Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
046-ITPP3.4512.518.2016.2.MD
z 21 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2016 r. (data wpływu 14 września 2016 r.), uzupełnionym w dniach 7 i 10 listopada 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia obowiązków podatkowych jakie obciążają komornika jako płatnika w związku z egzekucyjną sprzedażą nieruchomości zabudowanej (Km …) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 7 i 10 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia obowiązków podatkowych jakie obciążają komornika jako płatnika w związku z egzekucyjną sprzedażą nieruchomości zabudowanej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będący komornikiem (dalej jako „Komornik”) prowadzi sprawę egzekucyjną przeciwko dłużnikowi, tj. … (dalej jako „Dłużnik”). Dłużnik nie figuruje w CEiDG, nie jest przedsiębiorcą. Nie jest obecnie czynnym podatnikiem VAT. Dłużnik jest spadkobiercą (dziedziczenie ustawowe) w związku z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza po …, córce … i … (dalej jako „Spadkodawca”), prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą … z siedzibą w miejscowości … . Egzekucja skierowana została do nieruchomości gruntowej zabudowanej, oznaczonej numerem ewidencyjnym ..., o powierzchni … ha, położonej w miejscowości …, w gminie …, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr …. Spadkodawca nabył nieruchomość w 2010 r. i –według wiedzy Dłużnika – nieruchomość po tej dacie nie była przedmiotem transakcji sprzedaży. Spadkodawca zmarł w dniu … 2016 r. Akt poświadczenia dziedziczenia wydano w dniu … 2016 r.

Nieruchomość jest zabudowana kompleksem budynków produkcyjno-magazynowo-biurowych o łącznej powierzchni użytkowej … m2. Dłużnik jest właścicielem gruntu i budynków. Infrastruktura młyna jest własnością osoby trzeciej i nie podlega egzekucji. Nieruchomość zaopatrzona jest w wodę i gaz – sieci stanowią własność dostawców mediów. „Prąd” jest odłączony.

Z dniem 1 stycznia 2003 r. przestał obowiązywać miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego określający przeznaczenie terenu, na którym znajduje się ww. nieruchomość. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, uchwalonego uchwałą rady gminy z dnia … 2000 r., znajduje się ona w jednostce planistycznej określonej symbolem „D1C” o przeznaczeniu: „obszar rolnictwa i działalności gospodarczej, w granicach strefy aktywności gospodarczej”. Dłużnik nie występował o warunki zabudowy. Informacja zawarta w pierwotnej treści wniosku ma charakter historyczny. Budynki wzniesiono w latach 1994-1999 i nie ma to wpływu na obowiązek podatkowy obecnego właściciela.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia … 2010 r. … nabył nieruchomość „do majątku osobistego, pozostając w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej ustanowionej umową majątkową małżeńską z dnia … 1994 r.”. Na podstawie ww. aktu notarialnego – „umowy sprzedaży wierzytelności i umowy przeniesienia własności nieruchomości” – … przeniósł na Spadkodawcę własność ww. nieruchomości za określoną cenę w celu m.in. dalszego zabezpieczenia zwrotu na rzecz Spadkodawcy przez spółkę … sp. z o.o. z siedzibą w … (dalej jako „Spółka”) długu w kwocie … zł, stanowiącego resztę cen wynikających z faktur VAT wystawionych przez … nr … z dnia … 2009 r. i nr … z dnia … 2009 r.

Z tytułu nabycia Dłużnikowi jak i Spadkodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Według wiedzy Dłużnika, na nieruchomości nie były czynione nakłady od 2003 r. Sam Dłużnik nie ponosił żadnych nakładów, ani nie dokonywał żadnych ulepszeń na przedmiotowej nieruchomości. Dłużnik nie czerpie pożytków z nieruchomości. Dłużnik nie zawierał żadnych umów dotyczących przedmiotowej nieruchomości (w tym najmu, dzierżawy, leasingu).

Przed nabyciem nieruchomość była ona przedmiotem dzierżawy na podstawie umowy dzierżawy z dnia … 2003 r. przez … sp. z o.o., od … 2004 r. przez Spółkę oraz przedmiotem sprzedaży w 2007 r., 2008 r. i 2009 r. W akcie notarialnym przenoszącym własność ze Spółki na rzecz … znajduje się zapis, że budynki są towarami używanymi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do których Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Dłużnik wcześniej dokonał jedynie transakcji sprzedaż nieruchomości domu z młynem. Sprzedaż odbyła się w 2003 r. Innych sprzedaży nie dokonywał. Dłużnik nie posiada innych nieruchomości i nie planuje ich posiadania, a tym samym sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Komornik w razie skutecznej licytacji wyżej opisanej nieruchomości, dokonujący w świetle art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, dostawy towaru, obowiązany będzie do obliczenia i uiszczenia za Dłużnika należnego VAT, tj. czy po uprawomocnieniu postanowienia sądu o przysądzeniu własności nieruchomości powstanie obowiązek wystawienia przez Wnioskodawcę (komornika) faktury VAT wraz z kwotą VAT w imieniu Dłużnika?

Zdaniem Komornika, działając w imieniu Dłużnika w efekcie sprzedaży w ramach licytacji opisanej nieruchomości nie będzie zobowiązany do obliczenia i uiszczenia za Dłużnika należnego VAT.

Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, dostawa ta będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ponieważ miało miejsce pierwsze zasiedlenie w rozumieniu zapisów tej ustawy w wyniku oddania do używania … sp. z o.o. na podstawie umowy najmu z dnia … 2003 r. Przysądzenie natomiast prawa własności nastąpi najprawdopodobniej najwcześniej w 2016 r. W związku z tym pomiędzy odpłatną dostawą nieruchomości a pierwszym zasiedleniem upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Zatem analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że dostawa budynków produkcyjno-magazynowo-biurowych, o których mowa we wniosku, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ zostanie dokonana po pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT i po upływie dwóch lat od tego zasiedlenia.

Co więcej z ostrożności Komornik podniósł, że ewentualnie w przedmiotowej sprawie dostawa towaru będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Ze względu na brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z transakcji nabycia przedmiotowej nieruchomości, jak i braku ponoszenia wydatków na ulepszenie, od których przysługiwało dostawcy prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Końcowo Komornik wskazał, że jego stanowisko znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, np. interpretacji podatkowej z dnia 14 marca 2016 r., znak ITPP2/4512-45/16/AGW; z dnia 14 marca 2016 r. znak ITPP2/4512-43/16/RS.

Komornik zaznaczył, że dla opisanej we wniosku nieruchomości w związku z planowaną licytacją została już wydana interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 stycznia 2014 r., znak ..., która potwierdza stanowisko przedstawione we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r, poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu i obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jeśli zatem osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Komornik prowadzi sprawę egzekucyjną skierowaną do nieruchomości gruntowej zabudowanej nr 100/2. Jest ona zabudowana kompleksem budynków produkcyjno-magazynowo-biurowych. Dłużnik nabył ją w ramach spadkobrania (dziedziczenie ustawowe). Dłużnik nie figuruje w CEiDG, nie jest przedsiębiorcą. Nie jest obecnie czynnym podatnikiem VAT. Dłużnik nie zawierał żadnych umów dotyczących przedmiotowej nieruchomości (w tym najmu, dzierżawy, leasingu). Dłużnik nie czerpie pożytków z nieruchomości. Dłużnik wcześniej dokonał jedynie transakcji sprzedaży nieruchomości domu z młynem. Sprzedaż odbyła się w 2003 r. Innych sprzedaży nie dokonywał. Dłużnik nie posiada innych nieruchomości i nie planuje ich posiadania, a tym samym sprzedaży.

Na tym tle Komornik powziął wątpliwość dotyczącą obowiązków podatkowych jakie obciążają go jako płatnika w związku z egzekucyjną sprzedażą nieruchomości zabudowanej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że zbycie (w drodze licytacji) nieruchomości gruntowej zabudowanej (działka ewidencyjna nr ...) należącej do Dłużnika nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z treści wniosku nie wynika bowiem, aby Dłużnik prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy (w tym w zakresie najmu lub dzierżawy), w której wykorzystywałby ww. nieruchomość. W opisanej sytuacji Dłużnik nie wystąpi w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu ww. przepisu ustawy. Wobec tego sprzedaż licytacyjna stanowić będzie sprzedaż majątku osobistego Dłużnika, do której unormowania z zakresu podatku od towarów i usług (w tym również dotyczące sposobu dokumentowania transakcji) nie znajdą zastosowania.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe. Oznacza to, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznaczyć przy tym zależy, że źródłem wiedzy na temat stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) sprawy nie może być dla organu wydającego interpretację podatkową jakakolwiek dokumentacja załączona do wniosku (jego uzupełnienia), ale jedynie oświadczenie wiedzy wnioskodawcy zawarte w tym wniosku (jego uzupełnieniu), którego rzetelność jest gwarantowana jego podpisem lub osoby (osób) go reprezentującej (reprezentujących). Zatem dokument załączony do wniosku przez Komornika nie był przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.