Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-683/16-4/AM
z 12 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późń. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.) uzupełnione pismem, z dnia 3 października 2016 r. data wpływu 6 października 2016 r. (data nadania 3 października 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 21 września 2016 r. Nr IPPB1/4511-683/16-2/AM (data nadania 21 września 2016 r., data doręczenia 26 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia wartości początkowej nabytej w drodze aportu nieruchomości gruntowej stanowiącej towar handlowy oraz sposobu ustalenia dochodu ze zbycia lokali będących towarem handlowym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia wartości początkowej nabytej w drodze aportu nieruchomości gruntowej oraz sposobu ustalenia dochodu ze zbycia lokali będących towarem handlowym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca stanie się komandytariuszem spółki komandytowej („Spółka”). Spółka powstanie z przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka będzie właścicielem nieruchomości gruntowej („Nieruchomość”). Nieruchomość zostanie wniesiona do Spółki działającej w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w drodze aportu. Spółka w przyszłości jednak w okresie nie krótszym niż 1 rok od jej nabycia na Nieruchomości wybuduje budynek lub budynki wielorodzinne wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Docelowo w budynkach tych zostaną wyodrębnione lokale mieszkalne i użytkowe, które będą systematycznie w zależności od zapotrzebowania rynkowego sprzedawane klientom. W zależności od sytuacji rynkowej część lokali może być jednak przez Spółkę tymczasowo lub stale wynajmowana. Na Nieruchomości może znajdować się także biuro sprzedaży Wnioskodawcy. Tymczasowo może być ono zlokalizowane poza budynkiem/budynkami, docelowo zaś w jednym z lokali lub w części budynku niestanowiącej wyodrębnionego lokalu lub też w zależności od sytuacji rynkowej nadal poza budynkiem/budynkami.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 21 września 2016 r. Nr IPPB1/4511-683/16-2/AM Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego poprzez wyjaśnienie jak niżej:

1. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą o profilu deweloperskim. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zbywa lokale o różnym przeznaczeniu.
2. Spółka jest właścicielem przedmiotowej nieruchomości.
3. Nieruchomość gruntowa nie była ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
4. Nieruchomość gruntowa nie stanowiła w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością a następnie w spółce komandytowej środka trwałego. Nieruchomość gruntowa stanowiła towar handlowy.
5. Wybudowane budynki lub wybudowany budynek będzie stanowił towar handlowy.
6. Wyodrębnione lokale mieszkalne będą stanowiły towar handlowy.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka postąpi prawidłowo przyjmując Nieruchomość w swoich księgach jako środek trwały i jego wartość początkową jako wartość historyczną tj. wynikającą z ksiąg spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, z której przekształcenia powstanie?
2. Czy w razie sprzedaży lokali znajdujących się w budynkach wybudowanych na zabudowanej w powyższy sposób Nieruchomości Wnioskodawca powinien obliczyć dochód z ich sprzedaży jako różnicę uzyskanego przychodu oraz kosztów uzyskania przychodu w postaci wartości początkowej Nieruchomości w proporcji przypadającej na powierzchnię lokalu do łącznej powierzchni budynku/budynków powiększonej o przypadające na dany lokal koszt budowy w proporcji przypadającej na powierzchnię lokali do łącznej powierzchni budynku/budynków, w proporcji do przysługującego Wnioskodawcy prawa do udziału w zysku Spółki?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Spółka postąpi prawidłowo przyjmując Nieruchomość w swoich księgach jako środek trwały i jego wartość początkową jako wartość historyczną tj. wynikającą z ksiąg spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, z której przekształcenia powstanie.

Ad.2

W razie sprzedaży lokali znajdujących się w budynkach wybudowanych na zabudowanej w powyższy sposób Nieruchomości Wnioskodawca powinien obliczyć dochód z ich sprzedaży jako różnicę uzyskanego przychodu oraz kosztów uzyskania przychodu w postaci wartości początkowej Nieruchomości w proporcji przypadającej na powierzchnię lokalu do łącznej powierzchni budynku/budynków oraz powiększonej o przypadające na dany lokal koszty budowy w proporcji przypadającej na powierzchnię lokalu do łącznej powierzchni budynku/budynków, w proporcji do przysługującego Wnioskodawcy prawa do udziału w zysku Spółki.

Uzasadnienie do pytania 1

Zgodnie z treścią art. 22c pkt 1) Ustawy PIT „Amortyzacji nie podlegają: grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi”.

Nieruchomość gruntowa stanowi więc środek trwały, którego wartość początkową ustala się na podstawie art. 22g Ustawy CIT, Stosownie do treści art. 22g ust. 12 Ustawy CIT „W razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi”. Analogiczny przepis znajduje się w Ustawie PIT i jest to art. 16g ust. 12 Ustawy PIT.

Spółka powstanie na skutek zmiany formy prawnej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na spółkę komandytową. Na skutek zmiany formy prawnej, zmianie ulega jedynie zewnętrzna szata prawna podmiotu - jest to nadal ten sam podmiot tyle że działający w innej formie prawnej.

W konsekwencji Ustawa CIT i Ustawa PIT wprowadza zasadę kontynuacji wartości początkowej środków trwałych. Spółka po przekształceniu nie przyjmuje nowych wartości środków trwałych lecz określa te wartości na podstawie ksiąg spółki przekształconej w tym wypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy Spółka z jego udziałem powinna kontynuować przyjętą historyczną wartość początkową środka trwałego ujawnioną w ewidencji środków trwałych spółki z o. o.

Uzasadnienie do pytania 2

Spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Podatnikami są jej wspólnicy. Na podstawie art. 5b ust. 2 Ustawy PIT „Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10-ust. 1 pkt 3”. Na podstawie art: 8 ust. 1 Ustawy PIT „Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w i art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału).są równe.” Z kolei na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1) Ustawy PIT „Zasady wyrażone w ust. 1 „stosuje się odpowiednio do: rozliczania kosztów uzyskania przychodów- wydatków, niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat; (...)”

Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) Ustawy PIT „przychodem z działalności gospodarczej są również: przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących: środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (…) - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio”.

Zgodnie z treścią art. 22c pkt 1) Ustawy PIT „Amortyzacji nie podlegają: grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi”. Nieruchomość gruntowa stanowi więc środek trwały. Z kolei na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) Ustawy PIT „Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wydatków na: nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów (…) - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia”.

Z kolei na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1) Ustawy PIT „(...) Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości (...)”. W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy dochód ze zbycia lokali należałoby ustalić na podstawie treści art. 24 ust. 2 pkt 1) Ustawy PIT oraz z uwzględnieniem art. 8 ust. 1 i ust. 2 Ustawy PIT tj. jako różnicę uzyskanego przychodu oraz kosztów uzyskania przychodu w postaci części wartości początkowej Nieruchomości przypadającej proporcjonalnie na powierzchnię lokalu do łącznej powierzchni budynku/budynków powiększonej o przypadające na dany lokal koszty budowy w proporcji przypadającej na powierzchnię lokalu do łącznej powierzchni budynku/budynków, w proporcji do przysługującego Wnioskodawcy prawa do udziału w zysku Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie występuje definicja pojęcia „towarów handlowych”. Natomiast definicja ta zawiera się w pojęciu „rzeczowe aktywa obrotowe” występującym w art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r., poz. 1047.), które definiowane są jako materiały nabyte w celu zużycia na własne potrzeby, wytworzone lub przetworzone przez jednostkę produkty gotowe (wyroby i usługi) zdatne do sprzedaży lub w toku produkcji, półprodukty oraz towary nabyte w celu odprzedaży w stanie nieprzetworzonym.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 18 ilekroć w ustawie jest mowa o aktywach obrotowych - rozumie się przez to tę część aktywów jednostki, które w przypadku:

1. aktywów rzeczowych, o których mowa w pkt 19 - są przeznaczone do zbycia lub zużycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub w ciągu normalnego cyklu operacyjnego właściwego dla danej działalności, jeżeli trwa on dłużej niż 12 miesięcy.
   
   

Zatem aktywa obrotowe to składniki majątkowe, które zgodnie z oczekiwaniami podatnika zostaną zamienione na środki pieniężne lub zostaną zużyte w ciągu 12 miesięcy. Do rzeczowych aktywów obrotowych zalicza się m.in. towary nabyte w celu odsprzedaży w stanie nieprzetworzonym. Są to wytworzone przez inne jednostki rzeczowe składniki aktywów obrotowych nabyte przez jednostkę z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży (w niezmienionej postaci).

W tym miejscu należy podkreślić, że o klasyfikacji nieruchomości do środków trwałych lub towarów handlowych decyduje sam podatnik (bądź podmiot, za pośrednictwem którego prowadzi on pozarolniczą działalność gospodarczą, np. spółka osobowa), który przy podejmowaniu tej decyzji powinien mieć na uwadze przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określające w szczególności kryteria jakie musi spełniać składnik majątku, aby mógł być uznany za środek trwały. Decyzja w tym zakresie nie może mieć jednak charakteru dowolnego, natomiast decydujące znaczenie dla kwalifikacji tej nieruchomości powinno mieć jej przeznaczenie. Jeżeli spółka zamierza nieruchomość w przyszłości sprzedać i z takim zamiarem zostanie ona wniesiona do spółki – powinna być ona uznana za towar handlowy.

Jeżeli natomiast nieruchomość ta ma być wykorzystywana w inny sposób na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (niepowodujący przeniesienia prawa jej własności) – powinna zostać uznana za środek trwały.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Nieruchomość gruntowa została zakwalifikowana przez Wnioskodawcę jako towar handlowy. Nieruchomość nie była środkiem trwałym Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i Spółki komandytowej.

Jeżeli bowiem nieruchomość ta nie stanowiła środka trwałego w Spółce z o. o. tylko była kwalifikowana jako towar handlowy nie może być na tym etapie przekwalifikowana na środek trwały, tym bardziej, ze jest ona przeznaczona do dalszej odsprzedaży.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym przedmiotowa nieruchomość gruntowa została wniesiona aportem celem powiększenia majątku spółki. Jak wynika z opisu zdarzenia Spółka potraktowała nabytą nieruchomość gruntową jako towar handlowy przeznaczony do dalszej odsprzedaży. Nieruchomość gruntowa nie stanowiła w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością a następnie w spółce komandytowej środka trwałego. Wskazano, że Nieruchomość gruntowa nie była ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowiła ona towar handlowy.

Przychody uzyskiwane ze sprzedaży nieruchomości stanowiących towar handlowy w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, będą stanowiły przychód z tej działalności.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy prawne oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, Spółka nie może przyjąć w swoich księgach Nieruchomości jako środek trwały, z uwagi na fakt, iż przedmiotowa nieruchomość została zakwalifikowana zarówno przez Spółkę z o .o. jak i Spółkę komandytową jako towar handlowy a nie jako środek trwały. Oznacza to, że do ustalenia wartości początkowej Nieruchomości gruntowej nie będą miały zastosowania wskazane przez Wnioskodawcę przepisy, dotyczące ustalania wartości początkowej środków trwałych, w tym zwłaszcza art. 22g ww. ustawy, lecz przepisy dotyczące wyceny towarów handlowych.

Odnosząc się natomiast do zagadnienia przedstawionego w pytaniu Nr 2 zauważyć należy, że:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Zatem, o możliwości zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje łączne spełnienie następujących warunków:

• pomiędzy tym wydatkiem a przychodami istnieje związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie już istniejącego źródła przychodów;
  

• wydatek nie został wymieniony w art. 23 ust. 1 ww. ustawy, zawierającym katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.
  
  
  

Kosztami uzyskania przychodów mogą być zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo - skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, ale dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione i podmiot zobowiązany jest do ich ponoszenia.

Natomiast stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
   
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
   
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Należy zauważyć, iż powyższy przepis dotyczy składników majątkowych będących środkami trwałymi oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi, w konsekwencji nie może on być stosowany do opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, gdyż jak wskazano w jego treści wniesiona aportem do Spółki z o. o ., która to spółka przekształciła się w Spółkę komandytową nieruchomość nie była przez Nią zaliczona do środków trwałych, a stanowiła dla Spółki towar handlowy.

Mając to na uwadze, a także fakt, iż w ustawie nie ma przepisu szczególnego regulującego omawianą kwestię, należy stwierdzić, iż koszty uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, należy ustalać na podstawie zasad ogólnych, czyli w tym przypadku na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy, który znajduje zastosowanie do przedmiotowej sprawy, należy stwierdzić, iż wskazuje on wyraźnie na koszty poniesione w celu uzyskania przychodu przez podatnika. Biorąc pod uwagę fakt, iż przychodem Spółki będzie kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, kosztem uzyskania tych przychodów będą wydatki poniesione na ich nabycie. W związku z tym, iż Spółka z o. o następnie przekształcona w Spółkę komandytową - nabyła nieruchomość w drodze aportu, wydając w zamian udziały o określonej wartości nominalnej, to właśnie wartość nominalna wydanych udziałów będzie kosztem uzyskania przychodów tej Spółki z tytułu przedmiotowej sprzedaży wniesionej wcześniej aportem nieruchomości.

Tym samym, do wyliczenia wartości wydatków związanych z nabyciem przedmiotowej Nieruchomości, co do zasady należy przyjąć wartość nominalną wydanych udziałów w zamian za aport.

Mając powyższe na uwadze powyższe stwierdzić należy, że kosztem uzyskania przychodu w przypadku sprzedaży lokali znajdujących się w budynkach wybudowanych na powyższej Nieruchomości będzie wartość nominalna nabytych udziałów w proporcji przypadającej na powierzchnię lokalu powiększona o przypadające na dany lokal proporcjonalne koszty budowy w proporcji do przypadającego Wnioskodawcy prawa do udziału w zysku Spółki.

A zatem sposób określenia dochodu ze zbycia nieruchomości jest nieprawidłowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.