Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.1017.2016.1.AK
z 22 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 18 sierpnia 2016 r. (data otrzymania 22 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z najmu:

• w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w sposób bezpośredni wydatków na remont – jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z najmu.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 27 października 2016 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.783.2016.1.AK, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 15 listopada 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni mieszka w Polsce i posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawczyni osiąga wyłącznie przychody ze stosunku pracy. Nie pozostaje w związku małżeńskim, nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni jest właścicielką jednopokojowego mieszkania o powierzchni 35,8 m² położonego w budynku wielorodzinnym. Spółdzielcze własnościowe prawo do tego lokalu Wnioskodawczyni nabyła na podstawie przydziału 13 lipca 1998 r., a następnie aktem notarialnym z 29 grudnia 2008 r. została ustanowiona odrębna własność tego lokalu oraz przeniesiono na rzecz Wnioskodawczyni jego własność.

Wnioskodawczyni w ww. mieszkaniu zamieszkała, a obecnie zamierza je wynajmować na cele mieszkaniowe. Planuje przeznaczyć je pod najem krótkotrwały lub gdy ta forma nie znajdzie zainteresowania, pod najem długotrwały. Najem, który Wnioskodawczyni zamierza prowadzić nie jest usługą hotelową. Brak w nim usług powiązanych, takich jak: recepcja, dostęp do restauracji, usług sprzątania w trakcie pobytu gościa. Najem będzie miał charakter incydentalny w zależności od chętnych.

Najemcy będą pozyskiwani poprzez informację ustną oraz na portalu internetowym. W ramach najmu, Wnioskodawczyni nie planuje zatrudniania innych osób ani nie będzie korzystać z obsługi księgowej, ani zarządczej.

W związku z planowanym najmem, Wnioskodawczyni poniesie wydatki na remont mieszkania, takie jak: malowanie, wymiana zużytej instalacji sanitarnej, wymiana zużytej stolarki drzwiowej, wymiana fliz w łazience, wymiana niesprawnego piecyka gazowego. Wnioskodawczyni będzie musiała również nabyć nowe wyposażenie, w miejsce starego, zużytego, takie jak: meble, sprzęt AGD, itp., których wartość jednostkowa nie przekroczy 3500 zł.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko, że przychody osiągane z tytułu krótkotrwałego najmu – wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które będą opodatkowane na zasadach ogólnych, tj. według skali podatkowej – będzie można przy wyliczeniu dochodu pomniejszyć o koszty ich uzyskania, takie jak: opłaty za media, czynsz płacony do wspólnoty, podatek od nieruchomości, ubezpieczenie, koszty wyposażenia, środki czystości i wydatki na remont?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawczyni, w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione z tytułu opłat za media (prąd, gaz, wywóz śmieci, itp.), czynsz za mieszkanie, podatek od nieruchomości, ubezpieczenie nieruchomości, wydatki na zakup środków czystości, wyposażenie, którego cena jednostkowa nie przekroczy 3500 zł, takie jak na przykład: meble, sprzęt AGD, itp. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 1 ww. ustawy – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągniecia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Ww. wydatki są niezbędne do utrzymania przedmiotu najmu i zabezpieczenia tego źródła przychodu, a zatem mogą stanowić koszty uzyskania przychodu. Również wymienione wyżej wydatki na remont mają charakter odtworzeniowy, przywracający stan pierwotny, nie stanowią ulepszenia, nie spowodowały zmiany cech użytkowych, a zatem nie stosuje się do nich ograniczenia wynikającego z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy. Wydatki na malowanie ścian, wymiana instalacji sanitarnej, wymiana stolarki drzwiowej, wymiana fliz po blisko 20 latach użytkowania, stanowią wydatki o charakterze remontowym i jako takie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie w zakresie dotyczącym kosztów uzyskania przychodu z najmu (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). W zakresie dotyczącym ustalenia do jakiego źródła przychodów należy zaliczyć przychody z najmu mieszkania oraz możliwości opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne przychodów z najmu tego mieszkania (tj. pytania oznaczonego we wniosku nr 1 i 2) została wydana odrębna interpretacja.

Na wstępie wyjaśnić należy, że jak wskazał Organ w interpretacji indywidualnej m.in. w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 a dotyczącej ustalenia do jakiego źródła przychodów należy zaliczyć przychody z najmu mieszkania – przychody z najmu krótkotrwałego mieszkania, wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni, stanowią przychody ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza – art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).

Niemniej jednak zarówno w przypadku źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 jak i w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustalenie kosztów uzyskania przychodów odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem art. 22 ust. 1 ww. ustawy – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny – nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane ze źródłem przychodów, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym, dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów) nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Generalnie zatem należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została zatem od istnienia związku przyczynowo–skutkowego, polegającego na tym, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl przywołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Powyższe oznacza, że kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. O tym co jest celowe i potrzebne w ramach wynajmu lokalu, decyduje podatnik, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa jednak obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Odnosząc się zatem do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu z najmu krótkotrwałego mieszkania wydatków ponoszonych z tytułu opłat za media (prąd, gaz, wywóz śmieci, itp.) oraz wydatków na środki czystości wskazać należy, że stanowią one koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Ponoszenie tych wydatków związane jest bowiem z wykorzystywaniem mieszkania przez najemców. Istnieje zatem związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku z tego tytułu, a osiąganiem przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Także wydatki na czynsz płacony do wspólnoty, podatek od nieruchomości oraz ubezpieczenie w związku z tym, że ich charakter związany jest z zabezpieczeniem i zachowaniem źródła przychodów w postaci najmu i pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem z najmu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z najmu krótkoterminowego.

Kosztami uzyskania przychodów, będą również wydatki dotyczące wyposażenia lokalu mieszkalnego mającego być przedmiotem najmu, jako mające związek z uzyskaniem przychodu z najmu. Nawet poniesienie wydatków przed rozpoczęciem najmu nie wyklucza możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów z najmu, jeżeli wydatki te pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem, np. miały na celu osiągnięcie przychodu. Poniesione wydatki mające na celu przygotowanie czyli wyposażenie lokalu do wynajęcia, niewątpliwie mają wpływ na osiągnięcie przychodów z najmu. Mają wpływ np. na wyższą cenę wynajmowanego lokalu, są ponoszone w celu poprawy atrakcyjności przedmiotu najmu.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie, do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawczyni może zaliczyć wydatki poniesione na poszczególne elementy wyposażenia lokalu, tj. meble, sprzęt AGD. Przy czym wskazać należy, że wydatki na ww. wyposażenie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio gdyż ich wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w omawianej sprawie jednostkowa cena nabycia – nie przekracza 3.500 zł. W myśl bowiem art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Kosztami uzyskania przychodu będą również wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na remont mieszkania a więc odtworzenie jego pierwotnej wartości użytkowej a nie mające charakteru modernizacji (ulepszenia) w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym wskazać należy, że nie mogą one być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu bezpośrednio a wyłącznie poprzez odpisy amortyzacyjne jeżeli Wnioskodawczyni wprowadzi lokal mieszkalny do ewidencji środków trwałych. Wskazać bowiem należy, że możliwość zaliczenia wydatków na remont do kosztów uzyskania przychodu bezpośrednio nie dotyczy przypadku, w którym nakłady zostały poniesione przed oddaniem składnika majątku do używania, zaś ich celem było przystosowanie tego składnika do używania. Takie wydatki powinny powiększać koszty nabycia środka trwałego, a więc zwiększać jego wartość początkową. Mogą zatem wpływać na wysokość kosztów uzyskania przychodów, ale tylko poprzez odpisy amortyzacyjne, a nie bezpośrednio.

Oznacza to, że wydatki na remont (przystosowanie) lokalu mieszkalnego do wynajmu, tj. wydatki na malowanie ścian, wymianę instalacji sanitarnej, wymianę stolarki drzwiowej, wymianę fliz po blisko 20 latach użytkowania, poniesione przez Wnioskodawczynię przed przekazaniem go do użytkowania, będą stanowić składnik jego wartości początkowej. Wydatki te będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pośrednio, tj. poprzez odpisy amortyzacyjne. W sytuacji bowiem, gdy podatnik będąc właścicielem lokalu ponosi wydatki mające na celu przystosowanie go do używania (np. najmu), tj. czyni ten składnik kompletnym, zdatnym do używania, wówczas wartość poczynionych nakładów, stanowi element wartości początkowej środka trwałego. Istotne jest wówczas jednak aby lokal został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 ww. ustawy – amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Z powyższego wynika, że lokal mieszkalny może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• jest przedmiotem odrębnej od budynku, w którym się znajduje własności,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres jego używania na potrzeby najmu jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
• jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.
  
  

W świetle powyższego wyjaśnienia środek trwały musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania. Zatem wszystkie wydatki (z zastrzeżeniem art. 23 ww. ustawy) poniesione w celu przystosowana lokalu mieszkalnego do wynajmu (a więc tak jak w niniejszej sprawie poniesione po blisko 20 latach użytkowania tego lokalu), poniesione przed przekazaniem go do użytkowania, są składnikami wartości początkowej i nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów, lecz zwiększają wartość początkową tego środka trwałego stanowiącą podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych.

Podsumowując, do kosztów uzyskania przychodu z najmu mieszkania Wnioskodawczyni zaliczać może wydatki ponoszone z tytułu opłat za media (prąd, gaz, wywóz śmieci, itp.), czynsz płacony do wspólnoty, podatek od nieruchomości, ubezpieczenie nieruchomości oraz wydatki na środki czystości związane z wynajmowanym mieszkaniem. Kosztami uzyskania przychodów, w miesiącu oddania tych składników majątku do używania, będą również wydatki dotyczące wyposażenia lokalu mieszkalnego mającego być przedmiotem najmu tj. wydatki na meble i sprzęt AGD, których cena nabycia nie przekracza 3.500 zł.

Z kolei wydatki na remont mieszkania, tj. wydatki na malowanie ścian, wymianę instalacji sanitarnej, wymianę stolarki drzwiowej, wymianę fliz poniesione przed oddaniem lokalu do używania, jeżeli Wnioskodawczyni wprowadzi lokal mieszkalny do ewidencji środków trwałych, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu ale pośrednio czyli poprzez odpisy amortyzacyjne. Wszelkie wydatki na remont przedmiotowego lokalu mieszkalnego zmierzające do przystosowania go do wynajmu i poniesione do dnia przekazania lokalu do używania zwiększają jego wartość początkową i poprzez odpisy amortyzacyjne będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. W sytuacji bowiem, gdy podatnik jest właścicielem składnika majątku, co ma miejsce w rozpatrywanej sytuacji, a następnie ponosi wydatki mające na celu przystosowanie go do używania (np. najmu), tj. czyni ten składnik kompletnym, zdatnym do używania, wówczas wartość poczynionych nakładów, stanowi element wartości początkowej środka trwałego.

W świetle powyższych wyjaśnień nie wszystkie wskazane przez Wnioskodawczynię wydatki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu z najmu krótkoterminowego mieszkania w sposób bezpośredni. Tym samym stanowiska Wnioskodawczyni nie można było w całości uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.