Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP1.4512.852.2016.1.AS
z 7 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2016 r. (data wpływu 11 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłaty przez zleceniodawcę niesprecyzowanej kwoty pieniężnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłaty przez zleceniodawcę niesprecyzowanej kwoty pieniężnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka P. jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka pracuje w tzw. systemie projektowym. Pojęciem projektu oznacza się określone przedsięwzięcie realizowane dla danego Klienta końcowego. Spółka identyfikuje projekty na podstawie przyporządkowania ich przez Zleceniodawcę tj. S. AG. Do konkretnego projektu P. otrzymuje od S. AG zamówienie lub kilka zamówień na dostawy lub usługi w zależności od zakresu prac realizowanych przez P.

Spółka realizuje między innymi na zlecenie Spółki S. AG kontrakty na dostawy urządzeń wykorzystywanych głównie do produkcji samochodów oraz na usługi inżynieryjne, uruchomienia lub montażu przede wszystkim dla klientów z sektora motoryzacyjnego w UE i poza UE. W oparciu o zawartą Umowę o współpracy w zakresie realizacji projektów P. otrzymuje w trakcie realizacji projektu płatności umożliwiające bieżące regulowanie zobowiązań z tytułu kosztów ponoszonych na realizację tychże projektów.

Środki otrzymywane przez P. od Spółki S. AG nie stanowią zapłaty z tytułu realizacji konkretnego projektu, albowiem na postawie umowy o współpracy pomiędzy Spółkami, P. jednocześnie realizuje wiele projektów na zlecenie S. AG, zaś płatności otrzymane podczas ich realizacji przeznaczone są na regulowanie zobowiązań ponoszonych w związku z wykonaniem tychże projektów. S. AG w momencie zapłaty nie definiuje na poczet, którego konkretnego projektu Spółka ma przeznaczyć otrzymaną płatność. S. AG dokonuje wypłaty środków pieniężnych w oparciu o koszty zaangażowane w realizację projektów.

Spółka uważa, że otrzymane środki pieniężne mogłaby rozliczać z fakturami sprzedaży z tytułu zrealizowanych usług / dostaw w obrębie miesiąca lub w okresie późniejszym, gdyż otrzymane z S. AG środki pieniężne umożliwiają regulowanie zobowiązań Spółki z tytułu zakupu materiałów oraz usług podwykonawców, a także prac wykonywanych przez pracowników zatrudnionych bezpośrednio przez P. w trakcie projektów, które z uwagi na specyfikę (faza projektowania oraz uruchomienia systemu z reguły trwa od kilku do kilkunastu miesięcy) oraz cykl produkcji urządzeń są długoterminowe. W momencie wpłaty środków pieniężnych S. AG nie definiuje świadczenia, na poczet którego przeznaczony jest wpływ, a towary i usługi, które z nich zostaną sfinansowane nie są szczegółowo określone i skonkretyzowane. W toku realizacji poszczególnych projektów dokonywane są zmiany wynikające z uzgodnień z Klientami końcowymi, które skutkują zarówno zmianami w dostarczanych urządzeniach, jak również w terminach wykonania dostaw oraz usług.

Wpływ środków pieniężnych z S. AG nie jest dokonywany z tytułu skonkretyzowanych, ustalonych usług i dostaw. W momencie wpłaty środków pieniężnych Spółki nie są w stanie jednoznacznie określić, jakie urządzenia będą zamówione, ani w jakiej ilości oraz jakie usługi będą wykonane. Zdaniem Spółki nadwyżka kwoty otrzymanych środków jaka zostaje po rozliczeniu z fakturami sprzedaży nie powinna być traktowana jako zaliczka, w związku z czym nie powstałby obowiązek podatkowy na gruncie podatku od towarów i usług z tytułu zapłaty niesprecyzowanej kwoty pieniężnej przeznaczonej na bieżące regulowanie zobowiązań z tytułu kosztów ponoszonych na realizację projektów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy z tytułu wpłaty przez zleceniodawcę w trakcie realizacji projektu niesprecyzowanej kwoty pieniężnej w celu umożliwienia bieżącego regulowania zobowiązań z tytułu kosztów ponoszonych na realizację projektów, po stronie Spółki powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, który powinien być udokumentowany fakturą?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy na gruncie podatku od towarów i usług z tytułu zapłaty niesprecyzowanej kwoty pieniężnej w celu umożliwienia bieżącego regulowania zobowiązań z tytułu kosztów ponoszonych na realizację projektów nie powstaje.

Wpłata niesprecyzowanej kwoty niepieniężnej nie jest zapłatą części należności z tytułu mającej nastąpić w przyszłości dostawy lub wykonanej usługi. Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Środki otrzymywane przez P. od Spółki S. AG nie stanowią zapłaty z tytułu realizacji konkretnego projektu, albowiem na postawie umowy o współpracy pomiędzy Spółkami, P. jednocześnie realizuje wiele projektów na zlecenie S. AG, zaś płatności otrzymane podczas ich realizacji przeznaczone są na regulowanie zobowiązań ponoszonych w związku z wykonaniem tychże projektów. S. AG w momencie zapłaty nie definiuje na poczet, którego konkretnego projektu Spółka ma przeznaczyć otrzymaną płatność.

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów i urządzeń dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem sprzedaży, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 106i ust. 2 ustawy o VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy. W art. 106e ust. 1 ww. ustawy wymieniono elementy jakie musi zawierać faktura, wśród nich wymieniono takie elementy jak: nazwę (rodzaj) towaru lub usługi; miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów łub zakres wykonanych usług; cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto); wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto).

W stosunku do przedpłaty na przyszłe dostawy towarów lub wykonanie usług obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje tylko, jeśli w momencie dokonania tej przedpłaty wszelkie okoliczności mające znaczenie dla przyszłej dostawy bądź usługi są znane. W świetle orzeczeń NSA, obowiązek podatkowy na podstawie art. 19 ust. 11 ustawy o VAT powstaje wówczas, jeżeli dokonana zaplata przed wykonaniem transakcji następuje w sytuacji, gdy okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego (tzn. przyszłej dostawy towarów lub świadczenia usług) są szczegółowo określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a nie ma ona charakteru jedynie zabezpieczającego dokonanie nie do końca jeszcze sprecyzowanej czynności opodatkowanej.

Wymienione elementy są elementami, których Spółka nie jest w stanie zamieścić w fakturze ze względu na brak wiedzy w tym zakresie. Spółka nie jest w stanie przewidzieć co zamawiający zamówi w przyszłości, zamawiający w momencie wpłaty środków finansowych też nie jest w stanie określić zakresu dostaw i usług, które będą przez niego zamawiane w dłuższym okresie czasu, ponieważ jest to warunkowane zamówieniami od klientów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku, którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5-7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłat, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika (art. 29a ust. 1 ustawy).

Na podstawie art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 106i ust. 2 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

W art. 106e ustawy zostały wskazane konieczne elementy, jakie faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
    
    (...)
    
    

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca pracuje w systemie projektowym. Spółka identyfikuje projekty na podstawie przyporządkowania ich przez Zleceniodawcę. Do konkretnego projektu Spółka otrzymuje zamówienie lub kilka zamówień na dostawy lub usługi w zależności od zakresu realizowanych prac. Wnioskodawca realizuje między innymi na zlecenie Wnioskodawcy kontrakty na dostawy urządzeń wykorzystywanych głównie do produkcji samochodów oraz na usługi inżynieryjne, uruchomienia lub montażu przede wszystkim dla klientów z sektora motoryzacyjnego. W oparciu o zawartą umowę o współpracy w zakresie realizacji projektów Spółka otrzymuje w trakcie realizacji projektu płatności umożliwiające bieżące regulowanie zobowiązań z tytułu kosztów ponoszonych na realizację projektów. Środki otrzymywane przez Wnioskodawcę nie stanowią zapłaty z tytułu realizacji konkretnego projektu, albowiem na podstawie umowy o współpracy pomiędzy Spółkami, Wnioskodawca realizuje jednocześnie wiele projektów, zaś płatności otrzymane podczas ich realizacji przeznaczane są na regulowanie zobowiązań w związku z wykonaniem tychże projektów. Zleceniodawca w momencie zapłaty nie definiuje na poczet którego konkretnego projektu Spółka ma przeznaczyć otrzymaną płatność.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłaty przez Zleceniodawcę niesprecyzowanej kwoty pieniężnej w celu bieżącego regulowania zobowiązań z tytułu kosztów ponoszonych na realizację projektów.

Wskazać należy, że w ustawie o podatku od towarów i usług brak jest definicji pojęć zaliczka czy przedpłata. Zgodnie z definicją wskazaną w „Małym słowniku języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1994), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przedpłata to część ceny towaru (lub usługi), wpłacona w celu uzyskania gwarancji jego zakupu (lub wykonania usługi) w określonym terminie.

Zatem, aby zapłatę na poczet przyszłej należności uznać za zaliczkę musi ona być powiązana z konkretną transakcją. Podobnie jest z przedpłatą, która jest częścią ustalonej ceny i wiąże się z transakcją w określonym terminie.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie zarówno krajowym, jak i europejskim. W wyroku TSUE z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA Hospitals Ltd. i Goldsborough Developments Ltd. przeciwko Commisioners of Customs & Excise, TSUE stwierdził, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT (tj. Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG)), nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. Należy wskazać, że art. 10 ust. 2 akapit drugi powyższej Dyrektywy stanowi, że w przypadku gdy zapłata następuje przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczenia usług, podatek staje się wymagalny w momencie otrzymania płatności i od jej wysokości.

W powyższym wyroku TSUE podkreślił, że „(...) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (...) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone”.

Powyższy wyrok TSUE zachowuje swoją aktualność na gruncie obecnie obowiązującej Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1, z późn. zm.).

Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 7 marca 2014 r. sygn. akt I FSK 503/13 opierając się na wykładni ww. wyroku TSUE stwierdził, że dla uznania wpłaconej kwoty, jako zaliczki na poczet wykonanych usług, istotnym jest, aby przyszłe świadczenie było określone w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi, tzn. w sposób umożliwiający ich identyfikację, a dodatkowo, że strony tego świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki, nie mają woli dokonywania jego zmian w przyszłości.

Z tez powyższych wyroków wynika, że aby zapłatę na poczet przyszłych należności uznać za zaliczkę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

• zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),
  

• konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,
  

• w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.
  
  

Przenosząc powyższe wyjaśnienia na grunt analizowanej sprawy zauważyć należy, że otrzymywane przez Wnioskodawcę środki pieniężne nie stanowią zapłaty z tytułu realizacji konkretnego projektu. Zleceniodawca w momencie wpłaty nie definiuje na poczet którego konkretnego projektu Spółka ma przeznaczyć otrzymaną płatność. Zleceniodawca nie definiuje świadczenia, na poczet którego przeznaczony jest wpływ, a towary i usługi, które zostaną z nich sfinansowane nie są na moment wpłaty szczegółowo określone i skonkretyzowane. Natomiast informacje takie są nie tylko konieczne do prawidłowego wystawienia faktury, ale również wskazują na wolę stron zrealizowania konkretnej dostawy. Ponadto w toku realizacji poszczególnych projektów dokonywane są zmiany wynikające z uzgodnień z klientami końcowymi, które skutkują zarówno zmianami w dostarczanych urządzeniach, jak również w terminach wykonania dostaw oraz usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy nie wynika zatem, aby zamiarem stron była wcześniejsza zapłata części należności na poczet konkretnej dostawy, lecz zapewnienie stałości kontraktów gospodarczych.

Wobec tego uzasadnione jest twierdzenie, że wpłata środków pieniężnych na poczet planowanych dostaw w ramach realizowanych projektów – nieskonkretyzowanych co do rodzaju towaru, jego ilości i wartości, ani też co do rodzaju usługi, nie stanowi zaliczki ani też przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 8 ustawy.

W konsekwencji, z chwilą otrzymania opisanych niesprecyzowanych kwot pieniężnych Wnioskodawca nie będzie obowiązany do rozpoznania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy, ani też do wystawienia faktury zgodnie z art. 106i ust. 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57 a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.