Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.858.2016.1.KOM
z 14 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2016 r. (data wpływu 9 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie procedury przechowywania w formie elektronicznej otrzymanych papierowych faktur zakupowych, niszczenia wersji papierowych tych faktur oraz prawa do odliczenia podatku na podstawie faktur przechowywanych w formie elektronicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2016 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie procedury przechowywania w formie elektronicznej otrzymanych papierowych faktur zakupowych, niszczenia wersji papierowych tych faktur oraz prawa do odliczenia podatku na podstawie faktur przechowywanych w formie elektronicznej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także jako „Spółka”), będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jako główne usługi, zapewnia szeroki pakiet usług transportowych na terenie kraju oraz za granicą, jak również usługi magazynowe.

Świadczone usługi dokumentowane są poprzez wystawianie faktur VAT.

Ze względu na ilość przeprowadzanych transakcji, spółka wystawia i otrzymuje ogromną ilość faktur VAT, przede wszystkim w formie papierowej. Wynika to z tego, że poza fakturami dotyczącymi zakupów związanych z funkcjonowaniem Spółki jako takiej, wykonuje ona usługi za pośrednictwem podwykonawców, którzy fakturują na nią swoje usługi. Znaczna ilość dokumentacji w wersji papierowej powoduje po stronie Wnioskodawcy konieczność ponoszenia wysokich kosztów związanych z archiwizacją, m.in. aranżacja odpowiednich pomieszczeń, zakup materiałów biurowych, obsługa dokumentacji.

W ramach optymalizacji kosztów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, Spółka rozważa wprowadzenie elektronicznego systemu archiwizacji otrzymanych papierowych faktur VAT (faktur zakupowych), faktur korygujących faktury zakupowe oraz duplikatów tych faktur. Forma papierowa, w wyniku digitalizacji, tzn. poprzez wprowadzenie do pamięci komputera w postaci danych cyfrowych metodą skanowania, zostałaby zastąpiona formą elektroniczną. Elektroniczny zapis przechowywany byłby do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Wersja papierowa dokumentu po skutecznym skanie i zapisie na serwerze ulegałaby zniszczeniu.

Zgodnie z wymogami prawa, archiwizacja elektroniczna faktur, według pionu informatyki Spółki zapewniałaby autentyczność pochodzenia, tj. pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy dokumentów, integralność treści, tj. brak możliwości zmiany treści danych dzięki formatowi PDF (Portable Document Format) - stosowane procedury i sposób przechowywania plików mają za zadanie nie pozwalać na modyfikację danych oraz czytelność dokumentów od momentu ich otrzymania w formie papierowej do czasu upływu zobowiązania podatkowego (skan będzie miał odpowiednią jakość, aby zapewnić wyraźny odczyt danych na fakturze). Zatem będą spełnione warunki, jak w przypadku faktur i dokumentów przechowywanych w formie papierowej.

Jak w szczególności oświadcza firma, która zamierza wdrożyć system Plus Workflow w Spółce, system będzie weryfikował, czy otrzymana przez Spółkę za pośrednictwem poczty elektronicznej faktura została przesłana z uzgodnionego pomiędzy stronami autoryzowanego adresu e-mail. Autoryzowany adres będzie rejestrowany przez administratora systemu. W sytuacji, gdyby faktura została przesłana z adresu nieautoryzowanego, nie będzie ona archiwizowana i procesowana w systemie. System będzie ją przekierowywał na inną poza systemową skrzynkę mailową dostępną dla Spółki. W taki zatem sposób byłaby zapewniana autentyczność pochodzenia faktur.

Z kolei jeśli chodzi o zapewnienie integralności treści i czytelności faktury, system będzie pozwalał na rejestrację faktur w formacie ustalonym pomiędzy stronami, którym jest format PDF.

Format ten jest formatem, który uniemożliwia edycję i modyfikację danych faktury za pomocą standardowych programów do otwierania plików PDF. Ponadto plik z obrazem faktury elektronicznej będzie zapisywany w zabezpieczonej strukturze plików. Nazwa pliku zostanie przez system zmieniona w ciąg znaków kodowany przez system, dzięki czemu wyszukanie i ingerencja w treść faktury nie będzie możliwa. Dostęp do obrazów faktury, uprawnieni użytkownicy ze strony Spółki uzyskają jedynie z poziomu interfejsu użytkownika.

W aspekcie zaś przechowywania faktur przesyłanych do Spółki w formie elektronicznej, firma zapewnia, że elektroniczne faktury zakupu będą zapisywane w strukturze elektronicznego archiwum dokumentów. Archiwum to zapewni łatwe wyszukanie faktur przy wykorzystaniu zdefiniowanego zakresu indeksów (pól opisowych). Elektroniczne archiwum dokumentów pozwoli również na wyszukiwanie faktur ze zdefiniowanych okresów czasowych, dzięki czemu możliwe będzie łatwe wyszukanie faktur z danych okresów rozliczeniowych.

System zaproponowany Spółce, zawierać będzie także opcję udostępniania faktur przesyłanych w formie elektronicznej organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej. Dzięki temu organy uzyskają bezzwłoczny pobór dokumentów i przetwarzanie danych w nich zawartych. System jest wyposażony w dedykowany profil dla organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, dzięki któremu urzędnicy będą mogli weryfikować proces obiegu i akceptacji dokumentów kosztowych. W szczególności wyszukiwać dokumenty według różnych kryteriów, oglądać ich obrazy zarchiwizowane w PDF, analizować przebieg procesu akceptacji faktur.

W konsekwencji wprowadzenia systemu, każdy dokument, poprzez jego opis, będzie dawał możliwość szybkiej jego identyfikacji poprzez datę wpływu, numer faktury, datę wystawienia, datę płatności. Dokumenty byłyby podzielone na okresy rozliczeniowe. Dzięki temu odszukanie konkretnych dokumentów nie będzie sprawiało trudności.

Natomiast forma papierowa otrzymanych faktur (faktur korygujących, duplikatów) ulegałaby zniszczeniu.

Nie ma przy tym żadnych przeszkód, aby w przypadku kontroli podatkowej lub skarbowej, bezzwłocznie zapewnić organom dostęp do dokumentów oraz przetwarzanie zawartych w nich danych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dopuszczalne jest skanowanie i przechowywanie otrzymanych przez Wnioskodawcę papierowych faktur zakupowych oraz ich udostępnianie organom podatkowym lub organom kontroli skarbowej wyłącznie w wersji elektronicznej oraz niszczenie wersji papierowych tych faktur i zaprzestanie archiwizacji w formie papierowej?
2. Czy Spółka po wprowadzeniu opisanego powyżej systemu archiwizowania dokumentów i utrzymywaniu archiwum dokumentów wyłącznie w formie elektronicznej, będzie działać zgodnie z przepisami prawa?
3. Czy Wnioskodawca zachowa prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT wykazanego na fakturach zakupowych, jeżeli będą one przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej (w skanach) zgodnie ze wskazaną procedurą?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1 i Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, wyłącznie elektroniczny sposób archiwizacji faktur VAT, w postaci skanów wersji papierowych, po zniszczeniu zeskanowanych form papierowych otrzymanych faktur zakupowych, jest zgodny z przepisami prawa. Nie są to przy tym tzw. faktury elektroniczne w rozumieniu przepisów o podatku VAT.

Przede wszystkim wskazać należy, iż ustawodawca podatkowy nie wskazał w sposób jednoznaczny, że wersje papierowe otrzymanych dokumentów VAT, to jedyna możliwość przechowywania tych dokumentów.

Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, nałożyła po prostu na podatników obowiązek przechowywania kopii faktur wystawionych osobiście albo przez nabywcę lub usługobiorcę, lub też w jego imieniu i na jego rzecz przez osobę trzecią, oraz wszystkich faktur, które otrzymali. Ponadto, art. 247 ust. 2 Dyrektywy wskazuje, iż państwo członkowskie może wymagać przechowywania faktur w oryginalnej postaci, w jakiej zostały przesłane lub udostępnione, zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej. Polska nie wprowadziła do ustawy o VAT takiego wymogu.

Zgodnie zaś z art. 112a ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy przechowują wystawione przez siebie lub swoim imieniu faktury oraz otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upłynięcia zobowiązania podatkowego.

Ponadto, w myśl art. 106m ust. 1 ustawy o VAT, podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Poprzez autentyczność faktury należy rozumieć pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury (art. 106m ust. 2 ustawy o VAT). Zaś integralność treści faktury, to niemożność zmienienia danych, które faktura posiada (art. 106m ust. 3 ustawy o VAT).

Należy uznać, iż wobec braku kategorycznych zapisów w tym zakresie, polski ustawodawca przewiduje swobodę w wyborze formuły/sposobu przechowywania faktur. To zatem podatnik samodzielnie może określić sposób przechowywania dokumentów. Istotne jest de facto i de iure tylko i aż to, aby wybrany sposób zapewniał spełnienie przesłanek wskazanych w art. 106m ustawy o VAT, tj. przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający ich łatwe odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania. Niezbędne jest także zapewnienie odpowiednim organom na ich żądanie bezzwłocznego dostępu do faktur.

Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług (art. 106m ust. 4 ustawy o VAT).

Jak zostało już ugruntowane w praktyce gospodarczej, przy poparciu stanowisk prezentowanych przez organy podatkowe, pojęcie „kontrole biznesowe” należy rozumieć jako proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia faktury, aż do końca okresu przechowywania.

Kontrola biznesowa powinna dawać pewną ścieżkę kontrolną, dzięki której można powiązać fakturę ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą bądź usługą. Kontrole biznesowe powinny być odpowiednie do wielkości, działalności i rodzaju podatnika oraz powinny uwzględniać ilość i wartość transakcji, jak również ilość i rodzaj dostawców lub usługodawców oraz nabywców lub usługobiorców.

Przykładem kontroli biznesowej jest posiadanie dokumentów uzupełniających, takich jak zamówienie, umowa, dokument transportowy, czy wezwanie do zapłaty, które będą towarzyszyły zaistniałym transakcjom handlowym.

Z kolei, pojęcie „wiarygodna ścieżka audytu”, oznacza, że związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów), zgodny z ustalonymi w przedsiębiorstwie procedurami oraz odzwierciedla procesy, które faktycznie miały miejsce. Ścieżka audytu dla celów podatku VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla fakt, że dostawa towarów lub świadczenie usług miało miejsce. Przy czym środki, przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek pozostawia się uznaniu podatnika.

Mając zatem na względzie to, że Spółka będzie przechowywała elektroniczne obrazy zeskanowanych, otrzymanych w wersji papierowej faktur zakupowych, faktur korygujących oraz duplikatów tych dokumentów, w sposób zapewniający (na co wskazano w opisie stanu faktycznego):

• autentyczność pochodzenia (pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury), integralność treści (oznacza, że w dokumencie nie zmieniono danych, które powinny zawierać) i czytelność tych dokumentów od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego;
• łatwe ich odszukanie;
• bezzwłoczny dostęp do dokumentów oraz przetwarzanie danych w nich zawartych organowi :podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na ich żądanie;

oraz będzie wykorzystywała narzędzie kontroli biznesowych oraz wiarygodnej ścieżki audytu (co zapewnia odpowiedni obieg dokumentów w Spółce oraz wskazanie osób odpowiedzialnych za poszczególne etapy tego obiegu),

to zdaniem Wnioskodawcy, zaprzestanie ich archiwizacji w postaci papierowej i zniszczenie/ utylizacja tych wersji po ich zarchiwizowaniu w formie zeskanowanej (gdy ich elektroniczna forma jest już w pełni zabezpieczona przed zniszczeniem i modyfikacjami), będzie zgodne z przepisami art. 112a ustawy o VAT, z uwzględnieniem regulacji przepisu art. 106m ustawy o VAT.

Wprowadzenie zaś tego rozwiązania pozwoli na sprawniejsze wykonywanie obowiązków przez pracowników korzystających z dokumentacji na co dzień, ograniczy koszty związane z procesem archiwizacji i przechowywania dokumentacji w formie papierowej oraz niewątpliwie ograniczy ryzyko utraty czy zniszczenia dokumentów źródłowych. Dokumenty po zeskanowaniu będą możliwe do oglądania na ekranie monitora komputerowego, a w razie potrzeby, np. ze strony organu podatkowego, będzie możliwe ich pobranie w całości lub w podziale na zdefiniowane grupy i zgranie na nośnik informatyczny.

Na zakończenie tej części uzasadnienia Wnioskodawca pragnie jeszcze raz podkreślić, że z obecnie obowiązujących przepisów dotyczących podatku VAT, nie wynika obowiązek przechowywania faktur w takiej samej formie, w jakiej zostały wystawione. Potwierdzały to wielokrotnie organy podatkowe w interpretacjach. Także sądy administracyjne orzekały, że przechowywanie faktur w obu formach (papierowej lub elektronicznej) jest prawidłowe. Podkreślano, że można przechowywać faktury papierowe w formie elektronicznej (nawet niszcząc papierowe wersje), jak również elektroniczne w formie papierowej.

Sposób elektronicznego przechowywania nie jest przy tym określony, można to zatem robić np. na płytach CD czy na dyskach twardych. I tak np. w interpretacji z 27 lutego 2015 r. (IBPP3/443-1391/14/JP), wydanej przez IS w Katowicach można przeczytać, że „obecnie obowiązujące regulacje prawne dopuszczają możliwość przechowywania faktur (wystawianych kontrahentom i otrzymywanych od nich w formie papierowej) w dowolny sposób, np. w formie zapisu elektronicznego na elektronicznych nośnikach danych”. Nie ma więc także przeszkód do stworzenia systemu mieszanego, w którym papierowe faktury są przechowywane w formie elektronicznych obrazów, przy czym urzędnicy wyraźnie zaznaczają, by przesyłanie i archiwizowanie faktur gwarantowało zachowanie czytelności i autentyczności dokumentów oraz by możliwy był dostęp do zarchiwizowanych faktur, jeśli zażądają go organy podatkowe. Inne korzystne interpretacje w analogicznych sprawach to pisma IS w Warszawie z 24 października 2014 r., IPPP1/443-1176/14-2/AW i z 22 października 2014 r., IPPP3/443-1002/14-2/IG oraz 16 czerwca 2014 r. IPPP1/443-382/14-2/AP, jak również IS w Poznaniu z 23 maja 2014 r., ILPP4/443-103/14-2/BA).

W szczególności w interpretacji IS w Warszawie z 2 października 2014 r., IPPP1/443-785/14-2/AS stwierdzono, że skany otrzymanych faktur powinny przybrać postać obrazu w nieedytowalnym formacie elektronicznym (np. w formacie PDF, TIFF), co uniemożliwi zmianę danych zawartych na dokumentach. Dodatkowo wskazano w niej, że Spółka może później zniszczyć wersje papierowe faktur. Zaś w interpretacji IS w Łodzi z 20 listopada 2014 r., IPTPP4/443-632/14-2/UNR stwierdzono, że nie ma przeszkód, aby część otrzymanych faktur była archiwizowana w formie papierowej, a część w formie elektronicznej - bez względu na to, w jakiej postaci je otrzymano.

Konkludując, także z interpretacji organów podatkowych wynika, że nie widzą one przeciwwskazań ku temu, aby skanować otrzymane faktury papierowe i przechowywać je wyłącznie w takiej formie elektronicznej.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy będzie on dysponował tylko elektronicznymi obrazami faktur otrzymanych pierwotnie w formie papierowej, które to faktury będą dokumentowały wydatki na nabycie towarów i usług dających prawo do odliczenia VAT naliczonego zgodnie z art. 86 ustawy o VAT, zachowa on prawo do odliczenia podatku naliczonego wskazanego w takich fakturach, nawet po zniszczeniu postaci papierowej faktur pierwotnie ujętych w odpowiednich okresach rozliczeniowych.

Zgodnie z podstawową zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W myśl zaś art. 86 ust. 2 pkt 1) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Prawo zaś do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę. Przepisy stanowiące o prawie do odliczenia podatku naliczonego, nie statuują żadnych specjalnych warunków odnośnie sposobu przechowywania czy tym bardziej formy przechowywania faktur, na podstawie których dokonano odliczenia.

Z przepisów wynika jednak wprost, iż podstawą do odliczenia podatku naliczonego są otrzymane przez podatnika faktury VAT dokumentujące nabycie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Jak zaś Wnioskodawca wskazał już wyżej, to podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Z punktu widzenia prawa do odliczenia podatku naliczonego należy podkreślić, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w momencie powstania obowiązku podatkowego u wystawcy faktury, pod warunkiem, że podatnik posiada fakturę dokumentującą nabycie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Przepisy nie uzależniają prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego ani od rodzaju faktury (papierowa/elektroniczna) ani od formy, w jakiej podatnik przechowuje faktury zakupowe.

Skoro zatem w szczególności ustawodawca nie zakazał zmiany formatu/formy faktur otrzymywanych przez podatnika, nakazując jednak, aby w każdym przypadku podatnik zagwarantował autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność faktury, to w przypadku, gdy otrzymane w formie papierowej dokumenty faktur zostaną przez Spółkę zeskanowane i umieszczone w bazie elektronicznej obrazów faktur papierowych, to takie postępowanie będzie dawało podstawę do zachowania prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W szczególności, fakt zniszczenia papierowych wersji faktur, które uprzednio zostaną wprowadzone do elektronicznej bazy danych, nie będzie miał wpływu na zachowanie zrealizowanego już prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z takich faktur zakupowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.