Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-2.4510.817.2016.2.MM
z 18 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 31 sierpnia 2016 r. (data wpływu do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 5 września 2016 r.), uzupełnionym 3 i 9 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu świadczenia usług pośrednictwa finansowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2016 r. wpłynął do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu świadczenia usług pośrednictwa finansowego. Wniosek ten przy piśmie z 12 września 2016 r. Znak: 1061-IPTPB3.4510.21.2016.1.PW został przesłany zgodnie z właściwością do tut. Biura (data wpływu 13 września 2016 r.). Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 21 października 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.817.2016.1.MM wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 3 i 9 listopada 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej także: „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Spółka świadczy usługi na rzecz banków, zakładów ubezpieczeń oraz innych instytucji finansowych oferujących swoje produkty finansowe (dalej: „instytucje finansowe”).

Produktami tymi są w szczególności:

• kredyty (w tym kredyty hipoteczne, kredyty gotówkowe, kredyty samochodowe, kredyty konsolidacyjne, kredyty dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą),
• pożyczki (w tym pożyczki dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą),
• lokaty, karty kredytowe, rachunki oszczędnościowe, rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe, rachunki terminowe lokat oszczędnościowych, rachunki lokat terminowych, rachunki rozliczeniowe,
• leasing finansowy i operacyjny,
• faktoring,
• różnego rodzaju ubezpieczenia majątkowe i na życie.
  
  

Spółka poprzez swoją działalność dąży do stworzenia klientowi okazji do realizacji odpowiedniej dla niego usługi spośród tych oferowanych przez instytucje finansowe. Spółka samodzielnie decyduje o formach i sposobie realizacji swej działalności (obsługi klienta). Proces obsługi klienta jest realizowany przez kontakt osobisty oraz nowoczesne rozwiązania informatyczne, w tym kanały internetowe i telefoniczne. Spółka na podstawie rozpoznanych potrzeb klienta indywidualnego proponuje odpowiednią ofertę instytucji finansowych, z którymi bezpośrednio lub pośrednio współpracuje i poprzez stworzenie okazji do kontaktu pomiędzy instytucją finansową, a klientem stwarza okazję do zawarcia umowy.

Czynności wykonywane przez Spółkę, w zależności od zawartej umowy, to głównie: docieranie do klientów zainteresowanych produktem finansowym; informowanie potencjalnych klientów o produktach instytucji finansowych; wybieranie i prezentowanie oferty odpowiadającej oczekiwaniom klientów; przedstawianie klientom procedury i warunków finansowych obowiązujących w instytucjach finansowych dotyczących oferowanego produktu; dostarczanie formularza aplikacyjnego do wypełnienia przez klientów zainteresowanych zakupem oferowanych usług finansowych; przyjmowanie wniosków o zakup usług finansowych od potencjalnych klientów; przekazywanie danych klienta instytucji finansowej (tj. zgłoszenie osoby zainteresowanej określonym produktem stanowiące podstawę do rozpoczęcia procedury zawarcia umowy pomiędzy instytucją finansową i osobą zainteresowaną).

Z tytułu świadczonych usług Spółka otrzymuje prowizję za doprowadzenie do zawarcia umowy. Zawarcie umowy jest warunkiem koniecznym do otrzymania wynagrodzenia. Zgodnie z zawartą umową o współpracy z instytucją finansową, okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy. Instytucja finansowa (w zależności od indywidualnych postanowień zawartych w umowach, między 10 a 25 dniem każdego miesiąca następującego po miesiącu, w którym uruchomiono kredyt, zawarto umowę kredytową, leasingową lub ubezpieczeniową) przesyła Spółce raport z dokonanych aktywacji - skutecznego zawarcia umów w miesiącu poprzednim - będący podstawą fakturowania prowizji. Spółka po weryfikacji raportu wystawia fakturę w ciągu 7 dni od otrzymania raportu, który dotyczy umów zawartych przez instytucje finansowe z klientem Spółki w miesiącu poprzednim.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Kiedy w zaistniałym stanie faktycznym powstaje obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z warunkami umów zawieranymi z instytucjami finansowymi, Spółka nabywa prawo do wynagrodzenia (prowizji) za świadczone usługi dopiero w momencie podpisania przez klienta umowy o nabycie produktu finansowego od instytucji finansowej. Zdaniem Spółki, dla ustalenia momentu powstania przychodu z tytułu świadczonych usług pośrednictwa nie będą miały zastosowania przepisy ogólne zawarte w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.; dalej: „updop”). W opisanym stanie faktycznym należy zastosować przepis zawarty w art. 12 ust. 3c updop.

Dokonując analizy zapisów art. 12 ust 3c updop wskazać należy, iż dotyczy on usług rozliczanych cyklicznie a ustawodawca określił następujące możliwe daty powstania przychodu jako:

1. ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub
2. ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego na wystawionej fakturze.
   
   

W opinii Spółki, za koniec okresu rozliczeniowego należy przyjąć, zgodnie z umową, dzień, w którym instytucja finansowa jest zobowiązana do przedstawienia Spółce raportu dotyczącego zawartych umów w miesiącu poprzednim.

Analizując wspomniany przepis należy zauważyć, że dotyczy on wszystkich usług, które strony rozliczają cyklicznie. Ustawodawca w żaden sposób nie zawęził katalogu tych usług; nie muszą to być usługi ciągłe - jest tylko jeden warunek, iż strony ustaliły, że będą one rozliczane cyklicznie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia okresu rozliczeniowego. Wobec powyższego, wykładnia tego terminu wymaga odniesienia się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym. I tak, przywołując internetowy słownik języka polskiego (http://sjp.pwn.pl) - „okres” to czas trwania czegoś, przedział czasowy, wyodrębniony ze względu na określone wydarzenie, czas, w którym ma miejsce jakieś zjawisko cykliczne i po jego upływie powierza się jego przebieg, natomiast „rozliczenie” to uregulowanie wzajemnych należności, załatwienie z kimś spraw finansowych. Okres rozliczeniowy oznacza zatem przedział czasowy, wyodrębniony ze względu na obowiązek uregulowania przez dane podmioty spraw finansowych. Istotną okolicznością w tym wypadku świadczącą o momencie powstania przychodu jest określenie w łączącej strony umowie lub na wystawionej fakturze, jakiego okresu dotyczy czynność będąca jej przedmiotem. Wynika z tego, że określenie okresu rozliczeniowego pozostaje wyłącznie w gestii stron, które łączy stosunek cywilnoprawny.

Wskazać jednocześnie należy, iż zgodnie z art. 12 ust 3c updop, rozpoznanie przychodu winno następować nie rzadziej niż raz w roku. Sformułowanie „nie rzadziej niż raz w roku” oznacza, iż okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż 12 miesięcy. Istotnym dla wskazania daty powstania przychodu jest okoliczność ustalenia w umowie (fakturze) rozliczania w okresach rozliczeniowych i ustalenie tych okresów. Wystąpienie więc tej sytuacji - zależnej wyłącznie od woli stron - skutkuje powstaniem przychodu podatkowego w zgodzie z cytowanym przepisem art. 12 ust 3c updop, tj. w okresach rozliczeniowych. W takim przypadku przychód z tytułu usług o ustalonym okresie rozliczeniowym powstaje w ostatnim dniu przyjętego przez strony okresu rozliczeniowego, którym jest dzień otrzymania przez Spółkę raportu od instytucji finansowej.

Podobne stanowisko przyjął Wojewódzki Sąd Administracyjny w wydanym 3 grudnia 2012 r. prawomocnym wyroku sygn. akt I SA/Wr 1146/12. Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, brak jest podstaw do utożsamiania „okresu rozliczeniowego określonego w umowie”, o którym stanowi art. 12 ust. 3c ww. ustawy, z okresem którego dotyczy czynność będąca jej przedmiotem. Jak wskazał Sąd, z powołanego wyżej przepisu wynika, że „chodzi raczej o okres wyodrębniony przez strony umowy z uwagi na obowiązek dokonania rozliczeń za świadczone (cyklicznie, w sposób ciągły, czy w pewnym przedziale czasowym) usługi”. Sąd podniósł, że „w przedmiotowej sprawie ma znaczenie rozróżnienie pomiędzy okresem rozliczenia a okresem, w którym świadczone były rozliczane usługi”. Ponadto, Wojewódzki Sąd Administracyjny - w kontekście treści art. 12 ust. 3 updop - stwierdził, że „do momentu przedstawienia Spółce podstawy naliczenia prowizji, stanowiącej w tym przypadku jej przychód, a w konsekwencji umożliwienia jej wystawienia faktury z tytułu świadczonych usług, nie można mówić, iż po stronie Spółki powstał przychód należny. W konsekwencji, nie można przyjąć, że Spółka miała obowiązek zaewidencjonować taki przychód w ostatnim dniu miesiąca kalendarzowego, skoro na ten dzień nie posiadała wiedzy o tym, w jakiej wysokości ten przychód powstanie. W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego uznać należy, że świadczone przez Spółkę usługi są rozliczane w określonych w indywidualnych umowach okresach rozliczeniowych i nawet jeśli są to okresy długości jednego miesiąca, nie muszą one się pokrywać z miesiącem kalendarzowym, bowiem ich koniec przypada na dzień wskazany w umowie jako dzień otrzymania przez Spółkę raportu, stanowiącego dla niej podstawę określenia przychodu należnego z tytułu usług objętych tych raportem, których dotyczy rozliczenie”.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na podstawie art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast moment zaliczenia uzyskanych przychodów określają przepisy art. 12 ust 3a, ust 3c, ust. 3d i ust. 3e updop.

W myśl art. 12 ust. 3a updop, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Przepis ten wprowadza ogólną zasadę decydującą o dacie powstania przychodu. Powstanie przychodu następuje w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania lub częściowego wykonania usługi, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 3c updop, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Z kolei art. 12 ust. 3e updop stanowi, że w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W celu określenia momentu powstania przychodu w stanie faktycznym opisanym przez Wnioskodawcę, należy rozstrzygnąć, który z wymienionych przepisów znajdzie zastosowanie odnośnie przedstawionej w nim sytuacji.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka świadczy usługi na rzecz instytucji finansowych polegające na dążeniu do stworzenia klientowi okazji do realizacji odpowiedniej dla niego usługi spośród tych oferowanych przez instytucje finansowe. Spółka na podstawie rozpoznanych potrzeb klienta indywidualnego proponuje odpowiednią ofertę instytucji finansowych, z którymi bezpośrednio lub pośrednio współpracuje i poprzez nawiązanie kontaktu pomiędzy instytucją finansową, a klientem stwarza okazję do zawarcia umowy. Z tytułu świadczonych usług Spółka otrzymuje prowizję za doprowadzenie do zawarcia umowy. Zawarcie umowy jest warunkiem koniecznym do otrzymania wynagrodzenia. Zgodnie z zawartą umową o współpracy z instytucją finansową, okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy. Instytucja finansowa (między 10 a 25 dniem każdego miesiąca następującego po miesiącu, w którym uruchomiono kredyt, zawarto umowę kredytową, leasingową lub ubezpieczeniową) przesyła Spółce raport z dokonanych aktywacji - skutecznego zawarcia umów w miesiącu poprzednim - będący podstawą fakturowania prowizji. Spółka po weryfikacji raportu wystawia fakturę w ciągu 7 dni od jego otrzymania.

Wnioskodawca jest zdania, że na podstawie art. 12 ust. 3c updop, przychód z tytułu wykonywanych usług pośrednictwa finansowego winien rozpoznać w dniu, w którym instytucja finansowa ma obowiązek, zgodnie z umową, przedstawić Spółce raport dotyczący zawartych za pośrednictwem Wnioskodawcy umów w miesiącu poprzednim (dzień otrzymania przez Spółkę raportu).

Dokonując analizy przytoczonego wyżej przepisu art. 12 ust. 3c updop, wskazać należy, że dotyczy on usług rozliczanych cyklicznie, a ustawodawca określił następujące możliwe daty powstania przychodu jako:

• ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub
• ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego na wystawionej fakturze.
  
  

Analizując wspomniany przepis należy zauważyć, że:

• dotyczy on wszystkich usług, które strony rozliczają cyklicznie, ustawodawca w żaden sposób nie zawęził katalogu tych usług,
• w przeciwieństwie do regulacji obowiązujących w podatku VAT nie muszą to być usługi ciągłe - jest tylko jeden warunek, iż strony ustaliły, że będą one rozliczane cyklicznie,
• wspomniana regulacja dotyczy tylko usług, nie obejmuje natomiast dostawy towarów, nawet jeżeli ma on charakter ciągły,
• okres rozliczeniowy może wynikać zarówno z umowy, jak i z wystawionej faktury VAT,
• okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż 1 rok,
• w przypadku usług rozliczanych w okresach cyklicznych datą powstania przychodu jest zawsze koniec okresu rozliczeniowego, nie ma natomiast wówczas znaczenia, ani data wystawienia faktury, ani data otrzymania należności.
  
  

Jak słusznie zauważył Wnioskodawca, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przy tym pojęcia okresu rozliczeniowego. Wobec powyższego, wykładnia tego terminu wymaga odniesienia się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym. I tak, przywołując internetowy słownik języka polskiego (http://sjp.pwn.pl) - „okres” to czas trwania czegoś, przedział czasowy, wyodrębniony ze względu na określone wydarzenie, czas, w którym ma miejsce jakieś zjawisko cykliczne i po jego upływie powtarza się jego przebieg, natomiast „rozliczenie” to uregulowanie wzajemnych należności, załatwienie z kimś spraw finansowych. Okres rozliczeniowy oznacza zatem przedział czasowy, wyodrębniony ze względu na obowiązek uregulowania przez dane podmioty spraw finansowych. Istotną okolicznością w tym wypadku świadczącą o momencie powstania przychodu jest określenie w łączącej strony umowie lub na wystawionej fakturze, jakiego okresu dotyczy czynność będąca jej przedmiotem. Wynika z tego, że określenie okresu rozliczeniowego pozostaje wyłącznie w gestii stron, które łączy stosunek cywilnoprawny.

Wskazać jednocześnie należy, że zgodnie z art. 12 ust. 3c updop, rozpoznanie przychodu winno następować nie rzadziej niż raz w roku. Sformułowanie „nie rzadziej niż raz w roku” oznacza, że okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż 12 miesięcy. Istotnym dla wskazania daty powstania przychodu jest okoliczność ustalenia w umowie (fakturze) rozliczania w okresach rozliczeniowych i ustalenie tych okresów. Wystąpienie więc tej sytuacji - zależnej wyłącznie od woli stron - skutkuje powstaniem przychodu podatkowego w zgodzie z cytowanym przepisem art. 12 ust. 3c updop, tj. w okresach rozliczeniowych. W takim przypadku przychód z tytułu usług o ustalonym okresie rozliczeniowym powstaje w ostatnim dniu przyjętego przez strony okresu rozliczeniowego, a data wystawienia faktury oraz termin płatności nie decydują o terminie powstania przychodu.

W tym miejscu należy wskazać, iż fakt, że w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego (miesiąc kalendarzowy) Spółka nie posiada informacji o wysokości osiągniętego przychodu, które to informacje pozyskuje w następnym miesiącu kalendarzowym (w zależności od indywidualnych postanowień zawartych w umowach, między 10 a 25 dniem każdego miesiąca następującego po miesiącu, w którym uruchomiono kredyt, zawarto umowę kredytową, leasingową lub ubezpieczeniową), nie powoduje zmiany daty powstania tegoż przychodu. Spółka w dacie wystawienia faktury winna ją ująć (zaksięgować) w ewidencji rachunkowej, o której mowa w art. 9 ust. 1 updop, pod datą ostatniego dnia okresu rozliczeniowego.

Reasumując, skoro w zawartych umowach strony przyjęły miesięczny sposób rozliczania usług pośrednictwa finansowego, to zgodnie z art. 12 ust. 3c updop, za datę powstania przychodu w przypadku opisanych przez Spółkę umów, należy uznać ostatni dzień miesięcznego okresu rozliczeniowego określonego w umowie (miesiąc kalendarzowy), bez względu na dzień uzyskania raportu o kwocie należnej prowizji, wystawienia faktury, czy moment dokonania płatności za wykonane usługi.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku wspierającego argumentację Wnioskodawcy, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, ze względów wskazanych w powyższym uzasadnieniu, nie podziela prezentowanego w nim stanowiska. Niezależnie od tego trzeba podkreślić, że orzecznictwo w zakresie będącym przedmiotem interpretacji nie jest jednolite. I tak, stanowisko tut. Organu znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 14 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 237/16. Mianowicie, w wyroku tym Sąd stwierdził m.in. co następuje: „(…) Już bowiem z literalnego brzmienia art. 12 ust. 3c u.p.d.o.p., jednoznacznie i jasno wynika, że momentem powstania przychodu z tytułu usług rozliczanych w okresach rozliczeniowych jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego, a nie jakikolwiek inny dzień dowolnie ustalony przez strony umowy, np. dzień rozliczenia usługi przez kontrahenta. Oceny tej nie zmienia powoływana przez Spółkę niemożność powzięcia wiedzy o wysokości uzyskanego przychodu przed otrzymaniem raportu. Przepisy prawa podatkowego mają bowiem brzmienie obligujące podatników do określonego działania, nie zaś dozwalające na dowolną modyfikację ustanowionych w nich zasad bądź stosowanie ich w sposób wybiórczy, dopasowany do treści umów wiążących podatnika z kontrahentami. Wręcz przeciwnie to podatnik powinien dostosować pragmatykę swego działania do bezwzględnie obowiązujących go przepisów. Skarżący tymczasem jednocześnie chciałby korzystać z zastosowania przepisu odnoszącego się do "usług rozliczanych w okresach rozliczeniowych" a równocześnie sam w sposób dowolny - uzależniony tylko od bliżej niesprecyzowanej daty dostarczenia mu raportu - miałby określać datę końcową tego okresu rozliczeniowego, inną niż okresy rozliczeniowe w których faktycznie rozlicza się ze swym kontrahentem”.

Z powyższych względów stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.