2016.11.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4513-5/16-5/JO
z 7 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2016 r. (data wpływu 8 sierpnia 2016 r.) uzupełnionym pismem Strony z dnia 30 sierpnia 2016 r. (data wpływu 30 sierpnia 2016 r.) oraz pismem z dnia 31 sierpnia 2016 r. (data wpływu 2 września 2016 r.) będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 26 sierpnia 2016 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 30 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w zakresie:

określenia przychodu ze sprzedaży detalicznej generowanego na podstawie faktury fiskalnej i paragonów fiskalnych wystawianych na rzecz rolników ryczałtowych, o których mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług oraz na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, w tym rolników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni uczestniczących w programie V. – jest nieprawidłowe,

określenia przychodu ze sprzedaży detalicznej generowanego na podstawie faktury fiskalnej i paragonów fiskalnych wystawianych na rzecz spółek handlowych, spółek cywilnych i jednostek prawa publicznego, uczestniczących w programie V. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w zakresie określenia przychodu ze sprzedaży detalicznej generowanego na podstawie faktury fiskalnej i paragonów fiskalnych wystawianych uczestników programu V.. Wniosek został uzupełnionym pismem Strony z dnia 30 sierpnia 2016 r. (data wpływu 30 sierpnia 2016 r.) oraz pismem z dnia 31 sierpnia 2016 r. (data wpływu 2 września 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 26 sierpnia 2016 r. znak nr IPPP2/4513-5/16-2/JO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi program sprzedaży paliw (V.). Program V. jest to oferta handlowa skierowana do małych i średnich przedsiębiorców, którzy po spełnieniu warunku zakupu paliwa w wysokości 500 l miesięcznie otrzymują rabat gotówkowy na stacjach paliw. Przystąpienie do wskazanego wyżej programu następuje po weryfikacji kopii dokumentów rejestrowych przekazanych pracownikowi stacji i podpisaniu deklaracji o przystąpieniu do programu V.. Podpisanie deklaracji jest równoznaczna z akceptacją regulaminu i oznacza zawarcie umowy, której stronami jest Spółka i klient. Dodatkowo należy zaznaczyć, że otrzymane od klienta dokumenty są przesyłane do centrali Spółki i tam jeszcze są weryfikowane. Dokumenty wymagane do podpisania umowy V. są uzależnione od formy prowadzenia działalności klienta.

I tak:

Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, rolnik
Do umowy podpisanej przez osobę fizyczna prowadząca działalność gospodarcza powinny być dołączone dokumenty rejestrowe firmy:
- Dokument CEiDG,
- zaświadczenie o nadaniu nr REGON.
Do umowy podpisanej przez rolnika powinny być dołączone dokumenty rejestrowe działalności:
- zaświadczenie o nadaniu nr NIP,
- rozporządzenie, na podstawie którego rolnik prowadzi działalność (jeden dokument z niżej wymienionych): zaświadczenie o wielkości użytków rolnych z Urzędu Gminy, dokumenty potwierdzające nadanie nr ewidencji producentów z ARiMR, wpis do ewidencji producentów z ARiMR, zaświadczenie z Urzędu Skarbowego o płaceniu podatków od działów specjalnych produkcji rolnej lub zaświadczenie o nadaniu nr REGON.
Spółka z o.o., spółka jawna, spółka akcyjna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo – akcyjna
Do umowy podpisanej przez spółkę powinny być dołączone dokumenty rejestrowe firmy:
- zaświadczenie o nadaniu nr NIP,
- zaświadczenie o nadaniu nr REGON, odpis z KRS datowany co najmniej na trzy miesiące przed złożeniem dokumentów na stacji paliw (cały dokument, nie tylko pierwsza strona).
Spółka cywilna
Do umowy podpisanej przez spółkę cywilna powinny być dołączone dokumenty rejestrowe firmy:
- zaświadczenie o nadaniu nr NIP,
- zaświadczenie o nadaniu nr REGON,
- zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej każdego z członków spółki.
Jednostka prawa publicznego
Do umowy podpisanej przez jednostkę publiczna powinny być dołączone dokumenty rejestrowe:
- zaświadczenie o nadaniu nr NIP,
- zaświadczenie o nadaniu nr REGON,
- akt prawny na podstawie którego działa jednostka publiczna (ustawa, rozporządzenie, uchwała, KRS).

W ramach programu V. faktury/faktury zbiorcze są wystawiane na podstawie otrzymanych od klienta paragonów fiskalnych. Otrzymanie faktury zbiorczej możliwe jest na każdej stacji paliw i obejmuje transakcje, które odbyły się na tej konkretnej stacji paliw. Faktura zbiorcza może zostać wystawiona maksymalnie za okres od pierwszego dnia miesiąca do ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego. Należy zaznaczyć, że klient może otrzymać fakturę fiskalną (bez wystawiania paragonu), zażądać wystawienia faktury zaraz po otrzymaniu paragonu, lub dopiero po upływie czasu gdy dokonał już wielu transakcji potwierdzonych paragonami.

W tym miejscu należy wskazać, że każdy paragon wystawiony dla klienta, który podpisał umowę V. jest identyfikowalny w systemie informatycznym Spółki. Innymi słowy Spółka ma możliwości techniczne odróżnienia paragonów wydawanych klientom V. od pozostałych paragonów poprzez przypisywanie im odrębnego rodzaju transakcji.

W piśmie z dnia 31 sierpnia 2016 r., Spółka informuje, że w programie V. mogą uczestniczyć rolnicy będący czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, jak również rolnicy ryczałtowi, o których mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy do przychodu ze sprzedaży detalicznej należy włączać obrót generowany na podstawie a) faktur fiskalnych, b) paragonów fiskalnych wystawianych za pomocą kas rejestrujących - z tytułu dostaw towarów na rzecz przedsiębiorców uczestniczących w programie V.?
Jeśli stanowisko Spółki określone w pierwszym pytaniu okaże się nieprawidłowe to, czy do przychodu ze sprzedaży detalicznej wlicza się przychód zarejestrowany na kasie fiskalnej i potwierdzony fakturą fiskalną lub paragonem fiskalnym, do którego następnie została wystawiona faktura ze wskazanym w niej NIP-em dla klienta uczestniczącego w programie V.?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej - przez konsumenta rozumie się osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą nabywającą towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a także rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Natomiast przez sprzedaż detaliczną (punkt 5 tego artykułu) rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. poz. 827, z 2015 r. poz. 1854 oraz z 2016 r. poz. 615),
poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

- także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 tejże ustawy przychód ze sprzedaży detalicznej określa się na podstawie wielkości obrotu zaewidencjonowanego przy pomocy kas rejestrujących oraz obrotu niezaewidencjonowanego zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Spółki z powołanych wyżej przepisów nie wynika obowiązek ujmowania w przychodzie ze sprzedaży detalicznej, sprzedaży potwierdzonej fakturą fiskalną lub paragonem fiskalnym, do którego następnie została wystawioną faktura. Celem opodatkowania wskazanym w ustawie jest sprzedaż detaliczna na rzecz konsumentów a nie sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Dlatego też w punkcie 3 art. 3 ustawy wyraźnie wskazano, jakie cechy musi spełniać nabywca aby jego zakup podlegał opodatkowaniu przedmiotowym podatkiem. Po pierwsze - nie może on prowadzić działalności gospodarczej a po drugie - jeśli prowadzi działalność gospodarczą to zakupione przez niego towary nie mogą pozostawać w związku z taką działalnością. A contrario brak opodatkowania będzie miało miejsce, gdy nabywca prowadzi działalność gospodarczą a zakupione towary mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast sprzedażą detaliczną zgodnie z definicją ustawową jest odpłatne zbywanie towarów przez zbywcę w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej na rzecz konsumentów (art. 3 punkt 5). Oznacza to, że sprzedaż towarów na rzecz podmiotów innych niż konsumenci, nie będzie objęta podatkiem od sprzedaży detalicznej, gdyż nie ma tu elementu dostawy na rzecz konsumenta.

W przedstawionym stanie faktycznym wskazano, że sprzedaż w ramach programu V. jest adresowana tylko i wyłącznie do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Podmioty takie przekazują Spółce szereg dokumentów (zaświadczenie o nadaniu NIP, wpisy do CEiDG, KRS, REGON itd.), które bezsprzecznie świadczą, że te podmioty prowadzą działalność gospodarczą.

W związku z tym należy stwierdzić, że nie jest spełniony podstawowy warunek świadczący o byciu konsumentem w rozumieniu ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej. Tym samym taka dostawa nie będzie mieściła się w zakresie definicji sprzedaży detalicznej niniejszej ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że według art. 6 ust. 3 przychód ze sprzedaży detalicznej określa się na podstawie wielkości obrotu zaewidencjonowanego przy pomocy kas rejestrujących.

W opisie stanu faktycznego wskazano, że ze względu na uwarunkowania systemowe i biznesowe, zdecydowano w zakresie rozliczania programu V. przyjąć model polegający na wystawianiu faktur fiskalnych lub uprzednim wystawianiu paragonów fiskalnych, do których następnie jest wystawiana faktura. W związku z tym obrót z tytułu takiej sprzedaży jest rejestrowany w kasach rejestrujących. Zdaniem Spółki nie oznacza to z automatu obowiązku stosowania cyt. wyżej art. 6 ust. 3 ustawy. Z tego przepisu wynika tylko, co jest podstawą do obliczenia przychodu ze sprzedaży detalicznej. Natomiast przepis ten nie będzie stosowany jeśli dostawa towarów nie jest definiowana jako sprzedaż detaliczna. W związku z tym - zdaniem Spółki - jeśli sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą jest udokumentowana paragonami (fakturami) fiskalnymi emitowanymi przez kasy rejestrujące to ze względu na niespełnienie definicji ustawowych (konsument, sprzedaż detaliczna) taka dostawa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej. Innymi słowy obrót określony na podstawie paragonów (faktur fiskalnych) wystawionych dla klientów uczestniczących w programie V. nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem detalicznym.

Gdyby jednak, stanowisko zaprezentowane wyżej okazało się nieprawidłowe, Spółka stoi na stanowisku, że będzie mogła dokonać korekty przychodu ze sprzedaży detalicznej z faktur fiskalnych lub wystawionych do paragonu fiskalnego. Spółka zaznacza, że te faktury będą wystawione na żądanie klienta prowadzącego działalność gospodarczą - uczestnika programu V..

Mając powyższe na uwadze Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska przedstawionego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

jest nieprawidłowe - w zakresie określenia przychodu ze sprzedaży detalicznej generowanego na podstawie faktury fiskalnej i paragonów fiskalnych wystawianych na rzecz rolników ryczałtowych, o których mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług oraz na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, w tym rolników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni uczestniczących w programie V.,

jest prawidłowe - w zakresie określenia przychodu ze sprzedaży detalicznej generowanego na podstawie faktury fiskalnej i paragonów fiskalnych wystawianych na rzecz spółek handlowych, spółek cywilnych i jednostek prawa publicznego, uczestniczących w programie V..

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej (Dz. U z 2016 r., poz. 1155) zwanej dalej „ustawą”, przedmiotem opodatkowania ww. podatkiem jest przychód ze sprzedaży detalicznej.

W myśl art. 3 pkt 5 ustawy, przez sprzedaż detaliczną rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. poz. 827, z 2015 r. poz. 1854 oraz z 2016 r. poz. 615),
poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

- także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Pod pojęciem konsumenta – zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy – rozumie się osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz prowadzącą działalność gospodarczą nabywającą towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością, a także rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie rolnika ryczałtowego określono przez odesłanie do definicji zawartej w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą jest to rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W myśl art. 4 ustawy podatnikami są sprzedawcy detaliczni. Przez sprzedawców detalicznych – na podstawie art. 3 pkt 4 ustawy - rozumie się osobę fizyczną, osobę prawną, spółkę cywilną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej dokonujące sprzedaży detalicznej.

Natomiast w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy, przez działalność gospodarczą rozumie się działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.).

Podstawę opodatkowania podatkiem stanowi osiągnięta w danym miesiącu nadwyżka przychodów ze sprzedaży detalicznej ponad kwotę 17 000 000 zł (art. 6 ust. 1 ustawy). Natomiast zgodnie z ust. 2 przychodem ze sprzedaży detalicznej są kwoty otrzymane przez podatnika z tytułu sprzedaży o której mowa w ust. 1, w tym zaliczki, raty przedpłaty i zadatki, także w przypadku gdy kwoty te podatnik otrzymał przed wydaniem towaru.

W myśl art. 6 ust. 3 ustawy, przychód ze sprzedaży detalicznej określa się na podstawie wielkości obrotu zaewidencjonowanego przy pomocy kas rejestrujących oraz obrotu niezaewidencjonowanego zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przychód ze sprzedaży detalicznej nie obejmuje należnego podatku od towarów i usług (art. 6 ust. 4 ustawy). Natomiast zgodnie z ust. 5 tego artykułu, przychód osiągnięty w danym miesiącu pomniejsza się o kwoty wypłacone w tym miesiącu z tytułu zwrotu towarów po odliczeniu podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy, przez kasę rejestrującą należy rozumieć kasę rejestrującą, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi program sprzedaży paliw (V.). Program V. jest to oferta handlowa skierowana do małych i średnich przedsiębiorców, którzy po spełnieniu warunku zakupu paliwa w wysokości 500 l miesięcznie otrzymują rabat gotówkowy na stacjach paliw. Przystąpienie do wskazanego wyżej programu następuje po weryfikacji kopii dokumentów rejestrowych przekazanych pracownikowi stacji i podpisaniu deklaracji o przystąpieniu do programu V.. Podpisanie deklaracji jest równoznaczna z akceptacją regulaminu i oznacza zawarcie umowy, której stronami jest Spółka i klient. Dodatkowo należy zaznaczyć, że otrzymane od klienta dokumenty są przesyłane do centrali Spółki i tam jeszcze są weryfikowane. Dokumenty wymagane do podpisania umowy V. są uzależnione od formy prowadzenia działalności klienta:

Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą - Dokument CEiDG, zaświadczenie o nadaniu nr REGON, rolnik będący czynnym podatnikiem podatku VAT, rolnik ryczałtowy, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o VAT – zaświadczenie o nadaniu nr NIP, rozporządzenie, na podstawie którego rolnik prowadzi działalność (jeden dokument z niżej wymienionych): zaświadczenie o wielkości użytków rolnych z Urzędu Gminy, dokumenty potwierdzające nadanie nr ewidencji producentów z ARiMR, wpis do ewidencji producentów z ARiMR, zaświadczenie z Urzędu Skarbowego o płaceniu podatków od działów specjalnych produkcji rolnej lub zaświadczenie o nadaniu nr REGON.
Spółka z o.o., spółka jawna, spółka akcyjna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo – akcyjna - zaświadczenie o nadaniu nr NIP, zaświadczenie o nadaniu nr REGON, odpis z KRS datowany co najmniej na trzy miesiące przed złożeniem dokumentów na stacji paliw (cały dokument, nie tylko pierwsza strona).
Spółka cywilna - zaświadczenie o nadaniu nr NIP, zaświadczenie o nadaniu nr REGON, zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej każdego z członków spółki.
Jednostka prawa publicznego - zaświadczenie o nadaniu nr NIP, zaświadczenie o nadaniu nr REGON, akt prawny na podstawie którego działa jednostka publiczna (ustawa, rozporządzenie, uchwała, KRS).

Każdy paragon wystawiony dla klienta, który podpisał umowę V. jest identyfikowalny w systemie informatycznym Spółki. Spółka ma możliwości techniczne odróżnienia paragonów wydawanych klientom V. od pozostałych paragonów poprzez przypisywanie im odrębnego rodzaju transakcji.

Na tle przedstawionych okoliczności sprawy, Wnioskodawca ma wątpliwości, czy do przychodu ze sprzedaży detalicznej należy włączać obrót generowany na podstawie faktur fiskalnych, paragonów fiskalnych wystawianych za pomocą kas rejestrujących - z tytułu dostaw towarów na rzecz uczestników programu V..

W tym miejscu należy również wskazać, że zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku VAT faktura powinna zawierać numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b.

Z tego wynika, że fakturę wystawia sprzedawca na rzecz nabywcy, będącego podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego. Dane zawarte na fakturze muszą przede wszystkim umożliwiać jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy, jak i sprzedawcy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników (dz. U z 2016 r., poz. 476), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 2 ust. 2 i ust. 3 ww. ustawy, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Natomiast na podstawie art. 3 ust. 1 ww. ustawy identyfikatorem podatkowym jest:

numer PESEL - w przypadku podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;
NIP - w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.

Art. 6 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752, z późn. zm.).

Natomiast w myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani podawać identyfikator podatkowy na dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru są obowiązane organy podatkowe lub celne.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze sprzedażą paliw dokonywaną na rzecz uczestników programu V., którymi są:

rolnicy ryczałtowi, o których mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o VAT,
osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą oraz rolnicy zarejestrowani jako podatnicy podatku VAT, a także
spółki handlowe, spółki cywilne i jednostki prawa publicznego.

Z powołanego wcześniej przepisu art. 3 pkt 5 ustawy wynika, że przez sprzedaż detaliczną rozumie się dokonywanie na terytorium RP w ramach działalności zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom, tj. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą nabywających towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością, a także rolników ryczałtowych w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o VAT. Zatem Spółka dokonując sprzedaży detalicznej towarów (tj. paliw) na rzecz rolników ryczałtowych, o których mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o VAT – jako konsumentów w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy - spełni warunki do objęcia opodatkowaniem ww. sprzedaży podatkiem od sprzedaży detalicznej.

W konsekwencji przychód wynikający ze sprzedaży detalicznej paliw w ramach programu V. dokonywany na rzecz ww. uczestników – rolników ryczałtowych, o których mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o VAT – powinien być przez Spółkę uwzględniony przy ustaleniu podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Zatem wystawienie faktury na rzecz rolnika ryczałtowego - w rozmienieniu art. 2 pkt 19 ustawy o VAT jako podatnika korzystającego ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 tej ustawy - nie będzie skutkować wyłączeniem z postawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej, ponieważ zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy rolnik ryczałtowy został zdefiniowany jako konsument tego podatku.

Odnosząc się do następnej kategorii podmiotów uczestniczących w programie V., tj. osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą oraz rolników zarejestrowanych jako podatnicy podatku VAT zauważyć należy, że z powołanych przepisów wynika, że ww. podmioty jako nabywcy towarów na cele działalności gospodarczej mają obowiązek przy ich nabyciu posługiwania się numerem NIP – jako identyfikatorem podatkowym związanym z wykonywaniem zobowiązań podatkowych, które identyfikują podatników m.in. na potrzeby podatku VAT. Natomiast osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, które dokonują nabycia towarów bez związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, posługują się identyfikatorem podatkowym PESEL.

W związku z tym, tylko i wyłącznie sprzedaż, która została zaewidencjonowana przy użyciu kasy rejestrującej i potwierdzona fakturą (na której wskazano NIP) na rzecz osób fizycznych, w tym rolników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni, prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT i nabywających towary w ramach programu V., wyłącznie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie będzie brana pod uwagę przy ustalaniu kwoty przychodów z tytułu sprzedaży detalicznej. Wówczas sprzedawca detaliczny, działając na żądanie ww. podmiotów zainteresowanych otrzymaniem faktury, zobowiązany będzie do wystawienia faktury zawierającej numer NIP.

Natomiast, Wnioskodawca określając podstawę opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej zobowiązany jest wziąć pod uwagę również przychód od dokonywanej sprzedaży na rzecz osób fizycznych, w tym rolników zarejestrowanych jako podatnicy podatku od towarów i usług, prowadzących działalność gospodarczą, ale nabywających towary w programie V. bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością. W takim przypadku sprzedawca detaliczny, wystawiając fakturę na żądanie ww. osób, zobowiązany będzie do wystawienia faktury pozbawionej numeru NIP.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w części dotyczącej określenia przychodu ze sprzedaży detalicznej generowanego na podstawie faktury fiskalnej i paragonów fiskalnych wystawianych na rzecz rolników ryczałtowych, o których mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług oraz na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, w tym rolników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni uczestniczących w programie V., należy uznać za nieprawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do pozostałych podmiotów biorących udział w programie V., tj. spółek handlowych, spółek cywilnych oraz jednostek prawa publicznego, których nie można uznać za konsumentów w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy o podatku detalicznym – należy stwierdzić, że Wnioskodawca ustalając przychód wynikający ze sprzedaży detalicznej paliw w ramach programu V. dokonywanych na rzecz ww. uczestników – nie uwzględnia tej sprzedaży przy ustaleniu podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w części dotyczącej określenia przychodu ze sprzedaży detalicznej generowanego na podstawie faktury fiskalnej i paragonów fiskalnych wystawianych na rzecz spółek handlowych, spółek cywilnych i jednostek prawa publicznego, uczestniczących w programie V., należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin