Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB1.4511.972.2016.2.RK
z 3 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późń. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2016 r.( data wpływu 12 września 2016 r.) oraz piśmie uzupełniającym z dnia 16 października 2016 r. (data nadania 17 października 2016 r., data wpływu 18 października 2016 r.) na wezwanie organu z dnia 10 października 2016 r. nr 1462-IPPB1.4511.972.2016.1.RK (data nadania 10 października 2016 r., data doręczenia 12 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu użytkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu użytkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 31.12.2012 r. został wykupiony przez Wnioskodawczynię od Gminy Dzielnicy lokal użytkowy. Wykupienie lokalu użytkowego zostało dokonane na podstawie aktu notarialnego. Lokal został wykupiony przy zapisach w akcie notarialnym:

- miasto jest podatnikiem od towarów i usług, posiada nr NIP, a sprzedaż objęta tym aktem jest zwolniona z tego podatku stosownie do art. 43 ust 1pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz.1054 z późń. zm.).

Najemcą i kupującymi w/w lokalu użytkowego jest Wnioskodawczyni – Joanna S. prowadząca działalność gospodarczą oraz jej mąż.

W piśmie uzupełniającym z dnia 16 października 2016 r. (data wpływu 18 października 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 10 października 2016 r. nr 1462-IPPB1.972.2016.1.RK Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. Wraz z mężem Wojciechem S. kupili lokal i wyrazili zgodę na oddanie im w użytkowanie wieczyste wymienionej części gruntu, przy czym oświadczyli, że nabycia tego dokonali na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.
   
2. Przedmiotowy lokal użytkowy jest i był wykorzystywany przez Wnioskodawczynię w prowadzonej działalności gospodarczej. Okres wykorzystywania przedmiotowego lokalu użytkowego od 01.12.2003 r. do chwili obecnej.
   
3. Status prawny ww. lokalu użytkowego – prawo stanowiące odrębną własność.
   
4. Mąż Wnioskodawczyni nie prowadzi odrębnej działalności gospodarczej.
   
5. Ww. lokal użytkowy stanowi współwłasność majątkową małżeńską.

2. 
   Najemcą ww. lokalu użytkowego do czasu zawarcia umowy kupna była Wnioskodawczyni.
   
   Kupującymi ww. lokal użytkowy byli Wnioskodawczyni oraz jej mąż.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni będzie mogła wraz z mężem sprzedać wykupiony lokal użytkowy po 5 latach podatkowych, czyli od 01.01.2018 roku, bez uiszczenia podatku dochodowego 19%?

Zdaniem Wnioskodawcy

Po 5 latach podatkowych od dnia wykupu lokalu użytkowego od Gminy dzielnicy sprzedaż w/w lokalu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym 19%, czyli od 01.01.2018 r. Wnioskodawczyni może sprzedać wraz z mężem w/w lokal użytkowy bez podatku dochodowego 19%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wobec tego przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nie podlega, w świetle ww. przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

1. odpłatne zbycie nieruchomości lub prawa nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej,
2. zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.
   
   

Jednakże z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika, że przepisu ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z kolei w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
   
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W art. 14 ust. 2 ww. ustawy wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które - w przypadku uzyskania ich przez podatnika - stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia środków trwałych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W kontekście powyższego stwierdzić należy, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również niezależnie od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

O tym jaki składnik majątku może stanowić środek trwały decydują regulacje zawarte w art. 22a - 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Z literalnej wykładni przywołanych przepisów wynika, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, wykorzystywanych w działalności gospodarczej powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania. Nie jest przy tym istotne, czy nieruchomość była wprowadzona do ewidencji środków trwałych, była bowiem wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Podkreślić bowiem należy, że ww. przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że od 1 grudnia 2003 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą do chwili obecnej. W tym celu wynajmowała od Gminy Miasta lokal użytkowy a w dniu 31 grudnia 2012 r. lokal ten został wykupiony na podstawie aktu notarialnego (prawo stanowiące odrębną własność). Przedmiotowy lokal stanowi współwłasność małżeńską, był i jest wykorzystywany przez Wnioskodawczynię w prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na względzie przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia lokalu użytkowego, wykorzystywanego w działalności gospodarczej będzie stanowił przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią że przychód uzyskany z planowanej sprzedaży lokalu użytkowego nie będzie podlegał opodatkowaniu z uwagi na upływ 5 lat licząc od końca roku , w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Przychód ten należy zakwalifikować do źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza ze względu na to, że lokal jest wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawczynie działalności gospodarczej.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.