Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4511.458.2016.1.NL
z 6 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lipca 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 1 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w związku z otrzymaniem faktury korygującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2016 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w związku z otrzymaniem faktury korygującej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 2001 r. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej (dalej: „Spółka”) powstałej z przekształcenia spółki cywilnej w trybie art. 26 § 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.). Dochody osiągane przez Wnioskodawcę z udziału w Spółce są opodatkowane na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: „updof”).

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji pozostałych wyrobów z mineralnych surowców niemetalicznych, produkcji karmy dla zwierząt, produkcji pozostałych wyrobów ceramicznych.

Spółka prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.).

Na podstawie umowy sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług dystrybucji, zawartej przez Spółkę z o.o. (dalej: „Operator”) na potrzeby prowadzonej działalności Spółka nabywa energię elektryczną oraz usługi jej dystrybucji.

W miesiącu grudniu 2015 r. odbyło się spotkanie Przedstawicieli Operatora ze Współwłaścicielami Spółki Jawnej w sprawie stwierdzonych przez Operatora nieprawidłowości w rozliczeniach punktu poboru energii elektrycznej. W trakcie spotkania Operator przedstawił historię zużycia energii dla punktu poboru i omówił szczegółowo sytuację podczas której doszło do omyłki skutkującej błędnym rozliczeniem. Błąd w rozliczeniach był spowodowany zmianą mnożnej układu pomiarowego związanej ze zwiększeniem mocy umownej obiektu. Zmieniono przekładnię przekładników prądowych na napięciu 15 kV, lecz nie wprowadzono zmian do komputera (do licznika). Fakt ten wpłynął na błędne rozliczenia ilości zużycia energii elektrycznej. W miesiącu styczniu 2016 r. na adres siedziby Spółki wpłynęły faktury korygujące „in plus” wystawione przez Operatora w dniu 5 stycznia 2016 r. które korygują (zwiększają) wartość dostaw energii elektrycznej oraz świadczonych dla Spółki usług dystrybucji za okres 2 lat wstecz, tj. od 1 października 2013 r. do 30 września 2015 r. Przyczyną wystawienia przedmiotowych korekt faktur na łączną kwotę „in plus” 968.175,67 zł była pomyłka ludzka polegająca na błędnym wprowadzeniu przez pracownika Operatora mnożnej w okresie 2 lat wstecz, tj. od 1 października 2013 r. dla punktu poboru Spółki.

W dniu 20 stycznia 2016 r. pomiędzy Spółką a Operatorem została zawarta ugoda pozasądowa w wyniku której spłata zadłużenia z tytułu pobranej przez Spółkę energii elektrycznej wraz z usługami dystrybucji, wynikającego z wystawionych przez Operatora faktur korygujących rozłożona została na 18 rat. W wyniku takiego stanu rzeczy w złożonych przez Wnioskodawcę wcześniej zeznaniach podatkowych o wysokości osiągniętego dochodu (PIT-36L) za rok podatkowy 2013, 2014 zadeklarowana wysokość kosztów uzyskania przychodów z udziału w Spółce nie uwzględnia przypadających na osobę Wnioskodawcy (proporcjonalnie do prawa do udziału w zysku) kosztów uzyskania przychodów w zakresie kwot netto wynikających z otrzymanych przez Spółkę korekt „in plus” do faktur pierwotnych dokumentujących poniesione w latach 2013-2014 koszty energii elektrycznej oraz koszty usług dystrybucji.

W stosunku do poniesionych przez Spółkę w latach 2013-2015 kosztów energii elektrycznej oraz usług dystrybucji udokumentowanych fakturami „pierwotnymi” nie miał zastosowania przepis art. 24d updof.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku gdy w przedstawionym stanie faktycznym, przy ustalaniu dochodu z udziału w spółce jawnej (dalej: „Spółka”) której Wnioskodawca jest wspólnikiem, nie zostały uwzględnione przypadające na jego osobę (proporcjonalnie do prawa do udziału w zysku) koszty uzyskania przychodów w zakresie kwot netto wynikających z otrzymanych przez Spółkę w styczniu 2016 r. korekt faktur „in plus” z dnia 5 stycznia 2016 r. do faktur „pierwotnych” dokumentujących poniesione przez Spółkę koszty zużytej energii elektrycznej oraz usług dystrybucji w latach 2013-2014, ciąży na Wnioskodawcy obecnie obowiązek dokonania w tym zakresie stosownej korekty (zwiększenia) zadeklarowanych kosztów uzyskania przychodów z tytułu udziału w Spółce, zmniejszenia uprzednio ustalonego dochodu, a w konsekwencji skorygowania złożonych wcześniej zeznań PIT-36L za lata podatkowe 2013, 2014?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.; dalej: „updof”), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Jak stanowi art. 8 ust. 1a updof przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W świetle zaś postanowień art. 8 ust. 2 pkt 1 updof zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do: rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 updof, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 7c updof, dodany na mocy art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz.U. z 2015 r, poz. 1595; dalej: „ustawa zmieniająca”), który wszedł w życie 1 stycznia 2016 r., jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Zgodnie zaś z obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. przepisem art. 22 ust. 7d updof wprowadzonym na mocy art. 2 pkt 2 ustawy zmieniającej jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 7c, podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 22 ust. 7e wyżej powołanej ustawy, przepisów ust. 7c i 7d nie stosuje się do korekty kosztów uzyskania przychodów, do których ma zastosowanie art. 24d, oraz jeżeli korekta dotyczy kosztu uzyskania przychodów związanego z zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.

Na podstawie art. 11 ustawy zmieniającej przepisy ustaw zmienianych, w jej art. 2-4, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, stosuje się do korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, uzyskanych lub poniesionych przed dniem wejścia w życie tej ustawy.

Jak wyjaśniło również Ministerstwo Finansów w komunikacie zamieszczonym na swojej stronie internetowej, nowe zasady korygowania kosztów i przychodów wchodzą w życie od 1 stycznia 2016 r. i mają zastosowanie również do korekty kosztów i przychodów, uzyskanych lub poniesionych przed 1stycznia 2016 r., jeżeli zdarzenie powodujące korektę wystąpi po tym dniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie faktycznym tej sprawy kluczowy jest fakt, że przyczyną wystawienia przez Operatora korekt faktur „in plus” jest błąd wprowadzenia mnożnej, a więc oczywista omyłka. W tym stanie rzeczy skoro wystawione przez Operatora faktury „pierwotne” błędnie dokumentowały stan faktyczny w zakresie zużycia przez Spółkę energii elektrycznej wraz z usługami dystrybucji to w konsekwencji, w stosunku do korekty (zwiększenia) poniesionych z tego tytułu kosztów uzyskania przychodów nie znajdą zastosowania obowiązujące od 1stycznia 2016 r. przepisy art. 22 ust. 7c-7d updof.

Podsumowując, Wnioskodawca stwierdza że w przedstawionym stanie faktycznym niezbędne jest dokonanie stosownej korekty złożonych przez niego zeznań o wysokości osiągniętego dochodu za rok podatkowy 2013, 2014 i tym samym zmiana (zwiększenie) wykazanej uprzednio informacyjnie kwoty kosztów uzyskania przychodów Spółki, zwiększenie kwoty kosztów uzyskania przychodów przypadających na jego osobę z uwzględnieniem postanowień art. 8 ust. 2 pkt 1 updof oraz w konsekwencji zmniejszenie kwoty osiągniętego przez Wnioskodawcę dochodu z tytułu udziału w Spółce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z dniem 1 stycznia 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz.U. z 2015 r. poz. 1595, dalej: „ustawa nowelizująca”).

Ustawa ta dokonała nowelizacji ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: „updof”), m.in. poprzez dodanie do art. 22 ustępu 7c. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Art. 11 ustawy nowelizującej stanowi z kolei, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, stosuje się do korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, uzyskanych lub poniesionych przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej. Mając na uwadze powyższy przepis przejściowy, należy zaznaczyć, że nowe regulacje mają zastosowanie również do korekty przychodów i kosztów uzyskania przechodów, uzyskanych lub poniesionych przed 1 stycznia 2016 r., jeżeli zdarzenie powodujące korektę wystąpi po 31 grudnia 2015 r.

Z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej wynika, że moment ujęcia faktury korygującej, zarówno po stronie przychodów, jak i kosztów podatkowych, powinien być uzależniony od okoliczności, jakich dotyczy ta faktura. Jeżeli pierwotnie sporządzona faktura błędnie dokumentowała stan faktyczny, a więc korekta jest wynikiem błędu (zawierała pomyłki np. w ilości, cenie lub kwocie podatku VAT), wówczas korekta powinna być przyporządkowana wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego (odpowiednio daty poniesienia kosztu), wynikającego z faktury pierwotnej. Natomiast w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, które miało miejsce w dacie jej wystawienia (stan faktyczny), a faktura korygująca została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych zdarzeń, a więc okoliczności mających wpływ na zmianę przychodów powstałych już po wystawieniu faktury pierwotnej, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu czy zwrot towaru, fakturę korygującą należy rozliczyć na bieżąco, z datą jej wystawienia.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, zdarzeniem powodującym konieczność dokonania przez Wnioskodawcę korekty kosztów uzyskania przychodów, zdaniem Wnioskodawcy była oczywista pomyłka ludzka. W opisanym staniem faktycznym Wnioskodawca przedstawił, że błąd w rozliczeniach był spowodowany zmianą mnożnej układu pomiarowego związanej ze zwiększeniem mocy umownej obiektu. Zmieniono przekładnię przekładników prądowych na napięciu 15 kV, lecz nie wprowadzono zmian do komputera (do licznika). Fakt ten wpłynął na błędne rozliczenia ilości zużycia energii elektrycznej. W miesiącu styczniu 2016 r. na adres siedziby Spółki wpłynęły faktury korygujące „in plus” wystawione przez Operatora w dniu 5 stycznia 2016 r. które korygują (zwiększają) wartość dostaw energii elektrycznej oraz świadczonych dla Spółki usług dystrybucji za okres 2 lat wstecz, tj. za okres od 1 października 2013 r. do 30 września 2015 r. Konkludując, przyczyną wystawienia przedmiotowych korekt faktur na łączną kwotę „in plus” 968.175,67 zł była pomyłka ludzka polegająca na błędnym wprowadzeniu przez pracownika Operatora mnożnej w ww. okresie dla punktu poboru Spółki.

W związku z powyższym faktury korygujące, które Operator wystawił w 2016 roku, dotyczące omyłkowego naliczenia kwot odpowiadających zużytej energii elektrycznej oraz usług dystrybucji w przypadku których pierwotnie sporządzone faktury zawierały, jak wskazała Spółka, oczywiste pomyłki, a więc nieprawidłowo dokumentowały stan faktyczny, dokumenty te należy rozliczyć „wstecz”, cofając się do okresu rozliczeniowego, w którym wykazany był pierwotny przychód. A zatem Wnioskodawca zobowiązany jest do dokonania korekty (zwiększenia) zadeklarowanych we wniosku kosztów uzyskania przychodów z tytułu udziału w Spółce, zmniejszenia uprzednio ustalonego dochodu, a w konsekwencji skorygowania złożonych wcześniej zeznań rocznych za lata podatkowe 2013, 2014.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wskazać przy tym należy, że stosownie do przedstawionego stanu faktycznego oraz zadanego pytania (wyznaczających zakres wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia określenia skutków podatkowych otrzymania przez Wnioskodawcę wskazanych we wniosku faktur korygujących. Nie była przedmiotem interpretacji ta część przedstawionego stanowiska, która odnosiła się do określenia czy zaistniałą przyczyną korekty była oczywista omyłka.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.