Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-480/16/APR
z 7 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2016 r. (data wpływu 30 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawidłowości opodatkowania 23% stawką podatku świadczeń wykonywanych na rzecz kontrahenta szwedzkiego – jest nieprawidłowe,
• uznania transakcji za usługi, dla których miejsce świadczenia określa się zgodnie z art. 28b ustawy oraz obowiązku skorygowania podatku od transakcji przeprowadzonych w poprzednich okresach rozliczeniowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości opodatkowania 23% stawką podatku świadczeń wykonywanych na rzecz kontrahenta szwedzkiego, uznania transakcji za usługi, dla których miejsce świadczenia określa się zgodnie z art. 28b ustawy oraz obowiązku skorygowania podatku od transakcji przeprowadzonych w poprzednich okresach rozliczeniowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca realizuje zlecenia produkcji podzespołów do lamp LED na rzecz kontrahenta (zleceniodawcy) posiadającego siedzibę na terytorium Szwecji. Produkcja następuje z wykorzystaniem materiałów dostarczanych przez zleceniodawcę oraz własnych Wnioskodawcy. Zleceniodawca dostarcza elementy takie jak kondensator, cewka-dławik, złącze, dioda, bezpiecznik, układ scalony, obwód drukowany, złącze, rezystor, transformator, tranzystor, warystor, obudowy do lamp. Wnioskodawca dokonuje montażu wskazanych części z wykorzystaniem materiałów własnych: opasek, silikonu, wkrętów i etykiet. W rezultacie, znaczenie elementów własnych jest marginalne w stosunku do wartości wynagrodzenia za usługę. Wnioskodawca musi dysponować tymi materiałami, zakupionymi i zużywanymi do właściwego wykonania zleconych czynności, jednak materiały te nie mają istotnego wpływu na wartość wykonanych podzespołów. Wytworzone w ten sposób półprodukty wysyłane były do innego, wskazanego przez zleceniodawcę podmiotu, mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Odbiorca ten dokonuje dalszego montażu części i wysyłki towarów podmiotom wskazanym przez zleceniodawcę Wnioskodawcy, znajdującym się na terenie Unii Europejskiej (w Szwecji). Wnioskodawca nie dysponował, ani nie dysponuje dokumentami potwierdzającymi wywóz produktów poza terytorium Polski.

Faktury za wykonane usługi wystawiano na zleceniodawcę, który zlecił Wnioskodawcy wykonanie montażu i powierzył materiał.

Nie dysponując dowodem, że towary dostarczane przez zleceniodawcę po wykonaniu usługi montażu były z powrotem przemieszczane na terytorium Szwecji, Wnioskodawca dotychczas, do dnia złożenia niniejszego wniosku, wystawiając faktury na rzecz zleceniodawcy dokonywał opodatkowania wykonywanej czynności 23% stawką podatku od towarów i usług. Obecnie, uznając, że fakt uzyskania potwierdzenia wywozu przez Wnioskodawcę nie ma znaczenia dla sposobu opodatkowania, a mając na uwadze znikomy udział własnych materiałów w procesie produkcji oraz fakt, że czynności Wnioskodawcy ograniczają się do montażu na materiale powierzonym, Wnioskodawca, począwszy od dnia złożenia niniejszego wniosku, zamierza traktować wyżej opisane czynności jako świadczenie usług przerobu i obciążać swojego szwedzkiego kontrahenta (podatnika podatku od towarów i usług, zarejestrowanego dla transakcji wewnątrzunijnych w Szwecji) ceną wykonanych usług, pozostawiając ich opodatkowanie podatkiem od towarów i usług zleceniodawcy - usługobiorcy, zgodnie z art. 28b ustawy o VAT. Tym samym, z racji wykonanej usługi dla potrzeb rozliczeń podatku VAT wykazywany będzie obrót z tytułu świadczenia usług, których miejscem świadczenia jest kraj siedziby zleceniodawcy (czyli Szwecja).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy skoro nie udokumentowano wywozu przerobionych materiałów poza terytorium kraju, Wnioskodawca w zakresie przedstawionego stanu faktycznego powinien i był uprawniony świadczone na rzecz szwedzkiego zleceniodawcy (posiadającego siedzibę w Szwecji i tam zarejestrowanego dla potrzeb transakcji wewnątrzunijnych) usługi montażu półproduktów z wykorzystaniem materiałów powierzonych opodatkowywać 23% stawką podatku od towarów i usług w miejscu, w którym posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. w Polsce?
2. W przypadku, gdyby organ podatkowy uznał w odpowiedzi na pytanie pierwsze, że Wnioskodawca powinien wykazywać obrót z tytułu świadczenia usług i dokonywać jego opodatkowania zgodnie z art. 28b ustawy o VAT, to czy ma prawo dokonać korekty dotychczasowych transakcji, w tym odpowiedniej korekty w rejestrach VAT, deklaracjach podatku VAT oraz informacjach podsumowujących?
3. Czy bez względu na odpowiedzi na pytania nr 1 i 2, Wnioskodawca jest uprawniony uznawać, od dnia złożenia wniosku, realizowane dla szwedzkiego zleceniodawcy czynności jako świadczenie usług przerobu podlegające opodatkowaniu zgodnie z przepisem art. 28b ustawy o VAT, tj. w miejscu, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Usługi montażu półproduktów z materiałów powierzonych przez szwedzkiego zleceniodawcę były świadczone w kraju. Zważywszy, że Wnioskodawca nie dysponował uznawanymi wówczas przez niego za konieczne dokumentami przewozowymi potwierdzającymi opuszczenie kraju przez półprodukty, usługi należało opodatkować 23% stawką podatku w miejscu, w którym Wnioskodawca - usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Ad. 2.

Jeśli zdaniem organu podatkowego, będące przedmiotem analizy transakcje należy uznać za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 28b ustawy o VAT, tj. w miejscu zleceniodawcy - usługobiorcy, konieczne będzie dokonanie odpowiednich korekt (za minione okresy) w zakresie ewidencji VAT (rejestry, deklaracje, informacje podsumowujące).

Ad. 3.

Jakkolwiek Wnioskodawca nie wycofuje się z argumentów powołanych w odniesieniu do pytania pierwszego niniejszego wniosku, to jednak wyraża wolę potraktowania realizowanych od dnia złożenia niniejszego wniosku świadczeń jako świadczenie usług przerobu, podlegających opodatkowaniu w miejscu siedziby usługobiorcy (zleceniodawcy), zgodnie z art. 28b ustawy o VAT.

Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że dla klasyfikacji świadczenia przyjmować należy kryterium wartościowe, a nie ilościowe zużytych materiałów do wytworzenia zamówionych produktów (półproduktów).

Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 19 listopada 2014 r., nr ILPP4/443-438/14-2/ISN, „Nie ma wątpliwości, że w przypadku powierzania przez zleceniodawcę 100% materiałów, mamy do czynienia z usługami na majątku rzeczowym. W sytuacji, gdy materiały powierzone stanowią mniej niż 100% materiałów zużytych przy wykonaniu danego wyrobu, (...) należy przyjąć, że jeśli stanowią one przeważającą część w stosunku do materiałów własnych usługodawcy, świadczenie stanowi usługę na ruchomym majątku rzeczowym. (...) wytworzenie towaru z materiałów powierzonych, nie stanowi dostawy towarów. Taka sytuacja nie wiąże się bowiem z posiadaniem władztwa ekonomicznego nad powierzonymi materiałami służącymi wykonaniu umowy. Materiały zostają powierzone w ściśle określonym celu, a usługodawca nie uzyskuje swobody w dysponowaniu nimi, nie uzyskuje z nich pożytków na własną rzecz. (...)”

Skoro zatem zleceniobiorca - podmiot świadczący usługę (w tym wypadku Wnioskodawca), w ramach wykonywanego zlecenia dostarcza mniej niż 50% (pod względem kryterium wartościowego) składników potrzebnych do wytworzenia zamówionego produktu, takie świadczenie należy uznać za świadczenie usługi. Analiza dokumentów księgowych Wnioskodawcy pozwala zauważyć, że koszt własny usługi (obejmujący zużyte przy usługach renowacji materiały własne Spółki) przedstawia wartość poniżej 50% w stosunku do wartości zafakturowanej czynności. Ten procent ustalony jest w stosunku do wynagrodzenia ustalonego przez Wnioskodawcę od szwedzkiego zleceniodawcy.

Ponadto, uzasadnione wydaje się założenie, że w przypadku opisywanych usług udokumentowanie wywozu materiałów podlegających przerobowi z kraju, nie stanowi warunku ich opodatkowania w miejscu siedziby zleceniodawcy - usługobiorcy.

Dlatego też Wnioskodawca uznaje, że jego świadczenie to usługa, do której zastosowanie znajduje przepis art. 28b ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

• jest nieprawidłowe – w zakresie prawidłowości opodatkowania 23% stawką podatku świadczeń wykonywanych na rzecz kontrahenta szwedzkiego,
• jest prawidłowe – w zakresie uznania transakcji za usługi, dla których miejsce świadczenia określa się zgodnie z art. 28b ustawy oraz obowiązku skorygowania podatku od transakcji przeprowadzonych w poprzednich okresach rozliczeniowych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy – w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na potrzeby stosowania przepisów rozdziału dotyczącego miejsca świadczenia usług, ustawodawca określił, w art. 28a ustawy, definicję podatnika, przez którego rozumie się (ust. 1):

a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2) podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Należy wskazać, że o kwalifikacji danej czynności jako dostawy towarów bądź świadczenie usług, rozstrzyga każdorazowo zindywidualizowany stan faktyczny. O przedmiocie świadczenia przesądza zakres oraz specyfika wykonywanych czynności, użytych materiałów, obowiązujące klasyfikacje statystyczne oraz treść umów zawartych przez podatnika i jego kontrahenta. Jedynie analiza czynników takich jak m.in.: przedmiot świadczenia, proporcja między udziałem materiałów własnych a udziałem materiałów powierzonych przez kontrahenta, obowiązki stron, sposób wzajemnego rozliczenia, pozwala określić czy wykonywane czynności powinny być traktowane jako usługa na ruchomym majątku rzeczowym, czy też jako dostawa towarów.

Pojęcie „świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym” nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Przez ruchomy majątek rzeczowy należy rozumieć towary niebędące nieruchomościami. Za usługi na ruchomym majątku rzeczowym uznaje się m.in.: naprawę rzeczy ruchomych, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z ww. rzeczami, instalację, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie. W przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym są one wykonywane na rzeczach ruchomych należących do nabywcy usługi.

Istota usług świadczonych na ruchomym majątku rzeczowym opiera się na założeniu, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać pożądany przez zleceniodawcę wyrób. Przepisy nie określają rodzaju, ani charakteru prac jakie mogą być wykonane w ramach usług na ruchomym majątku rzeczowym. Mogą to zatem być prace drobne, a także świadczenia złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac. W każdym przypadku otrzymuje się określony wyrób finalny spełniający wymagane kryteria. Nie ma wątpliwości, że w przypadku powierzania przez zleceniodawcę 100% materiałów, mamy do czynienia z usługami na majątku rzeczowym. W sytuacji, gdy materiały powierzone stanowią mniej niż 100% materiałów zużytych przy wykonaniu danego wyrobu, należy przyjąć, że jeśli stanowią one przeważającą część w stosunku do materiałów własnych usługodawcy w ujęciu wartościowym, świadczenie stanowi usługę na ruchomym majątku rzeczowym.

Takie podejście klasyfikacji danej czynności jest podyktowane koniecznością zachowania neutralnych warunków konkurencji dla wszystkich podmiotów działających na danym rynku, co niejednokrotnie było podnoszone przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Dla przykładu można przywołać sprawę C-94/09, w której TSUE stwierdził, że system podatku VAT sprzeciwia się różnemu traktowaniu na gruncie podatku VAT podobnych towarów lub świadczenia usług, znajdujących się w wyniku tego w stosunku konkurencji.

Zatem uznać należy, że decydujące znaczenie dla konkurencji ma wartość towarów/usług, dlatego też dla klasyfikacji świadczenia przyjęto kryterium wartościowe, a nie ilościowe zużytych materiałów do wytworzenia przez zleceniobiorcę zamówionych produktów.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2014 r. powyższy przepis posiadał brzmienie:

„W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.”

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Według art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, podatnik wystawia fakturę korygującą.

W myśl art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca - zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Zgodnie z ust. 3 ww. artykułu, informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4, 6 i 7.

W myśl ust. 10 powołanego artykułu, na potrzeby ust. 1 pkt 4 zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, na którym, zgodnie z art. 28b, ma miejsce świadczenie usług, jest usługobiorca, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 15, będący usługodawcą nie posiada na terytorium tego państwa członkowskiego:

1. siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej;
2. siedziby działalności gospodarczej, posiada natomiast na tym terytorium stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy, jeżeli usługodawca posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na tym terytorium, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Stosownie do art. 101 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku stwierdzenia jakichkolwiek błędów w złożonych informacjach podsumowujących podmiot, który złożył informację podsumowującą, jest obowiązany złożyć niezwłocznie korektę błędnej informacji podsumowującej.

Analiza sprawy przedstawionej we wniosku w świetle przywołanych regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że Wnioskodawca prawidłowo identyfikuje transakcje przeprowadzone na rzecz szwedzkiego kontrahenta – jako świadczenie usług. Skoro bowiem wytworzenie podzespołów do lamp LED następowało/następuje z materiałów dostarczonych przez zleceniodawcę i jednocześnie wartość wykorzystanych materiałów własnych Wnioskodawcy w stosunku do wartości całego świadczenia była/jest – jak wskazał – marginalna, to należy uznać, że Wnioskodawca wykonywał/wykonuje usługi na ruchomym majątku rzeczowym, a nie dostawy towarów. Zatem miejsce opodatkowania tych świadczeń należy identyfikować zgodnie z przepisami dotyczącymi miejsca świadczenia usług, czyli art. 28b ustawy. Tym samym dotąd Wnioskodawca błędnie opodatkowywał ww. transakcje na terytorium kraju.

Należy nadmienić, że brak posiadania przez Wnioskodawcę dokumentów przewozowych potwierdzających opuszczenie kraju przez półprodukty, nie ma znaczenia dla określenia miejsca opodatkowania przedmiotowych transakcji.

W konsekwencji, w odniesieniu do przyszłych transakcji – o ile charakter świadczeń nie ulegnie zmianie – Wnioskodawca winien rozpoznawać usługi na ruchomym majątku rzeczowym, w stosunku do których miejscem świadczenia i opodatkowania będzie Szwecja.

Natomiast w odniesieniu do transakcji, w stosunku do których Wnioskodawca rozliczył podatek należny w kraju, winien go skorygować poprzez złożenie korekt poszczególnych deklaracji oraz wykazać te transakcje w informacjach podsumowujących jako usługi, do których stosuje się art. 28b.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.