Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4511.493.2016.2.MJ
z 18 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 sierpnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 30 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym 7 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości, o której mowa we wniosku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości, o której mowa we wniosku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 20 października 2016 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4511.493.2016.1.MJ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 7 listopada 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca oraz jego małżonka są właścicielami (na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej) nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym – kamienicą (dalej: „Budynek”), w skład którego wchodzą: cztery lokale użytkowe, oraz lokale mieszkalne (dalej Budynek wraz gruntem zwany jest łącznie jako: „Nieruchomość”). Nieruchomość została nabyta przez małżonków w roku 2003. W operacie szacunkowym z 2003 r. biegły ocenił, że Budynek ma charakter usługowo-mieszkalny.

Lokale w Budynku nie są odrębnymi nieruchomościami (nie zostały prawnie wyodrębnione jako samodzielne lokale).

W Budynku lokale są wykorzystywane następująco:

• lokale wykorzystywane na cele użytkowe o łącznej powierzchni – ok. 180 m² (lokal w „przyziemiu” – ok. 15 m², dwa lokale na parterze – ok. 50 m² oraz ok. 45m² oraz lokal na I piętrze – ok. 70 m²),
• lokale mieszkalne na II i III piętrze - o łącznej powierzchni ok. 232,22 m².
  
  

Powyższe oznacza, że łączna powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnych w Budynku w stosunku do powierzchni ogółem przekracza 50%.

Dla celów podatku od nieruchomości, sposób liczenia powierzchni jest inny, tzn. liczony jest po krawędzi lokalu, przez co uwzględnia wszystkie „skosy” w lokalach (powierzchnia pod „skosami” liczona jest jako 50% powierzchni).

Dlatego też dla celów podatku od nieruchomości Wnioskodawca zgłosił:

• powierzchnię lokali mieszkalnych - 245,18 m²,
• powierzchnię pod działalność gospodarczą - 214,5 m².
  
  

Powierzchnia pod działalność gospodarczą wynika z faktu, że Wnioskodawca wraz z małżonką, zawarł umowę spółki cywilnej (dalej: „Spółka Cywilna”). W księdze wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości jako właściciele ujawnieni są Wnioskodawca oraz jego małżonka – jako osoby fizyczne (a nie jako wspólnicy Spółki Cywilnej).

Poszczególne lokale w Budynku są wykorzystywane następująco:

1. lokale wykorzystywane na cele użytkowe (o łącznej powierzchni ok. 180 m²) są wynajmowane przez Wnioskodawcę i jego małżonkę w ramach Spółki Cywilnej. Lokale te są wynajmowane podmiotom gospodarczym (Biuro Turystyczne, sklep, notariusz);
   
2. lokale mieszalne wykorzystywane są dla celów mieszkalnych w następujący sposób:
   
   • lokal mieszkalny zajmowany na własny użytek (Wnioskodawcy i jego żony) – ok. 80 m²,
     
   • lokal mieszkalny zajmowany przez córkę Wnioskodawcy i jego żony, na jej własny użytek – ok. 70 m². Lokal ten nie jest przez córkę Wnioskodawcy wykorzystywany dla celów działalności gospodarczej,
     
   • pozostałe lokale mieszkalne zajmowane dla celów mieszkalnych – ok. 82,22 m² (okazjonalnie mieszkania dla innych członków rodziny, oraz okazjonalny, krótkotrwały wynajem).
   
   
   
   

Wnioskodawca zamierza sprzedać Nieruchomość gruntową zabudowaną Budynkiem. Ponieważ lokale w Budynku nie zostały prawnie wyodrębnione, przedmiotem sprzedaży będzie jedna nieruchomość budynkowa (cały Budynek) oraz grunt, na którym przedmiotowy Budynek został wybudowany.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 31 października 2016 r. wskazano ponadto, że umowa Spółki Cywilnej została zawarta wyłącznie po to, aby wynajmować lokale, które znajdują się w Budynku – kamienicy, opisanym we wniosku. Wynikało to stąd, że właścicielem Budynku – kamienicy, są Wnioskodawca i jego małżonka na zasadzie ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej.

Dlatego też Spółka Cywilna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali, które znajdują się Budynku, co jest zgodne z wpisem do CEDiG (przedmiotem działalności spółki cywilnej jest PKD 68.20.Z – Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi).

Jedynie lokale użytkowe, znajdujące się w Budynku, zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki Cywilnej. Lokale mieszkalne oraz grunt nie są towarami, ani środkami trwałymi w Spółce Cywilnej.

Spółka Cywilna wynajmuje:

• lokale użytkowe,
• jeden lokal mieszkalny – dla celów mieszkaniowych (najem zwolniony jest z podatku od towarów i usług, lokal mieszkalny nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych),
• pokoje w lokalach mieszkalnych – najem okazjonalny dla celów mieszkalnych (lokale te nie są wprowadzone do ewidencji środków trwałych).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca jako podatnik podatku dochodowego (PIT), ma zaliczyć przychód z tytułu sprzedaży Nieruchomości, tj. Budynku wraz z gruntem na którym jest on wybudowany do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: „UPDOF”)?
2. Czy sprzedaż Nieruchomości, tj. gruntu wraz z Budynkiem spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Wnioskodawca jako podatnik podatku dochodowego winien zaliczyć przychód z tytułu sprzedaży Nieruchomości, tj. Budynku wraz z gruntem na którym jest on wybudowany do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: „UPDOF”).

Ad. 2. Ponieważ przychód z tytułu sprzedaży Nieruchomości, tj. Budynku wraz z gruntem na którym jest on wybudowany należy zakwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 UPDOF, to z uwagi na upływ okresu, jaki został wskazany w tym przepisie, sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości zabudowanej Budynkiem nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT).

Do Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie regulacja prawna UPDOF, w szczególności art. 10 ust. 1 pkt 8, ust. 3 oraz art. 14 ust. 2c UPDOF.

Pomimo, że przedmiotowy Budynek zawiera lokale mieszkalne – z przeznaczeniem do zamieszkania, jak i lokale użytkowe – z przeznaczeniem na prowadzenie w nich działalności gospodarczej, to aktualne przepisy UPDOF nie przewidują możliwości, aby przychód ze sprzedaży takiego Budynku, zakwalifikować do dwóch różnych źródeł przychodów, tj.:

1. w części do przychodów z działalności gospodarczej, oraz
2. w części do przychodów ze zbycia nieruchomości poza tą działalnością.
   
   

Na gruncie UPDOF, skutki odpłatnego zbycia nieruchomości zależą od charakteru nieruchomości, tzn. czy budynek jest budynkiem mieszkalnym, czy też budynkiem niemieszkalnym.

Przepisy UPDOF nie definiują, co należy rozumieć pod pojęciem „budynek mieszkalny” lub „budynek niemieszkalny”, dlatego w tym zakresie należy odnieść się do Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), która służy do klasyfikowaniu obiektów budowlanych w polskim systemie prawnym.

Zgodnie z PKOB:

• budynki mieszkalne – to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych,
• budynki niemieszkalne – to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych; przy czym zgodnie z przeznaczeniem, jako niemieszkalny klasyfikuje się taki budynek, w którym mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana na cele mieszkalne.
  
  

Opisany powyżej Budynek, na gruncie PKOB należy kwalifikować jako budynek mieszkalny, ponieważ co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej tego Budynku jest i potencjalnie może być wykorzystywana do celów mieszkalnych. I taką też kwalifikację należy przyjąć dla celów ustaleń konsekwencji podatkowych w podatku PIT, przy sprzedaży przedmiotowego Budynku.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c UPDOF, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 (tj. przychodów z działalności gospodarczej), nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą (...): budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku. (...) gruntu (...) lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem (...). Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Ponadto, w myśl art. 10 ust. 3 UPDOF, przychód z odpłatnego zbycia budynków mieszkalnych, które są w całości lub w części wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej, należy zakwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 UPDOF.

W świetle powyższej regulacji, nie ma znaczenia, czy Budynek lub jego część była zaliczona do środków trwałych spółki cywilnej, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jak również, czy dokonywane odpisy amortyzacyjne były zaliczane do kosztów podatkowych tej działalności.

Odpłatna sprzedaż Nieruchomości, tj. Budynku wraz z gruntem na którym jest on wybudowany, nie spowoduje zatem powstania przychodu z działalności gospodarczej, ale źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 UPDOF.

Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli Nieruchomość w 2003 roku, w związku z tym minął okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 UPDOF, tj. okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie Nieruchomości lub wybudowanie przedmiotowego Budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Odpłatne zbycie nieruchomości w świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej „UPDOF”), może stanowić przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lub w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 UPDOF, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy
   

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 UPDOF, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.
  
  

W przypadku zatem, gdy co najmniej jedna z ww. przesłanek nie zostanie spełniona, wówczas przychód ze sprzedaży nieruchomości podlega zaliczeniu do odrębnego źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z ww. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, które winny podlegać ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), stanowią przychód z działalności gospodarczej. Oznacza to, że przychód ze sprzedaży nieruchomości o charakterze mieszkalnym, tj. budynku mieszkalnego stanowi przychód określony w art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże wyjątek od tej zasady ma miejsce w sytuacji, gdy podatnik prowadzi np. działalność deweloperską, a nieruchomość ta stanowi towar handlowy w prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Przy czym, w myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są:

• przychody z obrotu nieruchomościami (stanowiącymi towary handlowe lub wyroby gotowe w tej działalności),
• przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i
• przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Z istoty rozwiązań zawartych w ww. przepisach wynika, że odpłatne zbycie rzeczy i określonych praw może następować w ramach działalności gospodarczej lub poza nią. Podkreślić należy, że ustawodawca wyraźnie odróżnia, jako odrębne źródło przychodów, sprzedaż określonych rzeczy i praw (art. 10 ust. 1 pkt 8 UPDOF), wymagając jedynie, aby nie następowała ona „w wykonaniu działalności gospodarczej”. Szczegółowe wskazanie, co jest przychodem z wykonywania działalności gospodarczej zawiera art. 14 ww. ustawy.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniu opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że skoro wskazany we wniosku budynek, częściowo wykorzystywany (wynajmowany) w ramach prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej, jest w świetle odrębnych przepisów niebędących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, budynkiem mieszkalnym (wskazanie Wnioskodawcy w tym zakresie przyjęto, jako element zdarzenia przyszłego), a w budynku tym nie istnieją lokale, będące przedmiotem odrębnej własności, to brak jest przesłanek do uznania, że sprzedaż tego budynku wraz z gruntem, na którym jest posadowiony, stanowić będzie przychód z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, co skutkowałoby koniecznością opodatkowania dochodu osiągniętego ze sprzedaży ww. nieruchomości w ramach źródła przychodów, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 UPDOF.

W konsekwencji, zważywszy, że sprzedaż ta nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nieruchomość została nabyta (2003 r.), nie będzie ona skutkować powstaniem u Wnioskodawcy przychodu podatkowego ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 UPDOF.

Wnioskodawca nie będzie zatem zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze sprzedażą przez spółkę cywilną, której jest wspólnikiem, opisanego we wniosku budynku, wraz z gruntem, na którym jest wybudowany.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zauważyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie była ocena, czy niewyodrębnione w budynku lokale użytkowe mogły zostać ujęte (jak wskazano w uzupełnieniu wniosku) w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.