Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-575/16-3/ES
z 17 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 lipca 2016 r. (data wpływu 28 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 14 października 2016 r. (data wpływu 20 października 2016 r.) oraz pismem z 14 października 2016 r. (data wpływu 3 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy zabudowanej działki nr 31/4 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy zabudowanej działki nr 31/4.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 października (data wpływu 20 października 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 6 października 2016 r. znak: IBPP1/4512-575/16-1/ES oraz pismem z 14 października 2016 r. (data wpływu 3 listopada 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 21 października 2016 r. znak: IBPP1/4512-575/16-2/ES

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina planuje sprzedać prawo własności nieruchomości gruntowej, położonej w obrębie ewidencyjnym (…), objętej księgą wieczystą nr (…) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w (…), Wydział VII Ksiąg Wieczystych, oznaczonej w ewidencji gruntów jako dz. 31/4 o pow. 0,4195 ha. Działka wchodzi w skład zespołu dworsko-parkowego. Jest usytuowana w terenie zurbanizowanym, i uzbrojonym w sieć energetyczną, wodociągową, teletechniczną i gazową. Działka jest częściowo ogrodzona, porośnięta trawą. Na działce znajdują się 3 pomniki przyrody: jesion, buk czerwonolistny i lipa. Działka jest zabudowana zabytkowym murowanym budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym dwukondygnacyjnym z pierwszej połowy XVII wieku, trwale z gruntem związanym o powierzchni użytkowej 529,18 m², częściowo podpiwniczonym, z poddaszem nieużytkowym - budynek ten ze względu na zły stan techniczny obecnie nie jest zamieszkany. Na działce znajduje się również drugi trwale z gruntem związany murowany budynek jednokondygnacyjny, niemieszkalny po dawnej wozowni, z drugiej połowy XIX wieku, obecnie nie użytkowany, o powierzchni zabudowy: 87,77 m². Pod podwórkiem, położonym między zabytkowym murowanym budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym dwukondygnacyjnym z pierwszej połowy XVII wieku i trwale z gruntem związanym murowanym budynkiem jednokondygnacyjnym, niemieszkalnym po dawnej wozowni, z drugiej połowy XIX wieku, znajdują się piwnice po dawnej budowli, które są niedostępne.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy w sołectwie R., zatwierdzonym Uchwałą Nr (…) Rady Gminy, z dnia 24 lutego 2005 r., ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym woj. (…)., dz. 31/4 znajduje się w terenie oznaczonym symbolem „1UC” o podstawowym przeznaczeniu jako tereny koncentracji usług obsługi ludności.

Ponadto działka objęta jest strefą ścisłej ochrony konserwatorskiej „A”. Murowany budynek mieszkalny jednorodzinny dwukondygnacyjny z pierwszej połowy XVII wieku, trwale z gruntem związany jest zabytkiem wpisanym do rejestru zabytków województwa (…) pod pozycją X (pod nr…) na podstawie Decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w (…) z dnia 8 września 1976 r. nr (…). Dnia 27 stycznia 2015 r. Konserwator Zabytków wydał Pozwolenie (…) na sprzedaż działki 31/4 położonej w R.

Pierwsze zasiedlenie zabytkowego murowanego budynku mieszkalnego jednorodzinnego dwukondygnacyjnego z pierwszej połowy XVII wieku, trwale z gruntem związanego nastąpiło po jego wybudowaniu tj.; w drugiej połowie XVII w., a użytkowanie trwale z gruntem związanego murowanego budynku jednokondygnacyjnego, niemieszkalnego po dawnej wozowni w drugiej połowie XIX w. Gmina nie zna dokładnej daty zasiedlenia budynków.

Gmina nabyła prawo własności nieruchomości zabudowanej ww. budynkami nieodpłatnie decyzją Wojewody z dnia 30.03.1994 r., dlatego nie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego od nabycia o kwotę podatku naliczonego.

Od roku 1995 do roku 2012 Gmina wynajmowała budynek mieszkalny jednorodzinny dwukondygnacyjny z pierwszej połowy XVII wieku, na mieszkania socjalne.

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dostawa nieruchomości zabudowanej nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług.

Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w wysokości przekraczającej 30% wartości początkowej obiektów oraz nie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a także obiekt w stanie ulepszonym nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Na dzień dostawy PKOB dla budynku mieszkalnego jednorodzinnego dwukondygnacyjnego z pierwszej połowy XVII wieku, trwale z gruntem związanego to 1110 - budynek mieszkalny jednorodzinny, a dla budynku wozowni 1242 - budynki garaży.

Na dzień nabycia nieruchomości na działce znajdował się:

• budynek mieszkalny jednorodzinny dwukondygnacyjny z pierwszej połowy XVII wieku, trwale z gruntem związany,
• trwale z gruntem związany murowany budynek jednokondygnacyjny, niemieszkalny po dawnej wozowni,
• sieć energetyczną, wodociągową, teletechniczną i gazową,
• częściowe ogrodzenie - stanowiące obiekt budowlany.
  
  

Na dzień sprzedaży na nieruchomości na nieruchomości będą znajdowały się:

• budynek mieszkalny jednorodzinny dwukondygnacyjny z pierwszej połowy XVII wieku, trwale z gruntem związany,
• trwale z gruntem związany murowany budynek jednokondygnacyjny, niemieszkalny po dawnej wozowni,
• sieć energetyczna (PKOB 2214), wodociągowa (PKOB 2222), teletechniczna (PKOB 2224) i gazowa (PKOB 2221),
• częściowe ogrodzenie - stanowiące obiekt budowlany.
  
  

Sieci stanowią budowle trwale z gruntem związane w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane i nie są własnością Gminy. Sieci stanowią własność odpowiednio spółek zajmujących się sieciami energetyczną, wodociągową, teletechniczną i gazową. Sieci nie będą stanowiły przedmiotu dostawy. Gmina przed sprzedażą działki nie wejdzie w ich ekonomiczne posiadanie. Przed sprzedażą działki nie dojdzie do rozliczenia nakładów pomiędzy Gminą, a właścicielami tych sieci. Gmina nie władała przedmiotowymi sieciami. W odniesieniu do ww. sieci nie będzie przysługiwało Gminie prawo do odliczenia podatku naliczonego. Gmina nie posiada informacji na temat tego kto wybudował budynki i budowle posadowione na dz. 31/4. Na działce nie znajdują się żadne obiekty wybudowane przez Gminę.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że:

1. Ogrodzenie znajdujące się na działce 31/4 w momencie sprzedaży będzie budowlą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 290) oraz obiektem inżynierii lądowej i wodnej w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz.U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.).
   
2. Symbol PKOB dla ww. ogrodzenia zgodnie z ww. rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. to 2420.
   
3. Ww. ogrodzenie jest trwale z gruntem związane.
   
4. Piwnice znajdujące się pod podwórkiem stanowią część budowli w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane i część obiektu inżynierii lądowej i wodnej w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r.
   
5. Symbol PKOB budowli, której częścią są piwnice zgodnie z ww. rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. to 1110.
   
6. Przedmiotowa działka wykorzystywana była jako teren przynależny do wynajmowanych lokali socjalnych. Niemieszkalny budynek jednokondygnacyjny wykorzystywany był jako teren przynależny do wynajmowanych lokali socjalnych. Ogrodzenie wykorzystywane było jako teren przynależny do wynajmowanych lokali socjalnych. Piwnice wykorzystywane były jako teren przynależny do wynajmowanych lokali socjalnych.
   
7. Przedmiotowa działka od roku 1995 do roku 2012 wchodziła w skład przedmiotu umów najmu lokali socjalnych. Niemieszkalny budynek jednokondygnacyjny od roku 1995 do roku 2012 wchodził w skład przedmiotu umów najmu lokali socjalnych. Ogrodzenie od roku 1995 do roku 2012 wchodziło w skład przedmiotu umów najmu lokali socjalnych. Piwnice od roku 1995 do roku 2012 wchodziły w skład przedmiotu umów najmu lokali socjalnych.
   
8. Pierwsze używanie przez Gminę jednokondygnacyjnego budynku niemieszkalnego nastąpiło z dniem 30 marca 1994 r. (decyzja wojewody). Pierwsze używanie przez Gminę ogrodzenia nastąpiło z dniem 30 marca 1994 r. (decyzja wojewody). Pierwsze używanie przez Gminę piwnic nastąpiło z dniem 30 marca 1994 r. (decyzja wojewody).
   
9. Gmina wykorzystywała dz. 31/4 w całym okresie posiadania do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT tj.: wynajem mieszkań socjalnych. Gmina wykorzystywała dwukondygnacyjny budynek mieszkalny jednorodzinny w całym okresie posiadania do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT tj.: wynajem mieszkań socjalnych. Gmina wykorzystywała jednokondygnacyjny budynek niemieszkalny w całym okresie posiadania do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT tj.: wynajem mieszkań socjalnych. Gmina wykorzystywała ogrodzenie w całym okresie posiadania do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT tj.: wynajem mieszkań socjalnych. Gmina wykorzystywała piwnice w całym okresie posiadania do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT tj.: wynajem mieszkań socjalnych.
   
10. 1. Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym budynku mieszkalnego jednorodzinnego dwukondygnacyjnego, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej budynku mieszkalnego jednorodzinnego dwukondygnacyjnego. Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym jednokondygnacyjnego budynku niemieszkalnego, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej jednokondygnacyjnego budynku niemieszkalnego. Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku ogrodzenia, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej ogrodzenia. Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym piwnic, które stanowiły co najmniej 30% wartości tych piwnic.
       
    2. Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do budynku mieszkalnego jednorodzinnego dwukondygnacyjnego. Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do niemieszkalnego budynku jednokondygnacyjnego. Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do ogrodzenia. Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do piwnic.
       
    3. Nie dotyczy, biorąc pod uwagę odpowiedź 10a i 10b.
11. Przedmiotowa nieruchomość nie została jeszcze sprzedana.
    
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości zabudowanej zabytkowym murowanym budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym dwukondygnacyjnym z pierwszej połowy XVII wieku i trwale z gruntem związanym murowanym budynkiem jednokondygnacyjny, niemieszkalnym po dawnej wozowni, z drugiej połowy XIX wieku, oraz jednocześnie zabudowanej sieciami: energetyczną, wodociągowa, teletechniczną gazową nie stanowiącymi własności Gminy, jest zwolniona z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynków upłynął okres dłuższy niż 2 lata, dlatego sprzedaż przedmiotowej nieruchomości zabudowanej jest zwolniona z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, nieruchomości spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1 ze zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej w sytuacji, gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy stanie się bezzasadne.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym ww. obiekty są posadowione. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę zabudowaną nr 31/4, którą nabył nieodpłatnie wraz z wymienionymi poniżej budynkami i budowlami na podstawie decyzji Wojewody z 30 marca 1994 r. i na której posadowione są:

• budynek mieszkalny jednorodzinny dwukondygnacyjny z pierwszej połowy XVII w., trwale z gruntem związany (PKOB 1110 - budynek mieszkalny jednorodzinny),
• budynek jednokondygnacyjny niemieszkalnym po dawnej wozowni, z drugiej połowy XIX w., trwale z gruntem związany (PKOB 1242 - budynki garaży),
• ogrodzenie - budowla (PKOB 2420), trwale z gruntem związana,
• piwnice znajdujące się pod podwórkiem stanowią część budowli (PKOB 1110).
  
  

Oprócz ww. obiektów, w momencie sprzedaży na działce będzie znajdować się również sieć energetyczna (PKOB 2214), wodociągowa (PKOB 2222), teletechniczna (PKOB 2224) i gazowa (PKOB 2221), które stanowią budowle trwale z gruntem związane i nie są własnością Gminy. Sieci stanowią własność odpowiednio spółek zajmujących się sieciami energetyczną, wodociągową, teletechniczną i gazową i nie będą stanowiły przedmiotu dostawy. Gmina przed sprzedażą działki nie wejdzie w ich ekonomiczne posiadanie, nie dojdzie też do rozliczenia nakładów pomiędzy Gminą, a właścicielami tych sieci. Gmina nie władała przedmiotowymi sieciami.

Pierwsze zasiedlenie zabytkowego murowanego budynku mieszkalnego jednorodzinnego dwukondygnacyjnego z pierwszej połowy XVII wieku, trwale z gruntem związanego nastąpiło po jego wybudowaniu tj.; w drugiej połowie XVII w., a użytkowanie trwale z gruntem związanego murowanego budynku jednokondygnacyjnego, niemieszkalnego po dawnej wozowni w drugiej połowie XIX w.

Od roku 1995 do roku 2012 Gmina wynajmowała budynek mieszkalny jednorodzinny dwukondygnacyjny na mieszkania socjalne.

Przedmiotowa działka, niemieszkalny budynek jednokondygnacyjny, ogrodzenie i piwnice od 1995 r. do 2012 r. wchodziły w skład przedmiotu umów najmu lokali socjalnych i były wykorzystywane jako teren przynależny do wynajmowanych lokali socjalnych.

Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym budynku mieszkalnego jednorodzinnego dwukondygnacyjnego, niemieszkalnego budynku jednokondygnacyjnego, ogrodzenia i piwnic, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej danego obiektu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy sprzedaż działki zabudowanej budynkami i budowlami należącymi do Gminy oraz jednocześnie zabudowanej sieciami: energetyczną, wodociągowa, teletechniczną gazową nie stanowiącymi własności Gminy, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, sieć energetyczna (PKOB 2214), wodociągowa (PKOB 2222), teletechniczna (PKOB 2224) i gazowa (PKOB 2221), które stanowią budowle trwale z gruntem związane nie są własnością Gminy. Sieci stanowią własność odpowiednio spółek zajmujących się sieciami energetyczną, wodociągową, teletechniczną i gazową i nie będą stanowiły przedmiotu dostawy. Gmina przed sprzedażą działki nie wejdzie w ich ekonomiczne posiadanie, nie dojdzie też do rozliczenia nakładów pomiędzy Gminą, a właścicielami tych sieci. Gmina nie władała przedmiotowymi sieciami.

Zatem sieci, o których mowa powyżej nie będą przedmiotem dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług uzależniają dokonanie dostawy od przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (władztwo ekonomiczne).

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca nie dysponuje ekonomicznym władztwem nad sieciami: energetyczną, wodociągową, teletechniczną i gazową, to nie będą one stanowiły przedmiotu dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym nie będą miały wpływu na opodatkowanie dostawy działki.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy odnośnie zwolnienia od podatku dostawy działki zabudowanej budynkami i budowlami należącymi do Gminy stwierdzić należy, że w celu skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, muszą być spełnione łącznie 2 warunki:

• dostawa budynków, budowli lub ich części nie może być dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, oraz
• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tych obiektów nie może upłynąć okres krótszy niż 2 lata.
  
  

Z opisu sprawy wynika, że pierwsze zasiedlenie mieszkalnego jednorodzinnego dwukondygnacyjnego nastąpiło po jego wybudowaniu tj.; w drugiej połowie XVII w., a użytkowanie budynku jednokondygnacyjnego, niemieszkalnego po dawnej wozowni w drugiej połowie XIX w. Ponadto od roku 1995 do roku 2012 Gmina wynajmowała budynek mieszkalny jednorodzinny dwukondygnacyjny na mieszkania socjalne, natomiast przedmiotowa działka, niemieszkalny budynek jednokondygnacyjny, ogrodzenie i piwnice od 1995 r. do 2012 r. wchodziły w skład przedmiotu umów najmu lokali socjalnych i były wykorzystywane jako teren przynależny do wynajmowanych lokali socjalnych.

Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym ww. budynków i budowli, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej danego obiektu.

Zatem należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie w odniesieniu do budynku mieszkalnego jednorodzinnego dwukondygnacyjnego, niemieszkalnego budynku jednokondygnacyjnego, ogrodzenia i piwnic nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W konsekwencji powyższego będą spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż planowana dostawa budynku mieszkalnego jednorodzinnego dwukondygnacyjnego, niemieszkalnego budynku jednokondygnacyjnego, ogrodzenia i piwnic nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia ani w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia.

Tym samym dostawa przez Wnioskodawcę budynku mieszkalnego jednorodzinnego dwukondygnacyjnego, niemieszkalnego budynku jednokondygnacyjnego, ogrodzenia i piwnic, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W tej sytuacji badanie przesłanek dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, jest bezzasadne.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości zabudowanej jest zwolniona z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.