Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.717.2016.2.AG
z 21 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 października 2016 r. (data wpływu 2 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania za koszt uzyskania przychodów kwoty zapłaconej w ramach zawartej ugody - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Powyższy wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 25 października 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.717.2016.1.AG, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 25 października 2016 r., a doręczono w dniu 26 października 2016 r. Uzupełnienie ww. wniosku wpłynęło do tut. Organu w dniu 2 listopada 2016 r., nadane zostało w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 28 października 2016 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 21 lutego 2012 r. zawarł w imieniu Spółki jawnej, której jest jednym ze wspólników, aktem notarialnym Rep. …., sporządzonym przez notariusza …, umowę sprzedaży nieruchomości, na podstawie której nabył od … prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z odrębnym od gruntu prawem własności budynków położonych …. objętych KW Nr ….. Nabycie miało związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, prowadzoną w formie Spółki jawnej, albowiem urządzono tam magazyn i punkt skupu złomu (główny przedmiot działalności Spółki).

W dniu 12 maja 2015 r. Sąd Okręgowy … Wydział I Cywilny wydał wyrok w sprawie …., w którym uznał za bezskuteczną ww. czynność prawną w stosunku do …., będącego wierzycielem zbywcy opisanego prawa własności.

W dniu 13 stycznia 2016 r. Wnioskodawca w imieniu Spółki jawnej, której jest wspólnikiem, a która nabyła opisaną wyżej nieruchomość, zawarł z …. ugodę, w której ten zrzekł się dalszych roszczeń w zamian za zapłatę kwoty oznaczonej w tej ugodzie. Zapłata kwoty objętej ugodą nastąpiła w całości.

Opisywana nieruchomość stanowi własność Spółki jawnej i jest ujawniona w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jako majątek podlegający amortyzacji. Spółka wykorzystuje nieruchomość do prowadzenia na niej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca poinformował, że Spółka, której jest wspólnikiem prowadzi działalność w zakresie skupu złomu metali kolorowych i sprzedaży wyrobów z metali kolorowych (działalności podstawowe).

Spółka, której Wnioskodawca jest wspólnikiem prowadzi księgi rachunkowe. Wnioskodawca wyjaśnił, że Pan … nie był właścicielem prawa wieczystego użytkowania gruntów wraz z odrębnym od gruntu prawem własności budynków, których dotyczy wniosek. Pan …. nie był również uprawniony do rozporządzania prawem wieczystego użytkowania gruntu wraz z odrębnym od gruntu prawem własności budynków, których dotyczy wniosek, nie działał on imieniu właściciela. Umowę kupna-sprzedaży zawarto z właścicielem działającym osobiście. Pan …. okazał się być wierzycielem właściciela prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z odrębnym od gruntu prawem własności budynków (których dotyczy wniosek). Wnioskodawca nie miał o tym wiedzy w chwili zawarcia umowy sprzedaży, bowiem wierzytelność nie była ujawniona w księgach wieczystych.

Wyrok Sądu Okręgowego z dnia 12 maja 2015 r. uczynił bezskuteczną wobec …., będącego wierzycielem właściciela prawa wieczystego użytkowania wraz z odrębnym od gruntu prawem własności budynków, których dotyczy wniosek, umowę sprzedaży zawartą aktem notarialnym Rep. …, na skutek wniesionej przez …. skargi pauliańskiej.

Zapłata kwoty na podstawie zawartej ugody nastąpiła celem zwolnienia prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z odrębnym od gruntu prawem własności budynków od długów ciążących na tych prawach na skutek wyroku Sądu Okręgowego z dnia 12 maja 2015 r. Zapłata nie spowodowała wygaśnięcia w całości tych zobowiązań, jednakże w ugodzie …. zobowiązał się nie dochodzić dalszych roszczeń w stosunku do prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z odrębnym od gruntu prawem własności budynków.

Wnioskodawca dodał, że posiada w Spółce 25% udziału w dochodzie.

Wskazał, że prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z odrębnym od gruntu prawem własności budynków, wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i ksiąg rachunkowych z datą przekazania ich do użytkowania, tj. dnia 31 stycznia 2013 r. w następujących pozycjach:

• prawo wieczystego użytkowania gruntu - wartość początkowa 60 000,00 zł, amortyzacja od lutego 2013 r. (z pominięciem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości), wg stopy liniowej 2,5% rocznie,
  

• budynek - wartość początkowa 750 000,00 zł, amortyzacja od lutego 2013 r., wg stopy liniowej 2,5% rocznie.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota zapłacona w ramach ugody, stanowi koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej wykonywanej w ramach Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wydatkowaniem dodatkowej kwoty na nabycie przez Spółkę nieruchomości, może podwyższyć On koszty uzyskania przychodów w roku wydatkowania środków. Wnioskodawca uważa, że wydatek poniesiony został na ochronę źródła przychodów. Gdyby bowiem nie została zawarta ugoda z wierzycielem zbywcy, doszłoby do licytacyjnej sprzedaży nieruchomości przez komornika. Nie tylko przychód z tej sprzedaży byłby znacznie mniejszy od wartości nieruchomości, ale też nie przypadłby on Spółce, lecz został zużyty na zaspokojenie tego wierzyciela, a Spółka straciłaby majątek służący realizacji jej celów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przepis art. 23 ww. ustawy nie wymienia spłaty dokonanej przez Wnioskodawcę. Tym samym, uznać ją należy za koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późń. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania wyróżnia się koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). W przypadku kosztów pośrednich brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników, koszty promocji i reklamy.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Zatem, podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

• faktycznego poniesienia wydatku,
  

• istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,
  

• braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,
  

• odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.
  
  

Przy czym, obowiązek wskazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na podatniku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest jednym ze wspólników Spółki jawnej, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie skupu złomu metali kolorowych i sprzedaży wyrobów z metali kolorowych (działalności podstawowe). W dniu 21 lutego 2012 r. Wnioskodawca zawarł w imieniu ww. Spółki jawnej, umowę kupna –sprzedaży, w formie aktu notarialnego, na mocy której Spółka jawna nabyła prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z odrębnym od gruntu prawem własności budynków położonych na tym gruncie. Spółka wykorzystuje zakupioną „nieruchomość” do prowadzenia na niej działalności gospodarczej, urządzono tam magazyn i punkt skupu złomu.

Wskazane wyżej prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z odrębnym od gruntu prawem własności budynków wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i ksiąg rachunkowych z datą przekazania ich do użytkowania, tj. dnia 31 stycznia 2013 r., a od lutego 2013 r. rozpoczęto ich amortyzację wg stopy liniowej 2,5% rocznie. Przy czym w przypadku prawa wieczystego użytkowania gruntu, odpisów amortyzacyjnych nie zaliczano do kosztów uzyskania przychodów.

Wyrokiem z dnia 12 maja 2015 r., Sąd Okręgowy uznał zawartą w dniu 21 lutego 2012 r. umowę kupna-sprzedaży ww. prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z odrębnym od gruntu prawem własności budynków za bezskuteczną w stosunku do …, będącego wierzycielem zbywcy opisanego prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z odrębnym od gruntu prawem własności budynków. W chwili zawarcia ww. umowy kupna-sprzedaży Wnioskodawca o tym nie wiedział, bowiem wierzytelność nie była ujawniona w księgach wieczystych.

W dniu 13 stycznia 2016 r., Wnioskodawca w imieniu Spółki jawnej, zawarł z …. ugodę, w której ten w zamian za zapłatę kwoty oznaczonej w tej ugodzie zrzekł się dalszych roszczeń. Kwota objęta ugodą została zapłacona w całości. Zapłata tej kwoty nastąpiła celem zwolnienia prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z odrębnym od gruntu prawem własności budynków od długów ciążących na tych prawach, na skutek wyroku Sądu Okręgowego z dnia 12 maja 2015 r.

Zapłata nie spowodowała wygaśnięcia w całości wierzytelności, jednakże w ugodzie …. zobowiązał się nie dochodzić dalszych roszczeń w stosunku do prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z odrębnym od gruntu prawem własności budynków.

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz przepisy prawa mające w sprawie zastosowanie stwierdzić należy, że kwota uiszczona w ramach ugody sądowej wierzycielowi zbywcy prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z odrębnym od gruntu prawem własności budynków, stanowić będzie u Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, prowadzonej w ramach Spółki jawnej, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku Spółki). Skoro bowiem zakupiona w dniu 21 lutego 2012 r. nieruchomość wykorzystywana jest do działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jawną, to ww. sytuacji kwotę przekazaną wierzycielowi zbywcy uznać można za wydatkowaną na zabezpieczenie źródła przychodów, tj. na cel wskazany w ww. przepisie.

Ponadto należy nadmienić, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.

W związku z tym, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników Spółki jawnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.