Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-583/16-2/KT
z 31 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2016 r. (data wpływu 10 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania planowanych dostaw za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów lub eksport towarów oraz prawa do zastosowania dla tych dostaw, w drodze korekty, stawki VAT 0% pod warunkiem otrzymania stosownych dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium kraju - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania planowanych dostaw za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów lub eksport towarów oraz prawa do zastosowania dla tych dostaw, w drodze korekty, stawki VAT 0% pod warunkiem otrzymania stosownych dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium kraju.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”). Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja leków, preparatów i substancji farmaceutycznych. Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zmierza do wzmacniania swojej pozycji jako firmy biotechnologicznej o zasięgu globalnym. Jednym z elementów realizacji strategii rozwoju jest ekspansja na rynki zagraniczne.

W celu zapewnienia obecności swoich produktów na rynkach zagranicznych, Wnioskodawca zawarł z kontrahentem, spółką kapitałową prawa chińskiego (dalej: „Kontrahent”) umowę (dalej: „Umowa”) na dostawę i dystrybucję czynnej insuliny ludzkiej (dalej: „Produkt”). Zgodnie z postanowieniami Umowy, Kontrahent zobowiązał się do zakupu od Wnioskodawcy Produktu w celu jego dystrybucji we wszystkich krajach świata, z wyłączeniem niektórych państw wskazanych w Umowie.

Produkt dostarczany ma być na podstawie pojedynczych zamówień na warunkach Incoterms 2010 EXW V. magazyn Wnioskodawcy. Oznacza to, że w wyniku sprzedaży Produkt dostarczony zostanie do zlokalizowanego w V. magazynu Wnioskodawcy, gdzie zostanie przeniesione na Kontrahenta prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. Produkt następnie, na zlecenie Kontrahenta, zostanie wywieziony do wskazanego przez Kontrahenta państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub kraju trzeciego. Stroną odpowiedzialną za organizację transportu będzie Wnioskodawca i to on będzie widniał jako nadawca na dokumentach potwierdzających wywóz Produktu (odpowiednio liście przewozowym lub dokumencie celnym) poza terytorium Polski.

Co wymaga podkreślenia, z zapisów Umowy wynika, iż Kontrahent ma możliwość magazynowania zakupionej partii Produktu w magazynie Wnioskodawcy (dalej: „opcja magazynowania”) do momentu, w którym zażąda jego zwrotu. Spółka pragnie wyjaśnić, iż Kontrahent będzie korzystał z tej możliwości, gdyż z uwagi na specyficzne wymogi dotyczące zapewnienia odpowiednich warunków transportu Produktu, jednorazowy wywóz nie będzie możliwy. Wywóz Produktu, stanowiącego substancję czynną w rozumieniu art. 2 pkt 38c) ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 ze zm.), odpowiadać musi bowiem szczegółowym warunkom przewidzianym w Dobrej Praktyce Dystrybucyjnej wprowadzonej Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 3 grudnia 2015 r. w sprawie wymagań Dobrej Praktyki Dystrybucyjnej substancji czynnych (Dz.U. poz. 2101). Ergo, w celu zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości Produktu podczas jego transportu, Spółka dopełnić musi surowych procedur dotyczących zabezpieczenia przed ingerencją czynników niepożądanych oraz odizolowania od kontaktu osób nieuprawnionych. Dodatkowo, ze względu na konieczność zachowania właściwości farmaceutycznych Produktu, jego wywóz odbywać się musi w warunkach zapewniających utrzymanie właściwej temperatury i wilgotności oraz w krótkich ramach czasowych - czas transportu nie może przekraczać kilkudziesięciu godzin, co w przypadku wywozu na terytorium państw innych niż Polska stanowi dodatkowe utrudnienie organizacyjne. Tym samym, w celu wywozu Produktu, niezbędne jest jego prawidłowe przygotowanie, które jest obarczone dużym nakładem pracy i czasu ze strony Wnioskodawcy. Co wymaga podkreślenia, w czasie magazynowania Produktu w magazynie Wnioskodawcy Kontrahent nie będzie wykorzystywał Produktu w ramach działalności gospodarczej na terytorium Polski. Produkt nie będzie również poddawany jakimkolwiek modyfikacjom.

Za sprzedaną partię Produktu Spółka zamierza wystawiać faktury dokumentujące wewnątrzwspólnotową dostawę towarów lub eksport towarów (w zależności od miejsca dostawy), w dacie dostawy towarów (tj. pozostawienia Kontrahentowi towaru w magazynie Wnioskodawcy). Spółka zamierza wskazywać na fakturach stawkę VAT 0%. W przypadku nieotrzymania dokumentów potwierdzających wywóz Produktu poza terytorium Polski w terminach wynikających z ustawy o VAT, Spółka rozliczy transakcje według stawki krajowej. Po otrzymaniu stosownych dokumentów potwierdzających wywóz Produktu poza terytorium Polski, Spółka zamierza dokonać korekty podatku należnego poprzez zastosowanie stawki VAT 0% w odniesieniu do przedmiotowych dostaw. Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż dokumenty potwierdzające wywóz Produktu poza terytorium kraju będą zgodne z przepisami wyrażonymi w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT (w przypadku eksportu) oraz art. 42 ust. 3 ustawy o VAT (w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów).

Spółka pragnie również wskazać, iż zgodnie z postanowieniami Umowy, Kontrahent zobowiązał się do wpłaty zaliczki na poczet dostaw Produktu w kwocie stanowiącej równowartość 100 kg Produktu. Co wymaga podkreślenia, strony transakcji umówiły się, że zaliczka została wpłacona na poczet dostaw do krajów trzecich. Spółka otrzymała zaliczkę w pełnej kwocie w dniu 13 czerwca 2016 r. Natomiast w dniu 28 czerwca 2016 r., Kontrahent dokonał pierwszego zamówienia na 50 kg Produktu, który obecnie korzysta z opcji magazynowania i jest przygotowywany do wysyłki. Wysyłki Produktu będą dokonywane partiami od sierpnia 2016 r. Wnioskodawca udokumentował powyższe transakcje fakturą zaliczkową na poczet eksportu towarów ze stawką VAT 0% oraz fakturą rozliczającą zaliczkę na 50 kg Produktu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, dostawa Produktu na zasadach Incoterms 2010 EXW magazyn Wnioskodawcy, skąd po pewnym okresie Produkt wywożony będzie na terytorium państwa Unii Europejskiej lub państwa trzeciego, stanowi dla Wnioskodawcy odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę towarów lub eksport towarów, a w konsekwencji, czy w przypadku otrzymania stosownych dokumentów potwierdzających wywóz Produktu poza terytorium Polski, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania stawki VAT 0%?

Spółka zaznacza, iż pytanie nie dotyczy kwestii rozliczenia otrzymanej zaliczki, która dla Spółki jest stanem faktycznym i w zakresie którego Spółka złożyła odrębny wniosek o interpretację.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku, wywóz Produktu na terytorium państwa Unii Europejskiej lub państwa trzeciego stanowi dla Wnioskodawcy odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę towarów lub eksport towarów. W związku z czym, Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki VAT 0% pod warunkiem otrzymania stosownych dokumentów potwierdzających wywóz Produktu poza terytorium Polski.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT [ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.)], opodatkowaniu VAT podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotową dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8 ustawy o VAT.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja - wewnątrzwspólnotową dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Art. 2 pkt 8 ustawy o VAT stanowi, że przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja, kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej - stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby zatem uznać daną czynności za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy VAT, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT;
  

• w konsekwencji tej czynności musi nastąpić wywóz towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium UE przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni);
  

• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  
  

Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy) towar opuszcza terytorium kraju w celu dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się poprzez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym i legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju.

W tym miejscu Spółka pragnie wskazać, iż przywołana powyżej ustawowa definicja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jak i eksportu towarów nie wskazuje na konieczność przestrzegania jakiegokolwiek limitu czasu między dokonaniem dostawy, a następującym w jej wykonaniu wywozem poza terytorium Polski jako warunku uznania dostawy odpowiednio za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów lub eksport towarów. Nie stawia również warunku, aby wywóz towarów następował bezpośrednio po dokonaniu lub bezpośrednio w następstwie dostawy towarów. Istotne jest natomiast, aby wywóz nastąpił w wykonaniu dostawy towarów.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku z dnia 5 kwietnia 2011 r., sygn. akt I FSK 640/10, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, iż „Fakt nabycia towaru przez kontrahenta zagranicznego i pozostawienie go do momentu ostatecznego zadysponowania nim w posiadaniu sprzedawcy, a w konsekwencji wywóz tegoż towaru po jakimś czasie od jego nabycia, nie oznacza, że wywóz ten nie następuje w wykonaniu dostawy tegoż towaru. Niewątpliwie bowiem wywóz taki jest bezpośrednią konsekwencją nabycia towaru z tytułu dostawy, która to właśnie umożliwia nabywcy swobodne nim zadysponowanie ”. W konsekwencji NSA stwierdził, iż „w sytuacji gdy pomiędzy sprzedażą kontrahentowi zagranicznemu a wysłaniem towaru za granicę, w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu, mija jakiś czas, w którym podatnik magazynuje (przechowuje) towar nabyty przez zagranicznego kontrahenta - przysługuje mu prawo do korekty wykazanej pierwotnie z tego tytułu dostawy krajowej (podatku krajowego) i do zastosowania - na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 i ust. 12a lub art. 41 ust. 4 i 5 w zw. z ust. 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - stawki 0% z tytułu udokumentowanego wywozu towaru z kraju - w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - lub z Unii Europejskiej - w ramach eksportu towarów”.

Podobnie w wyroku z dnia 24 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1046/11, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, że: „Wbrew temu co zarzuca się w skardze kasacyjnej, ani z uregulowań krajowych ani tym bardziej z przepisów Dyrektywy 112 nie wynika, by zastosowanie tej stawki (w dyrektywie zwolnienia) uzależnione było od wywozu [...] bezpośrednio po dostawie i by fakt wywozu po upływie określonego czasu skutkował zmianą kwalifikacji takiej czynności. Istotne jest bowiem przede wszystkim to, by wywóz poza terytorium Wspólnoty nastąpił w wykonaniu czynności określonych w art. 7”.

Podobne stanowisko wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 23 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1495/10, w którym stwierdził, że „zarówno ustawodawca wspólnotowy, jak i krajowy nie formułuje żadnego dodatkowego warunku, od którego spełnienia uzależniałby kwalifikację danej transakcji jako eksportu towarów [wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów]. Takim warunkiem nie jest zatem przyjęta niejako w domyśle (bo nie wypowiedziana wyraźnie w treści interpretacji) przesłanka, że wywóz towarów powinien nastąpić bezpośrednio po jego dostawie”.

W rozpatrywanym zdarzeniu przyszłym, wywóz Produktów poza terytorium Polski następuje każdorazowo w wykonaniu dostawy towarów. Wywóz taki bowiem możliwy jest dopiero po dokonaniu dostawy przez Spółkę, a więc po przeniesieniu na nabywcę ekonomicznego władztwa nad towarami, polegającym na postawieniu Produktów do dyspozycji nabywcy w magazynie Wnioskodawcy. Wywóz jest więc bezpośrednią konsekwencją dostawy dokonanej przez Spółkę, która to dostawa umożliwia nabywcy swobodne dysponowanie towarem i dokonanie wywozu. Mimo, iż wywóz nie następuje bezpośrednio - w sensie czasowym - po dokonaniu dostawy, to następuje on bezpośrednio po dokonaniu dostawy w sensie funkcjonalnym, ponieważ od momentu dokonania dostawy Produkty pozostają w magazynie Wnioskodawcy, oczekując na wywóz. Innymi słowy, ponieważ w rozpatrywanym przypadku, wywóz Produktu jest koniecznym skutkiem ich dostawy dokonanej przez Spółkę na rzecz nabywcy, nie powinno budzić wątpliwości, iż wywóz ten następuje w wykonaniu tejże dostawy.

W ocenie Wnioskodawcy brak obowiązku wywiezienia towarów w konkretnym terminie jest również usprawiedliwiony w świetle zasady racjonalności ustawodawcy.

Należy bowiem zwrócić uwagę, iż jedynie ograniczenia czasowe w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ustawodawca przewiduje w art. 42 ust. 12 i 12a ustawy o VAT, gdzie wskazuje na okres, w jakim podatnik wykazuje wywóz towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z zastosowaniem stawki VAT 0%.

Natomiast w przypadku eksportu, ustawodawca jedynie przy tzw. eksporcie detalicznym wskazuje termin, w którym towary muszą zostać wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej. Bowiem w art. 128 ust. 1 ustawy o VAT ustawodawca w sposób precyzyjny określił, że w przypadku zwrotu podatku podróżnym, zwrot podatku może być dokonany, jeżeli podróżny wywiózł zakupiony towar poza terytorium Unii Europejskiej nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu.

W opinii Wnioskodawcy, gdyby wolą ustawodawcy było ustanowienie terminu wywozu towarów przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów lub eksporcie towarów, uczyniłby to wprost, w podobny sposób jak we wskazanych powyżej przepisach. Należy zatem wnioskować, że w obliczu braku ustanowienia terminu wywozu towarów poza terytorium kraju w przepisach ustawy o VAT dotyczących wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu towarów, termin taki nie może być domniemany. Skoro bowiem ustawodawca nie uregulował kwestii limitów czasowych w odniesieniu do transportu towarów w ramach dostaw unijnych i pozaunijnych, należy uznać, iż wywóz towarów przy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksporcie towarów może nastąpić w dowolnym terminie, również po upływie dłuższego (np. kilkumiesięcznego) okresu czasu.

Ponadto, stanowisko Wnioskodawcy znajduje również uzasadnienie w świetle zasady neutralności zewnętrznej podatku VAT. Kwestia neutralności VAT była przedmiotem rozważań w przytoczonym już powyżej wyroku Naczelnego Sadu Administracyjnego w Warszawie (sygn. akt I FSK 640/10), w którym skład orzekający podkreślił, iż „Odnośnie neutralności uwzględnić należy, że neutralność zewnętrzna VAT zakłada równe traktowanie produktów krajowych i pochodzących z zagranicy: podatek obciążający identyczne produkty, z których jeden pochodzi z zagranicy a drugi jest produktem krajowym, powinien być identyczny. Równocześnie produkt „wysyłany” za granicę powinien być całkowicie uwolniony od podatku, którym został obciążony w kraju (...). Uwzględnić przy tym również należy, że stworzony przez Unię Europejską mechanizm VAT ma na celu respektowanie zasady, zgodnie z którą międzynarodowe transakcje towarowe opodatkowane są w miejscu (kraju) konsumpcji transferowanych towarów. Oznacza to również, że przepisy VAT - jako regulujące funkcjonowanie podatku od konsumpcji - powinny być interpretowane w sposób, który respektuje powyższe zasady, mając na celu obciążanie tym podatkiem towaru w kraju jego faktycznej konsumpcji, a nie w kraju, w którym nastąpiła jedynie jego dostawa, w konsekwencji której towar został ostatecznie z niego wywieziony, a nie skonsumowany”.

Biorąc pod uwagę przywołane powyżej argumenty, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż brak możliwości zastosowania stawki VAT 0% w przypadku Produktu, który w wyniku dostawy wywieziony został poza terytorium Polski, byłby sprzeczny z zasadą neutralności podatkowej leżącej u podstaw konstrukcji podatku VAT. Prowadziłoby to bowiem do sytuacji, w której Produkt objęty byłby podatkiem konsumpcyjnym w kraju, na terenie którego nie nastąpiła jego faktyczna konsumpcja.

Kolejnym względem przemawiającym za słusznością stanowiska Wnioskodawcy jest także fakt, iż w trakcie przechowywania Produktu zakupionego przez Kontrahenta w magazynie Spółki, Produkt nie jest poddawany jakimkolwiek modyfikacjom, ani nie jest wykorzystywany do celów działalności gospodarczej Kontrahenta lub Wnioskodawcy. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, konieczność przechowywania Produktu wynika wyłącznie z konieczności zapewnienia odpowiednich warunków transportu Produktu.

Powyższa okoliczność jest szczególnie istotna w kontekście stanowiska zajętego przez Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 22 września 2014 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (znak IPPP3/443-595/14-2/LK), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że: „przedmiotem eksportu towaru [wewnątrzwspólnotowej dostawy towary] musi być ten sam towar, który jest przedmiotem dostawy, w sytuacji będącej przedmiotem wniosku tak nie jest, gdyż towar po dokonaniu sprzedaży jest wykorzystywany do produkcji opakowań przez Spółkę, zatem jest towarem używanym i traci cechy towaru nabytego przez kontrahenta z Rosji”.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że opisane przez niego zdarzenie przyszłe należy wyraźnie oddzielić od stanu faktycznego w przytoczonej powyżej interpretacji indywidualnej. W przypadku Spółki, zakupiony przez Kontrahenta Produkt nie jest bowiem wykorzystywany na terenie Polski do prowadzenia działalności gospodarczej przez żadną ze stron przedmiotowej transakcji. Nie podlega też żadnym modyfikacjom mogącym wpłynąć na zmianę jego właściwości. Nie ulega zatem wątpliwości, że przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu towarów jest ten sam Produkt, który jest przedmiotem dostawy.

W konsekwencji, wywóz Produktu poza terytorium Polski jakiś czas po ich nabyciu od Spółki (nawet jeżeli ten czas jest znaczny, np. kilka miesięcy) należy uznać z punktu widzenia art. 13 ust. 1 i 2 oraz art. 2 pkt 8 odpowiednio za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów lub eksport towarów. W związku z czym Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki VAT 0% pod warunkiem otrzymania stosownych dokumentów potwierdzających wywóz Produktu poza terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.