Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.772.2016.1.TS
z 16 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 9 sierpnia 2016 r., (data wpływu do tut. Biura 16 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w sytuacji, gdy którakolwiek ze Spółek Zagranicznych będzie spełniać warunki do uznania ją za zagraniczną spółkę kontrolowaną w rozumieniu art. 24a ustawy o CIT, podatnikiem, o którym mowa w art. 24a ust. 1 ustawy o CIT obowiązanym m.in. do prowadzenia ewidencji zdarzeń określonej w art. 24a ust. 13 ustawy o CIT, złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 2a ustawy o CIT oraz zapłaty podatku od dochodów zagranicznej spółki kontrolowanej, będzie PGK, a nie Wnioskodawca – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w sytuacji, gdy którakolwiek ze Spółek Zagranicznych będzie spełniać warunki do uznania ją za zagraniczną spółkę kontrolowaną w rozumieniu art. 24a ustawy o CIT, podatnikiem, o którym mowa w art. 24a ust. 1 ustawy o CIT obowiązanym m.in. do prowadzenia ewidencji zdarzeń określonej w art. 24a ust. 13 ustawy o CIT, złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 2a ustawy o CIT oraz zapłaty podatku od dochodów zagranicznej spółki kontrolowanej, będzie PGK, a nie Wnioskodawca.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 18 września 2015 r. Spółka X (dalej również jako: „Wnioskodawca”) oraz spółki od niej zależne zawarły umowę (dalej: „Umowa”) o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej (dalej: „PGK”) w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Spółką dominującą w ramach PGK jest Spółka X. Zgodnie z Umową:

• PGK została utworzona na okres co najmniej trzech lat podatkowych,
• rokiem podatkowym PGK jest rok kalendarzowy,
• Spółka X została wyznaczona na spółkę reprezentującą PGK w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o CIT oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.).
  
  

Umowa PGK została zarejestrowana przez naczelnika właściwego urzędu skarbowego. Pierwszy rok podatkowy PGK rozpoczął się 1 stycznia 2016 r.

Wnioskodawca, będący również spółką matką Grupy X (dalej: „Grupa”), jest spółką kapitałową będącą polskim rezydentem podatkowym, która podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Na chwilę złożenia niniejszego wniosku, w skład międzynarodowej struktury Grupy wchodzi kilkadziesiąt spółek zlokalizowanych poza granicami Polski (dalej: „Spółki Zagraniczne” lub osobno jako „Spółka Zagraniczna”).

Obecnie rozważane jest przeprowadzenie restrukturyzacji, która będzie miała wpływ na kształt struktury Grupy. W tym zakresie rozważane jest w szczególności połączenie transgraniczne, w wyniku którego jedna ze spółek wchodzących w skład PGK, tj. F1 Sp. z o.o. (dalej: „F1”), w której Wnioskodawca posiada bezpośrednio 100% udziałów, stanie się bezpośrednim lub pośrednim udziałowcem części Spółek Zagranicznych. W efekcie, część Spółek Zagranicznych, które są obecnie zależne od Wnioskodawcy (a nie od F1), staną się spółkami zależnymi od F1. Powyższe połączenie nie będzie jednak miało wpływu na istnienie PGK oraz status Wnioskodawcy jako członka PGK.

W tym miejscu Wnioskodawca przedstawił w formie graficznej uproszczoną aktualną oraz planowaną strukturę Grupy po przeprowadzeniu opisanej restrukturyzacji.

Część spółek wchodzących w skład Grupy może zostać uznana za zagraniczne spółki kontrolowane w rozumieniu art. 24a ustawy o CIT.

W związku z powyższym, w celu prawidłowego określenia obowiązków wynikających z przepisów ustawy o CIT o zagranicznych spółkach kontrolowanych, Wnioskodawca wnosi o udzielenie odpowiedzi na poniższe pytanie.

Dla kompletności Wnioskodawca poinformował, że analogiczny wniosek złoży również PGK oraz F1.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy którakolwiek ze Spółek Zagranicznych będzie spełniać warunki do uznania ją za zagraniczną spółkę kontrolowaną w rozumieniu art. 24a ustawy o CIT, podatnikiem, o którym mowa w art. 24a ust. 1 ustawy o CIT, obowiązanym m.in. do prowadzenia ewidencji zdarzeń określonej w art. 24a ust. 13 ustawy o CIT, złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 2a ustawy o CIT oraz zapłaty podatku od dochodów zagranicznej spółki kontrolowanej, będzie PGK, a nie Wnioskodawca?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w sytuacji, gdy którakolwiek ze Spółek Zagranicznych będzie spełniać warunki do uznania ją za zagraniczną spółkę kontrolowaną w rozumieniu art. 24a ustawy o CIT, podatnikiem, o którym mowa w art. 24a ust. 1 ustawy o CIT, obowiązanym m.in. do prowadzenia ewidencji zdarzeń określonej w art. 24a ust. 13 ustawy o CIT, złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 2a ustawy o CIT oraz zapłaty podatku od dochodów zagranicznej spółki kontrolowanej, będzie PGK, a nie Wnioskodawca. To PGK powinna być zatem traktowana jako podatnik posiadający udziały w Spółkach Zagranicznych, w takim zakresie, w jakim udziały te są posiadane przez spółki tworzące PGK. Dlatego też w szczególności powołany w opisie zdarzenia przyszłego przykład, w którym w ciągu roku następuje zmiana (przesunięcie) własności części Spółek Zagranicznych między spółkami wchodzącymi w skład PGK, nie ma wpływu na stosowanie art. 24a ustawy o CIT, ani na wysokość zobowiązań wynikających z przepisów o zagranicznych spółkach kontrolowanych. Dla jasności Wnioskodawca wyjaśnił, że powyższe oznacza, że na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki (np. prowadzenia ewidencji zdarzeń określonej w art. 24a ust. 13 ustawy o CIT, złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 2a ustawy o CIT) wynikające z przepisów o zagranicznych spółkach kontrolowanych, gdyż obowiązki te będą realizowane przez PGK, a za okresy wcześniejsze (tj. za okres do 31 grudnia 2015 r.) obowiązki te mogą ciążyć na Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o CIT, podatek od dochodów zagranicznej spółki kontrolowanej uzyskanych przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, wynosi 19% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Art. 3 ust. 1 ustawy o CIT nie definiuje wprost, jakie podmioty posiadają status podatników. Co więcej, w treści całej ustawy o CIT w obecnym brzmieniu nie występuje również odrębna definicja „podatnika” dla potrzeb stosowania przepisów ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawcy, wskazówki w zakresie prawidłowego rozumienia pojęcia „podatnika” dla celów stosowania przepisów ustawy o CIT dostarcza art. 7 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym: Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu (§ 1) oraz: Ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niż wymienione w § 1 (§ 2).

Obowiązkiem podatkowym, o którym mowa w art. 7 Ordynacji podatkowej, jest zgodnie z art. 4 Ordynacji podatkowej, wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Mając na uwadze powyższe, zgodnie z art. 7 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub inny podmiot, jeżeli ustawa podatkowa nakłada nań obowiązek przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tej ustawie.

Zakres podmiotów podlegających na mocy ustawy o CIT obowiązkowi podatkowemu reguluje art. 1 ustawy o CIT, który stanowi, co następuje:

1. Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.
2. Przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3.
3. Przepisy ustawy mają również zastosowanie do:
1. spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
   
2. spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Ponadto, w świetle art. 1a ust. 1 ustawy o CIT, podatnikami mogą być również grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych, zwane dalej „podatkowymi grupami kapitałowymi”.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, za podatników, o których mowa w ustawie o CIT, należy rozumieć podmioty wskazane w art. 1 ustawy o CIT oraz podatkową grupę kapitałową, o której jest mowa w art. 1a ustawy o CIT.

Wnioskodawca stoi przy tym na stanowisku, że w przypadku, gdy podmioty, o których mowa w art. 1 ustawy o CIT, będące podatnikami podatku dochodowego, utworzą podatkową grupę kapitałową (która jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych), wówczas na poszczególnych spółkach wchodzących w skład takiej grupy nie ciąży obowiązek odrębnego deklarowania i wpłacania podatku dochodowego od osób prawnych. W tej sytuacji obowiązek rozliczenia/zapłaty podatku przechodzi bowiem na podatkową grupę kapitałową.

Zgodnie z powyższym, art. 1a w zw. z art. 7a ustawy o CIT wskazują, że podmiotem zobowiązanym do rozliczenia i zapłaty podatku jest podatkowa grupa kapitałowa. Konsekwentnie, od momentu powstania podatkowej grupy kapitałowej, która podlega obowiązkowi podatkowemu w miejsce tworzących ją spółek, termin „podatnik” w zakresie przepisów obejmujących rozliczanie i zapłatę podatku dochodowego od osób prawnych, do którego odwołują się przepisy ustawy o CIT, odnosi się do podatkowej grupy kapitałowej.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku istnienia podatkowej grupy kapitałowej, podatnikiem, o którym mowa w art. 24a ust. 1 ustawy o CIT, jest wyłącznie podatkowa grupa kapitałowa, a nie poszczególne spółki wchodzące w skład takiej grupy. W celu zachowania spójności stosowania pojęcia „podatnik” w zakresie przepisów dotyczących zagranicznych spółek kontrolowanych, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy ustawa o CIT odwołuje się do kategorii podatnika również w innych miejscach (m.in. w art. 24a ust. 13 ustawy o CIT oraz art. 27b ust. 2a ustawy o CIT), podatkowa grupa kapitałowa jest podatnikiem także w zakresie tych przepisów. Taki sposób wykładni przepisów ustawy podatkowej jest zgodny z dyrektywą interpretacyjną, która nakazuje, aby tym samym pojęciom użytym przez ustawodawcę w ramach jednego aktu prawnego nadawać to samo znaczenie.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy którakolwiek ze Spółek Zagranicznych będzie spełniać warunki do uznania ją za zagraniczną spółkę kontrolowaną w rozumieniu art. 24a ustawy o CIT podatnikiem, o którym mowa w art. 24a ust. 1 ustawy o CIT obowiązanym m.in. do prowadzenia ewidencji zdarzeń określonej w art. 24a ust. 13 ustawy o CIT, złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 2a ustawy o CIT oraz zapłaty podatku od dochodów zagranicznej spółki kontrolowanej będzie PGK, a nie Wnioskodawca. To PGK powinna być zatem traktowana jako podatnik posiadający udziały w Spółkach Zagranicznych, w takim zakresie w jakim udziały te są posiadane przez spółki tworzące PGK. Dlatego też w szczególności powołany w opisie zdarzenia przyszłego przykład, w którym w ciągu roku następuje zmiana (przesunięcie) własności części Spółek Zagranicznych między spółkami wchodzącymi w skład PGK, nie ma wpływu na stosowanie przepisu art. 24a ustawy o CIT, ani na wysokość zobowiązań wynikających z przepisów o zagranicznych spółkach kontrolowanych. Dla jasności Wnioskodawca wyjaśnił, że powyższe oznacza, że na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki (np. prowadzenia ewidencji zdarzeń określonej w art. 24a ust. 13 ustawy o CIT, złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 2a ustawy o CIT) wynikające z przepisów o zagranicznych spółkach kontrolowanych, gdyż obowiązki te będą realizowane przez PGK, a za okresy wcześniejsze (tj. za okres do 31 grudnia 2015 r.) obowiązki te mogą ciążyć na Wnioskodawcy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zakres podmiotów podlegających na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”) obowiązkowi podatkowemu reguluje art. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji. Przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3.

Stosownie do art. 1 ust. 3 przepisy ustawy mają również zastosowanie do:

1. spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
   
   

Ponadto, w świetle art. 1a ust. 1 ustawy o CIT, podatnikami mogą być również grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych, zwane dalej „podatkowymi grupami kapitałowymi”.

W związku z powyższym, za „podatników” w rozumieniu ustawy o CIT uznać należy zarówno podmioty wskazane w art. 1 ustawy o CIT, jak i wskazaną w art. 1a tej ustawy grupę. Od kontekstu zatem, w jakim w ustawie o CIT użyte jest określenie „podatnik” zależy, czy odnosi się ono do podatkowej grupy kapitałowej czy do spółki wchodzącej w skład podatkowej grupy kapitałowej.

Z treści art. 7a ustawy o CIT wynika również, że za „podatnika” nie są uznawane poszczególne spółki lecz podatkowa grupa kapitałowa. Przepis ten stanowi, że w podatkowych grupach kapitałowych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym, obliczanym zgodnie z art. 19, jest osiągnięty w roku podatkowym dochód stanowiący nadwyżkę sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę nad sumą ich strat. Jeżeli za rok podatkowy suma strat przekracza sumę dochodów spółek, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 1-3.

Z dniem 1 stycznia 2015 r. weszły w życie przepisy przewidujące opodatkowanie przez polskich podatników dochodów uzyskiwanych przez zagraniczne spółki kontrolowane (Controlled Foreign Corporation – CFC). Tym samym do polskiego systemu podatkowego wprowadzony został mechanizm zwalczania nadużyć podatkowych polegających na wykazywaniu dochodu generowanego z działalności prowadzonej w danym kraju, jako dochodu podmiotów podlegających jurysdykcji podatkowej państw stosujących preferencyjne zasady opodatkowania.

Stosownie do art. 24a ust. 1 ustawy o CIT, podatek od dochodów zagranicznej spółki kontrolowanej uzyskanych przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, wynosi 19% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 24a ust. 6 ustawy o CIT, dochodem, o którym mowa w ust. 4, jest uzyskana w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, ustalonymi zgodnie z przepisami ustawy, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, ustalona na ostatni dzień roku podatkowego zagranicznej spółki kontrolowanej. Jeżeli zagraniczna spółka kontrolowana nie ma ustalonego roku podatkowego albo rok ten przekracza okres kolejnych, następujących po sobie 12 miesięcy, przyjmuje się, że rokiem podatkowym zagranicznej spółki kontrolowanej jest rok podatkowy podatnika. Dochód zagranicznej spółki kontrolowanej nie podlega pomniejszeniu o straty poniesione w latach poprzednich.

Regulacja art. 24a ust. 6 ustawy o CIT zatem wskazuje, że dochód zagranicznej Spółki kontrolowanej powinien zostać ustalony zgodnie z przepisami tej ustawy.

Równolegle do powyższych wymogów art. 24a ust. 13 ustawa o CIT, nakłada na polskich podatników obowiązek prowadzenia rejestru zagranicznych spółek, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2 oraz pkt 3 lit. a, a po zakończeniu roku podatkowego, o którym mowa w ust. 6, nie później niż przed upływem terminu do złożenia zeznania o wysokości dochodu zagranicznej spółki kontrolowanej osiągniętego w roku podatkowym, nakłada obowiązek do zaewidencjonowania zdarzeń zaistniałych w zagranicznej spółce kontrolowanej w ewidencji odrębnej od ewidencji rachunkowej wskazanej w art. 9 ust. 1 i 1a, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu, podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do określenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zgodnie z art. 27 ust. 2a ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągający dochody z działalności prowadzonej przez zagraniczne spółki kontrolowane, na zasadach określonych w art. 24a, są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu z zagranicznej spółki kontrolowanej osiągniętego w roku podatkowym, o którym mowa w art. 24a ust. 6, do końca dziewiątego miesiąca następnego roku podatkowego i w tym terminie wpłacić podatek należny. Jeżeli podatnik osiąga dochody z więcej niż jednej zagranicznej spółki kontrolowanej, składa odrębne zeznanie o dochodach z każdej z tych spółek.

W przypadku uzyskanych przez podatnika dochodów zagranicznej spółki kontrolowanej, podstawą ich określenia jest dochód obliczany zgodnie z art. 24a ust. 6 i opodatkowany według stawki wskazanej w art. 24a ust. 1 ustawy o CIT (a nie zgodnie z art. 7 i art. 19 tej ustawy). W związku z powyższy, obowiązki ciążące na „podatnikach” wynikające z treści art. 24a i 27 ust. 2a ustawy o CIT należy odnieść do podatników o których jest mowa w art. 1 ustawy o CIT również w tych przypadkach, w których utworzą oni podatkową grupę kapitałową o której jest mowa w art. 1a tej ustawy.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że w sytuacji, gdy którakolwiek ze Spółek Zagranicznych będzie spełniać warunki do uznania ją za zagraniczną spółkę kontrolowaną w rozumieniu art. 24a ustawy o CIT, podatnikiem, o którym mowa w art. 24a ust. 1 tej ustawy, obowiązanym m.in. do prowadzenia ewidencji zdarzeń określonej w art. 24a ust. 13 ww. ustawy, złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 2a wskazanej ustawy oraz zapłaty podatku od dochodów zagranicznej spółki kontrolowanej nie będzie PGK, lecz Spółka która posiada udziały w CFC (w tym Wnioskodawca), zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.