Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB2.4510.142.2016.1.KS
z 6 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 5 października 2016 r. (data wpływu 10 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych w związku z kompensatą zobowiązań – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2016 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 20 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie w zakresie ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych w związku z kompensatą zobowiązań.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z siedzibą w Polsce, należy do międzynarodowej grupy kapitałowej, zajmującej się dostawą części zamiennych, usług technicznych oraz rozwiązań biznesowych dla przedsiębiorstw z branży rolniczej, ogrodniczej i zajmujących się gospodarką leśną oraz pracami ziemnymi. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce.

Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu hurtowego towarów. Od stycznia 2016 r. jedynym dostawcą sprzedawanych przez Spółkę towarów jest „A” (dalej: „Dostawca”).

Dostawca jest głównym udziałowcem Spółki, posiadającym bezpośrednio 96,72% udziałów w Spółce. Dostawca ma siedzibę w H. oraz jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce. Stosownie do otrzymanej na wniosek Spółki indywidualnej wykładni prawa podatkowego Dostawca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce w rozumieniu przepisów o VAT (interpretacja z dnia 24-08-2016 r. znak: ILPPI-3/4512-1-3/16-2/IL). Spółka otrzymała w tej sprawie odmienną interpretację i w związku z tym wystąpiła z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa (sprawa w toku).

Grupa przeprowadziła reorganizację i wdrożyła scentralizowany model biznesowy. W ramach tego modelu Dostawca stał się odpowiedzialny za podejmowanie kluczowych decyzji, zarządzanie ryzykiem, a także budowanie marki Grupy. W ramach wdrożonego modelu Dostawca stał się właścicielem oferowanych do sprzedaży towarów. Europejskie (lokalne) spółki z Grupy zostały zintegrowane w ramach scentralizowanego modelu i prowadzą działalność w charakterze dystrybutorów towarów Dostawcy, z ograniczonym ryzykiem prowadzonej działalności.

Aktualny model sprzedaży Dostawcy oparty jest o sieć dystrybucyjną, którą tworzą lokalne spółki sprzedażowe, należące do Grupy. Dostawca sprzedaje swoje produkty do swoich lokalnych dystrybutorów. Dystrybutorzy z kolei odsprzedają te produkty do końcowych odbiorców.

Na rynku polskim Dostawca prowadzi działalność przy wykorzystaniu lokalnych spółek dystrybucyjnych i sprzedażowych należących do Grupy. Głównym dystrybutorem towarów Dostawcy w Polsce jest Spółka.

Dostawca podpisał ze Spółką umowę dotyczącą dystrybucji produktów Dostawcy na rynku polskim (dalej: „Umowa Dystrybucyjna”). Umowa obowiązuje od 1 styczna 2016 r. i została zawarta na czas określony - 1 rok - z możliwością jej automatycznego przedłużenia o kolejny rok. Zgodnie z umową, jedynym dostawcą towarów przeznaczonych do dalszej odsprzedaży jest Dostawca. Sprzedaż towarów Dostawcy do Spółki fakturowana jest w złotych polskich (PLN).

W 2016 r. w okresie przejściowym Spółka nabywała towary dostarczane na podstawie zamówień złożonych przed podpisaniem Umowy Dystrybucyjnej i wdrożeniem nowego modelu sprzedaży. Zgodnie z zawartą Umową Dystrybucyjną towary nabyte po jej podpisaniu i wdrożeniu scentralizowanego modelu biznesowego funkcjonującego w grupie kapitałowej zostały natychmiast po dostawie odsprzedane do Dostawcy. Sprzedaż nastąpiła w walutach wynikających z faktur zakupu tych towarów przez Spółkę, w tym m.in. w USD.

Pomiędzy Spółką a Dostawcą powstała sytuacja, że Spółka posiadała wierzytelności za sprzedane do Dostawcy towary udokumentowane fakturami wystawionymi w USD jednocześnie w księgach Spółki figurowały zobowiązania w walucie polskiej wynikające z faktur zakupu towarów od Dostawcy wystawionych przez Dostawcę w PLN.

W związku z powyższym spółki podjęły decyzję o przeprowadzeniu umownych kompensat wzajemnych wierzytelności (kompensaty). Do kompensat przyjęto kurs waluty USD ustalony na poziomie kursu średniego tej waluty (USD) ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień na jaki zawarto porozumienie kompensacyjne. W wyniku dokonanych kompensat powstały zarówno dodatnie jak i ujemne różnice, które Spółka zaliczyła odpowiednio do kosztów lub przychodów finansowych.

W związku z przeprowadzonymi kompensatami powstały natomiast wątpliwości, czy ujemne różnice powstałe w ich wyniku można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów a różnice dodatnie - uznać za przychody podatkowe.

Pismem uzupełniającym Spółka doprecyzowała, że w złożonym wniosku dotyczącym kwalifikacji różnic kursowych błędnie wskazano rodzaj sprawy w zakresie podatku VAT.

Sprawa dotyczy tylko podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka rozlicza różnice kursowe na podstawie przepisów art. 9b ust. 1 pkt 1), tj. na podstawie przepisów art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W opisie stanu faktycznego wskazano, że jedynym dostawcą towarów do Spółki od 2016 r. zgodnie z Umową Dystrybucyjną powinien być Dostawca. Jednocześnie dodano: „W 2016 roku w okresie przejściowym Spółka nabywała towary dostarczane na podstawie zamówień złożonych przed podpisaniem Umowy Dystrybucyjnej i wdrożeniem nowego modelu sprzedaży.” Spółka wyjaśnia, że mimo podpisanej umowy, Spółka zobowiązana była przyjąć towary od innych dostawców zamówione przed podpisaniem umowy dystrybucyjnej. Towary te, po przyjęciu na stan od razu były odsprzedane do Dostawcy i to w takiej samej walucie, w jakiej ci inni dostawcy zafakturowali Spółkę. Odnośnie dat kompensat: Kompensaty zostały dokonane pod datą wystawienia dokumentu wzajemnego potrącenia wierzytelności – w dacie wystawienia porozumienia kompensacyjnego, tj. 19-07-2016 oraz 24-08-2016. Na dokumencie kompensaty wskazano kurs rozliczenia i był to średni kurs NBP ogłoszony w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym datę porozumienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy powstałe w wyniku wyżej opisanych kompensat dodatnie różnice należy uznać za dodatnie różnice kursowe w rozumieniu art. 15a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych a powstałe w wyniku wyżej opisanych kompensat ujemne różnice można uznać za ujemne różnice kursowe w rozumieniu art. 15a ust. 3 pkt 1 ww. ustawy?
2. Czy Spółka postąpiła prawidłowo stosując kurs waluty ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień na jaki zawarto poszczególne porozumienia kompensacyjne?
3. Czy powstałe w wyniku wyżej opisanych kompensat różnice zwiększą odpowiednio przychody lub koszty podatkowe zgodnie z brzmieniem art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Powstałe w wyniku wyżej opisanych kompensat dodatnie różnice należy uznać za dodatnie różnice kursowe w rozumieniu art. 15a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych a ujemne różnice – za ujemne różnice kursowe w rozumieniu art. 15a ust. 3 pkt 1 ww. ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Spółka postąpiła prawidłowo stosując kurs waluty ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień na jaki zawarto poszczególne porozumienia kompensacyjne.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

W ocenie Spółki, opisane w stanie faktycznym różnice na podstawie art. 15a ust. 1 zwiększają odpowiednio przychód jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 15a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dodatnie różnice kursowe powstają m.in. jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia, natomiast zgodnie z art. l5a ust. 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, m.in. jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Za dzień zapłaty uważa się dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym również w wyniku potrącenia wierzytelności (art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Z powołanych przepisów wynika, że do powstania różnic kursowych może dojść, nawet w sytuacji gdy nie następuje faktyczny transfer pieniędzy, lecz zobowiązania są regulowane np. w drodze kompensaty.

Podobne stanowisko zajął Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z 17 lutego 2015 r. nr DD10/033/212/RDX/14/RWPD-31501 zmieniającej interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (z 12 marca 2010 r. nr IBPBI/2/423-1582/09/AP), w której rozstrzygnął, że przepisy podatkowe nie wymagają tożsamości walutowej dla powstania różnic kursowych w przypadku kompensat zobowiązań.

Takie różnice powstają, nawet gdy zobowiązania są wyrażone w różnych walutach (np. euro czy dolarach amerykańskich i złotówkach). W interpretacji napisano, że: „Możliwość rozpoznania dla celów podatkowych różnic kursowych również w razie spełnienia świadczenia w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności oznacza, iż dochodzi do uregulowania należności, której wartość jest przeliczana na złote.

Istota potrącenia umownego polega na umorzeniu wzajemnych należności bez dokonywania jakichkolwiek transferów środków finansowych. Na gruncie prawa cywilnego fakt wyrażenia wierzytelności w rożnych walutach nie pozbawia stron możliwości dokonania umownego potrącenia (…). Również przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymagają „tożsamości walutowej” dla powstania różnic kursowych.

Jednocześnie z przedstawionego (...) stanu faktycznego wynika, iż potrąceniu podlegała wyrażona w obcej walucie kwota wierzytelności i przeliczona w tym celu na złote ze zobowiązaniem wyrażonym w złotych. W wyniku kompensaty, należność od zagranicznego kontrahenta wyrażona w euro została uregulowana, a jej wartość została przeliczona na złote wg kursu ustalonego w umowie kompensacyjnej.

Przedstawione stanowisko znajduje również oparcie w orzecznictwie sądowym, np. w wyroku WSA w Warszawie z 9 kwietnia 2010 r. sygn. III SA/Wa 2134/09. W wyroku tym Sąd wskazał: „Wprowadzenie przez ustawodawcę zmiany w zakresie uregulowania różnic kursowych a w szczególności odwołanie się w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty oraz dopuszczenia możliwości dokonywania wzajemnych rozliczeń w drodze potrącenia powoduje, że nie można podzielić poglądu, że jedynie wyrażenie obu potrącanych wierzytelności w walucie obcej powoduje powstanie różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ww. ustawy (…).”

W świetle powołanych przepisów oraz wyjaśnienia Ministra Finansów, należny przyjąć, że w rozpatrywanym przypadku dokonana przez spółkę kompensata należności wyrażonych w USD z należnościami wyrażonymi w złotych polskich prowadzi do powstania podatkowych różnic kursowych.

Ad. 2.

Stosownie do treści art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy ustalaniu różnic kursowych uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań.

W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W przypadku kompensaty nie dochodzi do transferu gotówki ani też nie ma miejsca transakcja zbycia bądź nabycia waluty.

Wobec powyższego w celu ustalenia ewentualnych różnic kursowych należy przyjąć kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień kompensaty.

Ad. 3.

Zgodnie z brzmieniem art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3”.

Należy przy tym przyjąć, że przychód czy koszt wynika odpowiednio z wystawionej lub otrzymanej faktury. Z kolei dniem zapłaty jest dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym też w wyniku potrącenia wierzytelności. Zatem kompensata wzajemnych wierzytelności wyrażonych w walucie obcej i PLN może powodować powstanie różnic kursowych, które wpływają na zwiększenie odpowiednio przychodów lub kosztów podatkowych. Podstawą ujęcia zapisów w księgach rachunkowych może być sporządzony dokument kompensaty, w którym wskazano datę dokonania kompensaty, określono strony, tj. wierzyciela i dłużnika oraz wskazano numery i kwoty faktur, które są rozliczane poprzez kompensatę oraz zastosowany kurs do dokonania kompensaty.

Z powyższych względów, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego w opisanej powyżej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że rozlicza różnice kursowe na podstawie przepisów art. 9b ust. 1 pkt 1, tj. art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ww. ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Na podstawie art. 15a ust. 2 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Z kolei, w myśl art. 15a ust. 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności – art. 15a ust. 7 ww. ustawy.

W rezultacie może dojść do powstania różnic kursowych w sytuacji, gdy nie dochodzi do faktycznego transferu pieniędzy, lecz zobowiązania są regulowane w inny sposób niż pieniężny, np. w drodze kompensaty.

W świetle regulacji zawartych w art. 498 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Możliwość rozpoznania dla celów podatkowych różnic kursowych również w razie spełnienia świadczenia w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności oznacza, iż dochodzi do uregulowania należności, której wartość jest przeliczana na złote. Istota potrącenia umownego polega na umorzeniu wzajemnych należności bez dokonywania jakichkolwiek transferów środków finansowych. Na gruncie prawa cywilnego fakt wyrażenia wierzytelności w różnych walutach nie pozbawia stron możliwości dokonania umownego potrącenia (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 19 kwietnia 1991 roku, sygn. akt I Acr 115/91, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1998 roku sygn. akt. II CKN 849/98). Również przepisy ustawy nie wymagają „tożsamości walutowej” dla powstania różnic kursowych.

Zgodnie z art. 15a ust. 4 ww. ustawy, przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu – art. 15a ust. 6 ww. ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka posiada wierzytelności za sprzedane do Dostawcy towary udokumentowane fakturami wystawionymi w USD, jednocześnie w księgach Spółki figurowały zobowiązania w walucie polskiej wynikające z faktur zakupu towarów od Spółki wystawionych przez Dostawcę w PLN.

W związku z tym, że faktury z tytułu sprzedaży towarów przez Wnioskodawcę do Dostawcy wystawiane były w walucie obcej, w momencie ich uregulowania (dokonanego w drodze kompensaty) mogą powstać dodatnie lub ujemne różnice kursowe.

Uwzględniając zatem powyższe przepisy, należy przyjąć, że w rozpatrywanym przypadku dokonanie kompensaty zobowiązań w walucie polskiej z należnościami wyrażonymi w USD prowadzi do powstania podatkowych różnic kursowych.

Na dzień dokonanej kompensaty wierzytelności należy ustalić różnice kursowe, zgodnie z wyborem dokonanym przez Wnioskodawcę (art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Powstałe w wyniku wyżej opisanych kompensat dodatnie różnice należy uznać za dodatnie różnice kursowe w rozumieniu art. 15a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych a ujemne różnice – za ujemne różnice kursowe w rozumieniu art. 15a ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przypadku kompensaty wierzytelności wyrażonej w walucie obcej dokonanej ze zobowiązaniem wyrażonym w PLN do przeliczenia wartości wierzytelności w dniu jej uregulowania w formie kompensaty należy przyjąć kurs ustalony w umowie kompensacyjnej (kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień transakcji – dzień kompensaty).

Powstałe różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w art. 15a ust. 2 i 3.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych w związku z kompensatą zobowiązań uznano za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji indywidualnej, stwierdzić należy, że jest ona rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się odnoszącym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.