INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17.02.2012 r. (data wpływu 27.02.2012 r.), uzupełnionym w dniu 29.03.2012 r.(data wpływu 02.04.2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 19.03.2012 r. (doręczone w dniu 23.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przez komornika sądowego nieruchomości należącej do dłużników – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.04.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przez komornika sądowego nieruchomości należącej do dłużników.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 27.03.2012 r. (data wpływu 02.04.2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 19.03.2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 23.03.2012 r.)

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W trybie art. 923 kpc dokonano zajęcia nieruchomości objętych:

1. KW …………..-działka nr 101/40 powierzchni 3.600m2
2. KW ………….- działka nr 101/25 o powierzchni 4.676m2
3. KW…………..-działka nr 101/27 o powierzchni 4.600m2
4. KW…………..-działka nr 101/29o powierzchni 4.500m2
5. KW…………..-działka nr 101/31 o powierzchni 3.600m2
6. KW…………..-działka nr 115/1 o powierzchni 11 .400m2

należące do dłużników: Eugeniusz Ł., Pelagia Ł., Marcin Ł. i Ewelina Ł.położone w O., wieś J.

Aktualnie Komornik przystępuje do oszacowania w/w nieruchomości- ustalając ich wartość rynkową. Kwestią problematyczną jest-czy w cenie winno się umieścić podatek VAT i w jakiej wysokości.

W/w nieruchomości są przedmiotem dzierżawy, która przynosi dochód ich właścicielom. Działki nr 1-5 zabudowane są budynkiem handlowo-magazynowym o powierzchni 2.700m2. Działka nr 6 zabudowana jest zespołem budynków mieszkalno-gospodarczych o łącznej powierzchni użytkowej ok. 1 .070m2.

W trakcie użytkowania w/w nieruchomości, w okresie ostatnich 6 lat, ponoszone były wydatki na ulepszenie budynków w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej przez dzierżawców (dotyczy działek nr 1-5, a nakłady na ulepszenia ponoszone były w latach 2005-2006). Dotyczy to wydatków- najpierw w okresie od września 2005 do sierpnia 2006 na rozbudowę i przebudowę obiektu zgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym i pozwoleniem budowlanym, a następnie od sierpnia 2006, tj. po zakończeniu procesu inwestycyjnego wymagającego pozwolenia budowlanego, dzierżawca ponosił wydatki na podwyższenie standardu budynku- jego ulepszenie- ale w sposób, który nie wymaga uzyskiwania decyzji administracyjnej na budowę, przebudowę, rozbudowę.

Dzierżawcy oddali nieruchomości do użytkowania 16-08-2006 i było to w wykonywaniu czynności podlegającej opodatkowaniu.

Dłużnicy nie mają prawa do obniżania kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od tych wydatków. Dłużnicy nie prowadzą działalności gospodarczej i nie są płatnikami VAT.

Dłużnicy nigdy nie wykorzystywali nieruchomości, o których mowa we wniosku, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług: w odniesieniu do działek oznaczonych we wniosku jako nr 1-5, zabudowanych budynkiem handlowo-magazynowym. Sprzedaż egzekucyjna przedmiotowych nieruchomości zabudowanych nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Przedmiotowe nieruchomości zostały oddane w dzierżawę w 2003, a dzierżawca wybudował budynki w 2006r.

W zakresie działki oznaczonej numerem 6-sprzedaż egzekucyjna przedmiotowej nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia . Dłużnicy wybudowali budynki w 1978r. Zespół budynków na tej nieruchomości jest przedmiotem dzierżawy od dnia 28-04-2003. Dłużnicy nie zgłosili faktu ponoszenia wydatków na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których mieli prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, bądź żeby nakłady takie stanowiły 30% wartości początkowej.

W odniesieniu do działek oznaczonych jako 1-5 należy wskazać, iż dzierżawca otrzymał w dniu 27-09-2005 decyzję nr 1448/05 zatwierdzającą projekt budowlany i zezwalającą na rozbudowę i przebudowę hali magazynowo-sprzedażowej, portierni, instalacji. Budynek był budowany przez dzierżawcę w okresie lat 2005-2006. Dzierżawca otrzymał pozwolenie budowlane-zatwierdzające projekt budowlany i zezwalające na rozpoczęcie rozbudowy i przebudowy obiektu we wrześniu 2005. A zatem w 2005 rozpoczął nakłady/wydatki na rozbudowę obiektu zgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym. Następnie dzierżawca otrzymał decyzję nr 457/06 z dnia 16-08-2006 w sprawie udzielenia pozwolenia na użytkowanie hali sprzedażowo-magazynowej. Powyższa decyzja oznacza, iż proces budowlany wymagający pozwolenia na rozbudowę i przebudowę w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane został zakończony. Organ administracji uznał ten proces za zakończony i po rozpatrzeniu wniosku dzierżawcy o udzielenie pozwolenia na użytkowanie obiektu, kontroli dokumentacji oraz obowiązkowej kontroli w sprawie zakończenia rozbudowy i przebudowy obiektu, wydał decyzję zezwalającą na użytkowanie obiektu, Decyzja została wydana-jak wskazano wyżej- w dniu 16-08-2006.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27.03.2012 r. Wnioskodawca wskazuje ponadto : „należy uwydatnić, iż oddanie przez dłużników w dzierżawę nieruchomości nie nastąpiło w roku 2003 lecz w 2005. Dzierżawca otrzymał w dniu 27 września2005r. decyzję nr 1448/05 zatwierdzającą projekt i przebudowę hali magazynowo-sprzedażowej, portierni, instalacji. Budynek był budowany przez dzierżawcę w okresie pomiędzy 2005 a 2006 rokiem”.

Określenie użyte we wniosku, iż „w okresie ostatnich 6 lat, ponoszone były wydatki na ulepszenie budynków” oznacza, że od 2005r. dzierżawca ponosi wydatki: najpierw w okresie od września 2005r. do sierpnia 2006r, na rozbudowę i przebudowę obiektu zgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym i pozwoleniem budowlanym, a następnie od sierpnia 2006r., to jest po zakończeniu procesu inwestycyjnego wymagającego pozwolenia budowlanego, dzierżawca ponosi wydatki na podwyższenie standardu budynku, jego ulepszenie ale w sposób, który nie wymaga uzyskiwania decyzji administracyjnej na budowę, przebudowę, rozbudowę.

Dłużnicy nie ponosili wydatków na ulepszenie w/w budynku. W trakcie użytkowania nieruchomości, w okresie ostatnich 6 lat ponoszone były przez Dzierżawców wydatki na ulepszenie budynków w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej.

W dniu 25 stycznia 2005r. Eugeniusz Ł., Pelagia Ł. oraz Marcin Ł. zawarli z firmą I. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. Umowę dzierżawy wyżej opisanych nieruchomości na 30(trzydzieści) lat, która to umowa w dniu 25 stycznia 2005 roku została opatrzona przed Pawłem C., Notariuszem w Warszawie Rep A Nr …………. datą pewną.

W dniu 20 maja Dzierżawca-spółka I. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zawarła ze spółką T. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie Umowę Poddzierżawy wyżej opisanych nieruchomości na 25 (dwadzieścia pięć) lat.

Odnosząc się do postawionego przez Dyrektora Izby Skarbowej w punkcie 4 pytania, Dzierżawcy oddali do użytkowania przedmiotowe nieruchomości w ramach zawartej umowy poddzierżawcy. Wyrażenie użytkowanie nie stanowi użytkowania w rozumieniu przepisu art. 252 KC.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w P. Dorota K., na podstawie art. 14b par. 1 ustawy z dn. 29-08-1997 Ordynacja Podatkowa, zwraca się o wydanie interpretacji - czy od nieruchomości określonych w pkt 68. należy obliczyć i odprowadzić podatek VAT i w jakiej wysokości, a także, czy na komorniku sądowym spoczywa taki obowiązek w przypadku licytacyjnej sprzedaży nieruchomości należącej do dłużników.

Zdaniem Wnioskodawcy, z dotychczasowego orzecznictwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz przedstawionej przez Sędziego Wizytatora ds. egzekucyjnych opinii wynika, że nie jest możliwe, w obowiązującym stanie prawnym, ustalenie i odprowadzenie przez komornika sądowego podatku od towarów i usług - od sprzedanych w drodze egzekucji nieruchomości.

Z drugiej strony komornik sądowy nie ma możliwości ustalenia wysokości podatku VAT od nieruchomości sprzedanej w drodze licytacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy). W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy o VAT, i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle art. 15 ust. 2 działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, itp.). W tym przypadku ustawa nie wprowadza wymogu częstotliwości wykorzystywania, lecz ciągłości wykorzystywania. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Według art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Stosownie do § 2 ww. przepisu ustawy, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że dzierżawa wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art 122 i art. 129 ust. 1. W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. z zastrzeżeniem z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednak zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki. I tak, stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Ponadto w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Z kolei, treść art. 29 ust. 5 ustawy stanowi, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach egzekucji komorniczej, zamierza dokonać sprzedaży sześciu nieruchomości zabudowanych, należących do Dłużników. Przedmiotowe nieruchomości są przedmiotem dzierżawy, która przynosi dochód ich właścicielom.

Działki 1-5 zabudowane są budynkiem handlowo – magazynowym. Oddanie przez Dłużników tych nieruchomości w dzierżawę nastąpiło w 2005 roku. Znajdujący się na nieruchomości budynek budowany był przez Dzierżawcę w okresie między wrześniem 2005 a sierpniem 2006 roku, a następnie od sierpnia 2006 tj. po zakończeniu procesu inwestycyjnego wymagającego pozwolenia budowlanego, Dzierżawca ponosił wydatki na podwyższenie standardu budynku – jego ulepszenie – ale w sposób, który nie wymaga uzyskiwania decyzji administracyjnej na budowę, przebudowę, rozbudowę. Dzierżawcy oddali nieruchomości do użytkowania (w ramach zawartej umowy poddzierżawy) 16.08.2006 r. W trakcie użytkowania nieruchomości. w okresie ostatnich 6 lat ponoszone były przez Dzierżawców wydatki na ulepszenie budynków w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej.Dłużnicy nie mają prawa do odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków.

Na działce nr 6 Dłużnicy wybudowali budynki w 1978 r. Zespół budynków znajdujących się na tej nieruchomości jest przedmiotem dzierżawy od dnia 28.04.2003 r. Dłużnicy nie ponosili wydatków na ulepszenie nieruchomości w wysokości przekraczającej 30% ich wartości początkowej , w stosunku do których mieli prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że dostawa opisanych nieruchomości nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wskazano powyżej, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Sprzedaż ww. nieruchomości, dokonywana przez dłużników korzystałaby jednak ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy. W rozpatrywanej sprawie dostawa zabudowań znajdujących się na przedmiotowych nieruchomościach nie będzie odbywać się w ramach pierwszego zasiedlenia (nieruchomości nr 1-5 są przedmiotem dzierżawy od 2005 r. natomiast nieruchomość nr 6 od roku 2003), a pomiędzy pierwszym zasiedleniem i planowaną dostawą zabudowanych nieruchomości upłynie okres dłuższy niż dwa lata.

Przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli zatem, dostawa zabudowań znajdujących się na nieruchomościach korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekty te są posadowione.

Zgodnie z art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Do obowiązków płatnika, zgodnie z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), należy natomiast obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl § 23 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Z powyższych przepisów wynika, iż komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik, tzn. w przypadku gdy dłużnik - właściciel towarów, występował będzie jako podatnik podatku od towarów i usług, wówczas komornik będzie płatnikiem VAT z tytułu dostawy tego towaru. W przypadku natomiast gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

A zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, skoro sprzedaż wymienionych we wniosku nieruchomości, dokonywana przez dłużnika korzystałaby ze zwolnienia, to dostawa tej samej nieruchomości stanowi również dla Wnioskodawcy (komornika) dostawę zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Strony, iż nie jest możliwe w obowiązującym stanie prawnym ustalenie i odprowadzenie przez komornika sądowego podatku VAT od sprzedanych w drodze egzekucji nieruchomości.

Komornik sądowy w świetle przepisów ustawy o VAT jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości w imieniu dłużnika, jeśli dłużnik występowałby w charakterze podatnika VAT obowiązanego do rozliczenia podatku z tytułu tej czynności. Natomiast w okolicznościach niniejszej sprawy, z uwagi na fakt, że sprzedaż wymienionej we wniosku nieruchomości, dokonywana przez dłużnika korzystałaby ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dostawa tej samej nieruchomości również dla Wnioskodawcy (komornika) stanowić będzie dostawę zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.