Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-484/16-2/BM
z 7 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 czerwca 2016 r. (data wpływu 28 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismami z 22 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.) oraz z 4 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości należącej do dłużniczki jest:

• nieprawidłowe w zakresie:
  
  • zwolnienia od podatku VAT sprzedaży domu jednorodzinnego wraz z gruntem działki nr 471/13 w części przyporządkowanej do sprzedaży tego domu jednorodzinnego,
  • zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki nr 419/13;
• prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy:
  
  • budynku byłej kotłowni,
  • budynku garażowego,
  • budynku gospodarczego,
  • dwóch szklarni,
  • budynku gospodarczego
  wraz z dostawą gruntu działki 471/13 w części przyporządkowanej do dostawy tych budynków.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości należącej do dłużniczki.

Ww. wniosek uzupełniono pismem z 22 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 13 września 2016 r. znak IBPP1/4512-484/16-1/BM oraz pismem z 4 października 2016 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W toku postępowania egzekucyjnego komornik będzie zbywać należącą do dłużniczki zabudowaną nieruchomość gruntową położoną w S przy ul. S, dla której SR prowadzi księgę wieczystą składającą się z działek geodezyjnych 419/13 i 471/13.

Na działce 471/13 znajdują się następujące zabudowania:

• budynek mieszkalny jednorodzinny klasa PKOB 1110 o powierzchni użytkowej 270,97 m² wzniesiony w pierwszej połowie lat 80 XX wieku,
• budynek byłej kotłowni klasa PKOB 1274 o powierzchni użytkowej 42,90 m² wzniesiony w pierwszej połowie lat 70 XX wieku,
• budynek garażowy klasa PKOB 1242 o powierzchni użytkowej 50,73 m² wzniesiony w pierwszej połowie lat 70 XX wieku,
• budynek gospodarczy klasa PKOB 1252 względnie 1251 o powierzchni użytkowej 19,74 m² wzniesiony w latach 80 XX wieku,
• dwie szklarnie klasa PKOB 1271 o powierzchni zabudowy 685 m² w stanie całkowitej dewastacji nadające się do rozbiórki,
• budynek gospodarczy PKOB 1252 względnie 1251 o powierzchni zabudowy 20 m² nadający się do rozbiórki.
  
  

Działka 419/13 niemal w całości utwardzona kostką brukową stanowiącą placyk manewrowy klasa PKOB 2112.

Utwardzenia dokonała Gmina. Mąż dłużniczki zawarł w 2003 r. z Gminą umowę, na mocy której strony zobowiązały się do zamiany gruntami, użyczając sobie równocześnie te grunty, które w przyszłości miały być przedmiotem zamiany. Gmina uzyskała prawo prowadzenia inwestycji na użyczonym gruncie. Nie doszło do tej pory do zawarcia umowy zamiany gruntów.

W planie zagospodarowania przestrzennego nieruchomość położona w strefach oznaczonych:

1. symbolem IMN – przeznaczone na cele zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem zabudowy usługowej, zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej oraz hoteli, moteli, hosteli i pensjonatów,
2. symbolem U – cele zabudowy usługowej,
3. symbolem KDD – cele dróg publicznych klasy dojazdowej.
   
   

Dłużniczka w toku postępowania złożyła następujące oświadczenia:

1. nabyła nieruchomość 13 sierpnia 2011 r. w drodze spadkobrania po mężu na mocy Postanowienia Sądu z dnia 10 września 2012 r. stwierdzającego nabycie spadku,
2. dłużniczka od nabycia nieruchomości nie dokonywała na niej żadnych nakładów ani remontów,
3. w związku z dostawą nieruchomości nie należy naliczać podatku VAT.
   
   

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Dłużniczka prowadziła działalność gospodarczą do 9 stycznia 2014 r., jednoosobowa działalność gospodarcza, handel kwiatami, zarejestrowała działalność w 1997 roku.
   
2. Dłużniczka w okresie od 2003 do 9 stycznia 2014 r. jest podatnikiem podatku VAT, sama chciała zostać podatnikiem VAT.
   
3. Na pytanie tut. Organu „W jakim celu dłużnik w dniu 13 sierpnia 2011 r. wszedł w posiadanie wskazanych we wniosku nieruchomości nr 419/13 i 471/13 w drodze nabycia spadku po mężu”, Wnioskodawca odpowiedział: „nabyła w drodze testamentu po mężu, „bo jej się to należało”.
   
4. Na pytanie tut. Organu: „W jaki konkretnie sposób nieruchomości mające być przedmiotem sprzedaży były wykorzystywane przez dłużnika, czy były wykorzystywane w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (jakiej?), czy w inny sposób – jaki? – proszę podać odrębnie dla działek oraz budynków, budowli posadowionych na każdej z działek”, Wnioskodawca odpowiedział, że dłużniczka przez rok lub dwa hodowała i sprzedawała kwiaty na terenie działki 471/13.
   
5. Na pytanie tut. Organu „Czy ww. nieruchomości (w całości lub części – jakiej?) były przedmiotem najmu, dzierżawy albo umowy o podobnym charakterze (jakie pożytki dłużnik czerpał z tego tytułu)”, Wnioskodawca odpowiedział: „Nie”.
   
6. Na pytanie tut. Organu „Czy ww. działki były wykorzystywane do prowadzonej przez dłużnika działalności rolniczej, jeśli tak to jakie konkretnie płody rolne uzyskiwał dłużnik z ww. gruntów rolnych lub w jaki sposób dłużnik wykorzystywał rolniczo ten teren, czy dłużnik dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z ww. użytków rolnych”, Wnioskodawca odpowiedział, że prowadzona przez dłużniczkę działalność była działalnością rolniczą - hodowla kwiatów, tak - dokonywała sprzedaży wyhodowanych kwiatów.
   
7. Powyższe płody rolne – kwiaty – były sprzedawane jako opodatkowane VAT.
   
8. Na pytanie tut. Organu „Czy w odniesieniu do ww. działek, dłużnik dokonał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia np. budowa drogi, uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp., jeśli tak to jakie. kiedy i w jakim celu”, Wnioskodawca odpowiedział: „dokonała remontu parteru budynku mieszkalnego, wymieniła 6 okien, remont 2 łazienek, kominek - wartość remontu ok. 100 tys. zł”.
   
9. Na pytanie tut. Organu „Czy dłużnik poczynił jakiekolwiek działania dotyczące zwiększenia wartości nieruchomości, uatrakcyjnienia nieruchomości, jeśli tak to jakie i kiedy (np. wydzielenie, podział, budowa drogi, doprowadzenie sieci wodociągowej, energetycznej)”, Wnioskodawca odpowiedział: „zapłaciła 5 tys. zł za wydzielenie jednej działki, którą następnie sprzedała”.
   
10. Na pytanie tut. Organu „Czy w stosunku do przedmiotowych działek dłużnik podejmował takie działania jak: zmiana przeznaczenia terenu, wystąpienie o decyzję o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, lub jakiegokolwiek inne działania, jeśli tak to jakie i w jakim celu”, Wnioskodawca odpowiedział, że „doszło do zmiany planu zagospodarowania przestrzennego - zmiana gruntów rolnych na budowlane, nie podejmowała innych działań”.
    
11. Na pytanie tut. Organu „Czy dłużnik zamierza w przyszłości dokonywać dostaw innych nieruchomości niż wymienionych we wniosku, jeśli tak to jakich i kiedy”, Wnioskodawca odpowiedział, że nie.
    
12. Na pytanie tut. Organu „Czy dłużnik posiada jeszcze inne nieruchomości gruntowe zabudowane lub niezabudowane (oprócz opisanych we wniosku) przeznaczone w przyszłości do sprzedaży – jeśli tak to ile i jakie oraz kiedy, w jakim celu i w jaki sposób nabyte i wykorzystywane”, Wnioskodawca odpowiedział, że nie.
    
13. Na pytanie tut. Organu „Czy dłużnik dokonywał już sprzedaży innych nieruchomości jeśli tak to należy podać odrębnie do każdej sprzedanej nieruchomości”, Wnioskodawca odpowiedział: „tak – jednej”.
    
    1. Na pytanie tut. Organu „Jakie to nieruchomości”, Wnioskodawca odpowiedział: „jedna działka wydzielona z 471/13, sprzedana jako działka rolna”.
    2. Na pytanie tut. Organu „Kiedy i w jaki sposób dłużnik wszedł w posiadanie tych nieruchomości”, Wnioskodawca odpowiedział: „spadek”.
    3. Na pytanie tut. Organu „W jakim celu nieruchomości te zostały nabyte przez dłużnika”, Wnioskodawca odpowiedział: „bo się jej spadek należał”.
    4. Na pytanie tut. Organu „W jaki sposób nieruchomości były wykorzystywane przez dłużnika od momentu wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży”, Wnioskodawca odpowiedział „szklarnia, przechowywała kwiaty”.
    5. Na pytanie tut. Organu „Kiedy dłużnik dokonał ich sprzedaży i co było przyczyną ich sprzedaży”, Wnioskodawca odpowiedział: „sprzedaż w 2015 roku, przyczyną była potrzeba częściowej spłaty zadłużenia”.
    6. Na pytanie tut. Organu „Ile działek zostało sprzedanych i jakich (niezabudowanych czy zabudowanych, jeśli zabudowanych to czy były to nieruchomości mieszkalne czy użytkowe)”, Wnioskodawca odpowiedział: „1 działka, w momencie sprzedaży działka była niezabudowana”.
    7. Na pytanie tut. Organu „Czy dłużnik z tytułu ich sprzedaży odprowadzał podatek VAT, składał deklaracje VAT-7 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R”, Wnioskodawca odpowiedział: „nie”.
    8. Na pytanie tut. Organu „Na co zostały przeznaczone środki uzyskane ze sprzedaży ww. nieruchomości”, Wnioskodawca odpowiedział: „wszystko poszło na spłatę zadłużenia”.
14. Działka 471/13.
    
    1. Posadowione na działce nr 471/13 obiekty tj. budynek mieszkalny jednorodzinny, budynek byłej kotłowni, budynek garażowy, budynek gospodarczy o pow. 19,74 m², dwie szklarnie, budynek gospodarczy o pow. 20 m² są trwale związane z gruntem.
    2. Na pytanie tut. Organu „Czy ww. obiekty tj. budynek mieszkalny jednorodzinny, budynek byłej kotłowni, budynek garażowy, budynek gospodarczy o pow. 19,74 m², dwie szklarnie, budynek gospodarczy o pow. 20 m² będą w momencie dostawy budynkami, budowlami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.) i Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz.U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) (należy wskazać oddzielnie dla każdego z obiektów)”, Wnioskodawca odpowiedział, że są to obiekty budowlane.
    3. Na pytanie tut. Organu „Przez kogo zostały wybudowane ww. obiekty tj. budynek mieszkalny jednorodzinny, budynek byłej kotłowni, budynek garażowy, budynek gospodarczy o pow. 19,74 m², dwie szklarnie, budynek gospodarczy o pow. 20 m², kiedy oddano je do użytku, w tym czy to dłużnik je wybudował, oddał do użytku – kiedy (należy wskazać odrębnie dla każdego z obiektów)”, Wnioskodawca odpowiedział: „mąż dłużniczki, brat męża, teściowa i dłużniczka, lata 1982-84, nie określono udziału w inwestycji – dotyczy domu jednorodzinnego, reszta budynków lata 1967-70. W latach 1982-84 doprowadzono dom do stanu surowego zamkniętego, w kolejnych latach dokonywano dalszych nakładów, wykańczano wnętrze”.
    4. Na pytanie tut. Organu „Kiedy (proszę o podanie daty) wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) ww. obiektów mających być przedmiotem sprzedaży komorniczej dla potrzeb działalności gospodarczej dłużnika (proszę wskazać odrębnie dla każdego z obiektów)”, Wnioskodawca odpowiedział: „dłużniczka zaczęła wykorzystywać budynki (za wyjątkiem domu jednorodzinnego) dla potrzeb działalności gospodarczej z momentem nabycia spadku. Dom nie był wykorzystywany dla potrzeb działalności gospodarczej.”
    5. Ww. obiekty budowlane mające być przedmiotem sprzedaży nie były/nie są przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.
    6. Na pytanie tut. Organu „W jaki sposób i do jakich czynności w ramach działalności gospodarczej dłużnika były wykorzystywane mające być przedmiotem sprzedaży ww. obiekty w całym okresie ich posiadania tj. do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT, do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT”, Wnioskodawca odpowiedział, że dom nie był wykorzystywany dla potrzeb działalności gospodarczej. Reszta budynków była wykorzystywana do hodowli kwiatów, które dłużniczka sprzedawała, sprzedaż opodatkowywała VAT i odprowadzała go.
    
    
    
15. Działka 419/13.
    
    1. Posadowiony na ww. działce nr 419/13 placyk manewrowy będzie w momencie dostawy budowlą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. (tj. Dz.U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.) i Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz.U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) trwale związaną z gruntem.
    2. Na pytanie tut. Organu „Z treści wniosku wynika, że utwardzenia ww. placyku manewrowego dokonała Gmina a „mąż dłużniczki zawarł w 2003 r. z Gminą umowę, na mocy której strony zobowiązały się do zamiany gruntami, użyczając sobie te grunty (…). Gmina uzyskała prawo prowadzenia inwestycji na użyczonym gruncie. Nie doszło do tej pory do zawarcia umowy zamiany.” Należy zatem wyjaśnić Dlaczego nie doszło do tej pory do zawarcia ww. umowy zamiany”, Wnioskodawca odpowiedział: „z powodu choroby męża”.
    3. Na pytanie tut. Organu „Kiedy Gmina wybudowała ww. placyk manewrowy, kiedy oddała go do użytku (w całości lub w części – jakiej?), Wnioskodawca odpowiedział: „2005 – rok budowy i oddania do użytku”.
    4. Gmina władała działką od 2005 roku, podstawą władania była umowa przewidująca późniejszą zamianę.
    5. Na pytanie tut. Organu „W jaki sposób, przez kogo i przez jaki okres ww. placyk manewrowy był wykorzystywany, czy był wykorzystywany przez męża dłużnika/dłużnika, czy przez inne podmioty, jakie, na jakiej podstawie”, Wnioskodawca odpowiedział: „placyk jest publicznie dostępny, ludzie na nim zawracają albowiem nieruchomość jest położona przy „ślepej” ulicy”.
    6. Na pytanie tut. Organu „Czy ww. placyk manewrowy po wybudowaniu był/jest własnością Gminy (w całości lub w części – jakiej?), jeśli nie to czyją był/jest własnością w całości lub w części – jakiej?), Wnioskodawca odpowiedział: „pierwotnie był własnością męża dłużniczki, obecnie jest jej”.
    7. Na pytanie tut. Organu „Czy mąż dłużnika/dłużnik wszedł w ekonomiczne posiadanie ww. placyku manewrowego (lub jego części) posadowionego na działce (…)? Jeśli tak to w jakim celu i w jaki sposób go wykorzystywał (lub jego część?)”, Wnioskodawca odpowiedział, że placyk był publicznie dostępny, nikt nie pobierał żadnych opłat.
    8. Na pytania tut. Organu „Czy mąż dłużnika/dłużnik kiedykolwiek, jeśli tak to kiedy, był w posiadaniu ekonomicznym przedmiotowego placyku manewrowego (lub jego części) i czy wydał go (lub jego część) innemu podmiotowi w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, jeśli tak to kiedy i komu oraz na podstawie jakiej umowy”, „Czy właściciel ww. placyku manewrowego ponosił na rzecz właściciela działki (…) jakiekolwiek opłaty, jeśli tak to kiedy, jakie, w jakiej wysokości, z jakiego tytułu”, „Czy doszło do rozliczeń nakładów, poniesionych przez Gminę na wybudowanie ww. placyku manewrowego (lub jego części) z mężem dłużnika/dłużnikiem, jeśli tak to kiedy, w jakim zakresie”, Wnioskodawca odpowiedział odnośnie wszystkich tych pytań: „nie”.
    9. Na pytania tut. Organu „Kiedy (proszę o podanie daty) i przez kogo (Gminę, męża dłużnika/dłużnika) wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) ww. placyku manewrowego (lub jego części)”, Wnioskodawca odpowiedział, że Gmina po wybudowaniu przeznaczyła go do użytku publicznego, placyk nie jest ogrodzony, korzystają wszyscy okoliczni mieszkańcy”.
    10. Ww. placyk manewrowy (lub jego część) nie był/nie jest przedmiotem najmu.
    11. Ww. placyk manewrowy nie był wykorzystywany przez dłużnika do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, zwolnionych czy niepodlegających opodatkowaniu.
    12. Ww. działka oznaczona jest w planie zagospodarowania przestrzennego symbolem KDD z przeznaczeniem podstawowym droga publiczna klasa dojazdowa, zagospodarowanie towarzyszące – ścieżki rowerowe, infrastruktura techniczna, zieleń urządzona, obiekty małej architektury.
    
    
    

Dodatkowo dłużniczka podała, iż w okresie prowadzenia działalności gospodarczej płaciła podatek rolny od metra szklarni, dochodowy PIT 5 oraz podatek VAT. Oświadczyła, że podatku VAT nie musiała płacić, płaciła bo chciała i wymagali tego kontrahenci.

W piśmie z 4 października 2016 r. Wnioskodawca podał ponadto:

1. dom jednorodzinny wykorzystywany był wyłącznie do celów mieszkaniowych dłużnika, pozostałe budynki do celów działalności gospodarczej;
2. informacja, że dłużniczka nie dokonywała nakładów ani remontów nie dotyczy budynku mieszkalnego. Dłużniczka dokonywała remontu budynku mieszkalnego, jednak wg informacji posiadanych przez Wnioskodawcę, nakłady te nie były ulepszeniami w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dostawa w ramach postępowania egzekucyjnego zabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w S przy ul. S, dla której SR prowadzi księgę wieczystą objęta będzie zwolnieniem z podatku VAT określonym w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2011 Nr 177 poz. 1054 – j.t.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa w ramach postępowania egzekucyjnego zabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w S przy ul. S, dla której SR prowadzi księgę wieczystą objęta będzie zwolnieniem z podatku VAT określonym w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z 11.03.2004 o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2011 Nr 177 poz. 1054 - j.t.) ze względu na fakt, iż:

1. pierwsze zasiedlenie budynków nastąpiło przed 1989 rokiem
2. nieruchomość jest zabudowana
3. dłużnik w ciągu ostatnich 5 lat nie dokonywał na nieruchomościach nakładów przekraczający 1/3 wartości nieruchomości.
   
   

Dostawa wszystkich działek będzie zwolniona z podatku VAT. Komornik stoi na stanowisku, że nawet, jeżeli na terenie nieruchomości znajdują się ruiny po budynkach, należy traktować grunt jako zabudowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe w zakresie:
  
  • zwolnienia od podatku VAT sprzedaży domu jednorodzinnego wraz z gruntem działki nr 471/13 w części przyporządkowanej do sprzedaży tego domu jednorodzinnego,
  • zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki nr 419/13;
• prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy:
  
  • budynku byłej kotłowni,
  • budynku garażowego,
  • budynku gospodarczego,
  • dwóch szklarni,
  • budynku gospodarczego

wraz z dostawą gruntu działki 471/13 w części przyporządkowanej do dostawy tych budynków.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania ze sobą zagadnień będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, tut. Organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 tej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa nieruchomości, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W kontekście powyższego dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Zatem należy stwierdzić, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego.

Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Zwrócić przy tym należy uwagę na rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10), oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Z treści wskazanego orzeczenia wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, iż majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie czy dany podmiot – w odniesieniu do konkretnej czynności – działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W przedmiotowej sprawie, w zakresie dostawy budynku mieszkalnego jednorodzinnego (klasa PKOB 1110) posadowionego na działce nr 471/13 oraz dostawy działki nr 419/13 dłużniczka nie wykazała aktywności w rozporządzaniu tymi nieruchomościami wykraczającej poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy należy podkreślić, że dłużniczka prowadziła działalność gospodarczą i była podatnikiem podatku VAT, jednak przedmiotowy dom nie był wykorzystywany dla potrzeb działalności gospodarczej; dom jednorodzinny wykorzystywany był wyłącznie do celów mieszkaniowych dłużniczki. Nabycie w 2011 r. nastąpiło w drodze spadkobrania po mężu na mocy postanowienia Sądu z 10 września 2012 r.

Z wniosku wynika również, że nieruchomość nie była przedmiotem najmu, dzierżawy albo umowy o podobnym charakterze (dłużniczka nie czerpała z tego tytułu pożytków).

Z przedstawionego we wniosku opisu dotyczącego działki nr 419/13 niemal w całości utwardzonej kostką brukową stanowiącą placyk manewrowy wynika, że mąż dłużniczki zawarł w 2003 r. z Gminą umowę, na mocy której strony zobowiązały się do zamiany gruntami, użyczając sobie równocześnie te grunty, które w przyszłości miały być przedmiotem zamiany. Gmina uzyskała prawo prowadzenia inwestycji na użyczonym gruncie. Nie doszło do zawarcia umowy zamiany gruntów z powodu choroby męża dłużniczki. Gmina wybudowała ww. placyk manewrowy i oddała go do użytku w 2005 r. Od tego roku bowiem Gmina władała działką na podstawie umowy przewidującej późniejszą zamianę. Placyk manewrowy jest publicznie dostępny, ludzie na nim zawracają albowiem nieruchomość jest położona przy „ślepej” ulicy, nikt nie pobierał żadnych opłat. Mąż dłużniczki/dłużniczka nie byli w posiadaniu ekonomicznym tego placyku, nie doszło też do rozliczeń nakładów poniesionych przez Gminę na wybudowanie ww. placyku manewrowego z mężem dłużniczki/dłużniczką.

Z kolei z opisu sprawy podanego w odniesieniu do działki nr 419/13 wynika, że na działce tej dłużniczka nie prowadziła działalność gospodarczej (Wnioskodawca podał bowiem, że działalność gospodarczą przez rok lub dwa dłużniczka prowadziła w postaci hodowli i sprzedaży kwiatów na terenie działki 471/13). Wzniesiony przez Gminę na terenie tej działki placyk manewrowy jest publicznie dostępny, ludzie na nim zawracają albowiem nieruchomość jest położona przy „ślepej” ulicy, nikt nie pobierał żadnych opłat. Mąż dłużniczki/dłużniczka nie byli w posiadaniu ekonomicznym przedmiotowego placyku manewrowego (lub jego części), nie wydawali go innemu podmiotowi w ramach czynności podlegających opodatkowaniu. Właściciel ww. placyku manewrowego nie ponosił na rzecz właściciela działki jakiejkolwiek opłaty, nie doszło też do rozliczeń nakładów poniesionych przez Gminę na wybudowanie ww. placyku manewrowego z mężem dłużniczki/dłużniczką.

Gmina po wybudowaniu przeznaczyła go do użytku publicznego, placyk nie jest ogrodzony, korzystają wszyscy okoliczni mieszkańcy; nie był/nie jest przedmiotem najmu; nie był wykorzystywany przez dłużniczkę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, zwolnionych czy niepodlegających opodatkowaniu.

Z powyższego nie wynika zatem, aby dłużniczka w odniesieniu do planowanej sprzedaży domu jednorodzinnego posadowionego na działce 471/13 oraz działki nr 419/13, zachowywała się w sposób zbliżony do podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie można więc dłużniczce dokonującej zbycia domu jednorodzinnego posadowionego na działce nr 471/13 wykorzystywanego wyłącznie w celach mieszkaniowych dłużniczki oraz działki nr 419/13 niewykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej – przypisać aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Ponadto dom jednorodzinny posadowiony na działce 471/13 oraz działka nr 419/13, na której znajduje się placyk manewrowy nie były wykorzystywane przez dłużniczkę w sposób ciągły dla celów zarobkowych, tj. nie były związane z prowadzoną działalnością rolniczą.

Dokonując zbycia ww. domu i działki nr 419/13 dłużniczka wykonywać będzie zatem czynności zarządu swoim majątkiem prywatnym. Nie można uznać, by planowana przez nią dostawa ww. domu i działki nr 419/13 przybrała formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą i zorganizowaną. Sprzedaży tych składników majątku dłużniczki nie można również związać z prowadzoną przez dłużniczkę działalnością rolniczą.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, również sprzedaż gruntu nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Wobec powyższego uznać należy, że:

• sprzedaż domu jednorodzinnego (klasa PKOB 1110) wraz z gruntem działki nr 471/13 w części przyporządkowanej do sprzedaży tego domu jednorodzinnego oraz
• sprzedaż działki nr 419/13

nie będą czynnościami podlegającymi opodatkowaniu VAT, gdyż dom jednorodzinny wykorzystywany był wyłącznie na prywatne (mieszkaniowe) cele dłużniczki i nie służył wykonywanej przez dłużniczkę działalności gospodarczej, podobnie jak działalności tej nie służyła działka nr 419/13.

Odnośnie pozostałych obiektów położonych na działce 471/13, tj.:

• budynku byłej kotłowni klasa PKOB 1274,
• budynku garażowego klasa PKOB 1242,
• budynku gospodarczego klasa PKOB 1252 względnie 1251,
• dwóch szklarni klasa PKOB 1271,
• budynku gospodarczego PKOB 1252 względnie 1251

należy zauważyć, że nie stanowiły one obiektów wykorzystywanych na cele prywatne dłużniczki, lecz były wykorzystywane dla potrzeb działalności gospodarczej. Stąd ich dostawa dokonywana będzie w ramach działalności gospodarczej dłużniczki zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT przez podmiot działający dla tej dostawy w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy.

W przedmiotowej sprawie działkę 471/13 dłużniczka otrzymała w drodze spadku po zmarłym mężu. Dłużniczka prowadziła od 1997 r. jednoosobową działalność gospodarczą, handel kwiatami, a w okresie od 2003 r. do 9 stycznia 2014 r. była podatnikiem podatku VAT w tym zakresie. Z momentem nabycia spadku dłużniczka zaczęła wykorzystywać budynki (za wyjątkiem domu jednorodzinnego) dla potrzeb działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazał, że dom nie był wykorzystywany dla potrzeb działalności gospodarczej, natomiast reszta budynków była wykorzystywana do hodowli kwiatów, które dłużniczka sprzedawała, sprzedaż opodatkowywała VAT.

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że ww. obiekty budowlane służyły dłużniczce do uzyskiwania stałych korzyści majątkowych z prowadzonej na tej nieruchomości działalności gospodarczej. Nie można zatem uznać, aby w tej konkretnej sytuacji dostawa ww. budynków: byłej kotłowni, garażowego, dwóch gospodarczych i dwóch szklarni stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym dłużniczki.

Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że dostawa tych obiektów wraz z przyporządkowaną do nich częścią działki nr 471/13 stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a dłużniczka z tytułu tej dostawy będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W tym miejscu należy jednak zauważyć, że zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a, warunku o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 8 ww. ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że na działce 471/13 znajdują się:

• budynek byłej kotłowni klasa PKOB 1274 o powierzchni użytkowej 42,90 m² wzniesiony w pierwszej połowie lat 70 XX wieku,
• budynek garażowy klasa PKOB 1242 o powierzchni użytkowej 50,73 m² wzniesiony w pierwszej połowie lat 70 XX wieku,
• budynek gospodarczy klasa PKOB 1252 względnie 1251 o powierzchni użytkowej 19,74 m² wzniesiony w latach 80 XX wieku,
• dwie szklarnie klasa PKOB 1271 o powierzchni zabudowy 685 m² w stanie całkowitej dewastacji nadające się do rozbiórki,
• budynek gospodarczy PKOB 1252 względnie 1251 o powierzchni zabudowy 20 m² nadający się do rozbiórki

Dłużniczka wskazała, że w odniesieniu do ww. obiektów od dnia nabycia nieruchomości nie dokonywała żadnych nakładów ani remontów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy oraz przedstawione przepisy prawa, w celu ustalenia czy dostawa ww. obiektów budowlanych posadowionych na działce 471/13 może korzystać ze zwolnienia, koniecznym jest zbadanie przesłanek określonych przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem ww. obiektów nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Należy w tym miejscu zauważyć, że takie rozumienie pojęcia „pierwszego zasiedlenia” odnosi się do art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT tj. do użytkowania przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu.

Mając na uwadze okoliczności przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku względem mających być przedmiotem dostawy wymienionych we wniosku obiektów budowlanych posadowionych na działce nr 471/13, doszło już do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Jak bowiem wskazano w opisie sprawy dłużniczka zaczęła wykorzystywać budynki (za wyjątkiem domu jednorodzinnego) dla potrzeb działalności gospodarczej z momentem nabycia spadku (w dniu 13 sierpnia 2011 r.).

Ponadto dłużniczka nie dokonywała żadnych nakładów dotyczących ww. obiektów znajdujących się na działce nr 471/13.

W związku z powyższym planowana dostawa ww. obiektów posadowionych na działce 471/13 i służących wykonywaniu przez dłużniczkę działalności gospodarczej nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Wobec powyższego uznać należy, że dostawa:

• budynku byłej kotłowni klasa PKOB 1274,
• budynku garażowego klasa PKOB 1242,
• budynku gospodarczego klasa PKOB 1252 względnie 1251,
• dwóch szklarni klasa PKOB 1271,
• budynku gospodarczego PKOB 1252 względnie 1251

oddanych do użytkowania przez dłużniczkę w dniu nabycia spadku tj. 13 sierpnia 2011 r., w stosunku do których pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata – będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT z uwagi na spełnienie warunków wynikających z tego przepisu.

Tym samym również dostawa gruntu działki 471/13 w części przyporządkowanej do dostawy tych budynków będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 29a ust. 8 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy, że dostawa w ramach postępowania egzekucyjnego zabudowanej nieruchomości gruntowej objęta będzie zwolnieniem z podatku VAT określonym w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług należało uznać za:

• nieprawidłowe w zakresie:
  
  • sprzedaży domu jednorodzinnego (klasa PKOB 1110) wraz z gruntem działki nr 471/13 w części przyporządkowanej do sprzedaży tego domu jednorodzinnego oraz
  • sprzedaży działki nr 419/13
  ponieważ sprzedaż ta będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu VAT;
  
• prawidłowe – w zakresie dostawy:
  
  • budynku byłej kotłowni klasa PKOB 1274,
  • budynku garażowego klasa PKOB 1242,
  • budynku gospodarczego klasa PKOB 1252 względnie 1251,
  • dwóch szklarni klasa PKOB 1271,
  • budynku gospodarczego PKOB 1252 względnie 1251

wraz z dostawą gruntu działki 471/13 w części przyporządkowanej do dostawy tych budynków.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.