się dotacje opisane we wniosku, w tym dotacje podmiotowe.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego dotyczącego sposobu wyliczenia proporcji, jest również nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że zmiana któregokolwiek z elementów opisu przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin