INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu zakupu towarów handlowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, z określeniem przeważającej działalności 47.91.Z - sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub internet, opodatkowaną na zasadach ogólnych wg skali podatkowej. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Wnioskodawczyni w podatku od towarów i usług korzysta ze zwolnienia podmiotowego, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ze względu na nieprzekroczenie limitu określonego w art. 10 ww. ustawy, nie występuje także wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zakupy towarów handlowych (odzież nowa) przeznaczonych do dalszej odsprzedaży dokonywane są przez złożenie przez internet zamówienia u kontrahenta z Unii Europejskiej prowadzącego działalność gospodarczą.

Od kontrahenta z Unii Europejskiej Wnioskodawczyni otrzymuje, również przez internet, potwierdzenie zamówienia zawierające:

• numer zamówienia,

• datę zamówienia,

• adres i nazwę zamawiającego,

• numer katalogowy produktu, nazwę, ilość cenę jednostkową, wartość łączną zamówienia w walucie obcej.
  
  

Następnie, na podstawie tego zamówienia, z konta walutowego prowadzonego w związku z działalnością gospodarczą dokonywana jest zapłata za zakupiony towar kartą debetową. Dowód dokonania zapłaty stanowi wygenerowane z konta bankowego potwierdzenie zapłaty (dokument z adnotacją: dokument został wygenerowany elektronicznie i nie wymaga podpisu ani stempla, dokument sporządzony na podstawie art. 7 ustawy Prawo Bankowe). Ponadto, zawiera oznaczenie właściciela rachunku (tj. Wnioskodawczyni), datę transakcji, nazwę odbiorcy i kwotę transakcji w walucie obcej.

Następnie otrzymuje pocztą zamówiony towar, wraz ze specyfikacją zawierającą:

• numer zamówienia (odpowiadający numerowi na potwierdzeniu zamówienia),

• datę zamówienia,

• numer katalogowy produktu, nazwę,

• oznaczenie dostawcy.
  
  

Po otrzymaniu towar zostaje przyjęty do magazynu na podstawie sporządzonego opisu otrzymanego towaru – dowodu księgowego, będącego jednocześnie tłumaczeniem zamówienia, zawierającego:

• oznaczenie numeru opisu,

• nazwę i adres dostawcy,

• nazwę towaru, nr katalogowy, ilość szt., wartość jednostkową, łączną wartość otrzymanego towaru (towar wyceniony zostaje w walucie polskiej wg kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania towaru),

• datę i podpis osoby przyjmującej towar, tj. Wnioskodawczyni.
  
  

Wartość otrzymanego towaru handlowego księgowana jest w kol. 10 - zakup towarów handlowych - podatkowej księgi przychodów rozchodów, a następnie na podstawie sporządzonego przez Wnioskodawczynię dowodu księgowego, wartość ta korygowana jest o różnice kursowe, zgodnie z art. 24c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uwzględniając kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania faktycznej zapłaty za towar z konta walutowego.

W związku z faktem, iż Wnioskodawczyni korzysta ze zwolnienia w podatku od towarów i usług, jak i nie występuje u Niej wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, kontrahent unijny nie wystawi faktury. Za rachunek kontrahent unijny uznaje potwierdzenie zamówienia i nie przekazuje innych dokumentów. Zakupione towary sprzedawane są na terytorium kraju w systemie wysyłkowym przez serwis internetowy, a płatności za sprzedane towary ewidencjonowane są z uwzględnieniem danych odbiorcy, daty dokonania zapłaty i kwoty.

Dzienne zestawienie wpłat, stanowiące sprzedaż nieudokumentowaną fakturami i rachunkami, wpisywane jest do prowadzonej ewidencji sprzedaży, która jest podstawą wpisu do kol. 7 i 9 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Następnie ustalany jest dochód w ciągu roku podatkowego (stanowiący podstawę obliczenia zaliczek na podatek dochodowy), jako różnica między przychodami a kosztami ich uzyskania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zakup towarów w przedstawionym stanie faktycznym stanowi dla Wnioskodawczyni koszt zakupu towarów handlowych i w konsekwencji umożliwia pomniejszenie o taki wydatek osiąganych przychodów...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatek można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli spełnia on następujące warunki:

1. poniesiony jest przez podatnika,
2. wydatek jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w żaden sposób zwrócona,
3. wydatek pozostaje z związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,
4. wydatek poniesiony został w celu uzyskania przychodu,
5. wydatek został udokumentowany (wyrok NSA z 21 lipca 2011 r., sygn. akt II FSK 1682/10); w przypadku, gdy poniesienie wydatku udokumentowane jest niewystarczająco, a wszelkie inne dane dotyczące transakcji odpowiadają rzeczywistości to przy spełnieniu przesłanki zawartej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - może stanowić koszt uzyskania przychodu.
   
   

Także w wyroku WSA w Opolu z dnia 23 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Op 297/08 – Sąd stwierdza, że dla udokumentowania poniesienia kosztu podatkowego wymagane jest dowiedzenie, że przedmiotowy wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu, tj. że podstawą jego poniesienia jest związane z działalnością podatnika rzeczywiste zdarzenie gospodarcze, mające wpływ na wysokość osiągniętego lub potencjalnego przychodu.

Wnioskodawczyni wskazuje, iż nie posiada wprawdzie faktury VAT, czy rachunku potwierdzającego zakup towarów handlowych, ale okoliczność ta wynika z faktu, że transakcja odbywa się z podmiotem zagranicznym.

Powiązanie wszystkich posiadanych przez Wnioskodawczynię dokumentów, niezależnie od ich nazwy, oraz potwierdzenie zamówienia unikalnym numerem, czy też potwierdzenie dostawy, sporządzenie opisu otrzymanego towaru, a w szczególności dokonanie zapłaty za towar handlowy, dokumentuje w sposób wiarygodny dokonanie transakcji zakupu towarów handlowych.

Ponadto, Wnioskodawczyni podnosi, że podstawą zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów mogą być zgodnie z § 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów - inne dowody (jak dowody opłat bankowych § 13 pkt 4), stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej z jej rzeczywistym przebiegiem.

Dokonywanie zakupu towarów handlowych w celu ich dalszej odsprzedaży niewątpliwie spełnia wszystkie przesłanki uznania tego wydatku za koszt uzyskania przychodów. Sposób udokumentowania transakcji po stronie sprzedającego nie jest zależny od Wnioskodawczyni. Podmioty zagraniczne stosują dokumentacje wymagane w ich kraju. Wnioskodawczyni dokłada wszelkich starań, aby zgromadzić wszelkie dokumenty umożliwiające udokumentowanie dokonania transakcji zakupu towarów i poniesienia wydatku na ten cel.

Brak możliwości zaliczenia takiego zakupu do kosztów uzyskania przychodu, przy działalności handlowej, powoduje pokrzywdzenie interesów polskiego podatnika oraz uniemożliwia swobodny przepływ towarów w ramach Unii Europejskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi on spełnić łącznie następujące warunki:

• być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• nie znajdować się wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki muszą być zatem związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tej działalności i nie mogą być wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za taki koszt. Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Wydatki związane z zakupem towarów handlowych są bezsprzecznie związane z uzyskiwaniem przychodów z działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży detalicznej, jednocześnie nie znajdują się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych. O ile zatem, ich zakup jest prawidłowo udokumentowany, stanowią co do zasady, koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Szczegółowe warunki, jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, dowodami księgowymi są:

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Natomiast § 13 ww. rozporządzenia stanowi, iż za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem,
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi,
3. dowody przesunięć,
4. dowody opłat pocztowych i bankowych,
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
   
   

Ponadto, zgodnie z § 14 wyżej cyt. rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie: nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku) ograniczając jednak tę możliwość do enumeratywnie wskazanych wydatków.

W myśl bowiem § 14 ust. 2 powołanego rozporządzenia, dowodami wewnętrznymi można udokumentować jedynie:

1. zakup, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
2. zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0);
3. wartość produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
4. zakup w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
5. koszty diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
6. zakup od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
7. wydatki związane z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
8. opłaty sądowe i notarialne;

8a) opłatę skarbową uiszczaną znakami tej opłaty - do dnia 31 grudnia 2008 r.;

9. wydatki związane z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.
   
   

Zgodnie z § 16 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, otrzymanie materiałów podstawowych i pomocniczych, zwanych dalej „materiałami”, i towarów handlowych musi być potwierdzone na dowodzie zakupu datą i podpisem osoby, która je przyjęła.

Stosownie do § 16 ust. 2 tego rozporządzenia, jeżeli materiał lub towar handlowy, którego zakup - zgodnie z przepisami rozporządzenia - dokumentowany jest fakturami dostawców, został dostarczony do zakładu lub dokonano nim obrotu przed otrzymaniem faktury, należy sporządzić szczegółowy opis otrzymanego materiału (lub towaru handlowego), podając imię, nazwisko (firmę) i adres dostawcy, ilość i rodzaj oraz cenę jednostkową i wartość materiału (lub towaru handlowego) i dokonać zapisu w księdze na podstawie opisu. Opis musi być potwierdzony w sposób określony w ust. 1 oraz przechowywany jako dowód zakupu i połączony z nadesłaną następnie fakturą. Ewentualna różnica w stosunku do wartości podanej w fakturze musi być wpisana do księgi (ewidencji) w dniu otrzymania faktury.

Jeżeli podatnik otrzymał materiał lub towar handlowy oraz fakturę na ten materiał lub towar handlowy w tym samym miesiącu, stosownie do § 16 ust. 3 rozporządzenia, opis, o którym mowa w ust. 2, dołącza do otrzymanej faktury, a zapisów w księdze dokonuje na podstawie otrzymanej faktury.

Podatnik może nie sporządzać opisu, o którym mowa w ust. 2, jeżeli zakup udokumentowany jest specyfikacją dostawcy, pod warunkiem że specyfikacja spełnia wymogi określone dla opisu. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio (§ 16 ust. 4 rozporządzenia).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży detalicznej za pośrednictwem internetu. Zakupy towarów handlowych (odzież nowa) przeznaczonych do dalszej odsprzedaży dokonywane są przez złożenie przez internet zamówienia u kontrahenta z Unii Europejskiej prowadzącego działalność gospodarczą. Od kontrahenta Unii Europejskiej Wnioskodawczyni otrzymuje, również przez internet, potwierdzenie zamówienia. Następnie, na podstawie tego zamówienia, z konta walutowego prowadzonego w związku z działalnością gospodarczą dokonywana jest zapłata za zakupiony towar kartą debetową. Dowód dokonania zapłaty stanowi wygenerowane z konta bankowego potwierdzenie zapłaty, które zawiera oznaczenie właściciela rachunku (tj. Wnioskodawczyni), datę transakcji, nazwę odbiorcy, kwotę transakcji w walucie obcej. Następnie otrzymuje pocztą zamówiony towar, wraz ze specyfikacją zawierającą numer zamówienia, datę zamówienia, numer katalogowy produktu, nazwę, oznaczenie dostawcy.

Po otrzymaniu towar zostaje przyjęty do magazynu na podstawie sporządzonego opisu otrzymanego towaru – dowodu księgowego, będącego jednocześnie tłumaczeniem zamówienia, zawierającego:

• oznaczenie numeru opisu,

• nazwę i adres dostawcy,

• nazwę towaru, nr katalogowy, ilość szt., wartość jednostkowa, łączną wartość otrzymanego towaru (towar wyceniony zostaje w walucie polskiej wg kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania towaru),

• datę i podpis osoby przyjmującej towar, tj. Wnioskodawczyni.
  
  

Wartość otrzymanego towaru handlowego księgowana jest w kol. 10 - zakup towarów handlowych - podatkowej księgi przychodów rozchodów, a następnie na podstawie sporządzonego przez Wnioskodawczynię dowodu księgowego. W związku z faktem, iż Wnioskodawczyni korzysta ze zwolnienia w podatku od towarów i usług, jak i nie występuje u Niej wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, kontrahent unijny nie wystawi faktury. Za rachunek kontrahent unijny uznaje potwierdzenie zamówienia i nie przekazuje innych dokumentów. Zakupione towary sprzedawane są na terytorium kraju w systemie wysyłkowym przez serwis internetowy, a płatności za sprzedane towary ewidencjonowane są z uwzględnieniem danych odbiorcy, daty dokonania zapłaty i kwoty. Dzienne zestawienie wpłat, stanowiące sprzedaż nieudokumentowaną fakturami i rachunkami wpisywana jest do prowadzonej ewidencji sprzedaży, która jest podstawą wpisu do kol. 7 i 9 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Następnie ustalany jest dochód w ciągu roku podatkowego (stanowiący podstawę obliczenia zaliczek na podatek dochodowy), jako różnica między przychodami a kosztami ich uzyskania.

Mając na uwadze wyżej powołane uregulowania prawne, stwierdzić należy, że dokumentem będącym podstawą do ujęcia operacji gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinna być – co do zasady – faktura, bądź rachunek, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Podstawą zapisów w księdze mogą być również inne dowody księgowe, jednakże pod warunkiem spełnienia wszystkich wymogów zawartych w § 13 i 14 tego rozporządzenia.

Mimo, iż sporządzony przez Wnioskodawczynię wydruk potwierdzający zawarcie transakcji zawiera: numer transakcji, nazwę i adres dostawcy, rodzaj i nazwę towaru, ilość, wartość jednostkową, łączną wartość otrzymanego towaru, dzień otrzymania towaru oraz podpis Wnioskodawczyni, jako przyjmującej towar, a więc dane wymagane dla specyfikacji otrzymanego towaru – to nie może on stanowić dowodu księgowego, będącego podstawą zapisu kosztu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Na podstawie wyżej przytoczonych przepisów nie można bowiem uznać, że dokument ten spełnia warunki określone w ww. rozporządzeniu. Zwrócić należy uwagę, że specyfikację, będącą szczegółowym opisem otrzymanego towaru handlowego, sporządza się w sytuacji, gdy materiał lub towar handlowy, którego zakup dokumentowany jest fakturami dostawców, został dostarczony do zakładu lub dokonano nim obrotu przed otrzymaniem faktury. Specyfikację taką – po otrzymaniu materiałów lub towarów handlowy oraz faktury na te materiały lub towary handlowe – dołącza się do otrzymanej faktury, a zapisów w księdze dokonuje na podstawie otrzymanej faktury. Zatem sama specyfikacja nie może stanowić podstawy do zaksięgowania kosztu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Reasumując, podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przy prowadzeniu sprzedaży detalicznej prowadzonej przez domy sprzedaży wysyłkowej lub internet, stanowi różnica między przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kosztami uzyskania przychodów, stosownie do przepisu art. 22 ust. 1 ww. ustawy. W przypadku braku dokumentów stanowiących podstawę wpisu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów dotyczących zakupu towarów handlowych - podstawę opodatkowania stanowi kwota wpływu pieniężnego za sprzedany towar przelana na rachunek bankowy Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Ponadto należy podkreślić, że przywołane przez Wnioskodawczynię wyroki sądów administracyjnych, dotyczące przepisów prawa, wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe przywołane wyroki sądów administracyjnych, nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.