Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP4.4512.95.2016.1.PK
z 30 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r. poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 września 2016 r. (data wpływu 19 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów oraz kursu przeliczenia kwot wyrażonych w walucie obcej jest:

• nieprawidłowe w zakresie określenia podstawy opodatkowania,
• prawidłowe w zakresie określenia kursu przeliczenia kwot wyrażonych w walucie obcej.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe

Spółka sprowadza spoza terytorium Unii (Pakistanu i Indii) towar do Włoch (skóry). Włochy są terytorium wejścia towaru na terytorium Unii. Po dokonaniu odprawy celnej we Włoszech towar przewieziony zostaje do włoskich garbami w celu dalszego przerobu na terenie Włoch (aż do produktu finalnego), a następnie partiami jest sprowadzany do Polski.

W celu pełniejszego zaprezentowania stanu faktycznego posłużono się danymi jednej przeprowadzonej transakcji:

1. data wystawienia faktury przez kontrahenta z Indii - 17 maja 2016 r.,
2. wartość transakcji - 132 919,92 USD (z poz.1)
3. faktura zapłacona w dniu 15.07.2016 r. (wg wartości z poz.2)
4. data odprawy we Włoszech - 21 lipca 2016 r. jako X sp. z o.o. NIP PLY po sprowadzeniu drogą morską na terytorium Włoch, za pośrednictwem przedstawiciela podatkowego
5. należności celne - 6 487,31 EUR - pobrane przez przedstawiciela podatkowego we Włoszech
   
   

Dodatkowo spółka X dla potrzeb podatku od towarów jest zarejestrowana na terenie Włoch i posiada włoski numer identyfikacyjny z prefiksem IT.

Sprowadzany z Indii towar pozostaje we Włoszech (we włoskich garbarniach) w celu jego przerobu uszlachetnienia do produktu finalnego, a następnie partiami po przerobie jest przywożony do magazynów w Polsce.

Za usługi garbowania Spółka otrzymuje faktury od włoskich firm garbarskich. Faktury zostają zapłacone i zaewidencjonowane i rozpoznane jako import usług dla celów podatku od towarów i usług i tak wykazane w deklaracji VAT-7.

Sposób rozliczenia dostawy partii towaru po przerobie, uszlachetnieniu do magazynu w Polsce dokonanej przez Spółkę:

1. Spółka stosuje 2 kursy do przeliczenia walut:
   
   • dla celów podatku dochodowego - wycena przyjęcia towarów do magazynu - zastosowano kurs średni USD z dnia 16 maja 2016 r. (dzień poprzedzający datę wystawienia faktury przez indyjskiego kontrahenta), który wynosi 1 USD = 3,8730 PLN,
   • dla celów podatku VAT - zastosowano kurs z dnia poprzedzającego obowiązek podatkowy tj. 14 następnego miesiąca po dostawie partii towaru. Zostaje ujęty w deklaracji VAT do 15 następnego miesiąca po dokonaniu dostawy partii towaru do Polski.
2. Odprawy celnej sprowadzonego do Włoch towaru dokonuje Spółka korzystając z usług włoskiej firmy pośredniczącej od której otrzymuje fakturę, która zawiera koszty wykonania usługi odprawy celnej oraz należne od transakcji sprowadzenia (nabycia) towaru z Indii cło w pełnej wysokości.
   
   

Faktura ta w części dotyczącej usługi zostaje rozpoznana jako import usług i wykazana dla celów podatku od towarów i usług w deklaracji VAT-7.

Natomiast cło w pełnej wysokości tzn. od całej transakcji zakupu towaru z Indii zostaje doliczone do podstawy opodatkowania VAT przy pierwszej sprowadzonej z Włoch partii towaru do Polski rozpoznanej jako nietransakcyjne przemieszczenie towarów z terytorium Włoch na terytorium Polski do 15-ego następnego miesiąca po dokonaniu dostawy partii towaru. Rozliczenie całej transakcji zakupu towaru z Indii i sprowadzenie go do Polski po przerobie może trwać nawet kilka miesięcy.

Koszty transportu jak i usług przerobu nie powiększają podstawy opodatkowania dla celów VAT - są rozpoznawane dla celów podatku od towarów i usług niezależnie od dostawy do polski partii towaru jako import usług.

W księgach rachunkowych Spółki poniesione koszty cła ujmowane są jednorazowo na konto kosztów rodzajowych - podatki i opłaty. Koszty transportu towaru z Włoch do Polski ujmowane są w księgach w koszty rodzajowe usług obcych.

Spółka przyjmuje na magazyn towar wyceniony w cenie zakupu powiększony wyłącznie o koszty całościowego procesu obróbki przez włoskie garbarnie.

W związku z powyższym zadano pytania.

1. Czy transakcja przywiezienia części towaru z terytorium Włoch na terytorium Polski rozpoznana w tej części jako nietransakcyjne przemieszczenie towarów dla celów podatku VAT obejmująca cenę zakupu danej partii oraz doliczone przy rozliczeniu pierwszej partii w pełnej wysokości cło do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia jest prawidłowa.
2. Czy Spółka przyjęła prawidłowy kurs rozliczenia dla celów podatku VAT: z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego tj. ostatniego dnia roboczego przed 15 dniem następnego miesiąca.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 29 a ustawy o VAT podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Spółka otrzymując fakturę od zagranicznego podmiotu dokonującego odprawy celnej, na której wymienione jest cło (z adnotacją reverse charge) dokonuje ustalenia podatku należnego i naliczonego od całej kwoty cła jednorazowo przy pierwszej dostawie niezależnie od otrzymywanych partii dostaw towarów do Polski.

Ustawodawca nie wskazuje jednoznacznie zasad rozliczenia w sytuacji towaru sprowadzanego częściami. Spółka musi dokonać wyboru zasad. Spółka przyjęła, że cło ewidencjonowane w księgach w całości (niezależnie od częściowych dostaw towarów) w koszty rodzajowe. Wartość cła ujęta jest na otrzymanej fakturze z zewnętrznej spółki włoskiej, która wykonuje usługę obsługi odprawy celnej. W części dotyczącej usługi odprawy faktura rozpoznawana dla celów VAT jest jako import usług. Transakcji sprowadzania części towaru do Polski rozpoznawana jest jako nietransakcyjne przemieszczenie towaru gdzie przy sprowadzeniu pierwszej partii do podstawy opodatkowania podatkiem VAT zostaje doliczone jednorazowo pełne cło. Usługa transportowa (Włochy - Polska) ewidencjonowana jest bezpośrednio w koszty rodzajowe nie powiększa podstawy opodatkowania VAT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 31a ustawy o VAT, gdy podstawa opodatkowania jest w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Stosownie do art. 9 ust. 1 o VAT. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Art. 9 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej z zastrzeżeniem art. 10:
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a
   
   

Powyższy warunek oznacza, że przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Z cytowanego wyżej przepisu wynika również, iż dotyczy on przemieszczenia towarów dokonywanego przez podatnika VAT.

W związku z powyższym stanowisko Spółki w zakresie dotyczącym zastosowania prawidłowego kursu do wyceny dla celów podatku VAT:

• Spółka stosuje kurs z dnia poprzedzającego obowiązek podatkowy tj. ostatniego dnia roboczego przed 15 dniem następnego miesiąca po dostawie partii towarów z Włoch.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe w zakresie określenia podstawy opodatkowania,
• prawidłowe w zakresie określenia kursu przeliczenia kwot wyrażonych w walucie obcej.
  
  

Jak stanowi art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrz wspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z przywołanej definicji ustawowej wynika, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru ma miejsce wówczas, gdy towar będący przedmiotem dostawy jest wysłany bądź przetransportowany z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego, po spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w danej transakcji.

Trzeba zaznaczyć, że w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność nabycia towarów. Należny podatek z tytułu obrotu rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika (art. 11 ust. 1 ustawy).

Powyższy przepis rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za WNT o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. Regulacja ta oznacza, że przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą one służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju.

Do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadkach, o których mowa w art. 11, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 2 (art. 30a ust. 2 ustawy).

Przepisy te wskazują, że podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy z uwzględnieniem przepisów art. 29a ust. 1, 6, 7, 10 i 11 ustawy.

W przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów (art. 29a ust. 2 ustawy).

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy, zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy jest cena nabycia towaru (czyli wartość jaka znajduje się na fakturze wystawionej przez dostawcę towaru) powiększona o podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem kwoty podatku, oraz o wydatki dodatkowe (w szczególności: prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia) pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca sprowadza spoza terytorium Unii (Pakistanu i Indii) towar do Włoch (skóry). Włochy są terytorium wejścia towaru na terytorium Unii. Po dokonaniu odprawy celnej we Włoszech towar przewieziony zostaje do włoskich garbami w celu dalszego przerobu na terenie Włoch (aż do produktu finalnego), a następnie partiami jest sprowadzany do Polski.

W związku tym Wnioskodawca zadał pytanie: Czy transakcja przywiezienia części towaru z terytorium Włoch na terytorium Polski rozpoznana w tej części jako nietransakcyjne przemieszczenie towarów dla celów podatku VAT, obejmująca cenę zakupu danej partii oraz doliczone przy rozliczeniu pierwszej partii w pełnej wysokości cło do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia, jest prawidłowa.

Wyjaśnić należy, że przemieszczenie każdej partii towarów z Włoch do Polski stanowi odrębną i autonomiczną transakcję, która jest rozpoznawana w kraju jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. W konsekwencji dla każdej takiej transakcji (partii towarów) należy odrębnie określić podstawę opodatkowania. Dlatego też dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycie towarów partiami, do każdej partii - określając podstawę opodatkowania - należy przyporządkować wartość uiszczonego cła proporcjonalnie do wielkości danej partii towarów.

Przy czym mając na uwadze opis sprawy należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy będzie nieprawidłowe również z innego powodu. Wnioskodawca przyjął, że dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego tego samego towaru, który zaimportował. Natomiast jak wynika z wniosku zaimportowany towar jest poddawany uszlachetnianiu w celu uzyskania produktu finalnego. Dlatego też winien rozpoznać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w odniesieniu do wyrobu finalnego i określić podstawę opodatkowania dla tego produktu, który został uzyskany na terytorium Unii.

W opisanym przypadku podstawę opodatkowania należy określić na podstawie art. 29a ust. 2 ustawy, jako koszt wytworzenia produktu finalnego, określony w momencie dostawy tych towarów (ze względu, że Wnioskodawca nie nabywa produktu finalnego brak będzie jego ceny).

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku z wytworzeniem towaru. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze wytworzeniem towaru, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wytworzenie towaru byłoby niemożliwe.

Pomocniczo można odwołać się do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (t. j. z dnia 30 maja 2014 r., Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.). Zgodnie z art. 16g ust. 4 i 5 tej ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Koszt wytworzenia, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej

Zatem określając podstawę opodatkowania dla każdej partii towarów przemieszczanej z Włoch do Polski Wnioskodawca winien uwzględnić koszty, które poniósł w celu ich wytworzenia takie jak: wartość skór, koszty transportu do Włoch, wartość usług obcych (np. garbarni, agencji celnej), cła itp. Wszystkie poniesione koszty winny być przyporządkowane proporcjonalnie do każdej partii towarów będącej przedmiotem WNT.

Dlatego też stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Powyższy przepis zobowiązuje podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do rozpoznania obowiązku podatkowego 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, chyba że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej, będący dostawcą nabywanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wystawił fakturę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Tym samym obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Zatem w przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Natomiast w przypadku gdy podatnik podatku od wartości dodanej nie wystawił faktury przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Transakcja będąca przedmiotem wniosku polega na przemieszczeniu własnego towaru, nabytego uprzednio na terytorium innego państwa członkowskiego, z terytorium tego innego państwa członkowskiego na terytorium Polski. Traktowana jest ona jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, jednakże na innej niż wskazana przez Spółkę podstawie prawnej. Spółka mianowicie wskazała art. 9 ust. 1 i 2 ustawy, natomiast w tym przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów będzie miało miejsce na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy. W myśl art. 20 ust. 5 ustawy, z tytułu przemieszczenia na terytorium kraju własnych towarów (wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy), obowiązek podatkowy powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym towar ten został przemieszczony na terytorium kraju.

W przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro (art. 31a ust. 1 ustawy).

Tym samym Spółka dokonując przeliczenia kwoty wyrażonej w walucie obcej na walutę polską winna zastosować średni kurs danej waluty obcej, ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego dla dokonanych transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów tj. każdej poszczególnej partii wyrobu finalnego przemieszczonego do Polski.

Uwzględniając powyższe, stanowisko Spółki w zakresie stosowania kursu z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego, tj. ostatniego dnia przed 15 dniem następującego miesiąca po dostawie partii towarów z Włoch należało przyjąć za prawidłowe.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• nieprawidłowe w zakresie określenia podstawy opodatkowania,
• prawidłowe w zakresie określenia kursu przeliczenia kwot wyrażonych w walucie obcej.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego

Informuje się, że w zakresie podatku dochodowego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.