Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.797.2016.1.TS
z 27 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 sierpnia 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 5 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Opłata pobierana przez Spółkę (jako pośrednika w przekazywaniu Opłaty na rzecz OSP) od Odbiorców, pozostanie dla niej neutralna z perspektywy rozliczeń CIT, tj. nie będzie dla niej stanowić przychodu podatkowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Opłata pobierana przez Spółkę (jako pośrednika w przekazywaniu Opłaty na rzecz OSP) od Odbiorców, pozostanie dla niej neutralna z perspektywy rozliczeń CIT, tj. nie będzie dla niej stanowić przychodu podatkowego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka X (dalej również jako: „Spółka”) wraz z następującymi spółkami:

• Spółka A,
• Spółka B,
• Spółka C,
• Spółka D,
• Spółka E,
• Spółka F,
• Spółka G,
• Spółka H,
• Spółka I,
• Spółka J,
• Spółka K,
• Spółka L,

utworzyły Podatkową Grupę Kapitałową (dalej: „Wnioskodawca” lub „PGK”), o której mowa w art. 1a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”). Umowa o utworzeniu PGK zawarta została 22 września 2014 r. i została zarejestrowana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego decyzją z 20 listopada 2014 r.

Wnioskodawca 3 lutego 2016 r. otrzymał interpretację indywidualną z 1 lutego 2016 r., sygn. IBPB-1-3/4510-781/15/PC. Interpretacja dotyczyła rozliczeń podatkowych opłaty OZE na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, w związku z wejściem w życie 1 stycznia 2016 r. ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2015 r., poz. 478 ze zm., dalej: „ustawa o OZE”). Organ podatkowy w przedmiotowej interpretacji uznał stanowisko PGK za prawidłowe i potwierdził, że opłata OZE, o której mowa w art. 95 ustawy o OZE, jest neutralna z punktu widzenia podatku dochodowego od osób prawnych i nie stanowi przychodu i kosztu podatkowego.

Ustawą z dnia 22 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r., poz. 925, dalej: „ustawa zmieniająca”), wprowadzono zmiany do ustawy o OZE, obowiązujące od 1 lipca 2016 r.

Zgodnie z przepisami ustawy o OZE od 1 lipca 2016 r., na podmioty wskazane w art. 95 ust. 3 niniejszej ustawy (tj. w szczególności odbiorców końcowych energii elektrycznej; dalej: „Odbiorcy”) ma być nakładana opłata za dostępność energii ze źródeł odnawialnych w krajowym systemie elektroenergetycznym (dalej: „Opłata” lub „Opłata OZE”).

Na podstawie art. 95 ust. 2 i 3 Opłatę OZE oblicza oraz pobiera operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego (dalej: „OSD”) zwany dalej „płatnikiem opłaty OZE”.

Jednocześnie, zgodnie z art. 100 ust. 3 płatnik OZE przekazuje operatorowi systemu przesyłowego elektroenergetycznego (dalej: „OSP”) środki z tytułu opłaty OZE należne za dany okres rozliczeniowy. Spółka – jako płatnik Opłaty – będzie również zobowiązana, na podstawie art. 45 ust. 7 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1059 ze zm., dalej: „ustawa PE”), do uwzględnienia przedmiotowej Opłaty w taryfie za świadczone przez siebie usługi dystrybucji energii elektrycznej. W myśl przywołanego przepisu, Opłata pomniejszona o kwotę podatku VAT stanowi u OSD podstawę opodatkowania świadczonych przez niego usług w rozumieniu art. 29a ustawy o VAT. Natomiast, zgodnie z art. 185 ustawy o OZE, od dnia wejścia w życie przepisów dotyczących Opłaty, stawka netto Opłaty wynosi 2,51 złotych za 1 MWh i obowiązuje do końca roku kalendarzowego, w którym te przepisy weszły w życie. Stawkę opłaty OZE na kolejny rok kalendarzowy publikuje Prezes URE w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki, w terminie do 30 listopada (art. 98 ust. 3 ustawy o OZE). W związku z wprowadzeniem Opłaty, po stronie Wnioskodawcy pojawiła się potrzeba potwierdzenia stanowiska Spółki odnośnie podatkowego traktowania Opłaty OZE po zmianie ustawy o OZE. Jednocześnie Spółka podkreśla, że niniejszy wniosek, nie dotyczy wykładni przepisów ustawy PE oraz ustawy o OZE. Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem potwierdzenia co do konieczności rozpoznawania Opłaty pobieranej od Odbiorców i przekazywanej do OSP odpowiednio jako przychód i koszt podatkowy na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”). Wniosek o interpretacje zawierający pytania dotyczące przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego jest równolegle składany przez pozostałe podmioty prowadzące działalność gospodarczą w branży dystrybucji energii elektrycznej (w obszarze ich interesu prawnego).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Opłata pobierana przez Spółkę (jako pośrednika w przekazywaniu Opłaty na rzecz OSP) od Odbiorców, pozostanie dla niej neutralna z perspektywy rozliczeń CIT, tj. nie będzie dla niej stanowić przychodu podatkowego? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, Opłata pobierana przez Spółkę od Odbiorców, jako składnik jej Taryfy nie będzie dla niej stanowić przychodu podatkowego, gdyż zgodnie z art. 95 ust. 3 ustawy o OZE, Opłata pobierana jest przez OSD na rzecz OSP. Innymi słowy, Spółka będzie pełnić rolę pośrednika w przekazywaniu Opłaty.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji legalnej przychodu, ale określa zakres przychodów opodatkowanych tym podatkiem, wymieniając rodzaje przychodów oraz moment ich powstania, a także wyłączenia przedmiotowe z katalogu przychodów. Katalog świadczeń stanowiących przychód do opodatkowania zawarto w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, w świetle którego przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a także wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw. Dodatkowo, w świetle art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, które osiągnięto w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Wykładnia przywołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Oznacza to, że do przychodów podatkowych, podatnik uprawniony jest zaliczyć tylko takie przychody, które są mu rzeczywiście należne, tzn. w sposób ostateczny dochodzi do faktycznego powiększenia aktywów podatnika. Tym samym, przychodów podatkowych nie stanowią jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługuje definitywne prawo do ich otrzymania oraz które stanowią jego trwałe przysporzenie majątkowe. Takie stanowisko znajduje odzwierciedlenie w praktyce organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 31 stycznia 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-1418/10/MO, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazuje, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa osoby prawnej. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 6 czerwca 2013 r. (sygn. IPTPB3/423-97/13-2/KJ), w której organ stwierdził, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przychodów podatkowych. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, do tej kategorii należą wszelkie przysporzenia podatnika, mające charakter definitywny, powiększające jego aktywa, którymi może on rozporządzać jak własnymi, o ile nie zostały ujęte w art. 12 ust. 4 tej ustawy.

Powyższe oznacza, że dla powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych konieczne jest, aby:

i. przysporzenie skutkowało przyrostem majątku podatnika, tj. wzrostem aktywów bez jednoczesnego zwiększenia zobowiązań, oraz

ii. przysporzenie otrzymane przez podatnika miało charakter definitywny, tj. nie podlegało zwrotowi i nie było warunkowe.

Zatem, jeżeli określony obszar działań podatnika skonstruowany jest w ten sposób, że nie uzyskuje on trwałego przysporzenia (otrzymywany strumień środków podlega w całości konieczności dalszego wydatkowania), w ocenie Spółki nie dochodzi do powstania przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 95 ustawy o OZE, Opłatę oblicza, pobiera, płatnik opłaty oraz wpłaca ją na rachunek OSP. Z przywołanego przepisu wynika, że Opłata pobierana przez Wnioskodawcę to strumień środków podlegający obowiązkowemu przekazaniu do OSP w stosunku 1:1. W rezultacie, zdaniem Wnioskodawcy, pobór Opłaty nie będzie wiązać się z powstaniem po stronie płatników (w tym Spółki) przychodu podatkowego, z uwagi na brak spełniania przesłanki definitywnego przysporzenia.

Co prawda, na podstawie przepisów prawa energetycznego, Spółka będzie uwzględniać Opłatę we własnej Taryfie, niemniej jednak, w świetle przedstawionych uregulowań prawnych, zadaniem płatnika opłaty OZE jest pośredniczenie w wykonaniu czynności pobrania od Odbiorców środków pieniężnych z tytułu opłaty OZE i obowiązkowe przekazanie tych środków OSP. Zatem, płatnik opłat OZE (w tym Spółka), nie będzie otrzymywał środków pochodzących z Opłat na własność i nie będzie dysponował nimi swobodnie.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że środki z opłaty OZE nie stanowią trwałego i definitywnego przysporzenia majątkowego i nie powinny być rozpoznawane jako przychody podatkowe.

W kontekście powyższego, Spółka wskazuje na wykształconą linię interpretacyjną organów podatkowych w zakresie podatkowego ujmowania transakcji zawieranych za pośrednictwem podatników pełniących funkcję pośrednika. Z perspektywy pośrednika, neutralność podatkowa tego typu rozliczeń potwierdzona została m.in. w:

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 5 sierpnia 2008 r. (sygn. IP-PB3-423-704/08-2/DG),
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 maja 2009 r. (sygn. ILPB3/423-145/09-2/EK),
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 lipca 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-491/09/MS),
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 9 marca 2011 r. (sygn. ITPB3/423-685/10/AM).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W związku z powyższym oraz z uwagi na fakt, że pytanie oznaczone we wniosku nr 2 jest pytaniem warunkowym, w zakresie którego Wnioskodawca oczekuje odpowiedzi jedynie w sytuacji uznania jego stanowiska w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 za nieprawidłowe, wydanie interpretacji dotyczącej pytania nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.