2016.11.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-300/15-1/MM
z 10 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) w zw. z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.)  po ponownym rozpatrzeniu, w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 22 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 106/16, wniosku z 17 czerwca 2015 r. (data otrzymania 22 czerwca 2015 r.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości w odniesieniu do środków wydatkowanych na rozliczenie z byłym małżonkiem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości w odniesieniu do środków wydatkowanych na rozliczenie z byłym małżonkiem.

W dniu 22 września 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał indywidualną interpretację Znak: IBPB-2-2/4511-300/15/MM, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości w części w jakiej środki ze sprzedaży udziału w nieruchomości wydatkowano na rozliczenie z byłym małżonkiem stwierdzając, że zwrot byłemu małżonkowi kwoty 110.000 zł nie stanowi wydatku na nabycie udziału w nieruchomości, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lecz odpowiada wydatkom jakie poniósł były małżonek na samodzielną spłatę kredytu od dnia orzeczenia rozwodu do dnia umowy o podział majątku wspólnego.

Pismem z 16 października 2015 r. (data otrzymania 23 października 2015 r.) wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z 23 listopada 2015 r. Znak: IBPB-2-2/4511-1-49/15/MM odmawiając zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Pismem z 21 grudnia 2015 r. (data otrzymania 30 grudnia 2015 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną w części dotyczącej wydatkowania środków ze sprzedaży na rozliczenie z byłym małżonkiem. W pozostałym zakresie ww. interpretacja nie została zaskarżona.

Pismem z 27 stycznia 2016 r. Znak: IBPB-2-2/4511-3-50/15/MM Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 22 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 106/16 uchylił zaskarżoną interpretację w części dotyczącej uznania za nieprawidłowe stanowiska Skarżącego dotyczącego wydatkowania środków ze sprzedaży na rozliczenie z byłym małżonkiem. Prawomocny wyrok wpłynął do tut. Biura 11 sierpnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 2013 r. w spadku po zmarłym ojcu nabył 1/3 udziału w nieruchomości, na której znajdowała się stacja benzynowa. W dniu 20 sierpnia 2014 r. dokonał sprzedaży udziału przysługującej mu w wyżej wymienionej nieruchomości.

W 2008 r. Wnioskodawca nabył wspólnie z byłym małżonkiem do majątku wspólnego nieruchomość niezabudowaną o powierzchni 0,2848 ha z przeznaczeniem pod budowę domu mieszkalnego (dalej: Nieruchomość 1). Dla Nieruchomości 1 Wnioskodawca uzyskał w 2008 r. decyzję o warunkach zabudowy. Zakup Nieruchomości 1 finansowany był z kredytu bankowego udzielonego we frankach szwajcarskich w kwocie 114.730 CHF z ostatecznym terminem spłaty w 2028 r. W celu zabezpieczenia roszczeń banku z umowy kredytowej na rzecz banku została ustanowiona hipoteka kaucyjna. Kredyt udzielony był Wnioskodawcy i byłemu małżonkowi. W 2010 r. sąd orzekł rozwód małżeństwa Wnioskodawcy i byłego małżonka. Między Wnioskodawcą i byłym małżonkiem od zawarcia małżeństwa przez cały czas do rozwodu istniał ustrój ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej. Po rozwodzie kredyt obciążał w dalszym ciągu solidarnie Wnioskodawcę i byłego małżonka z tym, że od dnia orzeczenia rozwodu kredyt spłacał samodzielnie były małżonek.

W 2014 r. Wnioskodawca ponownie zawarł związek małżeński. Z małżonkiem łączy go ustawowa wspólność małżeńska. W 2006 r. małżonek zakupił działkę budowlaną w N., a następnie postawił na niej dom jednorodzinny o powierzchni użytkowej ok. 223 m2 doprowadzając go do stanu deweloperskiego (dalej: Nieruchomość 2). Nieruchomość 2 stanowi wyłączną własność małżonka Wnioskodawcy i należy do jego majątku osobistego. Z tego względu, że jest to nieruchomość, którą w najbliższym możliwym czasie można zasiedlić Wnioskodawca zamierza zamieszkiwać razem z małżonkiem i wspólnymi dziećmi w domu znajdującym się na Nieruchomości 2. W celu zrekompensowania małżonkowi poniesionych wydatków Wnioskodawca zamierza nie później niż przed 1 stycznia 2017 r. nabyć od małżonka 1/2 prawa własności Nieruchomości 2 (gruntu z domem) oraz biorąc pod uwagę możliwość wniesienia przysługujących im udziałów w Nieruchomości 2 (po 1/2 każde z małżonków) do majątku wspólnego objętego wspólnością małżeńską. Jednocześnie Wnioskodawca ma zamiar ponosić wydatki na wykończenie domu, takie jak położenie drewnianych podłóg, glazury, wstawienie wewnętrznych drzwi, wybudowanie powierzchni garażowych bezpośrednio przylegających do domu, itp.

Wnioskodawca z małżonkiem posiadają jedno wspólne dziecko, a obecnie oczekują narodzin drugiego. Wnioskodawca z małżonkiem planują zamieszkiwać wspólnie z dorastającymi dziećmi, do czasu ich całkowitego usamodzielnienia się. Ponadto, Wnioskodawca z małżonkiem nie wykluczają starań o kolejne potomstwo. Z tych powodów w ciągu kilku najbliższych lat dom znajdujący się na Nieruchomości 2 nie będzie spełniał funkcji mieszkalnych w oczekiwany przez Wnioskodawcę sposób, głównie ze względu na ograniczoną powierzchnię mieszkalną oraz mniej korzystną lokalizację. Z tego względu Wnioskodawca na początku 2015 r. postanowił nabyć na wyłączną własność Nieruchomość 1 w celu wybudowania na niej w przyszłości domu rodzinnego, w którym zamieszka wspólnie z małżonkiem i dziećmi. W dniu 12 stycznia 2015 r. Wnioskodawca zawarł z byłym małżonkiem w formie aktu notarialnego umowę podziału majątku wspólnego w ten sposób, że nabył wyłączne prawo własności Nieruchomości 1.

W zamian za przysługujący byłemu małżonkowi udział w Nieruchomości 1 Wnioskodawca i były małżonek ustalili następujący sposób rozliczeń:

Wnioskodawca zapłacił byłemu małżonkowi kwotę 110.000 zł odpowiadającą wydatkom poniesionym przez niego na spłatę części kredytu w okresie od dnia orzeczenia rozwodu do dnia umowy o podział majątku; oraz
Wnioskodawca i były małżonek postanowili, że spłacą kredyt w kwocie ok. 77.000 CHF w celu zdjęcia z byłego małżonka odpowiedzialności wobec banku za spłatę kredytu w sytuacji, gdy w wyniku podziału majątku były małżonek został pozbawiony prawa własności. W celu wykonania tego postanowienia, zamiast w pierwszej kolejności zapłacić do banku przez każdego z nich po połowę kwoty pozostałej do spłaty, a następnie zapłacić przez Wnioskodawcę byłemu małżonkowi kwotę odpowiadającą jego udziałowi w Nieruchomości 1 po spłacie przez niego jego części kredytu, Wnioskodawca i były małżonek dokonali spłaty kredytu w ten sposób, że Wnioskodawca wpłacił samodzielnie bezpośrednio do banku łączną kwotę pozostającą do spłaty, tj. 77.442,88 CHF, a w zamian za to były małżonek wyraził zgodę na przyznanie nieruchomości na wyłączną własności Wnioskodawcy. Taki sposób rozliczania wynikał ponadto z wymogów stawianych przez bank, pozwalał na uproszczenie rozliczenia, a także pozwolił osiągnięć skutek w postaci uzyskania przez Wnioskodawcę wyłącznej własności Nieruchomości 1 nieobciążonej hipoteką na rzecz banku.

Budowa domu rodzinnego na Nieruchomości 1 może być w przyszłości sfinansowana, przynajmniej w części, z kwoty uzyskanej ze sprzedaży Nieruchomości 2.

Głównym powodem, dla którego Wnioskodawca wraz z rodziną w pierwszej kolejności do celów mieszkaniowych będzie wykorzystywał dom znajdujący się na Nieruchomości 1 (winno być Nieruchomości 2) (który jest w stanie bliskim wykończenia i nadaje się do zamieszkania w stosunkowo krótkim okresie czasu), a dopiero następnie przystąpi do budowy domu na Nieruchomości 2 (winno być Nieruchomości 1) i zamieszka w nim z rodziną, jest jego aktualna sytuacja życiowa związana ze spodziewanymi narodzinami drugiego dziecka oraz trudnościami w zajmowaniu się w tym okresie (oraz jakiś czas po narodzinach) kwestiami związanymi z czasochłonną i pracochłonną organizacją procesu budowy domu.

Wnioskodawca zajmuje się zawodowo doradztwem w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej, którą zasadniczo prowadzi w miejscowości N. W celu rozwoju prowadzonej działalności, zwłaszcza w celu pozyskiwania klientów i możliwości bezpośredniego kontaktu z nimi Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność w przeważającej części w miejscowości K. W tym celu planuje zmienić adres zarejestrowania działalności, z N. na K. i będzie regularnie podróżować do K. na okresy do kliku dni w tygodniu. W pozostałym zakresie będzie zamieszkiwać z małżonkiem i dziećmi w miejscowości N. W celu zapewnienia sobie warunków mieszkalnych w czasie pobytu w K. w celu wykonywania działalności gospodarczej Wnioskodawca zakupił w 2015 r. w K. mieszkanie o powierzchni 58 m2 w stanie deweloperskim, zamierza je wykończyć i używać do celów mieszkaniowych (dalej: Nieruchomość 3). Wnioskodawca nie przewiduje wykorzystywania tego mieszkania do celów biurowych, nie będzie go wprowadzał w jakiejkolwiek części do ewidencji środków trwałych firmy. Działalność gospodarcza w zakresie doradztwa będzie zarejestrowana w K. pod innym adresem niż adres, pod którym znajduje się Nieruchomość 3.

Wydatki na nabycie wyłącznego prawa własności Nieruchomości 1 (w tym na spłatę byłego małżonka i kredytu w banku) zostały poniesione na początku 2015 r. Wydatki na nabycie 1/2 udziału w Nieruchomości 2 i na wykończenie domu znajdującego się na Nieruchomości 2 oraz wydatki na nabycie i wykończenie Nieruchomości 3, były lub będą poniesione przez Wnioskodawcę do końca 2016 r. Wszystkie wyżej wymienionej wydatki dotyczące powyższych trzech nieruchomości były lub będą sfinansowane ze środków uzyskanych ze sprzedaży 20 sierpnia 2014 r. udziału w nieruchomości otrzymanej po zmarłym ojcu.

Przed przystąpieniem do budowy domu na Nieruchomości 1 Wnioskodawca nie zamierza oddawać tej Nieruchomości 1 w dzierżawę ani zawierać innych podobnych umów odnośnie tej Nieruchomości, jak też nie zamierza oddawać w najem Nieruchomości nr 3.

W zeznaniu rocznym złożonym za 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że w zakresie przychodu ze sprzedaży nieruchomości otrzymanej w spadku po zmarłym ojcu w 2014 r. zamierza skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy przychód uzyskany przez Wnioskodawcę w sierpniu 2014 r. ze sprzedaży udziału w nieruchomości otrzymanej w spadku po zmarłym ojcu, w części wydatkowanej w 2015 r. na nabycie prawa własności Nieruchomości 1 (to jest na spłatę byłego małżonka i spłatę kredytu w banku), wydatkowanej do końca 2016 r. na nabycie 1/2 udziału w Nieruchomości 2 oraz na wykończenie domu znajdującego się na Nieruchomości 2 oraz wydatkowanej do końca 2016 r. na nabycie i wykończenie Nieruchomości 3 będzie korzystał ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży w sierpniu 2014 r. udziału w nieruchomości otrzymanej w spadku po zmarłym ojcu, w części wydatkowanej na nabycie:

Nieruchomości 1 (w tym na spłatę byłego małżonka w kwocie 110.000 zł i spłatę kredytu w banku po zawarciu umowy podziału majątku w kwocie 77.442,88 CHF) poniesiony w 2015 r.; oraz
1/2 udziału w Nieruchomości 2 oraz na wykończenie domu znajdującego się na Nieruchomości 2, poniesiony do końca 2016 r.; oraz
Nieruchomości 3 i jej wykończenie, poniesiony do końca 2016 r.

jako wydatkowany w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy będzie korzystał ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w tej części Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości otrzymanej w spadku po ojcu.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego przepisu, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1 a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę. Odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W / P

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P – przychód ze sprzedaży.

W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Katalog wydatków na własne cele mieszkaniowe określa art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziały w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
budowę, rozbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego,

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

– w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Zgodnie z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Zgodnie z art. 21 ust. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

– przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Natomiast, na mocy art. 21 ust. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 niema zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych począwszy od dnia odpłatnego zbycia nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Zawarte w tym artykule wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania kwot dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości, ma bowiem charakter wyczerpujący (enumeratywny).

Zdaniem Wnioskodawcy, podkreślenia wymaga, że ustawodawca regulując omawiane zwolnienie, nie ograniczył go do wydatkowania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości lub praw przez podatników, którzy nie będą posiadać innych nieruchomości niż nabyta lub wybudowana. Z punktu widzenia ustawodawcy istotne jest aby wydatkowanie przychodu było ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Innymi słowy podatnik, który uzyskał przychód ze sprzedaży nieruchomości lub praw może przeznaczyć go na zakup lub budowę innej nieruchomości lub prawa, uzyskując przy tym prawo do wyżej wymienionego zwolnienia, jednakże działanie takie ma służyć zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych tego podatnika, a nie innych osób. Nieważne jest zatem ile nieruchomości posiada już podatnik w chwili wydatkowania środków ze sprzedaży, ważne jest jedynie aby ten kolejny zakup lub budowa służyły faktycznie zaspokajaniu jego potrzeb mieszkaniowych. Ustawodawca bowiem nie wprowadził w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ograniczeń, dotyczących liczby nabywanych nieruchomości, jak również nie nakazał natychmiastowego zasiedlenia nowej nieruchomości. Bez znaczenie jest kiedy podatnik zacznie wykorzystywać nabytą nieruchomość do celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Ustawodawca nie uzależnił skorzystania z prawa do zwolnienia z opodatkowania od faktu zamieszkania w nowym miejscu już w chwili jego nabycia, lecz wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe a te mogą być realizowane w dłuższym okresie czasu. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania, że zakup konkretnej nieruchomości służyć będzie takiemu właśnie celowi.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w celu skorzystania z przedmiotowego zwolnienia możliwe jest, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości będzie wydatkowany na nabycie więcej niż jednej nieruchomości, jeśli ze względu na sytuację życiową lub zawodową podatnika każda z tych nieruchomości służy zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika, bez względu na czy to niezwłocznie po nabyciu podatnik rozpocznie zamieszkiwać w nabytej nieruchomości, czy też planuje takie zamieszkiwanie w okresie późniejszym. Za spełniające warunek zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika należy również uznać sytuację, w której podatnik nabywa dwie nieruchomości, przy czym jedna będzie pełniła funkcję „dachu nad głową” w pierwszej kolejności, np. z powodu jej stanu zaawansowania prac budowlanych i wykończeniowych, a druga z uwagi na przewidywaną i zmienioną sytuację życiową i rodzinną będzie pełniła dla Wnioskodawcy tę funkcję w późniejszym okresie. Będzie tak w szczególności, jeśli przy każdym z tych nabyć i ponoszeniu wydatków podatnik działa w sposób zaplanowany i zorganizowany dążąc do zaspokojenia w optymalny sposób swoich własnych potrzeb mieszkaniowych na określonych etapach życia, a podejmowane decyzje z punktu widzenia jego sytuacji mieszkaniowej mają na celu racjonalne i optymalne wykorzystanie na ten cel środków uzyskanych ze sprzedaży innej nieruchomości.

Stanowisko, że możliwe jest nabycia kilku nieruchomości (więc niż jednej) w celu relacji własnych celów mieszkaniowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dających prawo do zwolnienia z podatku, znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku z 22 października 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt II SA/Wa 1028/14), stwierdził, że „(...) Z opisu stanu faktycznego niniejszej sprawy wynikało tymczasem jednoznacznie, że Skarżący nabędzie dwa lokale mieszkalne za środki uzyskane ze zbycia odziedziczonego udziału w mieszkaniu należącym do jego zmarłej babki. Dla zaistnienia prawa do zwolnienia ustawa niczego więcej nie wymaga, zatem to, czy i w jaki sposób faktycznie będzie wykorzystywane nabyte mieszkanie (w niniejszej sprawie – dwa mieszkania) nie ma żadnego znaczenia prawnego (...) Nabycie samego gruntu jest więc przez Ustawodawcę traktowane jako realizacja własnego celu mieszkaniowego, choć przecież na samym gruncie zamieszkać nie można. Nie da się więc obronić poglądu Ministra, iż Ustawodawcy zależało na tym, aby nabyte mieszkanie (mieszkania) były (niezwłocznie po nabyciu?) zamieszkane przez podatnika, skoro ten sam Ustawodawca w tym samym przepisie zgodził się na sytuację, w której nabyta nieruchomość (grunt) z definicji nie może zrealizować potrzeb mieszkaniowych rozumianych dosłownie i wąsko, tj. nie może jeszcze służyć jako mieszkanie lub dom, gdyż to mieszkanie lub dom może być na gruncie ewentualnie wybudowane dopiero w przyszłości (...).”

W zakresie nabycia dwóch lub więcej nieruchomości i prawo do przedmiotowego zwolnienia z podatku potwierdzają również organy podatkowe w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, mianowicie:

Dyrektor Izby Skarbowej Warszawie w interpretacji z 30 stycznia 2014 r. (Znak: IPPB1/415-1218/13-2/ES),
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 14 marca 2014 r. (Znak: ITPB2/415-1168/13/DSZ),
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 14 września 2011 r. (Znak: IPTPB2/415-348/11-4/MP).

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Na skutek zawartej umowy, wspólność majątkowa małżeńska ustaje, a do majątku, który był nią objęty stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast w myśl ogólnej zasady uregulowanej w art. 43 § 1 k.r.o. oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zgodnie z zasadami prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Jednakże nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego. Wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) – jak też stan jej majątku osobistego. Należy podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji „nabycia”, a prawo cywilne za nabycie uważa nie tylko przeniesienie własności w drodze umowy sprzedaży, ale także w drodze innych czynności prowadzące do przyrostu majątku rzeczowego (np. podział majątku wspólnego, zniesienie współwłasności), a rozliczenia dokonywane między współuprawnionymi w sytuacji nabycia własności rzeczy ponad wartość przysługującego udziału w tej rzeczy w formie spłaty czy dopłat dokonywanych kosztem majątku podatnika stanowią formę zapłatą w zamian za przyznane prawo i powinny być traktowane jako wydatek w sensie ekonomicznym. Forma i sposób dokonania tej zapłaty, jeśli tylko prowadzi do przyrostu majątku rzeczowego ponad przysługujący udział w rzeczy, nie ma znaczenia gdyż w każdym przypadku stanowi wydatek w sensie ekonomicznym stanowiący ekwiwalent w zamian za przyrost majątku rzeczowego u tego podatnika.

W związku z powyższym, w tej części, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki (spłaty lub dopłat) poniesione na takie nabycie powinny być rozpatrywane jako potencjalna kategoria wydatków poniesionych we własnych celach mieszkaniowych, po spełnieniu pozostałych warunków ustawowych.

W szczególności, za takie wydatki należy uznać wydatki na spłatę współmałżonka odpowiadające:

kwotom, które zostały poniesione przez współmałżonka na zakup nieruchomości lub spłatę kredytu przed podziałem majątku i są mu teraz rekompensowane (zwracane) w zamian za rezygnację z prawa własności nieruchomości (udziału w tym prawie) w drodze podziału majątku; oraz
wydatkom, które zostały poniesione przez podatnika po podziale majątku wspólnego na spłatę kredytu zaciągniętego na zakupione mieszkanie, również w części w której kredyt obciążał współmałżonka, w szczególności w sytuacji, gdy całkowita spłata kredytu jest warunkiem nabycia wyłącznego prawa własności nieruchomości, gdyż małżonek podatnika nie ma obowiązku wyrażać zgody na rezygnację z prawa własności nieruchomości bez zdjęcia z niego współodpowiedzialności wobec banku za spłatę kredytu zaciągniętego na zakup tej nieruchomości, a ponadto interes i bezpieczeństwo prawne podatnika przejawia się w nabyciu nieruchomości bez ograniczeń w zakresie praw innych osób, w tym bez obciążenia hipotecznego na rzecz banku.

Dla podatnika wyżej wymienione wydatki na spłatę małżonka są wydatkami poniesionym na nabycie prawa własności nieruchomości, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, w części w której po podziale majątku podatnik spłaca własną część kredytu hipotecznego, zgodnie w warunkami umowy kredytowej sprzed zawarcia umowy o podziale majątku, należy u niego zakwalifikować do wydatków na spłatę kredytu, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko w zakresie spłaty byłego małżonka potwierdzają orzeczenia sądów administracyjnych, np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 2 grudnia 2011 r. (sygn. akt. I SA/Lu 654/11).

W ten sam sposób wypowiadają się organy podatkowe w licznych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, w szczególności Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 21 maja 2013 r. (Znak: ILPB2/415-137/13-4/ES): „(...) Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, iż w 2007 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zaciągnęli kredyt hipoteczny na budowę domu jednorodzinnego. Środki z dokonanej w 2011 r. sprzedaży części nieruchomości nabytej w 2011 r. (na skutek podziału majątku wspólnego małżeńskiego) Zainteresowana przeznaczy na spłatę rat kredytu i odsetek zaciągniętego na ww. budowę domu. Nieruchomość z posadowionym na niej budynkiem stanowi Jej wyłączną własność. Ponadto, na podstawie umowy zawartej w dniu 5 kwietnia 2011 r. Wnioskodawczyni zobowiązała się sama spłacać pozostałe raty kredytu hipotecznego zaciągniętego na budowę domu. Aczkolwiek umowa o kredyt hipoteczny zawarta z bankiem pozostaje bez zmian, tzn. nadal oboje są kredytobiorcami, ponieważ bank nie może dokonać zmiany zapisu kredytobiorcy w umowie kredytowej i na dowodach spłat kredytu i odsetek będą figurować ich imiona i nazwiska (...) Przedmiotowy kredyt został zaciągnięty na inwestycje mieszkaniową, co spełnia warunki do zwolnienia w rozumieniu w art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak więc dochowana została przesłanka wydatkowania środków uzyskanych ze sprzedaży części nieruchomości na własne cele mieszkaniowe (...) Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż w zaistniałej sytuacji Zainteresowana przeznaczając przychód ze sprzedaży części nieruchomości (nabytej w 2011 r.) na spłatę przedmiotowego kredytu wraz z odsetkami, ma prawo skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (...).”

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 23 lutego 2015 r. (Znak: IPTPB2/415-627/14-4/JR) stwierdził, że: „(...) Reasumując należy stwierdzić, że spłata (dokonana w wyżej określonym terminie) na rzecz męża, związana z nabyciem nieruchomości wraz z budynkiem mieszkalnym w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków, dokonana ze środków uzyskanych z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego nabytego w wyniku przeprowadzonego w 2012 r. działu spadku po matce zmarłej w 2011 r., stanowi wydatek na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (...).”

Ponadto, podobne stanowisko prezentują między innymi:

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 9 lipca 2009 r. (Znak: ITPB2/415-417/09/IB);
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 24 września 2012 r. (Znak: IPTPB2/415-494/12-6/KSM) oraz w interpretacji z 20 lutego 2014 r. (Znak: IPTPB2/415-730/13-4/MR).

W niniejszej sprawie Wnioskodawca w 2013 r. w spadku po zmarłym ojcu nabył 1/3 udziału w nieruchomości, na której znajduje się stacja benzynowa. W dniu 20 sierpnia 2014 r. dokonał sprzedaży udziału przysługującego mu w wyżej wymienionej nieruchomości. W 2008 r. Wnioskodawca nabył wspólnie ze byłym mężem do majątku niezabudowaną nieruchomość o powierzchni 0,2848 ha z przeznaczeniem pod budowę domu mieszkalnego (Nieruchomość 1). Dla Nieruchomości 1 Wnioskodawca uzyskał w 2008 r. decyzję o warunkach zabudowy. Zakup Nieruchomości 1 finansowany był z kredytu bankowego udzielonego we frankach szwajcarskich (CHF) w kwocie 114.730 CHF z ostatecznym terminem spłaty w 2028 r. W celu zabezpieczenia roszczeń banku z umowy kredytowej na rzecz banku została ustanowiona hipoteka kaucyjna. Kredyt udzielony był Wnioskodawcy i byłemu małżonkowi. W 2010 r. sąd orzekł rozwód małżeństwa Wnioskodawcy i byłego małżonka. Między Wnioskodawcą i byłym małżonkiem od zawarcia małżeństwa przez cały czas do rozwodu istniał ustrój ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej. Po rozwodzie kredyt obciążał w dalszym ciągu solidarnie Wnioskodawcę i byłego małżonka, z tym że od dnia orzeczenia rozwodu kredyt spłacał samodzielnie były małżonek.

W 2014 r. Wnioskodawca ponownie zawarł związek małżeński. Z małżonkiem łączy go ustawowa wspólność małżeńska. W 2006 r. małżonek zakupił w N. działkę budowlaną, a następnie postawił na nim dom jednorodzinny o powierzchni użytkowej ok. 223 m2 doprowadzając go do stanu deweloperskiego (Nieruchomość 2). Nieruchomość 2 stanowi wyłączną własność małżonka i należy do jego majątku osobistego. Z tego względu, że jest to nieruchomość, którą w najbliższym możliwym czasie można zasiedlić Wnioskodawca zamierza zamieszkiwać razem z małżonkiem i wspólnymi dziećmi w domu znajdującym się na Nieruchomości 2.

W celu zrekompensowania małżonkowi poniesionych wydatków Wnioskodawca zamierza nie później niż przed 1 stycznia 2017 r. nabyć od małżonka 1/2 prawa własności Nieruchomości 2 (gruntu z domem) oraz biorą pod uwagę możliwość wniesienia przysługujących im udziałów w Nieruchomości 2 (po 1/2 każde z małżonków) do majątku wspólnego objętego wspólnością małżeńską. Jednocześnie Wnioskodawca ma zamiar ponosić wydatki na wykończenie domu, takie jak położenie drewnianych podłóg, glazury, wstawienie wewnętrznych drzwi, wybudowanie powierzchni garażowych bezpośrednio przylegających do domu, itp.

Wnioskodawca z małżonkiem posiadają jedno wspólne dziecko, a obecnie oczekują narodzin drugiego. Wnioskodawca z małżonkiem planują zamieszkiwać wspólnie z dorastającymi dziećmi, do czasu ich całkowitego usamodzielnienia się. Ponadto, Wnioskodawca z małżonkiem nie wykluczają starań o kolejne potomstwo. Z tych powodów w ciągu kilku najbliższych lat dom znajdujący się na Nieruchomości 2 nie będzie spełniał funkcji mieszkalnych w oczekiwany przez Wnioskodawcę sposób, głównie ze względu na ograniczoną powierzchnię mieszkalną oraz mniej korzystną lokalizację. Z tego względu Wnioskodawca na początku 2015 r. postanowił nabyć na wyłączną własność Nieruchomość 1 w celu wybudowania na niej w przyszłości domu rodzinnego, w którym zamieszka wspólnie z małżonkiem i dziećmi. W dniu 12 stycznia 2015 r. Wnioskodawca zawarła z byłym małżonkiem w formie aktu notarialnego umowę podziału majątku wspólnego w ten sposób, że nabył wyłączne prawo własności Nieruchomości 1.

W zamian za przysługujący byłemu małżonkowi udział w Nieruchomości 1 Wnioskodawca i były małżonek ustalili następujący sposób rozliczeń;

Wnioskodawca zapłacił byłemu małżonkowi kwotę 110.000 zł odpowiadającą wydatkom poniesionym przez niego na spłatę części kredytu w okresie od dnia orzeczenia rozwodu do dnia umowy o podział majątku; oraz
Wnioskodawca i były małżonek postanowili, że spłacą kredyt w kwocie ok. 77.000 CHF w celu zdjęcia z byłego małżonka odpowiedzialności wobec banku za spłatę kredytu w sytuacji, gdy w wyniku podziału majątku były małżonek został pozbawiony prawa własności. W celu wykonania tego postanowienia, zamiast w pierwszej kolejności zapłacić do banku przez każdego z nich po połowę kwoty pozostałej do spłaty, a następnie zapłacić przez Wnioskodawcę byłemu małżonkowi kwotę odpowiadającą jego udziałowi w Nieruchomości 1 po spłacie przez niego jego części kredytu, Wnioskodawca i były małżonek dokonali spłaty kredytu w ten sposób, że Wnioskodawca wpłacił samodzielnie bezpośrednio do banku łączną kwotę pozostającą do spłaty, tj. 77.442,88 CHF, a w zamian za to były małżonek wyraził zgodę na przyznanie nieruchomości na wyłączną własności Wnioskodawcy. Taki sposób rozliczania wynikał ponadto z wymogów stawianych przez bank, pozwalał na uproszczenie rozliczenia, a także pozwolił osiągnięć skutek w postaci uzyskania przez Wnioskodawcę wyłącznej własności Nieruchomości 1 nieobciążonej hipoteką na rzecz banku.

Budowa domu rodzinnego na Nieruchomości 1 może być w przyszłości sfinansowana, przynajmniej w części, z kwoty uzyskanej ze sprzedaży Nieruchomości 2.

Głównym powodem, dla którego Wnioskodawca wraz z rodziną w pierwszej kolejności do celów mieszkaniowych będzie wykorzystywała dom znajdującym się na Nieruchomości 1 (winno być Nieruchomości 2) (który jest wstanie bliskim wykończenia i nadaje się do zamieszkania w stosunkowo krótkim okresie czasu), a dopiero następnie przystąpi do budowy domu na Nieruchomości 2 (winno być Nieruchomości 1) i zamieszka w nim z rodziną, jest jego aktualna sytuacja życiowa związana ze spodziewanymi narodzinami drugiego dziecka oraz trudnościami w zajmowaniu się w tym okresie (oraz jakiś czas po narodzinach) kwestiami związanymi z czasochłonną i pracochłonną organizacją procesu budowy domu.

Wnioskodawca zajmuje się zawodowo doradztwem w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej, którą zasadniczo prowadzi w. W celu rozwoju prowadzonej działalności, zwłaszcza w celu pozyskiwania klientów i możliwości bezpośredniego kontaktu z nimi Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność w przeważającej części w K. W tym celu planuje zmienić adres zarejestrowania działalności, z N. na K. i będzie regularnie podróżować do K. na okresy do kliku dni w tygodniu. W pozostałym zakresie będzie zamieszkiwać z małżonkiem i dziećmi w N. W celu zapewnienia sobie warunków mieszkalnych w czasie pobytu w K. w celu wykonywania działalności gospodarczej Wnioskodawca zakupił w 2015 r. w K. mieszkanie o powierzchni 58 m2 w stanie deweloperskim, zamierza je wykończyć i używać do celów mieszkaniowych (Nieruchomość 3). Wnioskodawca nie przewiduje wykorzystywania tego mieszkania do celów biurowych, nie będzie go wprowadzał w jakiejkolwiek części do ewidencji środków trwałych firmy.

Działalność gospodarcza w zakresie doradztwa będzie zarejestrowana w K. pod innym adresem niż adres, pod którym znajduje się Nieruchomość 3.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, zdaniem Wnioskodawcy, przychód uzyskany ze sprzedaży w 2014 r. udziału w nieruchomości otrzymanej w spadku po ojcu w 2013 r. będzie stanowił dla Wnioskodawcy przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód ten, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wydatkowany w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy, będzie zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych w części wydatkowanej na nabycie:

Nieruchomości 1, tj. w kwocie 110.000 zł odpowiadającej kwocie kredytu spłacanemu przez byłego małżonka po orzeczeniu rozwodu oraz w kwocie całości na spłatę kredytu w banku przez Wnioskodawcę po zawarciu umowy podziału majątku) poniesionym w 2015 r.; oraz
1/2 udziału w Nieruchomości 2 oraz na wykończenie domu znajdującego się na Nieruchomości 2, poniesionym do końca 2016 r.; oraz
Nieruchomości 3 i jej wykończenie, poniesiony do końca 2016 r. i w tej części Wnioskodawca nie będzie obowiązany do zapłaty podatku z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości otrzymanej w spadku po ojcu.

Za powyższym stanowiskiem, zdaniem Wnioskodawcy, przemawia uznanie, że wszystkie wymienione wyżej wydatki należy uznać za poniesione w celu zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy, a mianowicie:

wydatki poniesiona na nabycie 1/2 prawa własności Nieruchomości 2 od byłego małżonka (winno być od małżonka) i wykończenie domu znajdującego się na tej Nieruchomości 2 będą w pierwszej kolejności służyły zaspokojeniu jego potrzeb mieszkaniowych w zakresie odpowiadającym jego obecnej sytuacji życiowej i rodzinnej; w tym domu Wnioskodawca może w stosunkowo bliskim okresie czasu zamieszkać z rodziną (małżonkiem i dwójką dzieci, w tym nowonarodzonym dzieckiem) i w najbliższym okresie (tj. w ciągu kilku najbliższych lat) będzie on spełniał dla rodziny funkcję „dachu nad głową”; w rezultacie zawarcia z byłym małżonkiem umowy o podziale majątku Wnioskodawca nabył prawo własności całej Nieruchomości 2 (winno być Nieruchomości 1) a sposób rozliczenia ustalony umową o podziale majątku pozwala uznać dokonanie spłaty, z jednej strony za wydatki na nabycie Nieruchomości 1, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w części dotyczącej spłaty w kwocie 110.000 zł oraz tej części kredytu spłaconego po umowie podziału majątku, która obciążała byłego małżonka), a z drugiej strony – za wydatki na spłatę kredytu o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w tej części kredytu spłaconego po umowie podziału majątku, która obciążała Wnioskodawcę); wydatki na spłatę byłego małżonka w kwocie 110.000 zł należy uznać w całości za wydatki na nabycie Nieruchomości 1 z uwagi na fakt, że Wnioskodawca w sensie ekonomicznym poniósł ten wydatek w całości w momencie spłaty byłego małżonka tj. w styczniu 2015 r. i w tym momencie Wnioskodawca poniósł ciężar finansowy w postaci zapłaty za nabywaną Nieruchomość 1;
wydatki poniesione na nabycie Nieruchomości 1 będą w następnej kolejności służyły zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy i będzie to docelowe miejsce zamieszkania Wnioskodawcy z rodziną do czasu usamodzielnienia się dzieci Wnioskodawcy, pozwalające jednocześnie planować kolejne potomstwo; na Nieruchomości 1 Wnioskodawca planuje wybudować wspólnie z małżonkiem dom rodzinny, który będzie w lepszym zakresie niż dom na Nieruchomości 2 odpowiadał potrzebom rodziny i spełniał funkcję „dachu na głową”, jednakże z uwagi na aktualną sytuacje życiową Wnioskodawca (oczekiwanie na narodziny drugiego dziecka) i czasochłonny proces budowy domu „od fundamentów” Wnioskodawca zmuszony jest podjąć decyzję o odłożeniu budowy w czasie;
niezależenie od realizacji celów mieszkaniowych w Nieruchomościach 1 i 2 wydatki na nabycie Nieruchomości 3 i jej wykończenie należy uznać za poniesione w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy w trakcie jego pobytów w K. w celu wykonywania pracy zarobkowej poza jego miejscem zamieszkania z rodziną w N.; zapewnienie sobie miejsca zamieszkania w K. uzasadnione jest znaczną odległością od miejsca zamieszkania z rodziną w N., a wykonywanie działalności gospodarczej na miejscu w K. daje znacząco lepsze perspektywy prowadzenia takiej działalności, zwłaszcza z uwagi na możliwość prowadzenie działań marketingowych oraz bezpośredniego kontaktu z klientami; w trakcie pobytu w K. w pozostałym czasie po czasie spędzonym na wykonaniu działalności w zakresie doradztwa Nieruchomość 3 będzie pełniła dla Wnioskodawcy funkcję „dachu nad głową”.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 22 września 2015 r. Znak: IBPB-2-2/4511-300/15/MM Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości w części w jakiej środki ze sprzedaży udziału w nieruchomości wydatkowano na rozliczenie z byłym małżonkiem stwierdzając, że zwrot byłemu małżonkowi kwoty 110.000 zł nie stanowi wydatku na nabycie udziału w nieruchomości, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lecz odpowiada wydatkom jakie poniósł były małżonek na samodzielną spłatę kredytu od dnia orzeczenia rozwodu do dnia umowy o podział majątku wspólnego.

Wnioskodawca, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżył interpretację indywidualną w części dotyczącej wydatkowania środków ze sprzedaży nieruchomości na zapłatę byłemu małżonkowi kwoty 110.000 zł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie prawomocnym wyrokiem z 22 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 106/16 uchylił ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów z 22 września 2015 r. w części dotyczącej uznania za nieprawidłowe stanowiska Skarżącego dotyczącego wydatkowania środków na rozliczenie z byłym małżonkiem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził, że pomiędzy stronami brak było sporu co do interpretacji przepisów prawa podatkowego, które były istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd przypomniał, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – źródłem przychodu, z zastrzeżeniem ust. 2 (który nie ma w sprawie zastosowania) jest odpłatne zbycie:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,

Sąd stwierdził, że z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Skarżący zbył nabyty w drodze dziedziczenia udział w nieruchomości przed upływem wskazanego powyżej okresu. Zbycie to stanowi dla niego wobec powyższego źródło przychodów podlegające opodatkowaniu. Skarżący zamierza jednak skorzystać ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przepisu tego wynika, że wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Rodzaj wydatków uznanych za przeznaczone na cele mieszkaniowe, został enumeratywnie wskazany w art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sąd wskazał, że zarówno Skarżący, jak i Organ byli zgodni, że w opisanym we wniosku stanie faktycznym, nabycie przez Skarżącego nieruchomości, którą Skarżący otrzymał w wyniku podziału majątku dorobkowego z byłym małżonkiem (oznaczonej we wniosku nr 1), stanowiłoby wydatek na cel mieszkaniowy. Spór pomiędzy nimi sprowadzał się do odmiennego potraktowania wypłaconej byłemu małżonkowi kwoty 110.000 zł. Skarżący podtrzymał swoje stanowisko zaprezentowane we wniosku, że kwota ta stanowiła spłatę należną byłemu małżonkowi w wyniku podziału majątku dorobkowego w zamian za prawo własności całej nieruchomości. Organ zaś twierdzi, że było to jedynie rozliczenie nakładów na nieruchomość, które były małżonek Skarżącego poniósł na spłatę kredytu zaciągniętego na jej nabycie. Organ wprost stwierdził, że Skarżący oddał byłemu małżonkowi wpłacone przez niego środki na spłatę kredytu po dniu rozwodu. W takim zaś przypadku Skarżący nie wydatkował kwoty 110.000 zł na nabycie własności przedmiotowej nieruchomości.

W ocenie Sądu rację należy przyznać Skarżącemu. Sąd podkreślił, że specyfika postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego polega między innymi na tym, że właściwy organ interpretujący „porusza się” niejako tylko i wyłącznie w obrębie stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz wyrażonej przez niego oceny prawnej (stanowisko) – art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Organ interpretujący nie przeprowadza w tego rodzaju sprawach postępowania dowodowego, ograniczając się jedynie do analizy okoliczności podanych we wniosku. Organ jest przy tym związany tymi okolicznościami.

Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie Skarżący wyraźnie wskazał, że nabycie nieruchomości oznaczonej we wniosku nr 1, nastąpiło na podstawie umowy o podział majątku dorobkowego. Skarżący otrzymał w wyniku tej umowy własność całej nieruchomości, zaś były małżonek otrzymał spłatę w wysokości 110.000 zł. Wysokość tej spłaty odpowiadała wysokości spłaconego przez byłego małżonka kredytu od dnia orzeczenia rozwodu. Organ tymczasem wbrew wyraźnemu wskazaniu we wniosku, że wyżej wskazana kwota stanowiła spłatę w wyniku podziału majątku dorobkowego przyjął, że było to jedynie wzajemne rozliczenie nakładów na nieruchomość i Skarżący zwrócił tym samym byłemu mężowi wydatkowane przez niego kwoty. Wprawdzie Organ może zakwalifikować określoną okoliczność pod względem skutków prawnych odmiennie, aniżeli wskazano to we wniosku. Niemniej jednak w ocenie Sądu w niniejszej sprawie stanowisko Organu jest niezasadne.

Zdaniem Sądu, wskazać należy, że wspólność majątkowa małżeńska ustaje między innymi na skutek orzeczenia rozwodu. Stosownie do treści art. 50¹ ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Z wniosku o wydanie interpretacji, nie wynikało, aby Skarżący z byłym małżonkiem zawierał umowę majątkową małżeńską, przewidującą nierówne udziały. Jak wynika z kolei z art. 46 wyżej wskazanej ustawy, od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku. Stosownie zaś do dyspozycji art. 1037 § 1 ustawy Kodeks cywilny, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. W § 2 zostało wskazane, że jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. W art. 1036 Kodeksu cywilnego znalazło się odesłanie w sprawach działu spadku do przepisów o współwłasności w częściach ułamkowych. Sposoby zniesienia współwłasności uregulowane zostały w art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności, czyli w niniejszej sprawie, podziału majątku dorobkowego Skarżącego i jego byłego małżonka, jest przyznanie przedmiotu współwłasności na własność jednego z nich, ze spłatą drugiego. Z wniosku o wydanie interpretacji wynika, że taki sposób wyjścia ze współwłasności został wybrany przez Skarżącego i jego byłego małżonka. Skarżący otrzymał bowiem na wyłączną własność całą nieruchomość nr 1 i dokonał spłaty udziału byłego małżonka. We wniosku o wydanie interpretacji, Skarżący wyraźnie wskazuje, że w zamian za przysługujący byłemu małżonkowi udział w nieruchomości, Skarżący zapłacił mu kwotę 110.000 zł. We wniosku Skarżący wskazywał również, że „spłacił” byłego małżonka i w zamian za to uzyskał wyłączne prawo własności nieruchomości. Wprawdzie Skarżący nie przytoczył expressis verbis brzmienia umowy w zakresie zapłaty kwoty 110.000 zł, niemniej jednak z treści wniosku wynika, że zapłata tej kwoty stanowiła spłatę udziału byłego małżonka. Organ nie wzywał przy tym Skarżącego do złożenia dodatkowych wyjaśnień w tym przedmiocie.

Skarżący wprawdzie dodatkowo wskazał, że kwota ta odpowiada wydatkom byłego małżonka na spłatę kredytu od dnia orzeczenia rozwodu. Z faktu tego nie można jednak wyprowadzać bezpośredniego wniosku, jak uczynił to Organ, że kwota ta stanowi zwrot nakładów na nieruchomość, czy też odpowiada wzajemnym rozliczeniom pomiędzy byłymi małżonkami. Z treści wniosku o wydanie interpretacji wyraźnie wynika, że Skarżący otrzymał na własność nieruchomość w zamian za wypłatę kwoty 110.000 zł. Zgodzić się należy przy tym z twierdzeniami Skarżącego zaprezentowanymi w skardze, że powyższa kwota stanowi ustalenie wartości udziału w nieruchomości, należnego byłemu małżonkowi. Bez zapłaty powyższej kwoty, Skarżący nie stałby się właścicielem nieruchomości nr 1. Zgodnie z zasadą swobody umów przewidzianej w prawie cywilnym, strony mogą ustalać wysokość wzajemnych świadczeń na podstawie zgodnych oświadczeń woli, nie będąc skrępowanymi żadnymi sztywnymi regułami. Nie mogą oni oczywiście naruszyć granic tej swobody, lecz w niniejszej sprawie nie sposób przyjąć, że ustalenie wartości udziału było sprzeczne z ustawą, zasadami współżycia społecznego, czy też naturą (istotą) danej umowy. Rację ma również Skarżący stwierdzając, że wskazanie, iż kwota 110.000 zł odpowiada spłaconemu przez byłego małżonka kredytowi, jest co najwyżej technicznym wskazaniem sposobu kalkulacji wartości spłaty przysługującej byłemu małżonkowi. Zdaniem Sądu, z twierdzenia tego nie można wywodzić, że zapłata tej kwoty stanowiła w istocie zwrot należności przysługujących byłemu małżonkowi z uwagi na poniesione przez niego wydatki. Wniosku takiego nie można przede wszystkim wysnuć z przedstawionego przez Skarżącego stanu faktycznego. Wobec powyższego stanowisko Organu, bez wzywania Skarżącego do ewentualnego złożenia dalszych wyjaśnień, było nieuprawnione.

Jak z powyższego wynika, Organ wydając interpretację, nie uwzględnił przedstawionego przez Skarżącego stanu faktycznego sprawy. Skoro Skarżący wskazał, że zapłata kwoty 110.000 zł nastąpiła na podstawie umowy o podział majątku dorobkowego i stanowi wypłatę równowartości udziału w nieruchomości, który jest należny byłemu małżonkowi w zamian za przyznanie nieruchomości na wyłączną własność Skarżącemu, Organ nie mógł zapłaty tej kwoty potraktować odmiennie bez ewentualnego wyjaśnienia powyższej kwestii. W szczególności nieuprawnione jest twierdzenie Organu, że z wniosku o interpretację jednoznacznie wynikało, że powyższa kwota nie stanowi równowartości udziału byłego małżonka w majątku wspólnym, lecz odpowiada wydatkom przez niego poniesionym. Co najwyżej można stwierdzić, że w ten sposób została potraktowana przez Organ. Jak jednak wskazano we wcześniejszej części uzasadnienia, Organ w sposób nieprawidłowy dokonał kwalifikacji powyższej spłaty w oparciu o twierdzenia Skarżącego zaprezentowane we wniosku o wydanie interpretacji.

Sąd stwierdził, że zaskarżona interpretacja podlega zatem uchyleniu w zaskarżonym zakresie na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. – dalej p.p.s.a). Skarżący zaskarżył bowiem interpretację jedynie w zakresie dotyczącym uznania za nieprawidłowe stanowiska odnośnie wydatkowania kwoty 110.000 zł dla byłego małżonka. Sądowi znane jest stanowisko, że nie można uchylać interpretacji indywidualnej jedynie w części. Niemniej jednak w niniejszej sprawie, sformułowania interpretacji pozwalają na ich oddzielne potraktowanie i zbadanie. Ponadto Skarżący zaskarżył interpretację jedynie w określonej części, przyjmując, że w pozostałej części jest ona prawidłowa. Sąd orzekł, że w ponownie przeprowadzonym postępowaniu, Organ rozstrzygnie wobec powyższego jedynie kwestię, która była przedmiotem zaskarżenia. W pozostałej zaś części należy uznać, że interpretacja nie była przedmiotem zaskarżenia i tym samym Skarżący uzyskał wiążącą informację w zakresie jego stanowiska, z którą się zgodził. Rozstrzygając sprawę, Organ weźmie pod uwagę wskazania przedstawione w niniejszym uzasadnieniu i w sposób odpowiedni zakwalifikuje wypłatę przez Skarżącego kwoty 110.000 zł.

Mając na uwadze uzasadnienie ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 22 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 106/16 a także treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), który stanowi, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 17 czerwca 2015 r., stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości w odniesieniu do środków wydatkowanych na rozliczenie z byłym małżonkiem – jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejsza interpretacja dotyczy jedynie kwestii, która była przedmiotem zaskarżenia czyli możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości w odniesieniu do środków wydatkowanych na rozliczenie z byłym małżonkiem. W pozostałym zaś zakresie wiążąca jest interpretacja indywidualna z 22 września 2015 r. Znak: IBPB-2-2/4511-300/15/MM gdyż w pozostałej części interpretacja nie była przedmiotem zaskarżenia ani też przedmiotem rozstrzygnięcia dokonanego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 20 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca sprzedał udział 1/3 w nieruchomości (stacji benzynowej) nabyty w 2013 r. drodze spadku po ojcu.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.) – spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku przez Wnioskodawcę jest data śmierci ojca. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy stwierdzić, że dokonane w 2014 r. odpłatne zbycie udziału w nieruchomości nabytego przez Wnioskodawcę w spadku podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na brak upływu pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Oceniając skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania – w myśl art. 14 ustawy zmieniającej – mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie. W niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6d, gdyż udział w nieruchomości został nabyty przez Wnioskodawcę nieodpłatnie – w drodze spadku. Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak już wyżej wyjaśniono, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega sprzedaż udziału 1/3 w nieruchomości nabytego w 2013 r. w spadku po ojcu. Podstawą opodatkowania 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest dochód Wnioskodawcy stanowiący różnicę między przychodem ze sprzedaży udziału w nieruchomości ustalonym zgodnie z art. 19 ustawy, a kosztami uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6d ww. ustawy przypadającymi proporcjonalnie na ten udział.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W / P

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P – przychód ze sprzedaży.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

wydatki poniesione na:
1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
wydatki poniesione na:
1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
– w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. – jest fakt wydatkowania począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wymieniony w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując przedmiotowe zwolnienie w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi to, czy kwota 110.000 zł przekazana jako spłata należna byłemu małżonkowi z tytułu podziału majątku dorobkowego może zostać uznana za wydatek na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2082 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd bądź w przypadku ustania małżeństwa między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast – w myśl art. 50¹ Kodeksu – w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z przywołanych przepisów wynika zatem, że z chwilą ustania wspólności majątkowej między małżonkami współwłasność łączna zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych a każdy z małżonków posiada prawo własności do udziału 1/2 w majątku wspólnym, którym to udziałem może swobodnie dysponować.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Za datę nabycia nieruchomości, która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko pod warunkiem, że podział taki jest ekwiwalentny w naturze bez spłat i dopłat lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez byłego małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub prawie, który przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego, nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat).

Podział majątku dorobkowego byłych małżonków dokonany w styczniu 2015 r. nie był ekwiwalentny w naturze dla obojga małżonków. O ekwiwalentnym podziale w naturze mówić bowiem można jedynie wówczas, gdy w wyniku podziału majątku dorobkowego każdy z małżonków otrzymuje na wyłączną własność majątek o tej samej wartości. Tymczasem na mocy umowy z 2015 r. Wnioskodawca stał się wyłącznym właścicielem nieruchomości. Ponadto Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty byłemu małżonkowi kwoty 110.000 zł. Kwota ta stanowiła spłatę udziału byłego małżonka w majątku wspólnym i równocześnie odpowiadała wydatkom poniesionym przez byłego małżonka na spłatę części kredytu w okresie od dnia orzeczenia rozwodu do dnia umowy o podział majątku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych dopuszcza możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego poprzez przeznaczenie przychodu ze sprzedaży na wskazane w tej ustawie cele mieszkaniowe, o jakich mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2. Jak już wyżej wskazano zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. c) ww. ustawy jednym z celów mieszkaniowych jest nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie.

Istotne w rozpatrywanej sprawie są również plany Wnioskodawcy w stosunku do nabytego gruntu. Celem rozpatrywanego zwolnienia jest bowiem ułatwienie podatnikom zaspokojenia ich własnych potrzeb mieszkaniowych. Ustawa istotnie nie stanowi o tym, że po zakupie działki budowlanej trzeba natychmiast wybudować na niej budynek mieszkalny i zamieszkać. Jednak przepis wyraźnie stanowi, że ze zwolnienia korzysta nie nabycie działki budowlanej, ale nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego. Chodzi więc o nabycie gruntu, na którym podatnik chce wybudować budynek mieszkalny, aby w nim zamieszkać. Ustawodawcy nie chodziło zatem o to, aby ze zwolnienia korzystał podatnik, który środki zainwestuje w nieruchomość, choć inwestycji prowadzić nie zamierza, bo swoje potrzeby mieszkaniowe zaspokaja w inny sposób, lecz o to, żeby ze zwolnienia korzystał ten podatnik, dla którego zakup gruntu jest pierwszym krokiem do realizacji własnego celu mieszkaniowego w postaci budowy budynku mieszkalnego. Tylko taka wykładnia przepisu zgodna jest z ideą ulgi mieszkaniowej.

Mimo że obecnie Wnioskodawca będzie wykańczał inny budynek mieszkalny, w którym zamieszka z aktualnym małżonkiem, to z uwagi na powiększającą się rodzinę Wnioskodawca deklaruje, że w przyszłości wybuduje większy budynek mieszkalny na działce, w której udział nabył w wyniku podziału majątku wspólnego. Działania Wnioskodawcy wskazują zatem, że spełnia powyższy warunek – nabycie udziału w nieruchomości jest wydatkiem na „własne cele mieszkaniowe” Wnioskodawcy.

Skoro zatem Wnioskodawca przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w nieruchomości przeznaczył na spłatę byłego małżonka i w zamian otrzymał na wyłączną własność całą nieruchomość, to niewątpliwie Wnioskodawca przychód przeznaczył na nabycie udziału w prawie własności nieruchomości w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe okoliczności za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że przychód uzyskany ze zbycia nabytego w spadku udziału w nieruchomości w części przeznaczonej na nabycie udziału w nieruchomości w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków poprzez spłatę dokonaną na rzecz byłego małżonka czyli przeznaczony na własne cele mieszkaniowe, na podstawie art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. c) w związku z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie uwzględniony przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin