Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB4.4511.1110.2016.2.MS1
z 12 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie BKIP w Płocku 22 września 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 listopada 2016 r. (data nadania 21 listopada 2016 r., data wpływu 23 listopada 2016 r.) na wezwanie Nr 1462-IPPB4.4511.1110.2016.1.MS1 z dnia 10 listopada 2016 r. (data nadania 10 listopada 2016 r., data doręczenia 15 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży udziałów w nieruchomościach - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży udziałów w nieruchomościach.

Z uwagi na braki formalne, tut. organ pismem z dnia 10 listopada 2016 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1110.2016.1.MS1 (data nadania 10 listopada 2016 r., data doręczenia 15 listopada 2016 r.) wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie adresu e-PUAP pełnomocnika, jeżeli jest on adwokatem, radcą prawnym bądź doradcą podatkowym oraz o doprecyzowanie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku.

Pismem z dnia 21 listopada 2016 r. (data nadania 21 listopada 2016 r., data wpływu 23 listopada 2016 r.) uzupełniono wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pani Lina C. (Wnioskodawczyni), córka Arturo, jest obywatelką Republiki Włoskiej. Legitymuje się dowodem osobistym wydanym przez gminę. Na stałe zamieszkuje we Włoszech.

W ostatnich latach Wnioskodawczyni stała się właścicielką części dwóch nieruchomości, położonych:

1. w A, składającej się z działek Nr 18 i 19, dla której prowadzona jest przez Sąd Rejonowy księga wieczysta - w 1/4 udziału. Przejęcie własności nastąpiło na podstawie postanowień o stwierdzeniu nabycia spadku wydanych przez Sąd Rejonowy z dnia 17 października 2005 r., , Sądu Rejonowego z dnia 8 kwietnia 2014 roku, oraz 4 lipca 2014 roku,
2. w B, składającej się z pojedynczej działki Nr 31, dla której prowadzona jest przez Sąd Rejonowy księga wieczysta - w 2/64 udziału. Przejęcie nieruchomości nastąpiło na podstawie postanowień o stwierdzeniu nabycia spadku Sądu Rejonowego z dnia 8 kwietnia 2014 roku, oraz 4 lipca 2014 roku, Wnioskodawczyni zdecydowała się sprzedać powyższe udziały w nieruchomościach, jako że nie planuje przeniesienia centrum swoich interesów osobistych lub gospodarczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Udziały w obu nieruchomościach zostały sprzedane.

Udziały w nieruchomości położonej w A zostały sprzedane spółce K S.A. w dniu 2 listopada 2015 roku. Fakt sprzedaży został stwierdzony zgodnie z prawem umową notarialną, zawartą przed notariuszem Rafałem S. w jego Kancelarii Notarialnej. Zgodnie z treścią tej umowy, w § 1 pkt. III i podpkt 1) udział Liny C. stanowił 2/8 (1/4) części ułamkowej. Ponadto, zgodnie z § 3 umowy, cała nieruchomość została sprzedana za sumę 4.050.000zł (słownie: cztery miliony pięćdziesiąt tysięcy złotych), przy czym udział Liny C. został sprzedany za 1/4 tej ceny, to jest 1.012.500zł (słownie: jeden milion dwanaście tysięcy pięćset złotych). Kwota sprzedaży miała zostać zapłacona do dnia 9 listopada 2015 roku i tak też się stało. Wnioskodawczyni ujawniła opisany powyżej przychód w zeznaniu podatkowym za 2015 rok, składanym przy podatku dochodowym od osób fizycznych do ostatniego dnia kwietnia roku następnego, zgodnie z wymogami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Udziały w nieruchomości położonej w B zostały sprzedane dwóm kupującym podmiotom: Adamowi C. jako osobie fizycznej oraz Monice i Dariuszowi Z., działającym wspólnie jako wspólnicy spółki cywilnej I.. Umowa została zawarta w formie aktu notarialnego w dniu 26 lutego 2016 roku przed notariuszem Sylwią B. w jej Kancelarii Notarialnej. Zgodnie z treścią umowy, 2/64 udziałów Wnioskodawczyni zostało sprzedane obu podmiotom za łączną sumę 500.000,00 zł (pięćset tysięcy złotych), po 250.000 z za każdy udział. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, niniejsza sprzedaż stanowi przychód oraz zostanie ujawniona w deklaracji podatkowej za rok 2016.

Otrzymawszy spory przychód, Wnioskodawczyni zainteresowana jest spożytkowaniem pieniędzy ze sprzedaży nieruchomości w celu zmiany lub ulepszenia standardu życiowego własnej rodziny, alternatywnie w celu mieszkaniowo-inwestycyjnym na terenie Rzeczypospolitej Polskiej lub Republiki Włoskiej.

Pismem z dnia 21 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni uzupełniła stan faktyczny o następujące informacje:

Odnosząc się do żądania podania daty śmierci spadkodawcy, po którym Wnioskodawczyni odziedziczyła przedmiotowe udziały w nieruchomościach w B i A Wnioskodawczyni informuje, że jest spadkobierczynią swojego ojca, Arturo C. Zgodnie z treścią postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 4 lipca 2014 roku o stwierdzeniu nabycia spadku, datą śmierci Arturo C. jest dzień 14 listopada 2012 roku.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i sprzedaż nieruchomości nie będzie miała miejsca w ramach działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni aktualnie mieszka w nieruchomości obecnie posiadanej, na terenie Republiki Włoskiej, na której rozważa remont, przebudowę, rozbudowę lub nadbudowę przy użyciu środków pozyskanych ze sprzedaży nieruchomości w A i B.

Wnioskodawczyni będzie mieszkać w nieruchomości na której nabycie, remont, przebudowę, rozbudowę lub nadbudowę przeznaczy środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości określonych we wniosku i nie będzie wynajmować nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zastosowanie zwolnienia przedmiotowego opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie odnosiło się do obu kwot łącznie pozyskanych z obu sprzedanych przez Wnioskodawczynię udziałów w nieruchomościach pomimo uwzględnienia ich jako przychód w dwóch następujących kolejno po sobie latach podatkowych na następujące cele mieszkaniowe przed upływem terminów do skorzystania ze zwolnienia:

1. jeżeli Wnioskodawczyni wykazuje zamiar nabycia budynku mieszkalnego, jego części lub udziału, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu wraz z możliwością przeprowadzenia ich remontu, przebudowy, rozbudowy, nadbudowy lub
   
2. wykazuje zamiar remontu, przebudowy, rozbudowy lub nadbudowy posiadanej aktualnie nieruchomości lub
3. wykazuje zamiar remontu, przebudowy, rozbudowy lub nadbudowy jednocześnie wobec aktualnie posiadanej oraz prawdopodobnie nabytej w przyszłości nieruchomości?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że możliwe jest uznanie za taki dochód, dochodu z więcej niż jednej sprzedanej nieruchomości, oczywiście w przypadku przeznaczenia środków na cele mieszkaniowe w okresie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym dokonano każdej nieruchomości.

Możliwość taka wynika zdaniem Wnioskodawczyni z literalnej (językowej) wykładni powołanego wyżej przepisu. Słowo „nieruchomości” - brzmiące w języku polskim tak samo w przypadku zastosowania kilku przypadków odmiany rzeczownika w liczbie pojedynczej (w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku) oraz w formie mianownika w liczbie mnogiej - zostało zestawione w łączniku ze słowami „prawa majątkowe”. Oznacza to, że wolą ustawodawcy było wskazanie liczby mnogiej nieruchomości, a wskazanie w łączniku innej liczby mnogiej powinno rozwiewać wszelkie wątpliwości interpretacyjne związane z tym przepisem. Tym samym możliwe jest uznanie, że przepis umożliwia odpłatne zbycie więcej niż jednej nieruchomości i skorzystanie ze zwolnienia podatkowego.

Co więcej, interpretacja taka nie jest sprzeczna z wykładnią celowościową powołanego przepisu. Celem zwolnienia jest umożliwienie podatnikowi wykorzystania większej sumy ze sprzedaży na rzecz własnych celów mieszkaniowych i uniknięcie zubożenia majątku indywidualnego podatnika, co mogłoby negatywnie odbić się na jego możliwościach pozyskania np. nowego lokalu. Tym samym doszłoby do pogorszenia sytuacji na rynku nieruchomości. Założyć więc należy, że realizacja własnych celów mieszkaniowych mogłaby mieć co najmniej taką samą wartość finansową jak wartość sprzedanych nieruchomości. Tym samym uzasadnione jest uznanie, że sprzedaż kilku nieruchomości mogłaby zostać przeznaczona na jeden lub kilka celów.

Warunkiem powyższego jest oczywiście dokonanie odpowiednich wydatków w okresie dwóch lat od sprzedaży nieruchomości. Literalna i funkcjonalna wykładnia tego przepisu wskazuje, że termin należałoby liczyć dla każdej nieruchomości z osobna, z uwagi na fakt, że sprzedaż nieruchomości nie jest czynnością szybką, ale długotrwałą, ostrożną i o doniosłym znaczeniu dla podatnika. Drugim warunkiem jest konieczność udokumentowania wydatków - mogą to być wystawione za remonty rachunki, ale także akty notarialne nabycia nowej nieruchomości. Wnioskodawczyni rozważa następujące możliwości zainwestowania przychodów ze sprzedaży obu nieruchomości:

1. nabycie nowej nieruchomości na terenie Rzeczypospolitej Polskiej lub Republiki Włoskiej oraz jej remont, uwzględniający - jeśli to konieczne - adaptację nieruchomości na cele mieszkaniowe.
2. nabycie nowej nieruchomości na terenie Rzeczypospolitej Polskiej lub Republiki Włoskiej bez przeprowadzenia dodatkowych remontów.
3. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont nieruchomości w Republice Włoskiej, której Wnioskodawczyni jest właścicielką.
   
   

Wnioskodawczyni przewiduje też możliwość łącznego zaistnienia dwóch wskazanych wyżej możliwości.

Zdaniem Wnioskodawczyni możliwe jest jednoczesne przeznaczenie środków ze sprzedaży nieruchomości na remont jej nieruchomości w Republice Włoskiej wraz z jednoczesnym zainwestowaniem w nową nieruchomość w Rzeczypospolitej lub Republice Włoskiej. Zgodnie z klasyfikacją zawartą w art. 21 ust. 24 ustawy o podatku od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa powyżej uważa się wydatki poniesione na nabycie budynku lub lokalu mieszkalnego oraz budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego. Ustawa nie wskazuje tu łącznika, jakim należy się posłużyć, jednakże możliwe jest zaistnienie kilku tych przesłanek naraz, co stanowi przykład alternatywy w wykładni literalnej przepisu.

Co więcej, przepis mówi o budowie, rozbudowie, nadbudowie, przebudowie lub remoncie własnego budynku mieszkalnego. Budynek bezsprzecznie staje się własnym, kiedy można przypisać mu prawo własności w rozumieniu prawa cywilnego. W przypadku nieruchomości następuje to w momencie dokonania odpowiedniego rozporządzenia prawem w formie aktu notarialnego. Wszelkie następujące po tym remonty są więc czynnościami związanymi z budynkiem własnościowym, co w opinii Wnioskodawczyni umożliwia uwzględnienie ich kosztów w przedmiotowym zwolnieniu. Możliwe jest więc zastosowanie podpunktów a) oraz d) wymienionego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przywołanego przepisu w sposób łączny.

Jednocześnie zdaniem Wnioskodawczyni, przy spełnieniu się powyższego wariantu, możliwe jest także zainwestowanie sum w posiadaną aktualnie nieruchomość. Katalog wydatków zawarty w klasyfikacji powołanej wyżej jest zamknięty. Stanowi on również definicję „własnych celów mieszkaniowych”, przy uwzględnieniu których następuje zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 131. Jeżeli możliwe jest - co zostało wskazane powyżej - łączne zastosowanie podpunktów zawartych w klasyfikacji, możliwe jest również zainwestowanie środków w dwie lub więcej nieruchomości, w tym na terytorium więcej niż jednego państwa. Nie stoi to w sprzeczności z pojęciem własnych celów mieszkaniowych w rozumieniu klasyfikacji. Ponadto normalnym jest posiadanie dwóch lub więcej nieruchomości, co umożliwia właścicielowi korzystanie z każdej z nich w różnych okresach roku oraz czerpanie z nich pożytków. Jest to więc bezsprzecznie spełnienie własnego celu mieszkaniowego, który stanowi podstawę do zastosowania przedmiotowej ulgi.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawczyni jej tok rozumowania w przedstawionym stanie faktycznym jest prawidłowy oraz zgodny z polskim prawem. Z tego względu Wnioskodawczyni wnosi o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej do przedstawionego stanu faktycznego i prawnego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zgodnie z zadanymi pytaniami. Ze względu na brak miejsca aktualnego pobytu Wnioskodawczyni w Rzeczypospolitej w dniu składania niniejszego wniosku, właściwym organem jest Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest- z zastrzeżeniem ust. 2- odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub części oraz udziału w nieruchomości;
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów
4. innych rzeczy

- odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jeśli zatem odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowić będzie źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy (spadkodawców) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Zatem istotnym z punktu widzenia prawa jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni przedmiotowe udziały w nieruchomościach A i w B nabyła w dacie śmierci ojca, tj. w dniu 14 listopada 2012 r. Następnie Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży przedmiotowych udziałów – w dniu 2 listopada 2015 r. udziału 1/4 w nieruchomości położonej w A oraz w dniu 26 lutego 2016 r. udziału 2/64 w nieruchomości położonej w B.

W wyniku powyższego wskazać należy, że sprzedaż przedmiotowych udziałów w obu nieruchomościach nastąpiła przed upływem pięciu lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie, tj. od końca 2012 r., i w związku z tym sprzedaż ta stanowi dla Wnioskodawcy źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na fakt, że nabycie sprzedawanych udziałów w nieruchomościach nastąpiło w 2012 roku, dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia tych udziałów| w nieruchomościach zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest zobowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131
   
   

Stosownie do art. 30e ust. 5 tej ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1 ustawy, jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Na podstawie powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131 uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ww. ustawy).

Ponadto, zgodnie z art. 21 ust. 28 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie,
2. budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
3. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c) ustawy, jeśli nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia danej nieruchomości lub prawa majątkowego zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, do których zaliczamy m.in. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku oraz budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, a także rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego.

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Istota sprowadza się zatem do interpretacji ustawowego terminu „własne cele mieszkaniowe”. W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że samo poniesienie wydatku na nabycie budynku mieszkalnego/lokalu mieszkalnego (udziału w takim budynku/lokalu) nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska przedstawionego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Ustawodawca nie odniósł skorzystania z prawa do zwolnienia z opodatkowania od wykazania zamiaru zamieszkania w nowym budynku/lokalu jedynie w chwili jego nabycia, lecz wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe a te realizowane są w dłuższym czasie. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany podmiotowo-przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy - zaspokojenie jego niezaspokojonych celów mieszkaniowych. W świetle takiego wyjaśnienia nie zaspokaja swoich własnych celów mieszkaniowych osoba, która posiada własne miejsce zamieszkania nabywa kolejne nieruchomości w celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu lub remontu celem późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem. Same subiektywne deklaracje podatników o nabyciu lokalu w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych nie są wystarczające do uzyskania zwolnienia podatkowego. Organy podatkowe mają prawo do własnej oceny artykułowanych przez podatników subiektywnych motywów zakupu budynków czy lokali mieszkalnych i późniejszych decyzji, co do dalszych losów tych budynków/lokali. Weryfikacji takiej dokonuje się poprzez porównanie obiektywnych faktów związanych z zakupem i późniejszym losem budynków i lokali do deklarowanych motywów działania podatnika. Przy czym motywy te muszą być potwierdzone obiektywnymi faktami.

Wskazać także należy, że ustawodawca regulując omawiane zwolnienie nie ograniczył wydatkowania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości lub praw tylko do jednego z wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy celów, jednakże - przy spełnieniu pozostałych przesłanek - wydatkowanie przychodu musi być ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Innymi słowy ustawodawca nie zastrzegł, że własne cele mieszkaniowe podatnika ograniczać się muszą do nabycia tylko jednej nieruchomości. Zatem podatnik, który uzyskał przychód ze sprzedaży nieruchomości lub praw może przeznaczyć go na zakup więcej niż jednej nieruchomości lub prawa, zachowując przy tym prawo do ww. zwolnienia, jednakże każdy z zakupów ma służyć faktycznemu zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych tego podatnika. Innymi słowy podatnik, który nabywa lokal czy budynek mieszkalny dla własnych potrzeb ma w tym budynku lub lokalu faktycznie mieszkać. Budynek czy lokal, który nie jest zamieszkały przez podatnika, jest niewykorzystywany przez niego zamieszkania lub jest wykorzystywany do innych celów niż zaspokojenie własnych potrzeb podatnika (np. zamieszkują go inne niż podatnik osoby) nie jest budynkiem/lokalem, którego zakup mógłby zostać uznany za realizację własnego celu mieszkaniowego.

Wnioskodawczyni wskazała, że zamierza nabyć budynek mieszkalny, jego część lub udział, lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość lub udział w taki lokalu wraz z możliwością przeprowadzenia ich remontu, przebudowy, rozbudowy lub nadbudowy lub zamierza przeprowadzić remont, przebudowę, rozbudowę lub nadbudowę posiadanej aktualnie nieruchomości. Wnioskodawczyni rozważa także możliwość dokonania remontu, przebudowy, rozbudowy lub nadbudowy jednocześnie wobec aktualnie posiadanej oraz prawdopodobnie nabytej w przyszłości nieruchomości.

Wskazać należy, że pojęcie „nabycie”, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zostało w niej zdefiniowane. Należy zatem odwoła się do przepisów prawa cywilnego, które stanowią, że „nabycie” obejmuje każde uzyskanie własności.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo, że strony inaczej postanowiły. Przy czym umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości, o czym stanowi art. 158 ww. ustawy powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie notarialnym.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że analiza treści normy prawnej sformułowanej w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności użyte w nim słowa „wydatki poniesione na nabycie” prowadzi do jednoznacznego wniosku, że tylko wydatkowanie przychodu na definitywne nabycie nieruchomości mieszkalnej, to znaczy skutkujące przeniesieniem własności w terminie dwóch lat liczonych od końca roku podatkowego, w którym doszło do odpłatnego zbycia, upoważnia do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy.

Odnosząc się natomiast do wydatkowania środków uzyskanych przez Wnioskodawczynię na remont, przebudowę, rozbudowę lub nadbudowę należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują tych pojęć.

Właściwym jest zatem odwołanie się w tej kwestii do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118, z późn. zm.).

W myśl art. 3 pkt 6 ustawy Prawo budowlane – ilekroć w ustawie jest mowa o budowie należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Zaś zgodnie z art. 3 pkt 7 ww. ustawy – przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Natomiast jeżeli w ustawie jest mowa o przebudowie należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego (art. 3 pkt 7a ww. ustawy).

Z kolei w świetle przepisu art. 3 pkt 8 ww. ustawy Prawo budowlane – poprzez „remont” należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Za „remont” uważa się w szczególności wykonanie robót budowlanych w istniejącym budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnym wraz z wymianą dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia technicznego budynku lub lokalu (np. dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji).

Pojęcie remontu wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 marca 1998 r., sygn. akt I SA/Gd 886/96 stwierdzając, że: „za remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji uważa się prace budowlane mające na celu utrzymanie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego we właściwym stanie, przywrócenie jego pierwotnej zdolności użytkowej, którą utracił w wyniku upływu czasu i eksploatacji wraz z wymianą dotychczas użytkowanych zużytych składników ich wyposażenia technicznego takich jak: dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji”.

Ustawa Prawo budowlane nie definiuje natomiast pojęcia nadbudowy ani rozbudowy. Zgodnie z definicją słownikową nadbudowa to rodzaj budowy, w wyniku której powstaje nowa część istniejącego już obiektu budowlanego przy czym powstaje ona ponad istniejącą częścią obiektu nie zwiększając powierzchni zabudowy, jak to ma miejsce przy rozbudowie. Zatem rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni budynku lub obszaru już zabudowanego.

Jednocześnie w kwestii wydatkowania środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży udziałów w nieruchomościach, należy wskazać, że powinna być dla celów podatkowych udokumentowana rzetelnymi i wiarygodnymi dowodami. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania poniesionego wydatku.

W przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Natomiast organ podatkowy weryfikujący możliwość skorzystania ze zwolnienia uprawniony jest żądać od podatników przedłożenia dodatkowych dokumentów z których będzie wynikało kiedy i przez kogo wydatki zostały poniesione, tj. czy uzyskane środki faktycznie przeznaczone zostały na cele mieszkaniowe, czy też wydatki na cele mieszkaniowe poczynione zostały z innych źródeł. Takimi dokumentami mogą być m.in. rachunki, faktury VAT, umowy przedwstępne, bądź też inne dokumenty, które ten fakt mogą potwierdzić.

Przenosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że do wydatków na własne cele mieszkaniowe, można zaliczyć poniesione po dacie uzyskania przychodu ze sprzedaży udziałów w nieruchomościach w A i w B, wydatki na remont, przebudowę, rozbudowę lub nadbudowę nieruchomości stanowiącej własność lub współwłasność Wnioskodawczyni, poniesione ze środków pochodzących z tej sprzedaży. Wydatki te mieszczą się bowiem w dyspozycji art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ww. ustawy, jednakże jeżeli dokonane zostaną przed upływem dwóch lat licząc od końca roku, w którym dokonano sprzedaży udziałów. Zatem aby skorzystać ze zwolnienia środki uzyskane ze sprzedaży udziałów w nieruchomości położonej w A Wnioskodawczyni winna wydatkować na własne cele mieszkaniowe do końca 2017 r., natomiast środki ze sprzedaży udziałów w nieruchomości położonej w B do końca 2018 roku.

Zatem obowiązek opodatkowania dochodu ze sprzedaży nieruchomości może być wyłączony przez zwolnienie przewidziane właśnie w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże zaznaczyć należy, że przedmiotowe zwolnienie jest regulacją, która nie ma na celu zwalniać każde wydatkowanie środków. Samo poniesienie przez podatnika wydatku nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jak wskazano powyżej jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych.

We wniosku nie zostały podane okoliczności, które od razu mogłyby wykluczać możliwość skorzystania przez Wnioskodawczynię ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli natomiast w toku ewentualnego postępowania podatkowego okazałoby się, że w rzeczywistości mają miejsce okoliczności inne niż wskazane przez Wnioskodawczynię we wniosku, które będą wskazywały, że nieruchomość (bądź nieruchomości) tak naprawdę nie została nabyta w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Treść art. 21 ust. 1 pkt 131 oraz ust. 25 pkt 1 stanowi, że do analizowanego zwolnienia uprawnia wydatkowanie środków ze zbycia nieruchomości między innymi na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, oraz na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego. Wnioskodawczyni wskazał we wniosku, że mieszka w aktualnie posiadanej nieruchomości na terenie Republiki Włoskiej, na której remont, przebudowę, rozbudowę lub nadbudowę zamierza wydatkować środki uzyskane ze sprzedaży udziałów w przedmiotowych nieruchomościach. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że będzie mieszkać w nieruchomości , na której nabycie, remont, przebudowę, rozbudowę lub nadbudowę przeznaczy środki uzyskane ze sprzedaży udziałów w nieruchomościach nabytych w spadku po ojcu.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni będzie mogła skorzystać z ulgi podatkowej na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomościach nabytych w spadku po ojcu wydatkuje, w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie (tj. kolejno do końca roku 2017 i 2018) na cele mieszkaniowe, tj. na nabycie nieruchomości (części lub udziału), jej remont, przebudowę, rozbudowę lub nadbudowę bądź na remont, rozbudowę, przebudowę lub nadbudowę obecnie posiadanej nieruchomości czy też na remont przebudowę, rozbudowę lub nadbudowę zarówno obecnie posiadanej nieruchomości jak i nabytej w przyszłości nieruchomości. Realizacja własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawczyni winna polegać na tym, że obu tych nieruchomościach Wnioskodawczyni powinna mieszkać.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.