Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP1.4512.529.2016.1.MW
z 14 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) i w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1649 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2016 r. (data wpływu 19 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• wskazania okresu rozliczeniowego, w którym przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego,
  

• obowiązku dokonania korekty kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 89b ustawy
  

-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• wskazania okresu rozliczeniowego, w którym przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego,
  

• obowiązku dokonania korekty kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 89b ustawy,
  

• wskazania okresu rozliczeniowego, w którym należy dokonać korekty, o której mowa w art. 89b ustawy.
  
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe

Przedsiębiorstwo Remontowo-Budowlane … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w … (zwana dalej Wnioskodawcą lub Spółką …) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, także jako podatnik VAT UE.

Głównym przedmiotem działalności jest świadczenie usług budowlanych. Wnioskodawca, w 2013 roku i w latach następnych (do dnia dzisiejszego włącznie) rozlicza podatek od towarów i usług na zasadach ogólnych za okresy miesięczne, składając deklaracje VAT-7.

W dniu 25 września 2010 roku Wnioskodawca zawarł ze Spółką z o.o. … z siedzibą w … (dalej zwany Liderem Konsorcjum) oraz Spółką z o.o. … z siedzibą w …, umowę konsorcjum w celu ubiegania się o zamówienie publiczne realizacji Parku Wodnego w ….

W dniu 3 listopada 2010 roku ww. Spółki, tworzące konsorcjum, zawarły z Gminą Miejską … (dalej: Gmina … lub Miasto …) umowę dotyczącą zaprojektowania i realizacji Parku Wodnego w …. Przy podpisaniu umowy, Spółki wchodzące w skład konsorcjum były reprezentowane przez Lidera Konsorcjum. Po zawarciu umowy z Gminą …, zakończeniu przeciągającej się procedury zatwierdzenia koncepcji projektowej i uzyskaniu pozwolenia na budowę (prace te zgodnie z umową konsorcjum były realizowane przez Lidera Konsorcjum i przez niego fakturowane), okazało się, że pozostali członkowie konsorcjum nie są w stanie realizować kontraktu na wybudowanie Parku Wodnego w sposób założony w podpisanej umowie. Kierując się nadrzędnym celem, jakim było niedopuszczenie do powstania zwłoki w wykonaniu zobowiązania i możliwie szybkie ukończenie inwestycji, Wnioskodawca przystąpił do realizacji wszystkich prac składających się na realizację inwestycji. Znalazło to wyraz w porozumieniu zawartym z Gminą Miejską …. Od momentu przejęcia odpowiedzialności za realizację kontraktu, faktury na Gminę … wystawiał Wnioskodawca.

Kontrakt był realizowany w latach 2011 i 2012 oraz w początkowym okresie 2013 roku. Pomimo niezwłocznego przystąpienia do samodzielnej realizacji kontraktu okazało się, że zakończenie budowy Parku Wodnego w terminie nie jest możliwe z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy. Było to m.in. związane z rozszerzeniem przez Gminę … zakresu robót objętych kontraktem oraz modyfikacjami założeń projektu. Gmina … na początku stycznia 2013 roku odstąpiła od kontraktu, uniemożliwiając Wnioskodawcy dokończenie budowy. Do dnia dzisiejszego kontrakt nie został zrealizowany, ponieważ nie można było kontynuować prac bez dostępu do placu budowy, wbrew woli zamawiającego.

W związku z niemożnością rozwiązania zaistniałego sporu pomiędzy stronami, zgodnie z zapisami umowy, Miasto … skierowało sprawę do Sądu Arbitrażowego. W następstwie rozpatrzenia pozwów stron kontraktu (Miasto … złożyło pozew przeciwko Wnioskodawcy, Wnioskodawca następnie złożył pozew wzajemny przeciwko Miastu …), Sąd Arbitrażowy przy Krajowej Izbie Gospodarczej w … w dniu 25 maja 2015 r. wydał wyrok, którym częściowo uznał rację Miasta … oraz w znacznej części rację Wnioskodawcy. Zasady rozliczenia kwot zasądzonych przez Sąd Arbitrażowy na rzecz Wnioskodawcy z tytułu wykonanych robót były przedmiotem interpretacji z dnia 4 marca 2016 roku, znak IPTPP1/4512-590/15-3/MW.

Równocześnie przed Sądem Okręgowym w … rozpatrywane było powództwo, które Miasto … skierowało przeciwko Wnioskodawcy, o zapłatę kwot, które Miasto … uregulowało bezpośrednio na rzecz podwykonawców Wnioskodawcy w oparciu o art. 647¹ § 5 Kodeksu cywilnego. Przepis ten stanowi, że zawierający umowę z podwykonawcą oraz inwestor i wykonawca ponoszą solidarną odpowiedzialność za zapłatę wynagrodzenia za roboty budowlane wykonane przez podwykonawcę. Z uwagi na to, że Wnioskodawca nie dokonał zapłaty za te roboty w terminie, Miasto … w różnych terminach 2013 roku, na podstawie ugód zawartych bezpośrednio z podwykonawcami uregulowało te kwoty w części (wahały się one od 75 % do 98,5% zobowiązania), w pozostałej części (od 1,5% do 25%), zobowiązania zostały uregulowane przez Wnioskodawcę, ale dopiero w sierpniu i wrześniu 2016 roku.

W rezultacie zawartej w dniu 13 lipca 2016 roku ugody z Miastem …, kwoty wynagrodzenia uregulowane podwykonawcom przez Miasto … zostały przez Wnioskodawcę uznane za należną Miastu … i w wyniku wzajemnego potrącenia - uregulowane. Wyjaśnić należy, że kwota należności od Miasta … na rzecz Wnioskodawcy była wyższa od kwoty zobowiązań Spółki na rzecz Miasta …. Pozostałą po potrąceniu kwotę Miasto … zobowiązało się uiścić przelewem na konto Wnioskodawcy.

Wykonane przez podwykonawców roboty budowlane, w stosunku do których częściowej zapłaty dokonało Miasto …, zostały wykonane w 2012 roku lub na początku stycznia 2013 roku. Wykonanie robót potwierdzały sporządzone odpowiednie dokumenty, a w szczególności inwentaryzacja wykonanych robót przeprowadzona na dzień odstąpienia przez Inwestora od umowy. Odstąpienie od umowy przez Inwestora wstrzymało wykonywanie wszelkich robót.

Podwykonawcy wystawili na te roboty faktury VAT, które doręczyli Wnioskodawcy. Daty wystawienia faktur to grudzień 2012 oraz różne miesiące roku 2013 (luty, marzec, czerwiec, lipiec, wrzesień, październik). Doręczenia miały miejsce w grudniu 2012 oraz w różnych miesiącach 2013 roku. Na potwierdzenie ich otrzymania … Sp. z o.o. posiada dowody w postaci wpisów w książce korespondencji.

Wszystkie otrzymane faktury podwykonawców były im odesłane, na co Wnioskodawca również posiada dowody w postaci kopii pism wyjaśniających wraz dowodami ich nadania. Faktury nie zostały przez Wnioskodawcę zapłacone.

Powodem odesłania faktur były braki formalne dokumentacji, np. niepodpisanie przez Kierownika Budowy … kwotowego protokołu odbioru, czego wymagała umowa. Same jednak usługi zostały wykonane do dnia doręczenia Wnioskodawcy faktur, co potwierdzały odpowiednie dokumenty.

Kwoty podatku VAT naliczonego wynikające z faktur nie pomniejszyły kwoty podatku należnego w żadnym okresie rozliczeniowym, tj. ani za miesiąc otrzymania poszczególnych faktur, ani też za żaden z następujących po nich okresach rozliczeniowych. Na wszystkich przedmiotowych fakturach wystawionych na rzecz Wnioskodawcy, wystąpił on na nich jako nabywca usług.

Wnioskodawca w lipcu, sierpniu i wrześniu bieżącego roku wystąpił do podwykonawców o wystawienie duplikatów faktur. Wnioskodawca otrzymywał je sukcesywnie w lipcu, sierpniu, wrześniu i październiku 2016 roku.

Do dnia złożenia wniosku, Wnioskodawca nie dokonał ujęcia kwot podatku naliczonego wynikającego z tych faktur (pierwotnie wystawionych i późniejszych duplikatów) w rozliczeniu za jakikolwiek okres.

Usługi budowlane wykonane przez ww. podwykonawców, udokumentowane przedmiotowymi fakturami były związane bezpośrednio i wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W rozliczeniu za który okres Wnioskodawca powinien rozliczyć podatek naliczony wynikający z faktur otrzymanych od podwykonawców?
2. Czy dla stanu faktycznego niniejszego wniosku, dokonując obniżenia kwoty podatku naliczonego z faktur podwykonawców, Wnioskodawca będzie zobligowany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT)?
3. W przypadku gdy odpowiedź na pytanie nr 2 będzie negatywna, tj. w ocenie Organu w sprawie znajdzie zastosowanie art. 89b ust. 1 ustawy VAT- za jakie okresy Wnioskodawca będzie uprawniony do zwiększenia kwoty podatku naliczonego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, obniżenie kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur wystawionych przez podwykonawców winno się odbyć za okres, w którym otrzymano daną fakturę. Odliczenie może zostać dokonane poprzez korektę rozliczenia za ten dany okres.

Za powyższym stanowiskiem przemawia następująca argumentacja

Przepisy w obecnym stanie prawnym nie odnoszą się w sposób szczególny do terminu odliczania VAT z duplikatu faktury. Również przepisy obowiązujące w 2012 roku nie regulowały kwestii odliczenia podatku z duplikatu faktury. Należy tu zatem stosować zasadę ogólną.

Na wstępie należy zauważyć, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013, poz. 35) do rozliczeń za okresy rozliczeniowe, które upływają w dniu 31 grudnia 2013r., stosuje się przepisy art. 86 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014r.

Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniom pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Stosownie do art. 86 ust. 13 ustawy VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Z powyższego wynika, iż niezadeklarowany w okresie otrzymania faktury lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych podatek naliczony może zostać rozliczony w okresie 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego. Odliczenie podatku, zgodnie z art. 86 ust. 13 będzie możliwe wyłącznie poprzez korektę deklaracji za okres, w którym wystąpiło prawo do odliczenia podatku.

Wnioskodawca może zatem dokonać korekty deklaracji jedynie za ten miesiąc, nie mając wyboru złożenia korekty za kolejne dwa okresy rozliczeniowe.

Stosownie do art. 106l, w przypadku, gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie, podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia wystawia ponownie fakturę na wniosek nabywcy - zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika. Faktura wystawiona ponownie zawiera wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia.

Z przepisów tych wynika, że duplikat jest ponownie wystawioną na wniosek nabywcy fakturą, zawierającą dane zawarte w fakturze, która uległa zniszczeniu albo zaginęła, opatrzoną wyrazem „duplikat”. Duplikat faktury ma moc prawną równą fakturze pierwotnej (duplikat faktury stanowi powtórzenie danych zawartych w fakturze pierwotnej), dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze, co faktura pierwotna i stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

W świetle przytoczonych przepisów należy stwierdzić, że termin odliczenia podatku naliczonego z otrzymanego duplikatu faktury zależy od tego, czy oryginał faktury wcześniej dotarł do adresata, czy też w ogóle do tego adresata nie dotarł.

W sytuacji, w której nabywca utracił lub z jakiś powodów odesłał wystawcy fakturę, którą pierwotnie otrzymał, termin odliczenia podatku ustala się zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT. Oznacza to konieczność ujęcia faktury nie w okresie rozliczeniowym otrzymania duplikatu faktury, lecz w okresie rozliczeniowym, w którym podatnik pierwotnie otrzymał oryginał faktury, która później zaginęła lub została zwrócona nabywcy. Duplikat faktury jest jedynie dokumentem potwierdzającym prawo do odliczenia w okresie kiedy pierwotna faktura wpłynęła do nabywcy.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, mając na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, że w związku z faktem, iż w grudniu 2012 roku i w poszczególnych miesiącach 2013 roku Wnioskodawca otrzymał faktury „pierwotne” wystawione przez podwykonawców, jedynymi możliwymi terminami odliczenia podatku z duplikatów faktur będą miesiące, w których otrzymano faktury „pierwotne”, tj. grudzień 2012 roku i poszczególne miesiące 2013 roku.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca nie pomniejszył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z „pierwotnych” faktur w rozliczeniu za okres ich otrzymania, ani też za dwa następne okresy rozliczeniowe, odliczenie podatku może się odbyć wyłącznie poprzez dokonanie korekty deklaracji za te okresy, w których Wnioskodawca otrzymał faktury „pierwotne” (grudzień 2012 roku i dane okresy 2013 roku), zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy VAT. Dokonując korekty Wnioskodawca jest w posiadaniu duplikatów faktur.

Ad. 2

Dla stanu faktycznego niniejszego wniosku, dokonując obniżenia kwoty podatku naliczonego z faktur wystawionych przez podwykonawców, Wnioskodawca nie będzie zobligowany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy VAT.

Za powyższym stanowiskiem przemawia następująca argumentacja:

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Z treści powyższego przepisu wynika, iż dłużnik zobowiązany jest do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług. Zatem w sytuacji, gdy dłużnik nie odliczył uprzednio kwoty podatku wynikającej z takiej faktury, to nie ciąży na nim obowiązek dokonania korekty, o której mowa w przepisie art. 89b ustawy o VAT.

W przypadku zatem, gdy Wnioskodawca nie dokonał odliczenia kwoty podatku wynikającego z otrzymanych faktur lub ich duplikatów – ww. przepis nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie, a w konsekwencji nieprawidłowe byłoby dokonywanie korekty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym upływały 150 dzień od dnia upływu terminów płatności.

Ad. 3

W przypadku, gdy odpowiedź na pytanie nr 2 będzie negatywna, tj. w ocenie Organu w sprawie znajdzie zastosowanie art. 89b ust. 1 ustawy VAT – Wnioskodawca będzie uprawniony do zwiększenia kwoty podatku naliczonego za okresy, w których podwykonawcy otrzymali zapłatę od Miasta … w ramach solidarnej odpowiedzialności, w części uregulowanej przez Miasto.

W pozostałej części, tj. w części dotyczącej kwot zapłaconych bezpośrednio przez Wnioskodawcę (od 1,5% do 25%) - Wnioskodawca będzie uprawniony do zwiększenia kwoty podatku naliczonego za okresy, w których podwykonawcy otrzymali zapłatę w tej części, tj. za sierpień i wrzesień 2016 roku.

Za powyższym przemawia następująca argumentacja:

Zgodnie z art. 86b ust. 1 ustawy VAT, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Z kolei, jak wynika z ust. 4 tego przepisu, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Z treści art. 86b ust. 4 ustawy VAT wynika, to podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano.

Ustawodawca nie odnosi się tu do uregulowania należności przez samego podatnika. Bez względu zatem na to, kto ureguluje należność, dłużnik będzie uprawniony do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel otrzymał należność.

Powyższe pozostaje w zgodzie z samą konstrukcją „ulgi na złe długi". Z jednej bowiem strony usługodawca jest uprawniony do pomniejszenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną z drugiej dłużnik jest zobligowany do pomniejszenia odliczonej kwoty podatku naliczonego.

Zgodnie z ust. 4 art. 86a ustawy VAT, w przypadku, gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana łub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Z treści tego przepisu wynika, że samo uregulowanie należności lub jej zbycie powoduje obowiązek zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku. Nie jest tu przy tym istotne, że należność jest regulowana nie bezpośrednio przez nabywcę usługi, a przez podmiot trzeci w ramach solidarnej odpowiedzialności. Otrzymanie zapłaty przez usługodawcę od podmiotu trzeciego powoduje, że nie ma on w stosunku do dłużnika – nabywcy usługi żadnego roszczenia, samo bowiem zobowiązanie wygasło.

Odpowiednio zatem nabywca usługi ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za ten sam okres. W związku z tym, że Miasto … dokonało częściowych zapłat za faktury w poszczególnych miesiącach 2013 roku, Wnioskodawca ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za te poszczególne miesiące 2013 roku, tj. za okresy, w których podwykonawcy byli zobowiązani do zwiększenia kwoty podatku należnego, o ile skorzystali z ulgi na złe długi.

Powyższe nie będzie dotyczyło przypadku uregulowania zobowiązania w części od 1,5% do 25% bezpośrednio podwykonawcom przez Wnioskodawcę. W tej sytuacji, Wnioskodawca będzie miał prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w tych częściach, w rozliczeniu za miesiące dokonania zapłaty, tj. za sierpień i wrzesień 2016 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe w zakresie:

• wskazania okresu rozliczeniowego, w którym przysługuje ww. prawo,
  

• obowiązku dokonania korekty kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 89b ustawy.
  
  

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35 z późn. zm.), do rozliczeń za okresy rozliczeniowe, które upływają w dniu 31 grudnia 2013 r., stosuje się przepisy art. 86 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011, Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Powyższe regulacje oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Terminy odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur zostały określone w art. 86 ust. 10-ust. 13 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., następująco:

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Natomiast w myśl art. 86 ust. 10a ustawy, w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29 ust. 4a lub 4c, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę faktury otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 12 ustawy, w przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a lub lit. c, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi.

Z kolei art. 86 ust. 13 ustawy stanowi, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego, przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. przepisy art. 86 ust. 10-13 ustawy, regulujące terminy skorzystania z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, otrzymały następujące brzmienie:

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny (art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy).

Na podstawie ust. 10c powołanego artykułu, przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.

Przepis art. 86 ust. 11 ustawy wskazuje dodatkowe terminy obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w sytuacji, gdy podatnik nie dokonał tego obniżenia w terminie otrzymania faktury. I tak, stosownie do tej regulacji, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a – art. 86 ust. 13 ustawy.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że prawo do odliczenia podatku naliczonego generalnie skorelowane jest z momentem, w którym podatek VAT staje się wymagalny, czyli z momentem powstania obowiązku podatkowego. Jednakże, aby podatnik nabył prawo do odliczenia muszą zostać spełnione jeszcze dwie przesłanki, tj. transakcja faktycznie zaistniała i podatnik posiada fakturę dokumentującą tę transakcję.

A zatem należy stwierdzić, że odliczenia podatku naliczonego na podstawie przepisów ustawy obowiązujących od 1 stycznia 2014r., w odniesieniu do nabytych towarów lub wyświadczonych usług – co do zasady – można dokonać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie następujące przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
  

• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,
  

• podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.
  
  

Jeżeli podatnik nie dokonał odliczenia podatku naliczonego w oparciu o art. 86 ust. 10 ustawy (z uwzględnieniem warunku wskazanego w art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy), to na podstawie art. 86 ust. 11 ustawy będzie mógł dokonać tego odliczenia w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych. Przy czym – co należy podkreślić – termin „dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych” do odliczenia podatku będzie liczony dopiero od okresu, w którym zostaną spełnione łącznie wskazane wyżej przesłanki do odliczenia.

W sytuacji natomiast, gdy podatnik nie odliczył podatku naliczonego, ani zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy (z uwzględnieniem art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy), ani w terminie, o którym mowa w art. 86 ust. 11 ustawy – na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy – będzie mógł zrealizować to prawo poprzez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. za pierwszy okres rozliczeniowy, w którym spełnił wszystkie warunki do dokonania odliczenia, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy z dnia 7 grudnia 2012r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, do dokumentowania czynności dokonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. stosuje się przepisy art. 106 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem, oraz przepisy wydane na jego podstawie, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, do wystawiania faktur korygujących faktury wystawione przed dniem 1 stycznia 2014 r. i faktury wystawione zgodnie z ust. 1 oraz do wystawiania faktur będących duplikatami takich faktur stosuje się odpowiednio przepisy art. 106j-106l ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Zgodnie z zapisami art. 106 ust. 1 ustawy, obowiązującego do 31 grudnia 2013r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać oraz sposób i okres ich przechowywania.

Z wydanego m.in. na podstawie ww. przepisu rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2013r., wynika:

§ 13

1. W przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę
2. W przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać:
   1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca
      1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6,
      2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
   3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
   4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
3. W przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca powinna zawierać:
   1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   2. dane określone w § 5 ust. 1 pkt 3 i 4;
   3. okres, do którego odnosi się udzielany rabat;
   4. kwotę udzielonego rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego.
4. Jeżeli rabat dotyczy sprzedaży opodatkowanej różnymi stawkami, kwotę rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego, o których mowa w ust. 2 i 3, podaje się w podziale na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.
5. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:
   1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
   2. zwrotu nabywcy całości lub części należności, o której mowa w § 10 ust. 1.
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. Faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA".
   
   

§ 14.

1. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.
2. Faktura korygująca wystawiana w przypadku podwyższenia ceny powinna zawierać:
   1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
      1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6,
      2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
   3. kwotę podwyższenia podatku należnego.
3. Faktura korygująca wystawiana w przypadku stwierdzenia pomyłek, o których mowa w ust. 1, powinna zawierać dane określone w ust. 2 pkt 1 i dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6 zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca, a także:
   1. prawidłową treść korygowanych pozycji, w tym kwoty w wysokości prawidłowej, lub
   2. różnicę między odpowiednimi kwotami wskazanymi pierwotnie w wysokości omyłkowej i w wysokości prawidłowej.
   
   

Stosownie do § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Natomiast z treści art. 106l ust. 1 ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2014r. wynika, że w przypadku, gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie:

1. podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia, wystawia ponownie fakturę:
   1. na wniosek nabywcy – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika,
   2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy;
2. nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1 lub art. 106k ust. 1, wystawia ponownie fakturę:
   1. na wniosek podatnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy,
   2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika;
3. podmiot, o którym mowa w art. 106c, wystawia ponownie fakturę:
   1. na wniosek nabywcy lub dłużnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu tego podmiotu,
   2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy lub dłużnika.
   
   

Faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia – art. 106l ust. 2 ustawy.

W świetle powołanych przepisów, prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u czynnych zarejestrowanych podatników podatku VAT, na podstawie faktur dokumentujących nabycie towarów lub usług związanych z czynnościami opodatkowanymi podatnika.

Z powołanych przepisów wynika również, że duplikat jest ponownie wystawioną fakturą, zawierającą dane zawarte w fakturze, która uległa zniszczeniu albo zaginęła, opatrzoną wyrazem „duplikat”. Duplikat faktury i faktury korygującej wystawia sprzedawca na wniosek nabywcy w przypadku, gdy faktura pierwotna ulegnie zniszczeniu bądź zaginie. Duplikat faktury i faktury korygującej ma moc prawną równą fakturze pierwotnej (duplikat faktury stanowi powtórzenie danych zawartych w fakturze pierwotnej), dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze, co faktura „pierwotna” i stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone m. in. w art. 89b ustawy.

W świetle art. 89b ust. 1 ustawy – w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności, o czym stanowi art. 89b ust. la ustawy.

Jak wynika z zapisu art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. la stosuje się odpowiednio.

W przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części (art. 89b ust. 4 ustawy).

Przepis art. 89b ust. 1 ustawy nakłada obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania należności przez dłużnika w określonej sytuacji. Należy wskazać, że termin „uregulowanie”, którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin „uregulowanie”, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującego wygaśnięciem zobowiązania.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Podwykonawcy Wnioskodawcy, za wykonane roboty budowlane, wystawili na te roboty faktury VAT, które doręczyli Wnioskodawcy. Daty wystawienia faktur to grudzień 2012 oraz różne miesiące roku 2013 (luty, marzec, czerwiec, lipiec, wrzesień, październik). Doręczenia miały miejsce w grudniu 2012 oraz w różnych miesiącach 2013 roku. Na potwierdzenie ich otrzymania Wnioskodawca posiada dowody w postaci wpisów w książce korespondencji. Wszystkie otrzymane faktury podwykonawców były im odesłane, na co Wnioskodawca również posiada dowody w postaci kopii pism wyjaśniających wraz dowodami ich nadania. Faktury nie zostały przez Wnioskodawcę zapłacone. Powodem odesłania faktur były braki formalne dokumentacji. Same jednak usługi zostały wykonane do dnia doręczenia Wnioskodawcy faktur, co potwierdzały odpowiednie dokumenty. Kwoty podatku VAT naliczonego wynikające z faktur nie pomniejszyły kwoty podatku należnego w żadnym okresie rozliczeniowym, tj. ani za miesiąc otrzymania poszczególnych faktur, ani też za żaden z następujących po nich okresach rozliczeniowych. Na wszystkich przedmiotowych fakturach wystawionych na rzecz Wnioskodawcy, wystąpił on na nich jako nabywca usług. Wnioskodawca w lipcu, sierpniu i wrześniu bieżącego roku wystąpił do podwykonawców o wystawienie duplikatów faktur. Wnioskodawca otrzymywał je sukcesywnie w lipcu, sierpniu, wrześniu i październiku 2016 roku. Do dnia złożenia wniosku, Wnioskodawca nie dokonał ujęcia kwot podatku naliczonego wynikającego z tych faktur (pierwotnie wystawionych i późniejszych duplikatów) w rozliczeniu za jakikolwiek okres. Miasto … w różnych terminach 2013 roku, na podstawie ugód zawartych bezpośrednio z podwykonawcami uregulowało te kwoty w części (wahały się one od 75 % do 98,5% zobowiązania), w pozostałej części (od 1,5% do 25%), zobowiązania zostały uregulowane przez Wnioskodawcę w sierpniu i wrześniu 2016 roku.

Dla rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem wniosku, tj. terminu odliczenia podatku naliczonego z ww. faktur, istotne są następujące okoliczności:

• Wnioskodawca otrzymał ww. faktury w 2012 i 2013r.
  

• potwierdzeniem otrzymania ww. faktur od podwykonawców przez Wnioskodawcę są wpisy w książce korespondencji,
  

• ww. faktury zostały odesłane podwykonawcom, z uwagi na braki formalne,
  

• Wnioskodawca nie dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w miesiącu otrzymania ww. faktur, jak również należność z nich wynikająca nie została uregulowana,
  

• należność wynikająca z ww. faktur, została uregulowana częściowo przez Miasto … w różnych terminach 2013 roku (od 75 % do 98,5% zobowiązania), w pozostałej części (od 1,5% do 25%), zobowiązania zostały uregulowane przez Wnioskodawcę, ale dopiero w sierpniu i wrześniu 2016 roku,
  

• Wnioskodawca w lipcu, sierpniu i wrześniu bieżącego roku wystąpił do podwykonawców o wystawienie duplikatów faktur i otrzymywał je sukcesywnie w lipcu, sierpniu, wrześniu i październiku 2016 roku.
  
  

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że podatnik otrzymał faktury „pierwotne” (co potwierdza ich rejestracja w książce korespondencji), ale nie dokonał na ich podstawie obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Mając na uwadze wyżej przedstawiony całokształt okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek naliczony wynikający z ww. przedmiotowych faktur, po otrzymaniu ich duplikatów, w okresie rozliczeniowym, w którym dokonano zapłaty należności za poszczególne faktury.

Zatem, w świetle okoliczności sprawy, prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z ww. faktur Wnioskodawca może zrealizować, na podstawie ww. art. 86 ust. 13 w związku z art. 89b § 1 i § 2 ustawy, poprzez złożenie korekty deklaracji VAT-7 za miesiące, w których nastąpiła zapłata, tj.:

• za poszczególne miesiące 2013r., w których Miasto … dokonało zapłaty podwykonawcom – w części odpowiadającej wysokości dokonanej zapłaty,
  

• za sierpień i wrzesień 2016r. - w części odpowiadającej wysokości dokonanej przez Wnioskodawcę zapłaty należności.
  
  
  

Tym samym, w świetle okoliczności sprawy, Wnioskodawca nie będzie zobligowany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy, ponieważ Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku VAT przed faktycznym uregulowaniem zobowiązania i upływem terminu, o którym mowa w ww. przepisie.

Oceniając całościowo stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 1-2, należało uznać je za nieprawidłowe. Odnośnie pytania nr 2 pomimo, iż Wnioskodawca wywiódł prawidłowy skutek, to wskazał na brak odliczenia kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury lub jej duplikatu.

Jednocześnie należy wskazać, że w świetle powyższego, odpowiedź na pytanie nr 3 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku (w szczególności prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez podwykonawców) – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Należy zatem zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez podwykonawców za roboty budowlane, gdyż nie było to przedmiotem wniosku oraz nie zadano pytania w tym zakresie. Powyższe nie było przedmiotem oceny. Niniejsze rozstrzygniecie podjęto przy założeniu, ze wnioskodawcy prawo to przysługuje.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.