Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-538/16-5/ISZ
z 26 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2016 r. (data wpływu 22 lipca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 9 września 2016 r. (data wpływu 12 września 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 30 sierpnia 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 5 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

1. opodatkowania nietransakcyjnego przemieszczenia towarów z Austrii do Polski jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest prawidłowe,
2. prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniem towarów oraz określenia kwoty podatku naliczonego - jest prawidłowe,
3. określenia momentu powstania obowiązku podatkowego towarów sprzedawanych w Polsce - jest prawidłowe,
4. określenia podstawy opodatkowania dla towarów sprzedawanych w Polsce - jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nietransakcyjnego przemieszczenia towarów z Austrii do Polski jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniem towarów oraz określenia kwoty podatku naliczonego, określenia momentu powstania obowiązku podatkowego towarów sprzedawanych w Polsce oraz w zakresie określenia podstawy opodatkowania dla towarów sprzedawanych w Polsce.

Wniosek uzupełniony został w dniu 9 września 2016 r., (data wpływu 12 września 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 30 sierpnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką austriacką, której przedmiotem działalności na terenie Austrii jest m.in. produkcja części zamiennych do samochodów osobowych. W miesiącu marcu 2016 r. Wnioskodawca zarejestrował się w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W chwili obecnej na terytoriom Polski współpracuje m.in. z firmą X. W ramach wzajemnej współpracy zamierza zawrzeć umowę podnajmu części powierzchni magazynowej należącej do firmy X. W magazynie tym składowane będą wytwarzane przez Spółkę w Austrii produkty, które będą przemieszczane przez Wnioskodawcę z terytorium Austrii na terytorium Polski. W magazynie tym składowane będą produkty służące odsprzedaży tylko i wyłącznie firmie X. Dla uproszczenia wzajemnych rozliczeń z firmą X Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę upoważniającą nabywcę do wystawiania faktur (korekt i duplikatów) - w imieniu i na rachunek sprzedawcy (samofakturowanie). W umowie Spółka określi zarówno rodzaj towarów, w odniesieniu do których nabywca będzie wystawiał faktury, jak i założony okres jej obowiązywania. Z podnajmowanego przez Wnioskodawcę magazynu firma X będzie pobierać na własne potrzeby towary na które to następnie będzie wystawać na siebie w imieniu Wnioskodawcy faktury VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy nietransakcyjne przemieszczenie towarów z Austrii do Polski należy klasyfikować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy na podstawie art. 86 ust. 1 ww. ustawy przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego?
3. Czy kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 4d stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów?
4. Czy obowiązek podatkowy przy dostawie dokonanej na terytorium kraju powstaje w momencie pobrania towarów przez firmę X z podnajmowanego przez Wnioskodawcę magazynu?
5. Czy podstawą opodatkowania jest wartość pobranych przez X towarów?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Na podstawie art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4d ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11.

Jednocześnie zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy, podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawić w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu.

Na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zatem, zadaniem Wnioskodawcy:

1. dokonanie nietransakcyjnego przemieszczenia towarów z terytorium Austrii do magazynów znajdujących się na terytorium Polski na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług rozpoznajemy w deklaracji VAT-7 i w deklaracji VAT-UE jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.
2. w związku z faktem, iż przemieszczone towary będą służyły dalszej odsprzedaży na terytorium Polski, a sprzedaż na podstawie art. 41 ustawy opodatkowana będzie podstawową stawką VAT, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 4d stanowiła będzie kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
3. na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy z tytułu dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę na terytorium kraju powstanie w momencie pobrania przez X towarów z podnajmowanego przez Wnioskdoawcę magazynu.
4. podstawą opodatkowania na podstawie art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług będzie wartość pobranych w danym miesiącu przez X towarów z podnajmowanych przez Wnioskodawcę magazynów.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy o VAT) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 tej ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o VAT,

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   - z zastrzeżeniem art. 10;
   
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przepis ten rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za WNT o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. Regulacja ta oznacza, że przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą one służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Ad. 1.

Wnioskodawca w złożonym wniosku wskazał, że jest spółką austriacką, której przedmiotem działalności na terenie Austrii jest m.in. produkcja części zamiennych do samochodów osobowych. W miesiącu marcu 2016 r. Wnioskodawca zarejestrował się w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W chwili obecnej na terytoriom Polski współpracuje m.in. z firmą X. W ramach wzajemnej współpracy zamierza zawrzeć umowę podnajmu części powierzchni magazynowej należącej do firmy X. W magazynie tym składowane będą wytwarzane przez Spółkę w Austrii produkty, które będą przemieszczane przez Wnioskodawcę z terytorium Austrii na terytorium Polski. W magazynie tym składowane będą produkty służące odsprzedaży tylko i wyłącznie firmie X. Z podnajmowanego przez Wnioskodawcę magazynu firma X będzie pobierać na własne potrzeby towary na które to następnie będzie wystawać na siebie w imieniu Wnioskodawcy faktury VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy nietransakcyjne przemieszczenie towarów z Austrii do Polski należy klasyfikować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie spełnione będą przesłanki, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem (o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4), rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, a następnie dostawy towarów za wynagrodzeniem na rzecz podmiotu krajowego, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W opisanym zdarzeniu dojdzie do nietransakcyjnego przemieszczenia towarów własnych Wnioskodawcy, z terytorium Austrii na terytorium kraju. Towary te posłużą Wnioskodawcy do wykonywania prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej, tj. dalszej sprzedaży na terytorium kraju.

Zatem, taką transakcję należy zakwalifikować jako przemieszczenie towarów własnych Wnioskodawcy, stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca, zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, zobowiązany jest jako podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, do opodatkowania tej transakcji, tj. naliczenia podatku VAT od dokonanego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Skoro w przedmiotowym przypadku Wnioskodawca jest zobowiązany do rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, to jest on również zobowiązana do wykazania tej transakcji w deklaracjach składanych do urzędu skarbowego, zgodnie z zasadami obowiązującymi przy WNT.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Stosownie do art. 99 ust. 14 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą między innymi w art. 99 ust. 14 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 25 lipca 2016 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 1138) określając wzory deklaracji wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia.

W objaśnieniach do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D), stanowiących załącznik nr 4 do ww. rozporządzenia, wskazano, że deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7 składają podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy, obowiązani do składania deklaracji za okresy miesięczne, zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy. W deklaracji VAT-7 w poz. 23 wykazuje się wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obliczoną zgodnie z art. 29a ustawy. Kwota będzie porównywana z wartością wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów wykazaną w informacji podsumowującej. (…). Natomiast w poz. 24 wykazuje się łączną wartość podatku należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obliczoną wg obowiązujących stawek, z wyłączeniem transakcji, o których mowa w art. 136 ustawy.

Jak wskazano wyżej, przemieszczenie przez Wnioskodawcę towarów należących do niego z terytorium Austrii na terytorium Polski w celu ich dalszej odsprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Zatem Wnioskodawca przedmiotowe transakcje powinien wykazać w składanej w Polsce deklaracji VAT-7, odpowiednio w poz. 23 i 24.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej - zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

W myśl art. 100 ust. 3 ustawy, informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4, 6 i 7.

Zgodnie z art. 100 ust. 8 pkt 3 ustawy, informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane: właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.

Zauważyć należy, że przepis art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy wyraźnie wskazuje, że w informacji podsumowującej wykazuje się wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów od podatników podatku od wartości dodanej zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.

W rozpatrywanej sprawie w wyniku nietransakcyjnego przemieszczenia towarów Spółki z Austrii do Polski dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski.

Zatem Wnioskodawca ww. transakcje wykazuje również w składanej do urzędu skarbowego informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach VAT-UE.

Tym samym, w przedstawionych we wniosku okolicznościach Wnioskodawca dokonując nietransakcyjnego przemieszczenia towarów z terytorium Austrii do magazynów znajdujących się na terytorium Polski w celu ich daleszej odsprzedaży na terytorium kraju, jest zobowiązany na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy, do rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Czynność tą Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać w składanej do urzędu skarbowego deklaracji VAT-7 i w deklaracji VAT-UE jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania nietransakcyjnego przemieszczenia towarów z Austrii do Polski jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2 i 3.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy na podstawie art. 86 ust. 1 ww. ustawy przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz czy kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 4d stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. d ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Przy czym, zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Co więcej, stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

W przedstawionej we wniosku sytuacji Spółka jest zobowiązana do rozliczenia na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Jednocześnie, jak wynika z wniosku, dostawa części zamiennych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta (firmy X) na terytorium kraju, będzie opodatkowana podstawową stawką podatku.

Wobec tego, należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonanej na terytorium Polski. Jednocześnie, kwotę podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 4d ustawy o VAT, stanowiła będzie kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Należy również wskazać, że prawo do obniżenia podatku naliczonego powstaje w pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, tj. w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów powstał obowiązek podatkowy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniem towarów oraz określenia kwoty podatku naliczonego - jest prawidłowe.

Ad. 4.

Z opisu wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży towarów (części zamiennych do samochodów osobowych) z wynajętego przez siebie magazynu znajdującego się na terytorium kraju. Dla uproszczenia wzajemnych rozliczeń z firmą X Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę upoważniającą nabywcę do wystawiania faktur (korekt i duplikatów) - w imieniu i na rachunek sprzedawcy (samofakturowanie). W umowie Spółka określi zarówno rodzaj towarów, w odniesieniu do których nabywca będzie wystawiał faktury, jak i założony okres jej obowiązywania. Z podnajmowanego przez Wnioskodawcę magazynu firma X będzie pobierać na własne potrzeby towary na które to następnie będzie wystawać na siebie w imieniu Wnioskodawcy faktury VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy obowiązek podatkowy przy dostawie dokonanej na terytorium kraju powstaje w momencie pobrania towarów przez firmę X z podnajmowanego przez Wnioskodawcę magazynu.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i podatek ten powinien być rozliczony za ten okres.

Jak wynika z literalnego brzmienia przepisu art. 19a ust. 1 ustawy, dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy dostawie towarów, co do zasady, istotny jest moment „dokonania dostawy towarów”. Zaznaczyć przy tym jednak należy, że przez „dokonanie dostawy towarów”, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

W tym miejscu należy również zauważyć, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest, co do zasady, wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy, oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy.

W analizowanym przypadku, jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca dostarcza towar do wynajętego przez siebie magazynu należącego do odbiorcy towarów, przy czym samo zdeponowanie towaru w magazynie nie wiąże się z przekazaniem kontrahentowi władztwa nad towarem. W okresie gdy towar (części zamienne do samochodów osobowych) jest zdeponowana w magazynie pozostaje nadal własnością Wnioskodawcy. Do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (tj. dostawy towaru) dochodzi dopiero z chwilą jego sprzedaży, tj. z chwilą poboru przez X towaru z magazynu.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy obowiązek podatkowy w podatku VAT, przy sprzedaży przez Wnioskodawcę na terytorium kraju części zamiennych do samochodów osobowych zmagazynowanych w magazynie wynajętym od kontrahenta, powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, z chwilą wydania (sprzedaży) towaru, tj. w momencie pobrania przez X towarów z podnajmowanego przez Wnioskodawcę magazynu. W tym bowiem momencie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, czyli dochodzi do dokonania dostawy towaru.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego towarów sprzedawanych w Polsce, należało uznać za prawidłowe.

Ad. 5.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że w ramach wzajemnej współpracy zamierza zawrzeć umowę podnajmu części powierzchni magazynowej należącej do firmy X. W magazynie tym składowane będą wytwarzane przez Spółkę w Austrii produkty, które będą przemieszczane przez Wnioskodawcę z terytorium Austrii na terytorium Polski. W magazynie składowane będą produkty służące odsprzedaży tylko i wyłącznie firmie X. Z podnajmowanego przez Wnioskodawcę magazynu firma X będzie pobierać na własne potrzeby towary na które to następnie będzie wystawać na siebie w imieniu Wnioskodawcy faktury VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy podstawą opodatkowania jest wartość pobranych przez X towarów.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy wskazuje, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do ust. 6 tego artykułu, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Należy się zgodzić z Wnioskodawcą, że w przypadku sprzedaży towarów w Polsce podstawą opodatkowania na podstawie art. 29a ustawy będzie wartość pobranych w danym miesiącu przez X towarów z podnajmowanych przez Wnioskodawcę magazynów. Przy czym zaznaczyć należy, że podstawa opodatkowania sprzedawanych na terytorium kraju towarów, powiększa się o podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku oraz o koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Jednocześnie nadmienić należy, że w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, podstawę opodatkowania należy ustalić w oparciu o regulację art. 30a ust. 2 ustawy, zgodnie z którym do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadkach, o których mowa w art. 11, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 2.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia podstawy opodatkowania towarów sprzedawanych w Polsce, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.