Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-670/16-2/MK
z 25 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z poźn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2016 r. (data wpływu 13 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku rozpoznania przychodu z tytułu opłaty manipulacyjnej pobieranej od wartości przeksięgowywanych środków płatniczych lub od wartości środków, którym wydłużono ważność wykorzystania kart przedpłaconych oraz momentu rozpoznania przychodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku rozpoznania przychodu z tytułu opłaty manipulacyjnej pobieranej od wartości przeksięgowywanych środków płatniczych lub od wartości środków, którym wydłużono ważność wykorzystania kart przedpłaconych oraz momentu rozpoznania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką należącą do międzynarodowej grupy, dostarczającej rozwiązania w zakresie systemów motywacyjnych i lojalnościowych dla klientów biznesowych.

Przedmiotem działalności Spółki jest:

1. sprzedaż kuponów m.in. kart podarunkowych, obiadowych, wczasowych i podobnych związanych z budowaniem systemu motywacyjnego dla pracowników oraz programów lojalnościowych dla businessu,
2. organizacja sieci podmiotów korzystających z sytemu kuponów, o których mowa w punkcie 1 powyżej,
3. świadczenie usług związanych z dystrybucją lub zwrotem należności z tytułu kuponów na rzecz uczestników sieci, o której mowa w punkcie 2,
4. reklama.
   
   

W ramach prowadzonej działalności, Spółka oferuje swoim klientom bony towarowe (w tym bony żywieniowe dla pracowników) oraz karty przedpłacone. Bony towarowe o określonej wartości nominalnej oraz terminie ważności są wydawane klientom (podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą), którzy nabywają bony jako element systemu motywacyjnego pracowników. Bony uprawniają posiadacza do zakupu towarów i usług w punktach należących do sieci akceptantów Spółki (sklepach, restauracjach, punktach gastronomicznych i innych firmach usługowych). Następnie, Spółka dokonuje wypłaty należności wynikającej z bonów przedstawionych do rozliczenia przez akceptantów.

W zakresie systemu kart przedpłaconych, Spółka zawiera umowy z bankami, które obsługują proces związany z emisją kart, tj. ich inicjalnym zasileniem przez Spółkę na podstawie zlecenia klienta i otrzymanej od niego płatności, a następnie z wykorzystaniem kart przez użytkowników jako karty płatniczej. Karty przedpłacone uprawniają do dokonywania zarówno zakupów towarowych w placówkach akceptantów, jak i wypłat gotówkowych z wykorzystaniem środków płatniczych, którymi zasilona jest karta. Do każdej karty przypisany jest indywidualny rachunek bankowy, prowadzony przez bank będący emitentem karty. Karta jest zasilana za pośrednictwem Wnioskodawcy.

Karty przedpłacone przekazywane przez klientów na rzecz ich pracowników (użytkowników kart) mają określony termin ważności, tj. użytkownicy są uprawnieni wykorzystać środki płatnicze z danej karty w określonym terminie. W sytuacji, gdy pracownik nie wykorzysta środków zgromadzonych na karcie w okresie jej ważności, co do zasady, środki te przepadają. Niemniej, zdarza się, że klient zwraca się do Spółki z prośbą o przeksięgowanie środków, które wygasły na karcie danego pracownika na poczet kolejnej karty wydawanej dla tej samej osoby bądź o wydłużenie ważności środków na danej karcie. W sytuacji, gdy Spółka wyrazi zgodę na dokonanie takiego przeksięgowania/wydłużenia ważności środków na karcie, to na mocy ustaleń poczynionych z klientem, pobiera ona opłatę manipulacyjną (w wysokości 5-10% w zależności od rodzaju karty) od wartości przeksięgowywanych środków bądź od wartości środków płatniczych, których ważność została przedłużona.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca zobowiązany jest uznać za przychód podatkowy wartość opłaty manipulacyjnej pobieranej od wartości przeksięgowywanych środków płatniczych lub od wartości środków, którym wydłużono ważność wykorzystania?
2. Czy przychód w wysokości pobranej opłaty manipulacyjnej Spółka powinna wykazać dla celów podatkowych na zasadzie kasowej, w dacie jej potrącenia?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Opłata manipulacyjna pobierana od wartości przeksięgowywanych środków lub od wartości środków, którym wydłużono okres ważności wykorzystania stanowi dla niego przychód podatkowy w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm., dalej:Ustawa o CIT).
2. W opinii Spółki, powinna ona rozpoznać wartość pobieranej opłaty manipulacyjnej na zasadzie kasowej, w dacie jej potrącenia z rachunku karty przedpłaconej danego użytkownika.
   
   

Uzasadnienie

Zgodnie z zasadą ogólną - art. 12 ust. 1 pkt 1) Ustawy o CIT, przychodami, co do zasady, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na podstawie ww. przepisu, można wiec stwierdzić, że co do zasady, przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną. O zaliczeniu wiec danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje zatem definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny, faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, którymi może on rozporządzać.

Z uwagi na fakt, że pobierana przez Spółkę opłata manipulacyjna ma charakter definitywny (bezzwrotny), nieodwracalny i ostateczny nie ulega wątpliwości, że stanowi ona przychód podatkowy Wnioskodawcy.

Stosownie natomiast do treści art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Wnioskodawca wskazuje, że aby dany przychód można było przyporządkować do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, musi być on związany z taką działalnością. Chodzi tu o wszystkie te przychody, które nie powstałyby, gdyby podatnik nie prowadził działalności gospodarczej.

Ustawodawca wyraźnie bowiem wskazał w art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT, że dla zakwalifikowania danych przychodów do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, wystarczy, że będą one związane z taką działalnością, a więc pomiędzy jej wykonywaniem a powstaniem takiego przychodu powinien istnieć związek przyczynowo-skutkowy, tzn. wszelkie przychody, których przyczyną powstania jest prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej są przychodami związanymi z działalnością gospodarczą.

W praktyce przyjmuje się, że przychodami związanymi z działalnością gospodarczą są wszelkie należności będące efektem prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, przy czym nie muszą być to przychody uzyskiwane wprost z działalności gospodarczej, ale mogą to być również przychody pośrednio z niej wynikające. W ocenie Wnioskodawcy, pobranie przez Spółkę opłaty manipulacyjnej z tytułu przeksięgowania środków/wydłużenia terminu ważności ich wykorzystania na danej karcie przedpłaconej powiązane jest z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, a w konsekwencji przychód z tytułu tejże opłaty powinien stanowić przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT.

Zgodnie z przepisami Ustawy o CIT, za datę powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą uważa się:

• dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi - w zależności od tego, które z ww. zdarzeń zajdzie jako pierwsze, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności (zasada ogólna określona w art. 12 ust. 3a Ustawy o CIT); lub
  

• w przypadku usług rozliczanych w okresach rozliczeniowych oraz w przypadku dostaw energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego - ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku (zasada szczególna określona w art. 12 ust. 3c i ust. 3d Ustawy o CIT); lub
  

• w przypadku otrzymania przychodu związanego z działalnością gospodarczą, do którego nie stosuje się art. 12 ust. 3a, ust. 3c i ust. 3d Ustawy o CIT - dzień otrzymania zapłaty (zasada szczególna określona w art. 12 ust. 3e Ustawy o CIT).
  
  
  

Tak więc, regułą jest, że przychód podatkowy powstaje w dacie następujących zdarzeń: wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub wykonanie usługi albo częściowe wykonanie usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności. A zatem zasadą jest, że opodatkowany jest przychód należny (zasada memoriałowa), co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych.

Określając moment powstania przychodu podatkowego, wskazać należy, iż potrącenie przez Spółkę opłaty manipulacyjnej stanowiącej określony procent przeksięgowywanych środków (lub środków, którym wydłuża się termin na ich wykorzystanie), nie stanowi wydania rzeczy, zbycia praw majątkowych ani wykonania usług, a zatem w sprawie nie znajdą zastosowania przepisy art. 12 ust. 3a, ust. 3c i 3d Ustawy o CIT.

Odnosząc się natomiast do normy z art. 12 ust. 3e Ustawy o CIT, trzeba mieć na uwadze, iż norma wynikająca z tego przepisu ma charakter wyjątkowy i dotyczy przychodów powstających niejako obok prowadzonej działalności gospodarczej, które nie pozostają w związku ze świadczeniem usług, wydawaniem rzeczy, czy też zbywaniem prawa majątkowego.

Tym samym, w opinii Wnioskodawcy do momentu powstania przychodu z tytułu otrzymania przez Spółkę opłaty manipulacyjnej, uprawnione jest zastosowanie przepisu art. 12 ust. 3e Ustawy o CIT.

Niewątpliwie przychody związane z pobraniem przez Spółkę opłaty manipulacyjnej związane są z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Potrącana opłata nie jest jednak następstwem zdarzeń gospodarczych wymienionych w art. 12 ust. 3a, 3c i 3d powołanej ustawy.

Użycie w przepisie art. 12 ust. 3e Ustawy o CIT sformułowania "otrzymania" oznacza, że momentem powstania przychodu jest moment otrzymania, czyli wpływu bezpośrednio do majątku podatnika względnie na jego rachunek środków pieniężnych, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami. Mając na uwadze powyższe, datą powstania przychodu podatkowego będzie - zgodnie z treścią art. 12 ust. 3e Ustawy o CIT - dzień potrącenia przez Spółkę opłaty manipulacyjnej z wartości przeksięgowywanych środków lub z wartości środków, którym wydłuża się termin ważności ich wykorzystania.

Reasumując, opłata manipulacyjna, którą Wnioskodawca obciąża klienta za przeksięgowanie niewykorzystanych środków płatniczych z jednej karty na inną lub za wydłużenie ważności środków płatniczych na danej karcie, stanowi dla Spółki przychód w potrącenia ww. opłaty z rachunku karty przedpłaconej, na podstawie art. 12 ust. 3e Ustawy o CIT, jako przychód związany z działalnością gospodarczą w myśl art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT.

W związku z powyższym, Spółka wnioskuje jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.